ตอนที่ 252 ตอนพิเศษ ปยุต VS ผลิน
ในคืนเดือนมืด เงาสีดำทมึนพุ่งเข้ามาในห้องส่วนตัว ของผลินอย่างเงียบๆ เงานั้นคือปยุตผู้ซึ่งเพิ่งจะกลับ จากทริปทางธุรกิจนานสามเดือน เขาปรากฏตัวขึ้น อย่างลับๆ เพียงเพื่อให้ภรรยาของเขาแปลกใจดังนั้น ภายในห้องมืดสนิทไร้แสงไฟ เขาก็พุ่งไปที่เตียงเหมือน หมาป่าที่หิวโหย
แง……..
เสียงร้องไห้ทำให้เขาตกใจกระโดดเด้งตัวขึ้นจาก เตียง เขารีบกดเปิดโคมไฟด้านข้างเตียงจึงเห็นคนตัว เล็กสองคนนอนอยู่บนเตียง เขาถามอย่างขวัญเสียและ ไม่พอใจ “เด็กบ้าสองคนมานอนอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี่ย”
ดอกไม้ที่เปียกฝนร้องไห้กระซิกจากการที่ถูกกดทับ จากแรงโน้มถ่วง ผลินรู้สึกไม่ดีที่เด็กทั้งสองคนร้องไห้ เธอจึงปาหมอนใส่เขา “คุณอยู่ที่ฝรั่งเศสหัวโดนประตู รถไฟกระแทกมารึไง โตขนาดนี้แล้วยังมาทำให้คน ตกใจตอนกลางดึกอีก ดูสิคุณทำลูกทั้งสองตกใจกัน หมดแล้ว!”
ปยุตถูกภรรยาดุ เขาจึงพยายามแก้ตัวอย่างไร้เดียง สา “ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าเด็กๆนอนอยู่ในห้องของเรา ว่า แต่ทำไมเด็กๆมานอนในห้องของเราล่ะ ผมออกทริปมา สามเดือน คุณปล่อยให้พวกเขามาอยู่ในรังรักของเรา ได้อย่างไร”
“ต๊ะ รังรักของใคร เด็กสองคนนี้ไม่ใช่ลูกคุณรึไง คุณ นี่ยังไงแค่ไปออกทริปกลับมาจำลูกตัวเองไม่ได้ ฉันคิด ว่าไม่ใช่แค่คุณโดนประตูปิดใส่หัวแล้วล่ะ ความผิดชอบ ชั่วดีก็ถูกหมาป่ากลืนหายไปหมดแล้วรึเปล่า”
“หึหึ ช่างเปรียบเทียบ ช่างเปรียบเทียบ ที่ฝรั่งเศส ไม่มีหมาป่าสักหน่อย”
ปยุตยิ้มและอุ้มลูกทั้งสองคนขึ้น “อย่าร้องนะที่รัก ดูสิ พ่อเอาของขวัญอะไรมาฝาก
เขาหยิบของเล่นออกมาจากกระเป๋าเดินทาง ธรรมชาติของเด็กชอบของเล่น วินาทีก่อนหน้ายังคง ร้องไห้ วินาทีให้หลังยิ้มและหัวเราะ
จัดการเด็กๆเรียบร้อยแล้วก็หันมาถามภรรยา “ตุ๊กตา สองตัวนี้ทำไมถึงมานอนที่ห้องของเราล่ะ”
“แม่ไปเที่ยวญี่ปุ่นแล้วค่ะ”
“แม่ไปญี่ปุ่นแล้วพี่เลี้ยงล่ะ”
“พี่เลี้ยงมีธุระลาพักร้อนค่ะ”
“มีพี่เลี้ยงสามคนไม่ใช่หรอ”
“ลาทั้งสามคนเลยค่ะ
“ลาทั้งสามคนได้ยังไง ใครอนุญาต”
“ฉันเอง ทำไม คุณมีปัญหาหรือ
