บทที่ 244 ขอแต่งงาน (1)

“เซอร์ไพรส์อะไร? ยังจะมีปิดตาของฉันไว้อีก” ญาดาถามขึ้น

คีรินจึงทำตัวลึกลับ “มันก็คือเซอร์ไพรส์ที่คุณคาด ถึงไม่ถึงไง กอดคอผมไว้ ผมจะอุ้มคุณไป”

คิรินพูดขึ้นแล้วอุ้มเธอออกจากรถ ทำให้เธอตกใจ จนต้องกอดคอของเขาไว้ เสียงหัวเราะอันเบิกบานของ เขาดังขึ้นข้างหูของเธอ

รู้สึกเขาอุ้มเธอไว้แล้วเดินจากรถไปที่ไกลๆ “คีริน บ้านใหม่ของเราอยู่ไหนกันแน่ ฉันรู้สึกเราเดินมาไกล แล้วนะ”

คีรินพูดขึ้น “ใจเย็น ใกล้ถึงแล้ว”

ผ่านไปสักพัก เขาก็ปล่อยเธอลง “ผมจะนับสาม สองหนึ่ง คุณค่อยดึงผ้าออกนะ”

คิรนพูดถึงก็ปล่อยเธอออก เธอรู้สึกเขาเขากำลัง จะเดินหนีเธอไปข้างหน้า เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย คีริน กำลังทำบ้าอะไรกันแน่ เธอไม่รอให้เขาพูดสามสองหนึ่ง เธอก็รีบผ้าออกจากตา ทันใดนั้นเธอจึงมองเห็นกลีบ ดอกกุหลาบสีแดงที่โรยไว้บนพื้นเต็มไปหมด และทั้ง สองทางยังมีดอกกุหลาบสีขาว สีเหลืองและสีชมพูปลูก เต็มไปหมดตลอดทางจนถึงบ้านสไตล์ยุโรปสีขาว
คีรินก็ได้หายตัวไป เขาไปไหนแล้ว ?

บ้านหลังนี้มีแม่บ้านวัยกลางคนยืนต้อนรับและ แสดงความยินดีกับเธอ “คุณญาดาคะ เชิญทางนี้ค่ะ”

เธอถามแม่บ้าน “คีรินกำลังจะทำบ้าอะไร?”

ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตอบเธอกลับ ได้แต่อมยิ้มแล้ว ทำท่าทางเชิญให้เธอเข้าไป จากนั้นก็เดินในห้องโถง หลักของวิลล่า เธอเลยตะโกนออกมาอย่างตกใจ “คื รินคุณอยู่ไหนเนี่ย รีบออกมาเดี๋ยวนี้ คุณเซอร์ไพรส์จน ทําให้ฉันตกใจหมดแล้ว”

จู่ๆเสียงดนตรีก็ดังขึ้น และมีแสงเทียนที่จุดขึ้น รอบๆห้อง เธอมองซ้ายมองขวาแล้วเห็นคนปรากฏขึ้น มีคนกำลังจับไวโอลีนแล้วเดินออกมา แม้แต่ผนังเต็ม ประดับไปด้วยดอกกุหลาบ คีรินที่อยู่ในชุดสูทสีดำ และ ติดโบว์สีชมพู มือของเขาจับดอกกุหลาบหนึ่งดอกที่สี สดงามไว้ จากนั้นก็เดินมาหาเธอ

จู่ๆเธอก็รู้ว่าคีรินจะทำอะไร ในใจของเธอได้แต่ วาสนาว่าอย่าให้เขาขอเธอแต่งงาน นี่ถ้าเขาขอแต่งงาน ต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ถ้าเธอไม่ยอมรับคำขอของ เธอก็คงทำให้เขาอับอายมากๆ

เธอได้แต่พูดในใจว่าอย่าคุกเข่าลง อย่าคุกเข่าลง

นะคีริน
เธอไม่ใช่ว่าไม่อยากแต่งงานกับเขา แค่มันเร็วเกิน ไป เวลาสั้นๆไม่กี่วัน เขาก็จะขอเธอแบบนี้แล้ว เธอรู้สึก ไม่สบายใจ

แต่ว่า ถ้าเธอยิ่งกลัวอะไรก็จะยิ่งได้อย่างนั้น ตอน ที่เธอกำลังตกกลึง คีรินก็ได้คุกเข่าหนึ่งข้าลง แต่เธอ กลับทำสีหน้าที่เคร่งเครียด ผู้หญิงที่ไหนที่ถูกขอ แต่งงานแต่กลับทำสีหน้าแบบนี้

คีรินจึงยื่นดอกกุหลาบในมือให้เธอ แล้วเธอก็พูด ขึ้นเสียงเบา “คีริน คุณกำลังทำอะไรกันแน่ รีบลุกขึ้น มี คนกำลังดูอยู่”

