บทที่ 270 ทำสัญญากับเถอะ
ญาดาเกลียดตอนที่คีรินบอกว่าเขาเป็นผู้ถูก กระทํา และแกล้งทําเป็นคนที่น่าสงสาร ทําเหมือนเธอ เป็นคนรังแกเขา จริงๆแล้วใครรังแกใครกันแน่!
“เหอะๆ…… คุณรู้ดีแก่ใจเอง!”
เธอพูดขึ้นอย่างประชดประชัน ทำไมเธอต้องเป็น ฝ่ายที่ตามใจเขาด้วย ทำไมเขาไม่ตามใจเธอบ้าง
“ญาดา ต้องขอโทษคุณด้วยนะ ที่โชคร้าย แต่งงานกับหมาป่าอย่างผม ยังไงเราก็ไม่มีทางได้หย่า กันแน่นอน”
นี่เป็นครั้งแรกที่คีรินพูดอะไรขึ้นมาอย่างจริงจัง ขนาดนี้
เธอก็รู้ดี คีรินจะปล่อยเธอไปยังไง เธอก็ได้เตรียม ตัวไว้แล้ว ยังไงเขาไม่มีทางบังคับเธอได้แน่นอน และ เธอก็ไม่ได้แคร์ว่าพวกเขาทั้งสองจะกลับไปมีชีวิตแบบ เดิม
“เลิกพูดอะไรที่ไร้สาระ รินดากับคุณมีเรื่องอะไร กันแน่” เธอยังไม่ได้คำตอบจากเขา
“ก่อนที่ผมจะตอบคำถามคุณ คุณตอบคำถามผม ก่อนได้ไหม?”
“มีคำถามอะไรว่ามา!”
คีรินลุกขึ้นมานั่งแล้วจับไหล่ของเธอไว้ “วันนี้คุณ ออกไป คุณสั่งให้คนขับไปส่งคุณที่สถานีรถไฟฟ้า คุณ ออกไปคนเดียวแบบนั้น ผมไม่ได้สั่งให้ใครตามคุณไป”
เธอพยักหน้า “ฉันรู้ ทำไมคุณจะหาใครมาคอย สะกดรอยตามฉันอีกหรือไง?”
เขาส่ายหัว “ตอนนี้ผมจะไปกล้าทำแบบนั้นได้ยัง ไงกัน ผมอยากถามคุณว่าช่วงเวลาที่คุณไม่ได้จับตา มองคุณ คุณไปซื้อยาที่ร้านยาไหม?”
เธอนึกไม่ถึงว่าเขาจะถามคำถามนี้ เธอเลยรู้สึก โกรธเคืองเล็กน้อย นี่เขากำลังสงสัยเธออยู่หรอ ถึงแม้ เธอคิดจะทําแบบนั้นก็ตาม
“ถ้าฉันพูดฉันไปซื้อยามาล่ะ? คุณจะทำอะไรฉัน
ได้”
คีรินปล่อยมือออกจากไหล่ของญาดา จากนั้นก็ นอนลงอีกครั้ง แล้วเบิ่งตาโตมองเพดานห้อง
“ผมจะทำไรคุณได้ ผมก็แค่เสียใจไปคนเดียว เท่านั้น ท้องเป็นของคุณ คุณอยากคลอดลูกก็คลอด ไม่อยากคลอดก็ไม่ต้องคลอด ใครสั่งให้ผมไม่มีปัญหา ทำให้ภรรยาอยากตั้งท้องด้วยความเต็มใจล่ะ?”
เขาพูดอย่างกับตัวเองน่าสงสารมาก เธอเกลียดที่ เขาเป็นแบบนี้
“พอเถอะ อย่าพูดอะไรไร้สาระอีกเลย พูดแต่แบบ นี้มีประโยชน์อะไร ฉันไม่ได้ซื้อยาคุมและไม่ได้กินมัน ด้วย คุณนึกว่าฉันจะเป็นเหมือนที่คุณพูดหรอ”
คีรินจึงผุดลุกขึ้น แล้วถามเธอด้วยความไม่น่าเชื่อ “คุณไม่ได้กินจริงๆหรอ?”
เธอทนไม่ไหวที่เขาเอาแต่สงสัยเธอแบบนี้ “ทำไม คุณหวังว่าฉันจะกิน?”
เขาส่ายหัวไม่หยุด “แน่นอนว่าต้องไม่หวังให้เป็น แบบนั้น จริงๆคุณก็ไม่มีทางตั้งท้องอยู่แล้ว ประจำเดือน คุณพึ่งจะหมดไป จะตั้งท้องได้ยังไงล่ะ”
เธอพูดขึ้น “ไหนๆคุณก็รู้ว่าฉันตั้งท้องไม่ได้แล้วยัง มาถามว่าฉันซื้อยาคุมไหมงั้นหรอ?”
