บทที่ 276 ถ่ายพรีเวดดิ้ง

เวลาที่เธอกับคีรินร่วมรักกันนั้น เขามักจะร้องคราง ออกมา เสียงแหบพร่านั้นของเขาทำให้ญาดาใจเต้นแรง

ตรงกันข้ามกับญาดา เธอมักจะเขินเวลาที่อยากจะ ร้องคราง ไม่ว่าเวลาที่ร่วมรักกันนั้น เธอจะเจ็บปวดหรือ มีความสุขนั้น ก็ทำได้แค่กัดฟันเม้มปากไม่กล้าส่งเสียง ออกไป

ญาดาถามขึ้นด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ “คุณคีรินคะ คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”

คีรินถามขึ้น “ครับ?”

ญาดาใช้นิ้วแตะไปที่ริมฝีปากของเขา “คุณคราง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเสียงผู้ชายร้องคราง…บน เตียง…ฮ่าๆๆ”

คีรินหน้าแดงขึ้นมาทันที เขามองค้อนมาที่เธอ “คุณหาเรื่องผมใช่ไหม”

ญาดาหัวเราะเสียงดัง หน้าของคีรินแดงขึ้นเรื่อยๆ เขาพลิกตัวขึ้นมาค่อมบนตัวเธอ “ตลกหรอครับที่รัก?”

ญาดาส่ายหน้า แล้วเม้มปากแน่น “เปล่าค่ะ”

“ไม่ตลก แต่ที่รักของผมหัวเราะอร่อยมาก เดี๋ยว นี้คุณยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่กลัวผมแล้วนะ ไม่เห็นผมอยู่ในสายตา

ญาดาชี้ไปที่หัวใจของเขา “ใช่ค่ะ ฉันไม่เห็นคุณ อยู่ในสายตา แต่ฉันเก็บคุณเอาไว้ในหัวใจ” หน้าของ เธอแดงระเรื่อ

มือหนาของคีรินคว้ามือเธอเอาไว้ เขาบีบที่จมูก ของเธอ “คุณอ่ะ ทำให้ผมทั้งรักทั้งโกรธจริงๆ”

ญาดากระพริบตาปริบๆ “ทำไมถึงโกรธฉันละ

คะ?”

คีรินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “โกรธที่คุณทำให้ ผมรักจนแทบบ้าไงครับ”

พูดจบ เขาก็เลิกผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง แล้วหยอก

ล้อเธอ

“อร๊าย…คุณคีริน เบาๆสิคะ”

“ผมจะอ่อนโยนกับคุณให้มากที่สุดนะครับ ญาดา ที่รักของผม…”

เพราะความอ่อนเพลีย ทำให้เช้าวันถัดมาเธอกับ คีรินต่างก็ตื่นสาย

จึงทำได้เพียงถ่ายพรีเวดดิ้งในช่วงเย็น แสงในตอนเย็นไม่สวยเท่าแสงแดดในตอนเช้า

เธอกับคีรินถ่ายพรีเวดดิ้งไปหลายชุด จนได้รูปที่ ประทับใจ

วันนี้คีรินสวมชุดสูทสีโทนสว่าง ทั้งสีแดงและสี เหลือง ซึ่งก่อนหน้านี้ตลอดเวลาที่รู้จักกัน เธอไม่เคย เห็นเขาใส่ชุดสูทสีแนวนี้เลย

เขาใส่เพียงสีดำหรือสีกรมเท่านั้น ทำให้วันนี้พอ เขาใส่สูทสีโทนสว่าง มันทำให้เขาดูสดใสขึ้นมา

ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลา ทำให้ไม่ว่าเขาจะใส่ชุด อะไรก็ดูดีไปหมด

ขณะที่ถ่ายรูปพรีเวดดิ้งอยู่นั้น คีรินโอบกอดเธอ จากด้านหลัง แล้วถามขึ้น “คุณรู้สึกว่าเราสองคนเหมาะ สมกันไหม?”

