บทที่ 247 จดทะเบียนสมรส

ญาดานึกว่าตอนเช้าเธอจะสามารถตื่นอย่าง อัตโนมัติ แต่ไม่ถึงแปดโมงเช้าก็ถูกใครบางคนเรียกให้ ตื่น เธออยากจะโมโหใส่เขามาก คีรินไม่มีมารยาทจริงๆ เมื่อวานก็ทำอะไรที่กวนใจเธอไปนาน ตอนนี้ก็มาเรียก เธอตื่นอีก

เธอเลยเอามือไปจับคอของเขา “คีรินฉันจะบีบคอ คุณตาย คุณนี่มันน่ารำคาญ! ”

คีรินจึงเอามือของเธอออก “เป็นเด็กดีหน่อยสิ รีบ ตื่นได้แล้ว วันนี้ต้องใส่ชุดที่เป็นมงคลหน่อย เราจะไป จดทะเบียนสมรสด้วยกัน”

เธอหยุดชะงักไปหลายวิ “วันนี้ไปจดทะเบียน สมรสแล้วหรอ?”

คีรินจึงพยักหน้า “ยิ้ม ยังไงก็ต้องจดอยู่ดี แค่ไม่ช้า ไม่นานเท่านั้น มันก็แค่ใบทะเบียนสมรสแค่ใบเดียว ผม มีเวลาแค่วันนี้วันเดียว พรุ่งนี้ผมต้องไปประชุม แล้วต้อง ยุ่งกับงานบริษัทอีกเยอะ วันนี้พอไปจดทะเบียนสมรส เสร็จ ช่วงบ่ายก็ไปนัดทีมที่เขาช่วยจัดงานแต่งงาน เพื่อ ไปวางแผนงานแต่งงาน จากนั้นก็ไปลองชุดแต่งงาน งานหมั้นก็คงไม่ต้องจัดแล้วมั้ง”

คีรินกำลังปรึกษากับเธอ “แต่ถ้าคุณอยากจัดงาน หมั้นก็ได้ ช่วงนี้ก็หาเวลาจัดงาน หลังจากปีใหม่งานผม ยุ่งมาก เวลาว่างแทบจะไม่มีเลยต้องจัดงานโดยเร็ว เราจะจัดการกันวันที่ 14 เดือนกุมภา ญา ผมรู้ว่าคุณคงจะ รู้สึกว่าทุกอย่างมันเร็วเกินไป แต่ผมสัญญาว่า ถึงแม้มัน จะเร็วขนาดนี้ แต่ผมจะจัดงานของเราให้ยิ่งใหญ่ และ เป็นงานแต่งที่โรแมนติกที่สุด”

เขาทําตามความต้องการของตัวเองหมด ไม่แม้แต่ จะถามความคิดเห็นของเธอ เขาขอแต่งงานอย่างเร่ง รีบ ไปจดทะเบียนสมรสโดยเร็ว จากนั้นก็ยังจัดงานแต่ง อย่างเร่งด่วนแบบนี้

ตอนนี้เธอรู้สึกเครียดมาก และอยากจะระบาย ความโกรธออกมา แต่กลับไม่รู้ว่าเธอโกรธเพราะว่า อะไร เธอได้ตอบตกลงกับเขาตอนที่เขาขอเธอแต่งงาน เขาสามารถทำทุกอย่างให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว เธอก็ไม่มี เหตุผลที่ต้องปฏิเสธ

เธอคิดว่าตอนนี้สีหน้าของเธอดูแย่มาก

“14 กุมภา ก็ถัดจากนี้แค่อาทิตย์เดียว นี่คุณจะรีบ เกินไปหรือเปล่า งานแต่งนะคีริน ไม่จําเป็นต้องเร่งรีบ ขนาดนี้ วันนี้ไปจดทะเบียนสมรสได้ ฉันไม่มีข้อคิดเห็น ใดๆ หลังจากจด ฉันก็เป็นภรรยาของคุณแล้ว คุณก็ไม่ จำเป็นต้องรีบจัดงานแต่งขนาดนั้น”

เขาพูดขึ้น “ผมก็แค่อยากจัดงานที่โรแมนติกให้ คุณ จัดการตอนวันวาเลนไทน์โรแมนติกจะตายไป ถ้า คุณรู้สึกว่ามันเร็วเกินไป งั้นก็รอถึงงานวันเกิดผมค่อยจัดไหมล่ะ?”

