บทที่ 236 อย่าพูดว่าจะไปจากผมอีก

ญาดาเบี่ยงหน้าหนี ไม่หันไปมองคีรินอีก

เธออายจนหน้าแดงไปหมดแล้ว

เมื่อคีรินเห็นญาดางอล เขาก็รีบเข้ามาง้อเธอ “บอ กว่าญาสกปรกแล้วจะมากอดญาทำไมคะ?”

คีรินกัดที่หัวไหล่ของเธอเบาๆ “ต่อให้คุณไม่ได้ อาบน้ำเป็นปี ผมก็ไม่มีวันรังเกียจคุณหรอก เดี๋ยวพี่ถูตัว ให้นะ”

“ใครเป็นน้องสาวของคุณคะ เมื่อก่อนฉันไม่ใช่ น้องสาวของคุณ หลังจากนี้ก็จะไม่ใช่” ญาดาไม่ชอบ ให้เขาแทนตัวเองว่าพี่

เพราะตอนเด็กๆเธอเคยเรียกเขาว่าพี่คีริน แต่กลับ

ถูกเขาต่อว่า

หลังจากนั้นเธอก็เลยต้องเรียกเขาว่าคุณคีรินแทน

ดังนั้นญาดาจึงไม่ค่อยชอบคำว่าพี่ ไม่ชอบให้เขา แทนตัวเองว่าพี่ด้วย

คีรินเห็นว่าเธอโกรธ จึงกระชับกอด “ผมจะเห็น คุณเป็นน้องสาวได้ยังไงล้ะ เมื่อก่อนไม่เคย หลังจากนี้ ก็จะไม่มีวันด้วย คุณเป็นผู้หญิงของผม เป็นภรรยาของ ผม”ญาดาคลายยิ้ม

“ใครบอกว่าฉันเป็นภรรยาของคุณคะ เราแค่ลอง กลับมาคบกัน ถ้าคุณใจร้ายกับฉัน ฉันจะหนีไปจากคุณ ทันที”

“ทําไมพูดแบบนั้นละ ผมรักและจะดีกับคุณที่สุด อย่าพูดว่าจะไปจากผมทั้งๆที่เราพึ่งเริ่มกลับมาคบกันสิ คุณไม่เชื่อใจผมหรือไม่มั่นใจตัวเองกันแน่ ห้ามพูดคำว่า จะไปจากผมอีก เข้าใจไหม?”

พูดจบเขาก็ประทับจุมพิตลงบนหน้าผากของเธอ

ญาดาพยักหน้า “ค่ะ ญาจะไม่พูดอีก”

ญาดารู้ดีว่าเขารักเธอมาก ถึงแม้ว่าเขาจะนิสัยไม่ ดีเท่าไหร่ บางครั้งอาจจะหงุดหงิดใส่เธอ อะไรที่เธอทน ได้เธอก็จะทน เธอเองก็จะไม่ไปจากเขาง่ายๆเหมือนกัน

ญาดาจ้องมองไปที่เขา จากนั้นโน้มหน้าไปจูบเขา แล้วละจูบอย่างอ้อยอิ่ง

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จนั้น คีรินก็เป่าผมให้เธอ ญา ดาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เขาจะอ่อนโยนและทำ ดีกับเธอ วินาทีนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองโชคดีอย่างบอกไม่ถูก

คีรินเป่าผมและนวดผมให้เธอ “ญาดา คุณย้อมผมสีดำอีกครั้งได้ไหม ผมสีดำตรงยาว ผมชอบแบบนั้น เหมือนตอนที่คุณอายุสิบเจ็ดสิบแปด มองดูคุณในตอน นั้นน่ารักมาก”

ตอนนี้เธอย้อมผมสีน้ำตาลเบอร์กันดีและทำผม ลอน พูดตามตรงญาดาชอบทรงผมนี้ของตนเอง แต่ รินกลับอยากให้เธอกลับไปทำทรงเดิมสมัยวัยรุ่น

ญาดาหัวเราะ คีรินถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ “หัวเราะอะไรครับ?”

ญาดาหันไปมองหน้าเขา จากนั้นก็ลูบไล้คางของ เขา “คุณคีรินคะ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันอายุเท่าไหร่”

คีรินครุ่นคิด “ยี่สิบหกครับ เร็วจัง คุณอายุยี่สิบหก

แล้ว”

“ฉันอายุยี่สิบหกแล้ว แต่คุณกลับอยากให้ฉันทำ ผมเหมือนเด็ก คนอื่นคงหัวเราะแย่” ญาดาชอบตัวเอง ตอนนี้มากกว่า เพราะดูสาวและมีความเป็นผู้ใหญ่

“แต่ผมอยากให้คุณดูใสๆ มีความเป็นนักศึกษา หน่อยๆ” คีรินพูดแล้วปิดไดร์เป่าผม มือหนาล้วงเข้าไป ในชุดคลุมอาบน้ำของเธอ

“คุณทำแบบนี้กับนักศึกษาหรอคะ?”
ญาดาจับมือของเขาเอาไว้ หัวเราะแล้วถามขึ้น

คีรินทำหน้าเศร้า “ทำยังไงดีครับ ตอนนี้ผมเริ่มทน ไม่ไหวแล้ว” คีรินพูดด้วยเสียงแหบพร่า

ญาดาหันไปมองเขา “แล้วจะทำยังไงดีคะ ตรงนั้น ของฉันคุณทำมันจนรุนแรง ตอนนี้ยังรู้สึกเจ็บอยู่เลย คุณยังจะเสียดแทงเข้ามาหรอคะ? คุณจะสอดใส่เข้า มาโดยที่ฉันไม่ยินยอมหรอคะ?” เมื่อก่อนคีรินมักจะทำ เรื่องอย่างว่ากับเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ยินยอมแต่ถ้าเขา ต้องการ เขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ญาดาอยากรู้ว่าเขาจะตอบยังไง

คีรินเงียบไปครู่หนึ่ง ญาดานึกว่าเขาจะยอมปล่อย ผ่าน แต่จู่ๆเขาก็คว้าเอวเธอเอาไว้ แล้วยกตัวเธอขึ้นมา นั่งบนตักของเขา จากนั้นก็จูบเธออย่างเร่าร้อน

นานครู่หนึ่ง ญาดาที่เริ่มหายใจไม่ออกจึงหันหน้า หนี มือหนาจับที่ริมฝีปากแดงเจ่อของเธอ “ใช้อันนี้แทน ผมจำได้ว่าคุณเก่งเรื่องใช้ปาก

“เพียะ!”

เธอตบหน้าเขาอย่างแรง