บทที่ 264 ไม่อยากมีลูกก็ได้

หลังจากที่ญาดาพูดจบ เธอก็ไม่หันไปมองสีหน้า ของคีรินอีกต่อไป สิ่งที่เธอพูดเป็นเรื่องจริง ต่อให้คำพูด ที่ตามความจริงจะไม่น่าฟังขนาดไหน แต่เขาก็พูดจาก ใจจริงๆ คีรินจะยอมรับหรือจะปฏิเสธอ เขาก็คือฝ่ายที่ เห็นแก่ตัวอยู่ดี อะไรก็ตามทำตามความต้องการของตัว เอง

เธอรู้ว่าครอบครัวๆหนึ่งไม่มีลูกไม่ได้ พวกเขา ใช้ชีวิตกันแค่สองคน ก็แค่ทำให้เธอหัวเราะ เขายังไม่ ยินยอม หรือเขากลัวว่าเธอจะเห็นว่าเป็นความจริง?

คีรินเปิดหน้าต่างรถ แล้วให้ลมเย็นพัดเข้าไปใน รถ เขาแสยะยิ้มขึ้น “อะไรคุณก็ทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวด ใจได้ ถ้าผมสามารถตั้งครรภ์ได้ ผมจะไม่ทำให้คุณต้อง ทุกข์ทรมานเลย แต่ปัญหาคือผมทำได้ไหม ญา ผมไม่รู้ ว่าทำไมคุณถึงคิดได้ว่าให้ลูกของตัวเองออกมาจาก ท้องของคนอื่น คุณสามารถยอมรับแต่ผมยอมรับไม่ได้ ผมยอมไม่เอาลูก ถ้าคุณไม่อยากคลอดลูก เราก็ไม่ต้อง มีกันก็ได้ ผมจะบังคับคุณได้ยังไง ก็แค่ชีวิตนี้ของเราจะ ไม่มีทายาทที่สืบทอดตระกูลเท่านั้น”

คีรินพูดไปก็ขับเคลื่อนรถไปด้วย จากนั้นก็ขับรถ กลับบ้าน ไม่ต้องไปทงไปเที่ยวแล้ว เราทะเลาะกันอีก แล้ว เราคงจะเป็นครอบครัวที่แปลกประหลาดจริงๆ!

เธอกลัวว่าคีรินจะนึกว่าเธอไม่อยากคลอดลูก การ เป็นภรรยาของเขา สามีต้องการมีลูก เธอไม่อยากมีจะเป็นไปได้ยังไง ถ้าเขาอยากได้ แต่เธอไม่ยอมมีให้ ก็แค่ หย่าเท่านั้น

“รอให้ผลออกก่อนค่อยว่ากัน ถ้าตั้งท้องได้อย่าง ธรรมชาติก็ดี ถ้าไม่ติดลูกก็ค่อยว่ากันอีกที” เธอเช็ด น้ำตาพลางพูดขึ้น

คีรินตอบกลับแค่คำว่าอืมเบาๆ เขาเลยหักพวง มาลัยเปลี่ยนทิศทาง แค่เธอพูดคำๆนี้ออกมา ทำไมถึง กับทำให้เขาเปลี่ยนใจพาเธอไปเที่ยวเลยหรือไง นิสัย ของผู้ชายเหมือนเด็กจริงๆ

เขาจึงจอดรถไว้ที่ร้านอาหารเช้าแห่งหนึ่ง แล้วสั่ง ของเยอะมาก เราทั้งสองคนไม่มีใครเอ่ยปากพูดเลย ได้ แต่กินอย่างเงียบๆ กระเพาะของคีรินยังคงไม่ดีเหมือน เดิม เขาจึงดื่มแค่โจ๊ก จากนั้นก็กินแซมวิชไปหนึ่งชิ้น แล้วก็กินอะไรไม่ลงอีก เขามองเธอกินอย่างเดียว เธอก็ ไม่ได้อยากอาหาร เลยกินแค่โจ๊ก และเสี่ยวหลงเปาไป ห้าหกอัน แล้วไม่อยากกินอะไรอีก

เขาจึงพูดขึ้น “เราไปร้านตัดผมก่อน ผมอยากจะ ตัดผม จากนั้นตอนที่กลับมาก็พาคุณไปซื้อของ แล้วไป ลองชุดแต่งงาน จากนั้นพอผมกลับจากต่างประเทศ เรา จะหาเวลาว่างสามวัน เราบินไปถ่ายพรีเวดดิ้งที่เกาะ บาหลี หรือไม่ก็ไปเขอเขอซีหลี่ที่ประเทศจีน เลขาของ ผมก็ไปถ่ายรูปที่เขอเขอซีหลี่ ผมเห็นว่ามันเป็นมรดก โลกที่สวยดี”
เธอเลยพยักหน้า “อืม ได้ทุกอย่าง เขอเบอซีหลี่ก็ ไม่เลว ฉันเห็นรูปที่นั่นสวยดี”

คีรินจึงไปจ่ายเงิน จากนั้นก็ไปหาที่จอดรถดีๆ แล้ว จูงมือเธอเดินไปที่ร้านตัดผม พอถึงที่ร้านเสียงมือถือ ของเธอจึงดังขึ้น เธอเลยคุยกับคีริน “คุณเข้าไปก่อน ฉันคุยโทรศัพท์ข้างนอกแบบ”

