บทที่ 210 เพื่อนแท

พอถึงบ้านของรินดา ก็รู้สึกอิจฉาเธอจริงๆ เธอมี พ่อแม่ที่รักเธอ มีฐานะทางครอบครัวที่ถือว่าไม่เลว แถม ตอนนี้ยังมีงานที่ดี ชีวิตนี้เลยไม่ต้องกังวลอะไรสักอย่าง

เธอเลยคิดว่าถ้าตอนนั้นไม่ได้เข้าไปข้องเกี่ยวกับ คีริน เธอก็คงจะซื้อบ้านที่เชียงใหม่ได้สักหลัง ตอนนี้ก็ คงจะมีรถขับ และสามารถใช้ชีวิตอย่างไร้ความกังวล

และตอนนี้อายุของเธอก็ 26 แล้ว เธอจะต้อง ทำงานอีกกี่ปีถึงจะมีบ้านมีรถของตัวเอง

“ฉันอยู่ที่นี่คนเดียว แต่มีสามห้องนอน งั้นแกก็ นอนห้องด้านซ้ายนะ” รินดาพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปใน ห้องนอนของตัวเอง

แต่ก่อนเธอกับรินดาถือว่าสนิทกัน แต่ว่าตั้งแต่ริน ดารู้ว่าเธอเป็นเมียน้อยของคีริน ความสัมพันธ์ของพวก เธอเลยห่างเหินกัน ตอนนี้รู้สึกเกร็งเล็กน้อย

ผ่านไปสักพัก รินดาจึงเดินออกจากห้องนอนตัว

เอง

ในมือของเธอยังเอาเสื้อผ้ามาด้วย “นี่เป็นเสื้อผ้า ของฉัน และชุดชั้นในพวกนี้ฉันยังไม่เคยใส่ รูปร่างและ สัดส่วนของเราพอๆกัน แกน่าจะใส่ได้”

เธอรับเสื้อผ้ามาเป็นกอง ตอนนี้เริ่มรู้สึกแสบจมูกเพราะอยากจะร้องไห้ “ริน ใจมากนะ”

รินดายิ้มอ่อนใส่เธอ “เกรงใจอะไร เราเป็นเพื่อน กันนะ แกก็พักอาศัยอยู่ที่นี่อย่างสบายใจเถอะ เวลา ไหนที่แกออกไปอยู่คนเดียวได้แล้ว ค่อยย้ายออกไป ไม่ต้องรู้สึกเกรงอกเกรงใจหรอก ฉันทำกับข้าวไม่เป็น แกทำกับข้าวเก่ง งั้นก็ทำให้ฉันกินทุกวันนะ”

ลินดาจึงควักเงินออกจากกระเป๋าตัวเองประมาณ

ห้าหมื่นให้เธอ “ถือว่าฉันให้แกยืมแล้วกัน เพื่อนกัน ตอนเพื่อนลำบากก็ต้องยื่นมือช่วย

เธอไม่กล้ายื่นมือไปรับไว้ แต่ก็ทำยังไงไม่ได้ เพราะเธอต้องใช้เงินไปทำเอกสารใหม่ เลยต้องจำใจรับ เงินมา

“ริน ฉันขอบใจแกมากเลยนะ เงินพวกนี้ รอให้ฉัน ได้งานทำเมื่อไหร่แล้วฉันจะคืนให้แก”

รินดาหลบไหล่เธอเบาๆ “เงินแค่นี้ ฉันไม่กลัวว่าแก จะไม่คืนหรอก ฉันจะไปหาอะไรให้แกกินนะ แกไปอาบ น้ำก่อนเถอะ!”

เธอเลยถือเสื้อผ้าและเงินเข้าไปในห้องนอน ตอนนี้ เธอรู้สึกอุ่นใจมากๆ อย่างน้อยในวันที่เธอไม่เหลืออะไร เลย ก็ยังมีเพื่อนแท้คนหนึ่ง
เธอพักอาศัยอยู่ในบ้านของรินดาไปเกือบครึ่ง เดือน เรื่องทําความสะอาดบ้าน ทำกับบ้านเป็นหน้าที่ ของเธอหมด เพราะแค่ได้อยู่ฟรีแบบนี้เธอก็รู้สึกเกรงใจ มากพอแล้ว

ตอนนี้แค่อยากจะรีบหางานทำ รีบทำเอกสารส่วน ตัวของตัวเอง และหวังว่าจะได้กลับเชียงใหม่ไปขอ ใบรับรองการศึกษาจากมหาลัย

