บทที่ 267 ความนิสัยเสียของคีริน

เธอเลยรีบเอากระเป๋าเดินทางออกมาเก็บเสื้อผ้า ของตัวเอง ของที่เขาซื้อให้เธอไม่เอาแม้แต่อย่างเดียว เธอเลยถอดนาฬิกาคู่รักออกแล้วโยนลงบนพื้น ขณะ ที่เธอรู้สึกเสียใจมากที่เขาต้องการลูกมากกว่าเธอ งั้น ก็ให้เขาไปหาผู้หญิงคนอื่นดีกว่า เธอไม่อยากจะทุกข์ ทรมานกับการตั้งครรภ์เพื่อผู้ชายแบบนี้อีกต่อไป

พอเธอเก็บเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จก็ลากกระเป๋า เดินทางลงไปชั้นล่าง จากนั้นพอป้าเห็นเธอ จึงรีบถาม ขึ้น “คุณญาดาคะ ตื่นป่านนี้คุณจะไปไหนหรอคะ?”

เธอเดินอ้อมป้าไป ป้าเป็นคนของคีริน เธอก็ไม่ อยากจะคุยด้วย

ป้ารับใช้จึงจับเธอไว้ “คุณทะเลาะกับคุณผู้ชาย อีกแล้วใช่ไหมคะ”

เธอจึงสะบัดมือของป้าออก แล้วพูดขึ้นด้วยความ โมโห “ป้าปล่อยฉัน ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”

ป้าคนรับใช้จึงรีบเรียกขึ้น “ใครอยู่แถวนี้บ้าง รีบ ไปตามคุณผู้ชายมาหน่อยเร็ว คุณผู้หญิงกำลังจะออก จากบ้าน”

เวลานี้ คีรินจึงรีบวิ่งพุ่งลงมาตรงชั้นหนึ่ง เขาจึง กระชากแขนของเธอที่จับกระเป๋าเดินทางไว้แล้วแสยะ ยิ้มขึ้น “ทำไม รีบร้อนขนาดนี้เลยหรอ?”
เธอจ้องเขาด้วยความโมโห “คีริน ถ้าคุณยังคง ไม่เปลี่ยนนิสัยที่ดื้อรั้นของตัวเอง ฉันแค่คงต้องหย่า กันแล้วล่ะ ในสายตาของคุณฉันถือว่าเป็นตัวอะไร เป็นของเล่นของคุณใช่ไหม? จริงๆคุณเองที่มีปัญหา สุดท้ายคนที่ผิดคือฉัน ฉันทนไม่ไหวกับผู้ชายอย่างคุณ อีกต่อไป คุณปล่อยฉันนะ”

คีรินจึงอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินขึ้นไปชั้นสอง เขาโยน เธอลงบนเตียง จากนั้นพอเห็นนาฬิกาคู่รักที่ไปซื้อด้วย กันในวันนี้ จึงโมโหขึ้นตาแดงระเรื่อ “ญาดา คุณไม่ อยากได้ผมเป็นสามีขนาดนั้นเลยใช่ไหม ผมที่เป็นสามี คุณขอให้คุณมีลูกให้ผม แล้วจะทำไม ผมจะบอกคุณ นะ คุณไม่อยากจะมีลูกก็ต้องมีให้ผม ถ้าปั้มลูกไม่ติดก็ ไปทำกิ๊ฟ”

เธอไม่เคยบอกให้เขาเลยสักครั้งว่าเธอไม่อยากมี ลูก ตั้งแต่ที่แต่งงานกับเขา เขาก็เปลี่ยนไปทันที

เขาอยากจะจับเธอไปทำกิ๊ฟตั้งแต่พรุ่งนี้ วันมะรืน จะได้มีลูก

คีรินเป็นโรคจิตหรือเปล่า เขาต้องไปหาหมอ จิตแพทย์แล้ว

พูดจาที่ทำร้ายจิตใจเธอไปมากมาย เธอไม่น่าจด ทะเบียนสมรสกับเขาเลย ถ้าตามด้วยนิสัยของเขาแล้ว นอกจากเขาอยากจะแต่งงานกับเธอ ไม่งั้นชาตินี้เธอไม่มีทางมาข้องเกี่ยวกับเขาเป็นอันขาด

ทำไมชีวิตของเธอต้องเจอแต่เรื่องวุ่นวายขนาดนี้ ด้วย

คีรินไม่สนใจความต้องของเธอ เขาเอาแก่นกลาง ของเขาเข้าไปในร่างกายของเธอโดยที่เธอไม่สมยอม เธอรู้สึกเจ็บจนตัวสั่นเทา ทุกจังหวะที่เขาเข้ามาใน ร่างกายของเธอก็ทำให้เธอเจ็บ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือน ตัวเองเป็นของเล่นของเขาจริงๆ

น้ำเสียงของเธอไหลรินลงมาอย่างไม่ให้สุ่มไม่ให้ เสียง คีรินนั่งอยู่ข้างๆเธอ จากนั้นก็ขมวดคิ้วเป็นปม ไม่รู้ ว่าเขาคิดอะไรอยู่

คิดไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ จากนั้นเขาก็ดึงเธอขึ้นมา จากเตียงแล้วกอดเธอไว้แน่นๆ แน่นจนเธอไม่มีพื้นที่ว่าง ที่จะหายใจ

