บทที่ 245 ขอแต่งงาน (2)

หลังจากนั้นญาดาคงยอมรับผลที่ตามมาไม่ได้ เธอ แค่คิดว่าไหนๆเธอก็ตัดสินใจยอมรับการขอแต่งงาน ของคีรินแล้ว เธอก็คงต้องใช้ชีวิตกับเขาไปดีๆ ไหนๆ เขาบอกว่าเขาจะดีกับเธอ งั้นเขาก็ดีกับเธอ ถ้าคีริน ได้เป็นคนรักและเป็นสามีของใคร ถึงเขาอาจจะไม่เพ อร์เฟค แต่เธอเชื่อว่าเขาเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น และ เขาก็สัตย์ซื่อต่อความรักมากๆ ผู้ชายอย่างเขายอมใช้ ชีวิตกับผู้หญิงอย่างเธอไปตลอดชีวิต ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ ดีมากแล้ว

ในชีวิตคู่ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการสัตย์ซื่อและมี ความรับผิดชอบ อีกอย่างสามีภรรยาคู่ไหนที่ไม่มีการ ทะเลาะวิวาทกัน เธอแต่งงานกับเขา อย่างน้อยเธอไม่ กลัวว่าเขาจะนอกใจเธอ และไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้ จ่ายในแต่ละวัน แค่บางครั้งเขาอาจจะเอาแต่ใจและ นิสัยไม่ดีหน่อยๆ พอเธอบอกว่าตัวเองแบบนี้ เธอก็รู้สึก โล่งอกไม่น้อย

เธอเลยส่งยิ้มให้เขา “อืม เราเดินมาถึงจุดนี้มันก็ ไม่ง่ายเลย ฉันจะใส่ใจและเห็นค่าในความสัมพันธ์ครั้งนี้ ของเขา ฉันเชื่อว่าฉันไม่ได้เลือกผิดที่แต่งงานกับคุณ

คนใช้และนักดนตรีพวกนั้นก็ได้ออกจากห้องโถง บ้านหลังใหญ่มโหฬารมีแค่เธอกับคีรินอยู่กันสองคน คี รินประสบความสำเร็จในการขอสู่เธอแต่งงาน สีหน้า ของเขาไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น เธอรู้ว่าเหตุผลก็คง เป็นเธอ เพราะว่าเธอไม่ได้ยินยอมขนาดนั้น ทำให้เขาไม่มีความสุข

เธอมองดอกกุหลาบเพียงดอกเดียวที่เขาให้ และ แกล้งทําเป็นโกรธ “คนอื่นเขาขอแต่งงานได้ดอกไม้ช่อ ใหญ่ ทําไมคุณกลับให้แค่ดอกเดียว ขี้งกจริงๆ”

คีรินจึงนวดและลูบมือของเธอ “คุณเป็นผู้หญิง ของผมที่ไม่เหมือนใคร เป็นแค่คนเดียวของผม ดอกไม้ มันไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ใจ”

ห้องโถงที่เปิดไฟสว่างทุกดวง ตรงพื้นยังมีกลีบ ดอกกุหลาบที่โรยเป็นรูปหัวใจ สถานที่ตกแต่งได้ สวยงามมาก ตรงหน้าต่างยังมีม่านสีขาว ที่เป็นสียที่เธอ ชอบที่สุด เป็นการออกแบบบ้านสไตล์ที่เธอชอบ เขาใส่ ใจจริงๆ

คีรินจึงได้จูงมือเธอไปชั้นสอง “ไปดูห้องนอนของ เรากัน

เขาเปิดประตูห้องนอนใหญ่ ข้างในกว้างขวางมาก การตกแต่งดีไซน์ไม่ได้เว่อร์วัง แต่ดูเรียบหรู ทุกอย่าง ถูกประดับด้วยสีขาว ไม่ว่าจะเป็นเตียง โต๊ะเครื่องแป้ง และตู้เสื้อผ้า แม้แต่กระเบื้องที่ปูพื้นยังเป็นสีขาว

แต่พอลองสังเกตการดีไซด์ของห้อง มันมีบางจุด ที่ดูแปลกๆ แต่ก็เป็นห้องที่สบายตา คิดว่าสถานิกที่ ออกแบบคงจะเป็นมือใหม่ เหมือนเป็นเด็กมหาลัยที่พึ่งเรียนจบใหญ่ๆ

เธอยิ่งดูจากการดีไซน์ก็ยิ่งรู้สึกคุ้นตา คีรินถามเธอ “เหมือนคุณจะคิดอะไรบางอย่างออกใช่ไหม?”

“เหมือนเคยเห็นการดีไซน์แบบนี้มาก่อน” เธอพูด

ขึ้น

คีรินจึงคลี่ยิ้มออกมาแล้วถามขึ้น “คุณต้องเคย เห็นแน่นอนสิ เพราะว่าห้องที่ดีไซน์ได้ทำตามการ ออกแบบของคุณ เป็นไงบ้าง ชอบไหม?”

“ฉันวาดหรอ??”

เธอไม่อยากจะเชื่อ ถึงแม้เธอไม่ถือว่าเป็นสถาปนิก ที่เป็นที่รู้จัก แต่ยังไงเธอก็ยังสามารถดูออกว่าการ ออกแบบครั้งนี้มันดูแปลกหน่อย

“คุณออกแบบนี่แหละ คงจะเป็นเพราะเวลาผ่าน ไปนานคุณเลยทำไม่ได้” ขณะที่เขาพูดขึ้นทำเปิดลิ้น ชักที่อยู่ตรงหัวเตียงออก แล้วเอากระดาษแผ่นหนึ่งออก มาและยื่นให้เธอดู “คุณดูสิ ใช่คุณเป็นคนวาดไหม?”

