บทที่ 224 เข้าใจผิดกัน

ยารสขมติดอยู่ในลำคอของญาดา ทำให้เธอรู้สึก ขมจนอยากน้ำตาไหล และพยายามจะกลืนยาลงไป แต่ กลับกลืนยังไงก็กลืนไม่ลง นี่เธอเจอเรื่องซวยมามาก พอแล้ว แม้แต่ยาเม็ดเล็กๆยังคิดจะทำร้ายเธอ

คีรินจึงเอานมอุ่นๆหนึ่งแก้วออกจากถุง จากนั้นก็ เปิดฝาแล้วยื่นมาข้างๆปากของญาดา แต่เพราะเธอยัง รู้สึกโมโหเลยเอามือปัดทิ้งไป

เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองไปนิสัยเสียมาจาก

ไหน

คีรินเห็นว่าเธอปัดนมที่เขายื่นให้ออก สีหน้าของ เขาดูโหดเหี้ยมขึ้นมาทันที แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แค่มองหน้าเธอแบบนี้ ทีแรกเธอก็รู้สึกกลัวเขา แต่พอ นึกถึงเธอกับเขาไม่ได้มีอะไรกัน และนี่ก็คือถิ่นของเธอ ทำไมเธอต้องกลัวเขาด้วย

เธอพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อกลืนยาลงไปในท้อง นัยน์ตาของเธอยังคงมีน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด จาก นั้นเธอก็เงยหน้ามองคีริน ก็เห็นนัยน์ตาของเขาเต็มไป ด้วยความเป็นห่วง เธอคิดว่าตัวเองต้องโง่ไปแล้วแน่ๆ กลับรู้สึกว่าคีรินเป็นห่วงเธอ

เมื่อกี้เขากำลังจะให้เธอกินยาคุม กลัวว่าฉันจะ เกี่ยวข้องกับเขาอีกหรือไง?
คีรินจึงรีบดึงทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้เธอ “นี่เป็นครั้ง สุดท้ายที่ผมจะให้คุณกินยา ครั้งหน้าจะไม่ให้กินอีก”

เธอจึงมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา “ใช่ ครั้งหน้า คงไม่ได้กินอีกแน่นอน เพราะเมื่อคืนฉันจะมีอะไรกับ คุณเป็นครั้งสุดท้าย และจะไม่มีครั้งหน้าอีก”

ถ้าตอนที่เธอเหงา เธอก็คงจะซื้อของเล่นผู้ใหญ่มา แก้เหงาให้กับตัวเอง จะได้ไม่ต้องไปหาเขาเพราะความ ต้องการทางเพศอีก

คีรินจึงขมวดคิ้วขึ้น “คุณเห็นผมเป็นตัวอะไร และ เห็นตัวเองเป็นตัวอะไร คุณเห็นว่าการที่เรามีอะไรกัน พอได้ทุกอย่างตามต้องการ ก็แยกย้ายกันแบบนี้หรอ?”

คีรินยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห เธอเลยคิดว่าเขาไม่ได้คิด อย่างที่เธอคิดหรือไง?

การกระทำของเขาไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรือไง พอ มีอะไรกันก็รีบซื้อยาคุมมาให้เธอ

เธอเลยชี้ไปที่โต๊ะที่มียาคุมวางอยู่ “ก็คุณไปซื้อยา คุมตั้งแต่เช้า คุณยังบอกฉันไม่ชัดเจนอีกหรือไง มีอะไร กับฉันแล้วก็แยกย้าย วางใจเถอะ ต่อให้ฉันซวยขนาดที่ ตั้งท้องลูกคุณอีกครั้ง ฉันก็จะไปทำแท้งอย่างเชื่อฟัง จะ ไม่มีทางเอาลูกมาผัวกันกับคุณอีก
“ป๊ก!” คีรินตบโต๊ะแรงจนเสียงดังลั่นขึ้น ทำให้เธอ ตกใจจนเดินถอยหลังไป นัยน์ตาคู่นั้นของคีรินยิ่งอยู่ก็ ยิ่งแดงก๋า สีหน้าของเขาเหมือนกำลังกลืนกินเธอ “นี่ คุณยังรู้สึกว่าลูกของเรายังตายไม่พออีกใช่ไหม ถึงได้ เอะอะก็จะทำแท้ง ถ้าคุณไม่ไปทำแท้ง ลูกคนแรกของ เราก็คงเรียนอนุบาลแล้ว ”