คิรินมองเธอแล้วไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็เดิน เข้าไปข้างใน เธอจับมือถือขึ้นก็เห็นว่าเป็นรินดาโทรมา พวกเธอไม่ได้ติดต่อกันมานานมากแล้ว ตอนช่วงปีใหม่ ได้คุยกันแค่แปบเดียว เธอไปสุขสันต์วันปีใหม่ให้รินดา จากนั้นก็โอนเงินเป็นของขวัญปีใหม่ของรินดา

พอรับสายก็ได้ยินเสียงของรินดาส่งมา “ญา ทําไมแกยังไม่กลับกรุงเทพอีก แม่ฉันทำไส้ถั่วไว้เยอะ มาก บอกให้ฉันส่งไปให้แกกินหน่อย แต่พอถึงบ้านแก กลับไม่มีคนอยู่ แกยังอยู่บ้านเกิดแกปะ?”

เรื่องที่เธอกับคีรินกำลังจะแต่งงานกัน เธอยังไม่ได้ บอกรินดา เธอกับคีรินอยู่ด้วยกันแค่สิบกว่าวัน รินดาจะ โทษเธอไหม ถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้บอกรินดาให้รู้เรื่องนี้

เธอคิดๆดูแล้วเรื่องนี้ไว้ได้เจอกันค่อยบอกเธอ

“ริน ตอนนี้ฉันอยู่ที่กรุงเทพแล้ว แต่ว่าฉันไม่ได้พักอยู่ที่คอนโดของฉันแล้ว” ญาดาพูดขึ้น

รินดาได้ยินจึงรีบถามขึ้น “แกไม่ได้ไปอยู่ที่คอนโด นั่น แล้วแกย้ายไปอยู่ไหน?”

เธอคิดๆดูแล้ว แค่เธอย้ายจากคอนโดไปที่บ้านใหม่ ของคีริน ก็ถือว่าย้ายบ้าน

เธอกลับตอบกลับคำว่าอึ้ม “ถือว่าใช่มั้ง ฉันย้าย บ้านแล้วแก และวันข้างหน้าคงไม่ไปอยู่ที่นั่นแล้ว”

“งั้นแกย้ายไปไหน ฉันจะไปหาแกตอนนี้เลย” ริน ดาพูดขึ้น

เธอเลยครุ่นคิดสักพักแล้วค่อยพูดขึ้น “ไม่ก็พรุ่งนี้ สิ ฉันจะส่งที่อยู่ให้แก แกมาที่บ้านหลังใหม่ของฉัน วันนี้ ฉันออกมาทําธุระข้างนอก”

รินดาจึงพูดขึ้น “ก็ได้ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปหาแก บริษัทให้ฉันลาพักร้อนหนึ่งเดือน ตอนนี้ฉันว่างจนจะ เป็นบ้าแล้ว”

บริษัทQSต้องบริษัทที่ให้สวัสดิการ worklife balance กับพนักงานมาก พนักงานที่เข้าทำงานสองปี ก็มักจะได้ลาพักร้อนยาวๆเพื่อที่จะไปเที่ยวหรือไปอยู่ กับครอบครัว
ญาดาวางสายลง คีรินที่กำลังสระผมอยู่ เห็นว่า เขาคือลูกค้าประจําที่นี่ ช่างตัดผมเลยคุยกับเขาอย่าง สบายๆ

“ใครโทรมา ให้ผมฟังไม่ได้หรือไง” คีรินที่สระผม เสร็จแล้วนั่งอยู่บนเก้าอี้และกำลังตัดผมอยู่

เธอพูดขึ้น “รินดา คุณก็รู้จักเธอหนิ ฉันมีเพื่อนไม่ เยอะหรอก เธอไปหาฉันที่คอนโดเก่า แต่ว่าหาฉันไม่เจอ เลยโทรมาถามฉันว่าอยู่ไหน ฉันบอกเธอว่าไม่ได้พักที่ นั่นแล้ว พรุ่งนี้ให้เธอมาหาเราที่บ้านได้ไหม?”

เธออยากชวนเพื่อนตัวเองมาที่บ้านใหม่ของคีริน ก็ ต้องถามคีริน จึงจะดีที่สุด

คีรินตอบกลับ “คุณเป็นคุณผู้หญิงของบ้าน จะ ชวนใครมามันก็สิทธิ์ของคุณ แล้วยังต้องถามผมอีก หรอ แค่มีเรื่องๆหนึ่ง ผมอยากจะบอกกับคุณ แต่มันก็ไม่ ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร เลยไม่ได้บอกคุณ ไหนๆคุณก็ พูดถึงรินดาแล้ว ผมก็ควรจะบอกคุณจะดีกว่า ”

“เรื่องอะไร เกี่ยวกับรินดาหรอ?” คีรินพูดว่าไหนๆ ก็พูดถึงรินดาแล้ว เรื่องบางอย่างบอกเธอจะดีกว่า

คีรินจะตอบว่าอึม “รอตอนกลางคืน กลับบ้านแล้ว ค่อยคุยกัน ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร”
เธอคิดว่ารินดาคงไม่มีเรื่องใหญ่อะไร คิดว่าน่าจะ เป็นเรื่องของบริษัท เธอเลยไม่ได้คิดมากอะไร คีรินจึง ตัดผมไป และเธอก็นั่งรอเขาไป