เธอเลยรับมันไว้ ข้างบนยังมีลายเซ็นและวันเวลา ที่เธอเขียนไว้ พอดูจากเวลาที่วาดแล้ว ก็คงจะเป็นรูปที่ เธอออกแบบตอนมอปลาย
เธอจําได้ว่าอาจารย์ที่สอนเธอแนะนำให้เธอไป เรียนการออกแบบ จากนั้นเธอเลยไปสมัครเรียนที่ โรงเรียนศิลปะ สุดท้ายก็สอบติดคณะการออกแบบ

“ฉันทำได้แล้ว นี่เป็นงานออกแบบของฉันจริงๆ คุณไปหาเจอที่ไหน มันผ่านมาหลายปีขนาดนี้!”

คีรินจึงกอดเธอจากข้างหลัง คางของเขาวางไว้ บนหัวของเธอ “ผมไปหาเจอในห้องนอนของคุณใน บ้านสุขสำราญ ตอนนั้นผมกับคุณได้มีความสัมพันธ์ที่ แตกหักกันจริงๆ คุณได้ตามเส้นชัยไปต่างประเทศ ผม รู้สึกเสียใจมาก แต่ไม่รู้ว่าต้องระบายยังไง ผมเลยอยาก จะสร้างบ้านหนึ่งหลัง และทำเป็นว่าคุณอยู่เคียงข้างผม ผมสะสมงานออกแบบของคุณไว้มาก แต่เพราะทุกงาน คุณจะดีไซน์ไปตามความต้องการของลูกค้า หลังจากที่ ผมกลับบ้านสุขสำราญ และไปนั่งอยู่ในห้องนอนเล็กๆที่ คุณเคยพักไปหนึ่งวัน และก็ได้ค้นห้องของคุณเลยค้น รูปใบนี้เจอ ถึงผมจะไม่ใช่มืออาชีพในการออกแบบ แต่ ผมก็ดูออกว่างานดีไซน์ของคุณไม่ค่อยได้คุณภาพ แต่ ผมก็รู้สึกว่ามันเป็นห้องนอนที่คุณต้องการมากๆ ตอน นั้นคุณคงจะไม่มีห้องนอนดีๆ ต้องอยากได้ห้องแบบนี้ แน่นอน ผมเลยตั้งใจตกแต่งตามที่คุณชอบและนอนไป หนึ่งคืน จากนั้นก็อดคิดถึงคุณไม่ไหวเลยไปหาคุณ

คีรินพูดถูก ตอนนั้นห้องนอนของเธอยังไม่ดีเท่า ห้องนอนคนใช้ของเขา เธอรู้สึกอิจฉามากๆ ตอนนั้นเธอ ไม่ได้รู้เรื่องการออกบ้านสักเท่าไหร่ พอคิดถึงอะไรก็เขียนงานออกมาแบบนั้น

“ถ้าตอนฉันอายุสิบกว่าปี มีห้องนอนแบบนี้ก็คง พอใจมากๆแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ใช่ว่าฉันไม่พอใจ แค่การ ออกแบบของฉันมันแย่มาก”

เธอกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง งานออกแบบ

ของเธอไม่ดีจริงๆ

คีรินพูดขึ้น “ผมรู้สึกว่ามันดีจะตาย ตอนนั้นคุณ จินตนาการล้ำเลิศจริงๆ เก่งจริงๆ”

จู่ๆคีรินก็เข้าไปกอดเธอ “มา เรามาลองนอนเตียง

ใหญ่ของเรามันนุ่มไหม

เธอกับคีรินเลยนอนลงบนเตียง เตียงนี้นุ่มมาก จริงๆ แต่ก่อนเธออาจจะชอบ แต่ตอนนี้นอนไม่ได้เพราะ มันนุ่มเกินไป จะทำให้เจ็บเอว

“คีริน เตียงอันนี้เปลี่ยนเถอะ!

“ทำไมอะ?”

เธอพูดขึ้น “เอวของฉันไม่ค่อยแข็งแรง นอนเตียง นุ่มมากไม่ได้ เปลี่ยนเป็นอันที่แข็งหน่อยๆ”

“ญา ” คีรินเรียกเธอเสียงเบา
เธอตอบกลับ “ว่า

คีรินจึงพูดขึ้น “ตอนนี้ทำไมคุณถึงเลือกมากขนาด

เธอพูดขึ้น “ตอนนี้คุณก็รู้สึกว่าฉันเลือกมากแล้ว หรอ งั้นคุณก็สามารถล้มเลิกความคิดที่จะขอฉันเป็น ภรรยาได้ ตอนนี้ฉันยังไม่ได้เป็นของคุณ”

คีรินจึงพลิกตัวขึ้นมาอยู่บนเรือนร่างของเธอ “ไม่ นานหรอก พรุ่งนี้คุณก็คงกลายเป็นของผมแล้ว ถ้าวันนี้ ไม่ดึกเกินไป วันนี้คุณก็คงเป็นของผม”

เธอถามขึ้น “พรุ่งนี้คุณจะทำอะไร?

คีรินตอบกลับ “ไปจดทะเบียนสมรสไง!” เธอพูดขึ้น “เร็วขนาดนี้เลยหรอ?”