บทที่ 222 หนี้ชีวิต

ญาดาชี้ไปที่คีริน มือของเธอนั้นสั่นเทา

เธอรู้สึกเจ็บปวด เสียใจ เศร้า โกรธ โมโห ความ รู้สึกมากมายถาโถมมาด้วยกัน

จากนั้นเธอก็หยิบขวดเหล้าขึ้นมา แล้วดื่มเข้าไป อีกหลายอึก จนคีรินทนดูไม่ได้ “คุณอยากตายหรือไง ถึงดื่มเยอะแบบนี้?”

ญาดาเช็ดริมฝีปากของตัวเอง มองไปที่คีริน “ใช่ ฉันอยากตาย”

“คุณคีริน คุณบอกว่าเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก เราไม่ติดค้างอะไรกันแล้วจริงๆหรอคะ? ไม่จริง คุณยัง ติดค้างฉัน ชีวิตนี้คุณไม่มีวันชดใช้ให้ฉันได้หรอก ถ้า ไม่ใช่เพราะคุณ ตอนนี้ฉันคงจะแต่งงานและมีลูกเป็น ของตัวเองแล้ว ฉันคงไม่ต้องโดดเดี่ยวแบบนี้”

เหมือนเธอจะมีสติ แต่กลับไม่สามารถควบคุมตัว

เองได้

เธอพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจออกมา

ทั้งที่ใจหนึ่งเธอก็รู้ดี เขาเสี่ยงชีวิตช่วยเธอ นับ ตั้งแต่วันนั้นเธอกับเขาก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว

เพียงแต่ในใจลึกๆนั้น เธอไม่ได้คิดแบบนี้
ญาดาลุกขึ้นยืน แล้วเซล้มไปอยู่ในอ้อมกอดของคี ริน เขากอดเธอเอาไว้ ญาดาพยายามยืนให้นิ่ง แล้วเชย คางของคีรินขึ้น “คุณพูดมาสิคะ ว่าคุณยังมีเรื่องติด ค้างฉันอยู่”

คีรินคว้ามือเธอมาจับเอาไว้ มือของเขาอุ่นมาก ทำไมเธอถึงรู้สึกโหยหามือคู่นี้จัง

“คุณบอกผมาสิ ว่าจะให้ชดใช้คุณยังไง?” คีริน ถามขึ้นแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

ชดใช้ยังไงงั้นหรอ?? เธอเองก็ไม่เคยคิดเหมือนกัน “ฉันไม่สน แต่ไม่ว่ายังไงคุณก็ยังติดค้างฉันอยู่”

“ในเมื่อคุณบอกว่าผมติดค้างคุณ แล้วทำไมคุณ ถึงไม่รู้ว่าจะให้ผมชดใช้ยังไง?”

“ใครบอก ใครบอกว่าฉันไม่ต้องการให้คุณชดใช้ ฉันต้องการ” ญาดาสติเลือนลาง “ทำไมฉันต้องโดด เดี่ยวอยู่คนเดียว แต่คุณกลับมีชีวิตที่มีความสุขได้”

คีรินมองมาที่เธอ ตอนนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำ

ยังไง

“คุณบอกผมมาสิ ว่าผมควรจะทำยังไงชีวิตคุณ ถึงจะมีความสุข หรือต้องให้ผมตาย ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณ ต้องการผมก็ยินดี”
คีรินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ญาดาหัวเราะแล้วส่าย หน้า “ไม่ ฉันไม่ต้องการให้คุณตาย ทำไมคุณต้องตาย ด้วย”

สีหน้าของคีรินดูเหนื่อยอ่อน “ในเมื่อคุณไม่อยาก ให้ผมตาย คุณบอกมาสิว่าต้องการอะไร ผมให้คุณได้ ทุกย่าง”

“คุณพูดจริงหรอคะ??”

“คุณคิดว่าผมมีเหตุผลที่ต้องโกหกคุณด้วย

หรอ??”

ญาดาครุ่นคิด จากนั้นเรอออกมา

คีรินทำสีหน้ารังเกียจเล็กน้อย

ไม่ว่าฉันจะต้องการอะไร คุณก็จะทำตามความ ต้องการใของฉันใช่ไหมคะ?” ญาดาถาม

“อื้ม ผมให้คุณได้ทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของผม…”

ญาดาครุ่นคิด ชีวิตคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของมนุษย์ แต่เขากลับให้เธอได้ แล้วเธอควรจะเรียกร้องอะไรจาก คนอย่างเขาล้ะ?

“ถ้างั้น คุณเลิกกับผู้หญิงคนนั้นสิ ทำไมฉันต้องอย่คนเดียวอย่างเดียวดาย แต่คุณกลับมีผู้หญิงคนนั้นด้วย โลกไม่ยุติธรรมเลยสักนิด”

คีรินตอบรับโดยไม่แม้แต่จะคิด “ครับ ผมจะเลิก กับเธอ”

“คุณพูดจริงหรอ?” ญาดาไม่อยากจะเชื่อ

คีรินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ในสายคุณ ผมอาจจะ ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ แต่คนอย่างคีรินพูดคำไหนคำนั้น

ญาดาคิดในใจ เขาพูดถูก เขาเป็นคนพูดคนไหน คำนั้น แต่นั่นกับคุณอื่นไม่ใช่กับเธอ

“คุณอยากให้ผมทำอะไรอีกไหม?” คีรินถามอีก

ครั้ง

สติของเธอในตอนนี้เลือนลาง ญาดามองไปที่คีริน ทำไมเขาถึงดูมีเสน่ห์จัง ยิ่งมองก็ยิ่งน่าหลงใหล เขาดู เซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก

ความคิดนี้โผล่เข้ามาในหัวของญาดา ก่อนหน้า นี้เธอเองก็อยากสานสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชายที่เจอ ในบาร์ พวกเขาทำให้ร่างกายเธอร้อนรน แต่สุดท้าย จิตใต้สำนึกของเธอบอกให้เธอปฏิเสธ

แต่ตอนนี้ เธอนั่งอยู่บนตักของผู้ชายที่ทั้งหล่อและสุขม ความใกล้กันนี้ทำให้เธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัว

ญาดาจ้องมองใบหน้าตรงหน้าอยู่นาน จากนั้นก็จูบ มันด้วยความโหยหา เธอเลียริมฝีปากของเขาแล้วกัด มันเบาๆ

ก่อนหน้านี้ คีรินจะเป็นคนรุกก่อนเสมอ เพราะญา ดาไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้

แต่ตอนนี้เธอกลับเป็นฝ่ายรุก ความร้อนในร่างกาย ทําให้เธอไม่อาจทนได้อีกแล้ว