“ถ้าพูดถึงเรื่องหน้าตาก็เหมาะสมกันมากค่ะ ฮ่าๆ” ญาดาคลายยิ้ม

คีรินหยิกแก้มของเธอเบาๆ “ผมว่าถ้าเรื่องหน้าตา ผมคงขาดทุนแล้ว เพราะคุณได้เจ้าบ่าวที่หล่อมาก แต่

ผมได้เจ้าสาวที่สวยทั่วๆไปเท่านั้น” ญาดาแกล้งทำเป็นโกรธ “ตอนนี้ยังไม่สายนะคะถ้าคุณไม่อยากแต่งงานกับฉัน”

คีรินส่ายหน้า “ไม่ครับ ได้คุณมาแล้ว ผมไม่มีวัน ปล่อยให้คุณหลุดมือหรอก”

เธอกับคีรินถ่ายได้รูปสวยๆหลายรูป ตอนแรก เธออยากจะโพสต์ลงเฟสบุ๊ค แต่ก็กลัวว่ารินดาจะเห็น เข้า เพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้พูดคุยกับรินดาเรื่องของ เธอกับคีรินเลย ถ้าโพสต์รูปลงไป จะทำให้มีปัญหากัน เปล่าๆ บางครั้งถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ทำความผิด แต่เรา กลับต้องรู้สึกเกรงใจ

ด้วยอากาศที่หนาว ทำให้ถ่ายรูปไปได้ไม่นานคีริน ก็บอกให้หยุดถ่าย

ตามจริงนั้น ญาดาอยากจะถ่ายหลายๆรูป แต่คื รินกลัวว่าเธอจะไม่สบาย เขาบอกว่าเราให้คราวหน้า อากาศดีกว่านี้หน่อยค่อยมาถ่าย ตอนนี้อากาศเย็นๆ เดี๋ยวจะไม่สบายได้

เช้าวันที่สอง คีริก็พาเธอบินกลับประเทศไทย

ทั้งเขาและเธอ ต่างก็รีบไปรีบกลับ เพราะเวลาของ คีรินนั้นมีค่ามาก เขาต้องทำงานและอยากจะมีส่วนร่วม ในการจัดงานแต่งด้วย

ทำให้เมื่อถ่ายพรีเวดดิ้งเสร็จ คีรินก็ซื้อตั๋วเครื่องบินกลับทันที

เมื่อกลับไปถึงนั้น คีรินก็เริ่มเตรียมงานแต่งอย่าง จริงจัง ถึงแม้จะมีบริษัทรับจัดงานแต่งคอยดูแลจัดการ

แต่คีรินบอกว่านี่คืองานแต่งของเธอกับเขา ดังนั้น ทั้งเธอและเขาควรจะใส่ใจกับเรื่องนี้ให้มาก

ญาดาฟังที่เขาพูด ขณะที่ในใจกำลังคิดถึงเรื่อง ของรินดา

ก่อนหน้านี้ เธออยากให้รินดามาเป็นเพื่อนเจ้าสาว แต่ว่าตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว ถ้าเธอให้ รินดามาเป็นเพื่อนเจ้าสาวมันจะกลายเป็นเหมือนว่าเธอ ตบหน้ารินดาทางอ้อมหรือเปล่า?”

คุณคีรินคะ ฉันไม่มีเพื่อนเจ้าสาว”

คีรินหันมามองอย่างไม่เชื่อสายตา “ตั้งแต่เล็กจน โต คุณไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลยหรอ?”

คีรินพยักหน้า “ไม่มีค่ะ ฉันมีรินดาเป็นเพื่อนแค่คน เดียว เพราะเมื่อก่อนฉันแต่งตัวไม่ดีและยังต้องทำงาน พาร์ทไทม์ตลอดเวลา ทำให้เพื่อนๆไม่อยากคบกับฉัน ค่ะ”

คีรินคร่นคิดแล้วพดขึ้น “ถ้างั้น เราต้องเชิญเพื่อนพวกนั้นที่เคยดูถูกคุณมางานแต่งงานของเราให้หมด ให้ พวกเขาได้เห็นว่าคุณมีชีวิตดีแค่ไหน”

ญาดาพูดเสียงอู้อี้ “ชิ ชีวิตดีแค่ไหน สุดท้ายก็ แต่งงานกับผู้ชายที่เคยแต่งงานมาแล้ว?”

“คุณพูดว่าอะไรนะ?” หูของคีรินดีมาก เธอพูด เสียงเบาแค่นี้ แต่เขากลับยังได้ยิน

ญาดารีบพูดอธิบาย “เปล่าค่ะ ฉันพูดคนเดียว”

“แต่ผมได้ยินคุณบอกว่า ชีวิตดีแค่ไหน สุดท้ายก็ แต่งงานกับผู้ชายที่เคยแต่งงานมาแล้ว?”

“ฉันแค่พูดเล่นเท่านั้นค่ะ คุณอย่าจริงจังสิคะ”

“ไม่ ผมจริงจัง “