เขาตะคอกเสียงดัง ทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้ ด้วย ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนซื้อยาคุมให้เธอกินหรือไง??

หรือนี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจริงๆ

“คุณโมโหใส่ฉันทำไม ฉันไปทำอะไรให้คุณ คุณ เป็นคนซื้อยาคุมให้ฉันกิน คุณไม่ได้หมายถึงแบบนั้น แล้วคุณหมายถึงอะไร กินอย่างทำอย่าง”

จู่ๆคีรินก็เครียดจนแสยะยิ้มออกมา

“คุณยิ้มอะไร??” เธอไม่เข้าใจว่ายิ้มของเขามัน หมายความว่าอะไร แล้วมันตลกตรงไหน

“ดูๆแล้วเราคงเข้าใจผิดกัน ผมไม่ได้หมายถึงแบบ

นั้น”

“งั้นคุณหมายความว่าอะไร?” เธอถามขึ้นอย่าง เร่งรีบ เธออยากรู้มากว่าเขาคิดอะไรอยู่
“เมื่อคืนเราเมามากทั้งคู่ โดยเฉพาะคุณดื่มไปไม่ น้อย ดังนั้นผมเลยกลัวว่าคุณจะเสียใจที่ทำแบบนี้ วัน หลังถ้าคุณไม่อยากท้อง ผมจะสวมถุงยางเอง”

คีรินพูดไปก็ก้มไปเก็บขวดนมที่ตกอยู่บนพื้น แล้ว มองนมที่หกเต็มพื้น “มีที่ถูพื้นไหม ผมจะถูพื้นให้

“อะไรนะ? เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ??” เธอน่าจะ เมาค้างจนตอนนี้ยังไม่ได้สติ เธอไม่ค่อยเข้าใจว่าเขา พูดอะไรอยู่

คีรินจึงพูดขึ้น “ผมว่าจะไม้ถูพื้นอยู่ไหน ผมจะถูก ให้ มันสกปรก”

เธอส่ายหัวแล้วพูดขึ้น “ไม่ใช่คำนี้ คำก่อนหน้านี้”

คีรินจึงลุกขึ้นแล้วก้มหน้ามองเธอ เขายกมือขึ้น อย่างวางลงบนไหล่ของเธอ “ ผมอยากถามคุณว่าคำ พูดยังเป็นไปอย่างที่คุณพูดไหม?”

คำพูดยังเป็นไปอย่างที่เธอพูดไหม?? เมื่อคืนเธอ พูดอะไรไป เหมือนเธอจะพูดอะไรที่น่าอับอายไปเยอะ อะไรที่บอกว่าคีรินยังติดค้างตัวเองอยู่ และยังบอกให้ เขาไปเลิกกับแฟนของเขา บอกว่าจะให้เขาโสดเหมือน เธอไปตลอดชีวิต เธอมีลูกไม่ได้ เขาก็ห้ามมีลูกเหมือน กัน สุดท้ายเหมือนเธอจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน!
คำพูดตอนเมาจะนับได้ยังไงกันล่ะ

คีรินจึงเอามือออกจากไหล่เธอ “ทำไม เสียใจหรอ ที่พูดแบบนั้นออกมา? ถ้าคุณเสียใจและเห็นว่าเรื่องเมื่อ คืนเป็นกิจกรรมสนุกๆที่ผู้ชายผู้หญิงทำกัน ได้ งั้นผมจะ ออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ผมจะไม่เป็นคีรินคนเก่าที่เอาแต่จะ รั้งคุณและยุ่งเกี่ยวกับคุณแบบนี้”