คีรินกอดเธอจากข้างหลัง “นี่เป็นท่าทีที่คุณ
แสดงออกมา แสดงว่าในใจของคุณยังมีผมอยู่ คุณ อยากจะมีลูกให้ผมอยู่ ญา พูดตามตรง คุณเป็นคนที่ใจ กว้างกว่าผม ผมยอมรับว่าผมใจแคบ คืนนี้ผมได้ไปดื่ม เหล้ากับคนอื่น ผมคิดออกหลายๆเรื่อง ที่ผมต้องการ บังคับคุณแบบนี้ จริงๆผมอยากจะใช้เด็กมายืนยันว่าใน ใจของคุณมีผมหรือไม่ ในใจของผม ต่อให้เรามีลูกด้วยกัน แต่ยังไงผมก็ยังรักคุณที่สุด”
ถึงแม้คำพูดขึ้นเขาจะเสนาะหู แต่เธอก็ไม่อยาก เชื่อ ก่อนหน้านี้เขาพูดเองว่าสิ่งที่เขารักที่สุดก็คือเธอ ที่สามารถมีลูกให้เขาได้ ยังไงความสัมพันธ์ทางสาย เลือดก็สําคัญกว่าอยู่แล้ว
“พอเถอะ คำพูดของคน ถ้าพูดออกมาสิบคำก็มี เก้าคำที่พูดปลด” เธอดันหน้าอกของออกจากตัวเธอ คี รินจึงกัดเธอด้วยความโกรธเคืองเล็กน้อย “คุณไม่เชื่อ ผม?”
เธอแสยะยิ้มขึ้น “ฉันไม่เชื่อคุณ คุณควรพิจารณา ตัวเองดีกว่าว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้”
คีรินหมุนตัวเธอไปหาเขา แล้วประทับจูบลงบน หน้าผากของเธอ ทีแรกเขาจะจูบริมฝีปากเธอ เขาบอก ว่าตัวเองดื่มเหล้า กลัวเธอจะเหม็น ตอนนี้กลับรู้จักใส่ใจ เธอขึ้นมา
“ผมจะคิดใคร่ครวญถึงตัวเอง ผมก็ยอมรับว่าผม แต่งงานกับคุณแล้ว ผมคิดว่าหลังจากแต่งงาน คุณก็ ไม่มีทางหนีผมรอด ต่อให้ผมทำไม่ดีกับคุณก็ตาม แต่ ตอนนี้ผมไม่อยากใช้ชีวิตเหมือนที่ผ่านมา ญา เราจะ ใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันอย่างราบรื่น ผมจะพิจารณาตัวเอง และเรื่องของลูกก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ถ้า ร่างกายของคณไม่ดี ก็ให้ไปปรึกษาหมอเพื่อให้ยาบำรุงร่างกาย แล้วคุณจะยอมทนทุกข์ทรมานกับเรื่องนี้ไหม นั่นมันขึ้นอยู่กับคุณ ผมจะเคารพในการตัดสินใจของ คุณ”
เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมากๆ
เธออยากจะมีลูกก็ไม่ได้เพราะว่าเขาคนเดียว ในโลกใบนี้เธออยู่ตัวคนเดียว ไม่มีญาติที่เกี่ยวข้อง ทางสายเลือดกับเธอ ตัวเองเลยหวังว่าจะมีลูกได้ ถ้า ร่างกายไม่พร้อมก็ต้องบำรุงให้มากๆ
“คุณวางใจเถอะ ฉันต้องทำตามที่คุณบอกทุก อย่าง แต่มีเรื่องๆหนึ่งฉันจะบอกให้คุณอย่างชัดเจน คุณ จะตอบตกลงหรือไม่ ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะฉันไม่สนใจ อยู่แล้ว
เขาพยักหน้า “คุณว่ามาสิ”
เธอมองเขาด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ฉันหวังว่าฉันจะ ตั้งท้องอย่างธรรมชาติ ฉันไม่อยากไม่ตั้งครรภ์แค่สี่ห้า เดือน คุณก็บังคับให้ฉันไปทำกิ๊ฟ ถ้าสองสามปีไม่ตั้ง ครรภ์ ฉันถึงจะยอมไปทำกิ๊ฟ ไม่งั้นฉันจะไม่ยอมไปทำ เด็ดขาด”
เธอพึ่งจะพูดจบ เขาก็ทำสีหน้าที่หม่นหมองขึ้นมา ทันที ผ่านไปสักพักจึงจะพูดขึ้น “ถึงเวลาค่อยว่ากันอีก ทีเถอะ ตอนนี้อย่าพึ่งพูดผลสรุปเลย”
“ความหมายของคุณฉันเข้าใจแล้ว คำว่าถึงเวลา ค่อยว่ากัน ถึงเวลาที่ผ่านไปสามสี่เดือน ฉันไม่ยอมตั้ง ท้อง คุณก็ต้องบังคับฉันแน่นอน!”
คำบางคำพูดให้แจ่มแจ้งจะดีที่สุด เธอไม่อยากถึง เวลาคีรินก็เป็นเหมือนเดิม เขามองเธอเหมือนขี่อยู่หลัง เสือแล้วลงมายาก “ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ทำไม คุณถึงคิดในแง่ลบกับผมตลอด”
เธอไม่ได้คิดในแง่ลบ แต่เขาทำตัวเลวเอง
“พูดแค่ปากเปล่าไม่มีประโยชน์ เอาแบบนี้ เรา ไปทำสัญญากันเถอะ” พูดไปเธอก็ลากคีรินไปที่ห้อง ทำงานของเขา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