เธอไม่สามารถหย่ากับเขาได้ เธอก็จะไม่ตั้งท้องให้ เขาด้วย เวลานี้เธอรู้สึกเกลียดเขามาก

“ญา ผมขอโทษ ผมยอมรับว่าคำพูดของริษาได้ ทำร้ายส่วนลึกในจิตใจของผมจริงๆ นี่อายุของผมก็ 36 แล้ว เพื่อนๆสมัยเรียนเขาก็มีลูกกันหมดแล้ว ผมคน เดียวที่ยังไม่มีลูก ผมเลยรู้สึกเร่งรีบ ผมสัญญากับคุณ ไม่ว่าจะได้ผู้ชายหรือผู้หญิง คณรีบมีให้คุณสักคนได้ไหม แล้วผมจะไม่บังคับคุณอีก ได้ไหม? บี้ ผมผิดไป แล้วจริงๆ เมื่อกี้ผมไม่ควรพูดแบบนั้นกับคุณ ผมเสียลูก ไปสองคน จริงๆความผิดมันอยู่ที่ผม วันหลัง คำพูดพวก นั้นผมจะไม่พูดอีก”

คีรินขอโทษเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอควบคุมฝ่ามือ ของตัวเองไม่อยู่ เลยฟาดไปตรงหน้าของเขา หน้าของ เขาถือเธอตบจนแดงก่ำ เขาไม่ได้จะตบเธอกลับ เขารู้ ดีว่าตัวเองผิดไปแล้ว เธอจึงจะตบเขาขึ้นมาได้ เขารู้สึก ระหว่างพวกเขาได้หายกันสักที

เธอร้องไห้อยู่กลางอ้อมกอดของเขา “คีริน ทำไม คุณถึงทำกับฉันแบบนี้ ฉันเป็นคนไม่ใช่ของเล่น ก่อน แต่งงานคุณเป็นคนบอกว่าจะดีและรักฉันตลอดไป สุดท้ายล่ะ คุณก็มาทำแบบนี้กับฉันอีก เอาเรื่องลูกมา บังคับและกดดันฉันทั้งวัน ฉันไม่อยากจะอยู่กับคุณแล้ว คุณไม่ได้ทำดีกับฉันแม้แต่นิดเดียว ฉันเกลียดคุณ!”

คีรินก็ร้องไห้ออกมา เขาจูบมือที่แดงเพราะตบหน้า เขา “ขอโทษ ญา ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ใส่ใจที่ทีแรก ผมนึกว่าเป็นลูกของเขา ผมอุตส่าห์เลี้ยงดูเธอและรัก เธออย่างดี แต่สุดท้ายกลับไม่ใช่ลูกของเรา ญา คุณ ไม่รู้ว่าผมต้องฝ่าฟันมันมายังไงบ้าง เราเสียลูกไปสอง คน นั่นเป็นสิ่งที่บกพร่องที่สุดในชีวิตของผม คุณคลอด ลูกให้ผมอีกคนได้ไหม? แค่คนเดียวก็พอ จะได้มา ทดแทนสิ่งที่บกพร่องไป ผมจะไม่บังคับคุณอีก!”
เขากอดเธอไว้แน่นๆ “ญา นี่เราพึ่งจะแต่งงานกัน ทําไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เราช่างน่าสงสารจริงๆ”

ใช่ เธออยากจะถามเขามาก นี่พวกเขาแค่แต่งงาน กันใหม่ๆ ทําไมเธอจึงได้น่าสงสารขนาดนี้ด้วย

เธอร้องไห้กลางอกของเขาจนรู้สึกเหนื่อย ตอนที่ เธอตื่นขึ้นมาอีกที ก็เป็นรุ่งเช้าของอีกวันหนึ่งแล้ว หน้า ของคีรินบวมแดงเล็กน้อย เมื่อคืนเธอตบเขาด้วยแรงที่ ไม่น้อย แต่เขาก็สามารถทนกับการข่มเหงของเธอไว้ได้

“ตื่นแล้วหรอ ร่างกายของคุณดีขึ้นไหม เมื่อวาน ผมทำให้คุณเจ็บมากใช่ไหม ผมทายาให้คุณแล้ว รู้สึก ยังไงบ้าง!”

เธอไม่อยากสนใจเขา เลยหันหน้าไปทางอื่น คีริน จึงเดินอ้อมเตียงมาทางที่หน้าหันหน้าไป “ผมกับคนรับ ใช้ได้ทำอาหารเช้าที่คุณชอบกินที่สุด ผมทำเองกับมือ เลยนะ ผมจะอุ้มคุณลงไปกินอาหารเช้าดีไหม?”

เธอมองหน้าคีริน วันข้างหน้าระหว่างพวกเขาสอง คนจะเป็นแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม เขาเหมือนตบหัวเธอ แรงๆแล้วลูบหลังเธอแบบนี้ มันน่ากลัวจริงๆ!

ระหว่างพวกเขาสามารถทำเป็นเรื่องทุกอย่างไม่ ได้เกิดขึ้นแบบนี้ได้จริงๆหรอ?”คีริน ถ้าฉันยังยืนยันว่าจะหย่ากับคุณ คุณจะทำ

ยังไง?”