เขาเกิดตอนเดือนสาม มันก็คงเหลือเวลาอีกยี่สิบ กว่าวัน ยังไงก็ดีกว่าวันวาเลนไทน์อยู่แล้ว พวกเขาคง ไม่ต้องเร่งรีบขนาดนี้

“งั้นก็แต่งตอนวันเกิดของคุณแล้วกัน วันหลังตอน วันครบรอบงานแต่งของเราก็คือวันเกิดของคุณ ก็ดีนะ ผู้ชายส่วนมากจะจำอะไรไม่ได้ ฉันคิดว่าคุณก็คงจำ งานวันเกิดตัวเองไม่ได้!!!

เขาจึงคลี่ยิ้มออกมาอย่างดูดี จากนั้นก็ประกบจูบ ลงบนริมฝีปากเธอหนึ่งที “ภรรยาของคุณรอบคอบ ที่สุด แบบนี้เราก็จะมีเวลาที่มากขึ้น จะได้ไม่ต้องรีบถ่าย พรีเวดดิ้ง”

“อื้ม งานแต่งของเราไม่ต้องยุ่งยากซับซ้อนเกินไป ฉันอยากจะจัดอย่างเรียบง่าย เชิญแค่ญาติกับเพื่อนมา ร่วมงานก็พอ ฉันไม่อยากให้พวกคนดังกับนักข่าวมา ได้ ไหม?”

ที่ผ่านมา เธอกับคีรินเคยมีข่าวเสียๆหายๆ เธอเลย ไม่อยากให้ใครมาเขียนข่าวอีก

คีรินพยักหน้า “อื้ม ทุกอย่างทำตามที่คุณภรรย รรยา บอก”
คีรินอุ้มเธอลงจากเตียงแล้วไปห้องแต่งตัว จากนั้น ก็หาชุดให้เธอสวมใส่ เขาหาเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกง ยีนส์ ตามด้วยเสื้อคลุมสีแดง ส่วนเขาก็แต่งตัวเหมือน เธอ เพียงแค่เขาใส่เสื้อคลุมสีเขียวขี้ม้า ทำให้เขายิ่งดูดี มากยิ่งขึ้น

พอพวกเขากินข้าวเช้าเสร็จ ก็ไปเอาบัตร ประชาชน เพราะว่าเขามีสัญญาเป็นคนฮ่องกงด้วย ตอนอายุสิบกว่าปี เขาก็ได้สัญชาติฮ่องกงแล้ว เพราะ พาสป๊อตของฮ่องกงออกต่างประเทศไม่ยุ่งยากเท่า สัญชาติอื่น

”จริงๆผมสามารถตามตัวทนายและนายอำเภอมา จดทะเบียนสมรสที่บ้านได้ แต่เพราะผมอยากจะจูงมือ คุณเข้าไปจดในอำเภออย่างกับคนธรรมดา จะมีเป็น ความทรงจําดีๆ”

เธอบอกกับเขา “เราก็เป็นคู่สามีภรรยาที่ธรรมดา อยู่แล้ว เราใช้ชีวิตอยู่คนธรรมดาก็พอ ไม่ต้องทำอะไร พิเศษ”

พอถึงอำเภอ เลขาของเขาก็ตามมาจัดการเอกสาร ให้พวกเขา พวกเขาทำตามขั้นตอนทุกอย่างเหมือนคน ปกติ และเลขายังเตรียมของขวัญให้กับเจ้าหน้าที่ที่ทำ เรื่องให้พวกเขาทุกคนด้วย