พูดจบเขาก็มองหน้าเธออย่างไม่คลาดสายตา เหมือนกำลังรอคําตอบจากเธอ พอเธอเห็นหน้าเขาก็ ไม่รู้จะพูดอะไรดี

หรือเขาอาจจะใจร้อนเกินไป และกำลังหันหลัง แล้วเดินออกจากห้อง วินาทีนั้น เธอก็ยื่นมือไปจับเขาไว้ เหมือนผีเข้าสิง

คีรินเห็นว่าเธอดึงมือเขาไว้แล้วถามขึ้น “นี่คุณ หมายความว่าอะไร??

เธอจึงหลบสายตาเขาอย่างเขินอาย “คุณรู้

“ผมรู้อะไร? ญาดาผมอยากจะได้ยินจากปากของ คุณ ผมจะได้ไม่ต้องเข้าใจผิดอีก”

พูดไปคีรินก็ยื่นมือของจับข้อมือของเธอแล้วดึง ออก และเธอจับไม่ปล่อยแล้วพยายามรวบรวมความ กล้ามองเขา “ฉันก็อยากจะถามคุณอยู่หลายคำถาม
คีรินพูดขึ้น “ว่ามา!

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ผู้หญิงคนนั้นที่คุณควง เป็นแฟนที่คุณคบจริงๆหรอ?”

คีรินจึงตอบกลับโดยเร็ว “ ไม่ใช่ ลูกพี่ลูกน้อง ลูกสาวน้องชายแม่ผม

คีรินมีลูกพี่ลูกน้อง?? แต่ทำไมเธอไม่เคยเห็น

“เธอเกิดและโตที่อเมริกา ก่อนหน้านี้ไม่เคยกลับ ประเทศ ผมไปอเมริกาไปดูงาน เธอเลยบอกว่าอยากจะ กลับมาลงทุนในไทย ผมที่เป็นพี่ชายก็ต้องช่วยเขาเป็น เรื่องธรรมดา ไม่เกินไปใช่ไหม ถ้าคุณไม่ชอบ ผมจะไม่ ไปกินข้าวกับผู้หญิงคนไหนอีก และจะไม่เจอผู้หญิงคน อื่นอีกด้วย”

คีรินอธิบายออกมาอย่างละเอียด น้องสาวก็น้อง สาวสิ เธอไม่ได้บอกว่าไม่เชื่อสักหน่อย ทำเหมือนเธอขึ้ หึงมากๆ

“งั้นก่อนหน้านี้ผู้หญิงที่คุณคุยด้วยในไลน์ล่ะ?” เธอนึกถึงผู้หญิงที่เธอแอบมองมือถือของเขาตอนอยู่ใน ลิฟต์

“ผมไม่เคยไปคุยอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเลย”
เขาไม่ยอมรับว่าตัวเองทำเรื่องแบบนี้ จริงๆก็ไม่มี อะไรหรอก แค่เธอรู้สึกไม่สบายใจเท่านั้น

“ช่างเถอะ คุณจะรักใครชอบใครมันก็ไม่ได้เกี่ยว อะไรกับฉัน” เธอทำท่าทีไม่ใส่ใจ

“เหอะ……….ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ งั้นคุณดึงผม ไว้ไม่ปล่อยแบบนี้ มันคืออะไร!” คีรินแสยะยิ้มขึ้น

ทีแรกเธอก็อยากจะปล่อยเขา แต่กลัวปล่อยเขา ไปแล้ว ตัวเองนี่แหละจะเป็นฝ่ายเสียใจ!

“ฉัน…ฉันอยากดึงก็ดึง คุณจะมายุ่งอะไรด้วย เธอยอมเป็นผู้หญิงหน้าด้านหน้าทน