ปยุคไม่ได้มีเจตนาจะหาเรื่อง “ไม่ได้มีปัญหาจ๊ะ แต่ คุณอนุญาตให้ไปพร้อมกันทั้งสามคนได้อย่างไร คุณให้ พวกเขาไปหมดแล้วใครจะดูเด็กๆล่ะ”
“ฉันดูเองไง”
“คุณไม่ต้องทำงาน
“ตอนนี้พักร้อนค่ะ”
“อ้อ คุณพักร้อนแล้วหรอ เร็วจัง ใช่สิ ผมไปตั้งสาม เดือนแล้วนี่นา”
ปยุตถามเองตอบเอง เขาหาว “ถ้าอย่างนั้นผมนอน
ที่ไหนล่ะ”
“ห้องถัดไป”
“คุณไปกับผมด้วยรึเปล่า” ดวงตาเขาเป็นประกาย
“คุณถามลูกๆดูว่ายอมรึเปล่า
หนทางมืดมิดเกินไป ปยุตจึงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่าง หงอยๆ
คืนนี้ เขากระวนกระวายนอนไม่หลับอยู่ในห้องถัดไป ระยะสามเดือนที่เขาไปทำงานคิดว่าจะได้รับการปลดปล่อยทันทีที่กลับมาถึงบ้าน ไม่คิดว่าเมื่อถึงบ้านแล้วยัง ต้องคุกเข่าอ้อนวอน เมื่อไหร่ความทรมานจะหมดไป!
เช้าวันรุ่งขึ้น เขาโทรหาแม่ “แม่เมื่อไหร่จะกลับมา ครับ”
“วันที่กลับยังไม่แน่นอน”
หญิงชรายิ่งนานวันยิ่งเอาใหญ่ ฟังจากภรรยาของเขา ว่าเมื่อสองวันก่อนแม่ของเขาก็ไปทำศัลยกรรมผิว อยู่ๆ ก็เด็กลงไปเป็นสิบปี คนคนนี้เรื่องของวัยรุ่นยิ่งรู้ดี มีการ จัดระบบเพื่อนเล่นไพ่นกกระจอก ไปเที่ยวทั่วประเทศ อย่างสนุกสนาน
“เด็กสองคนร้องเรียกหาย่าตลอดเลย แม่จะไม่ กําหนดวันกลับได้ยังไง”
“แม่โทรไปหาเมียแกเมื่อวานนี้ ลูกสะใภ้ของฉันพูด คนละเรื่องกับแกเลย”
“เมียผมพูดว่ายังไงครับ
“เมียแกบอกว่า เที่ยวให้สนุก เด็กๆเธอดูแลสบายมาก อยากกลับมาตอนไหนก็กลับมาตอนนั้น ทางที่ดีที่สุด กลับมาแล้วหาพ่อมาให้เธอด้วย”
“เธอกล้า!!…”
ปยุตโกรธจนหน้าเขียว เมื่อวางสายก็กระแทกโทรศัพท์ลงกับบันได “ผลิน ผลิน มาหาผมเดี๋ยวนี้”
ผลินกำลังให้ลูกทั้งสองทานอาหารเช้า เธอเห็นปยุต หัวเสียเดินลงบันไดมา เธอถามอย่างหงุดหงิด “เป็น อะไร”
“คุณบอกให้แม่ของผมหาคนแต่งงานใหม่อย่างนั้น หรอ”
ผลินตกใจ “นั่นเป็นเรื่องดี คุณโมโหอะไร”
“ดีกับ… ปยุตอยากจะพูดว่าดีกับผีน่ะสิ แต่นึกขึ้นได้ ไม่ควรพูดหยาบต่อหน้าเด็ก เขาจึงพูดว่า “ดีตรงไหน ผู้ หญิงอายุหกสิบกว่าแล้วคุณยังจะให้แม่ผมหาคู่อีก คุณ ทำให้ผมทุกข์ทรมานไม่พอหรือยังไง”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันเห็นว่าแม่อายุยังน้อย อยู่คนเดียว ไม่มีคู่คิดมันช่างโดดเดี่ยวอ้างว้าง