วันถัดไป เธอเลยบินไปเชียงใหม่เพื่อไปขอใบรับ รองจากมหาลัย และรีบกลับกรุงเทพโดยด่วน เพราะ เธอเห็นทุกอย่างในเชียงใหม่ เธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจ เพราะเรื่องราวร้ายๆมันเริ่มต้นจากที่นี่หมด ถึงแม้ กรุงเทพก็ยังมีความจำแย่ๆให้เธอได้รื้อฟื้น แต่อย่าง น้อยเธอก็ยังมีเพื่อนดีๆคนหนึ่งให้ครบหา

จากนั้นก็เริ่มหางานทำ และไปสัมภาษณ์มาหลาย บริษัท ยังดีที่บริษัทที่เธอไปสัมภาษณ์จำเธอไม่ได้ว่า เคยเป็นเมียน้อยของคีริน

พอถึงตอนกลางคืน เธอจึงกลับบ้านไป รินดาจึง ถามเรื่องสัมภาษณ์งานของเธอ

เธอส่ายหัว “ไม่ดีเลย ไปสัมภาษณ์มาตั้งหลาย บริษัท ก็รู้สึกไม่ค่อยมีหวัง เพราะด้วยความสามารถและ การศึกษาของฉัน ไม่ตรงตามความต้องการ
รินจึงพูดขึ้น “แกก็ลองไปสัมภาษณ์บริษัทเล็กๆดู บริษัทเล็กๆคงไม่หวังคนที่ต้องจบสูงและความสามารถ เยอะหรอก แค่แกออกแบบโครงสร้างอาคารพวกนี้ได้ก็ พอ แค่เงินเดือนจะน้อยหน่อย”

“ช่างเถอะ ฉันจะไม่เลือกอีกแล้ว ถ้าบริษัทเล็กๆที่ แกบอกรับฉัน ฉันก็จะทำ”

เธอเลยไปลองสัมภาษณ์บริษัทเล็กๆดู เงินเดือน ประมาณหมื่นกว่าๆ และจะได้ค่าคอมมิชชั่นอีกห้า เปอร์เซ็นต์ เงื่อนไขคือต้องลูกค้าเอง แค่นี้ก็ถือว่าไม่เลว แล้ว

แต่ถ้าเทียบกับค่าใช้จ่ายในกรุงเทพ เงินเดือนเท่า นี้ก็ถือว่าต่ำมาก ทุกเดือนก็คงจะสูบเลือดสูบเนื้อ ถ้าหา ลูกค้าไม่ได้อีก แค่ค่าอาหาร ค่าเดินทาง ค่าเช่าก็หมด แล้ว คงไม่มีเงินเก็บ

“บริษัท QS กำลังหาพนักงานอยู่ แค่พนักงานที่ เป็นเด็กจบใหม่ ทางบริษัทก็ให้เงินเดือนพื้นฐานสาม เดือนอัพแล้ว นี่ยังไม่รวมค่าคอมนะ แต่แกยังถือว่าดี กว่าพวกเด็กจบใหม่ที่มีประสบการณ์ในการทำงาน แกลองคิดดู ถ้าแกทำโปรเจคใหญ่สำเร็จสักหนึ่งโปรเจค ก็คงได้เงินไม่น้อย แกไปสมัครที่บริษัทนี่เถอะ! ถ้าอยาก ซื้อบ้านซื้อรถเร็วๆก็คงมีแค่บริษัท QS ที่เดียว!

“ช่างเถอะ แกก็รู้ว่าฉันกับคีรินเป็นอะไรกัน ฉันไม่อยากไปหาเงินที่บริษัทนั้น และไม่อยากไปพัวพันกับ เขาอีก” ญาดาพูดขึ้น

รินดากัดแอบเปิ้ลไปแล้วครุ่นคิดอะไรสักอย่าง ไปสัพัก จากนั้นก็พูดขึ้น “ฉันก็ทำงานของฉัน เขาก็ เป็นบอสของเขาไป พวกแกคงไม่มาพัวพันกันหรอก บริษัทQSใหญ่ขนาดนั้น มีบริษัทลูกในกรุงเทพตั้งแปด แห่ง และคีรินก็ไม่ค่อยเข้าบริษัทด้วย แกคงไม่ได้เจอ หน้าเขาหรอก ลองไปสมัครดู ถ้าแกคิดจะไปบริษัท เล็กๆ ทำงานเหนื่อยเป็นปีก็ไม่ได้เงินแค่ไม่กี่บาท อย่าว่า แต่มีเงินออมเลย แค่ใช้จ่ายแต่ละเดือนก็ยังไม่พอ”

รินดาพูดถูก เธออยากมีบ้านของตัวเอง แต่เงิน เดือนเท่านั้น เธอจะออมอีกกี่ชาติถึงจะได้บ้าน

เธอกับคีรินก็ได้เซ็นสัญญากันแล้วว่าจะไม่ เกี่ยวข้องกันอีก เธอไปทำงานที่บริษัทเขา เธอทำงาน เขาจ่ายเงินเดือน ก็คงไม่มีปัญหาอะไร