เขาจึงเอากล่องของขวัญสีแดงให้พวกเขา จากนั้นพวกเขาก็รับมันไว้แล้วกล่าวคําอวยพร

แล้วพวกเขาก็เซ็นใบจดทะเบียนอย่างถูกต้องตา

มกฎหมาย

คีรินจูงมือเธอออกจากอำเภออย่างมีความสุข จาก นั้นก็นั่งขึ้นบนรถ คีรินจึงอุ้มใบทะเบียนสมรสไว้อย่างมี ความสุข

เธอจึงอยากจะเอาทะเบียนสมรสมาดู แต่คีรินจับ ไว้อย่างแน่นๆ ไม่ให้เธอเอาไปดู “กลับไปผมจะเอาไป ล็อคไว้ในตู้เซฟ”

“ทำไมหรอ คุณกลัวว่าฉันจะหย่ากับคุณหรอ ถ้า ฉันอยากจะหย่ากับคุณ ต่อให้ฉีกใบทะเบียนสมรสให้ ขาดเป็นชิ้นๆก็ไม่มีประโยชน์”

เธอก็แค่ล้อเล่นกับคีรินเท่านั้น “เราพึ่งจะแต่งงาน กัน คุณก็พูดถึงเรื่องหย่าแล้วหรอ ญา คุณอยากจะ ทําให้ผมเครียดตายหรือไง?”

เธอจึงรีบเข้าไปกอดคีรินไว้แล้วออดอ้อนเธอ เหมือนแมวน้อย “ฉันก็แค่พูดไปงั้นๆแหละ ทำไมคุณถึง คิดว่ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ เราจะหย่ากันได้ยังไงล่ะ”

เขาจึงลูบหัวของเธอ “ใช่ เราจะหย่ากันได้ยังไง
ทีแรกคีรินอยากขับรถไปที่ร้านขายชุดแต่งงาน แต่เพราะว่าเธอง่วงเกินไป เธอแค่อยากจะรีบกลับไป นอนพักผ่อน พอคีรินเห็นว่าเธอดูเพลียๆ เลยจะส่งเธอ กลับไปนอนพักที่บ้านหลังใหม่

เขาจะนอนเป็นเพื่อนเธอ เธอรู้ว่าเขางานยุ่งเลย ผลักเขาออกจากห้อง “คุณไปยุ่งกับงานของคุณเถอะ ตอนบ่ายหาเวลามาหาฉันก็พอ”

คีรินจึงหอมแก้มของเธอ “อืม งั้นคุณนอนเถอะ ผม ไปทํางานในห้องทำงาน”

คีรินพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปทำงานที่กองเป็น

ภูเขาของเขา

ไม่กี่วันมานี้ เขาได้อยู่เป็นเพื่อนเธอตลอด บางครั้ง เขาทำงานจนลืมกินข้าว จริงๆเธอนึกไม่ถึงว่าคนมีเงิน เขาคิดอะไรอยู่ ทำไมต้องหาเงินเหนื่อยขนาดนี้ และยุ่ง จนไม่มีเวลากินข้าว

เขาทำงานยุ่งขนาดนี้ ถ้าเธอยังคิดจะออกไป ทำงาน พวกเขาคงไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกัน คีรินจะให้เธอ ออกไปทำงานอยู่อีกหรอ?

ทำไมเธอนึกคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ล่ะ คีรินได้ สัญญากับเธอไว้ บางครั้งเธอก็รู้สึกไว้วางใจไม่ได้
เธอพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง ถึงแม้เธอจะง่วง มาก แต่ก็นอนไม่หลับ และไม่ได้มีความสุขดีใจที่ได้เป็น เจ้าสาวที่แต่งงานใหม่ๆ