คีรินจึงทําสีหน้าที่เคร่งเครียดแล้วมองเธอ “ญา ผมกำลังขอคุณแต่งงาน”

ในใจของเธอกำลังคิด เธอรู้ว่าเขากำลังขอ แต่งงาน แต่งตอนนี้เธอไม่อยากถูกขอแต่งงาน ทุก อย่างมันเร็วเกินไป ยังไงก็ต้องรอให้คบกันไปสักระยะ ก่อน ตอนนี้เธอคิดๆดูแล้วก็ว่าทำไมเขาถึงบังคับให้เธอ กลับกับเขาในคืนนี้ สิ่งที่เซอร์ไพรส์ที่สุดไม่ใช่บ้านหลัง ใหม่หรือดินเนอร์ใต้แสงเทียน แต่เป็นการขอแต่งงาน!!

ถ้าเธอรู้ว่าเขาจะขอเธอแต่งงาน ต่อให้ตีเธอตาย เธอก็ไม่ยอมมากับเขา ตอนนี้เหมือนเขากำลังจะบังคับ เธอแต่งงานด้วย
มือของคีรินเอาดอกกุหลาบหนึ่งช่อไว้แล้วกำลังรอ เธอรับไว้ ถ้าเธอไม่รับ เขาคงน่าอับอายมากๆ

สีหน้าของเธอดูแย่มาก คีรินก็ยังคงเป็นคีรินท ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะทำตัวมีอำนาจตลอดเวลา ต่อให้เขา จะบังคับเธอแต่งงาน แต่ก็ทำเหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่อง ธรรมดา

เธอรู้ว่าถ้าคืนนี้เธอไม่รับดอกไม้และแหวนของ เขาไว้ เขาก็คงไม่ทำอะไรเธอ แต่เขาจะมีปัญหากับเขา เพราะเขาเป็นผู้ชายที่สูงสง่า แล้วยังจะคุกเข่าขอเธอ แต่งงาน ถ้าเธอปฏิเสธเขาก็คงจะทำลายความรู้สึกของ พวกเขา

งานแต่งงานระหว่างเธอและเขา จริงๆมันก็เป็น เรื่องที่ไม่ช้าไม่นาน เธอจึงต้องฝืนยิ้มออกมาแล้วรับ ดอกไม้จากเขามา สีหน้าของเขาจึงดีขึ้น ตอนนี้ข้าง กายของพวกเขามีลูกโป่งลอยอยู่ เขาจับเชือกไว้ จาก นั้นก็ได้เอากล่องแหวนสีแดงออกมา แล้วเปิดกล่อง ข้าง ในมีแหวนพลอยสีชมพู พลอยที่สวยแบบนี้เหมือนเป็น แหวนที่เธอเคยเห็นครั้งแรก

คีรินจึงยื่นแหวนมาตรงหน้าเธอ “ญา แต่งงานกับ ผมเถอะ!”

เธอพยักหน้าเบาๆแล้วยื่นมือออกไป คีรินจึงเอา แหวนสวมใส่เธอ ไซส์ของแหวนพอดีกับนิ้วของเธอ นิ้วของเธอไม่ได้สวยมากนัก เพราะเธอทํางานหนักตั้งแต่ เด็ก ทําให้มือของขรุขระ

คีรินจึงหอมหลังมือของเธอ เธอจึงได้ดึงเขาขึ้นมา จากพื้น คีรินจึงลุกขึ้นแล้วก้มหน้าลงมาประจบจูบบนริม ฝีปากของเธอ และตอนนี้รอบข้างของพวกเขาจึงมีเสียง แสดงความยินดีเกิดขึ้น

เธอถูกคีรินขอแต่งงาน แต่ว่าเธอไม่ได้รู้สึกดีใจ การขอแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่เธอต้องการ เธอ คิดว่าคีรินน่าจะเข้าใจในความคิดของเธอ แต่ว่าเธอยัง คงจะขอเธอแต่งงาน จริงๆเขาไม่ใช่คนที่ขี้อวด แต่ครั้งนี้ เขาเรียกคนมาเยอะขนาดนี้ เธอรู้สึกเขากำลังบังคับเธอ

เธอเลยยากจะดีใจ

คีรินกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดขึ้น “ญา ผมจะทำ ดีกับคุณแน่นอน ไม่มีวันทำให้คุณเสียใจที่คุณตัดสินใจ ในครั้งนี้ ”

เธอฟังคำพูดพวกนี้ เธออยากจะพูดประชดเขา มาก การตัดสินใจครั้งนี้ของเธอ เธอไม่ได้เป็นคนตัดสิน ใจเอง เขาเป็นคนบังคับเธอต่างหาก พอนึกถึงแบบนี้ แล้วก็อยากหันไปทางอื่นแล้วเดินจากไป แค่เธอไม่กล้า ทำแบบนั้น กลัวว่าเขาจะโมโห และวันข้างหน้าจะไม่มา หาเธออีก