“หกสิบแล้วอายุน้อยตรงไหน ถ้าอย่างนั้นบอกผม หน่อยกี่ปีถึงเรียกว่าแก่”
“ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะรักและถูก รัก”
“ผมไม่รู้ว่าคุณได้ไอเดียนี้มาจากไหน นั่นหมายความ ว่า ถ้าหากในอนาคตผมตายไปก่อนคุณ คุณก็จะหา ผู้ชายคนอื่นมาแต่งงานใหม่อย่างนั้น”
“ก็เป็นไปได้”
“คุณ…
ปยุตโมโหจวนจะอาเจียนเป็นเลือด อยากจะตีเธอ ผลินเงยหน้าท้าทายโดยไม่กลัว “เอาสิ ใช้กำลังต่อหน้า เด็กๆเลย”
ปยุตถอนหายใจ “ครอบครัวนี้รอไม่ได้เลยนะ หนีไป บวชดีกว่า”
แม่วัยหกสิบปีต้องการหาคู่ชีวิตแต่งงานใหม่ ภรรยา วัยสามสิบปีก็ต้องการหาคู่ชีวิตใหม่ เขาจะมีชีวิตต่อไป ยังไง
เวลาผ่านไปสามคืน ขณะเขานอนหลับอยู่ในห้องเห็น ได้ชัดว่าเตียงข้างๆสามารถนอนได้สี่คน ภรรยากำลัง ต้องการบีบบังคับให้เขาออกไป
ดังนั้นเขาคิดว่าภรรยานอกใจรึเปล่า หรือว่าพวกเขา กำลังจะพบกับอาถรรพ์เจ็ดปี
เขายิ่งคิดก็ยิ่งกังวล ลุกขึ้นและจะไปนอนที่ห้องถัดไป เด็กๆหลับกันหมดแล้ว เขาสะกิดภรรยาลดเสียงลงต่ำ “น้ำ ตื่น ตื่น”
“ว่าไง” ภรรยางัวเงียไม่ยอมลืมตา
“เราไปนอนที่ห้องรับแขกกัน”
“ไม่ไป”
หัวใจเขาเย็นวาบ อุ้มเด็กน้อยที่หลับอยู่ทางขวาไป วางไว้ทางซ้าย หลังจากนั้นก็นั่งขึ้นมา อดใจไม่ไหวที่ จะล้วงเข้าไปในชุดนอนของภรรยา เวลาครู่เดียวไม่ถึง หนึ่งนาที ทันใดนั้นภรรยาก็มีการตอบสนอง วันนี้น่าจะ ดี เขาลูบไล้อยู่นานไม่เพียงภรรยาไม่เล่นด้วย หนำซ้ำ ยังหันมากรนใส่ หลับลึกได้ถึงขนาดนี้ หัวใจของปยุตก็ หยุดนิ่งไป
ไม่เจอกันสามเดือน ตามอายุปัจจุบันของพวกเขา พอ ลูกหลับควรจะแอบใช้เวลานี้จี้จี้กัน จะมาทำเมินเฉย แบบนี้ได้อย่างไร เขาคิดถึงเมื่อสองปีก่อน เพื่อที่จะ เกลี้ยกล่อมเขาผลินลงทุนซื้อหนังโป๊และพยายามทำตัว เปียกเพื่อยั่วยวนเขา และในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้ แต่ตอน นี้เขากลับต้องมาทบทวนใหม่ ต้องหาทางเรียนรู้เทคนิค ใหม่ๆเพื่อใช้กับเธอหรือไม่
เย็นวันต่อมา เขากลับมาจากบริษัท เขามีตั๋วหนังมาส องใบ “เมียจ๋า ไปดูหนังคืนนี้เป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมจ๊ะ”
ผลินตาโตไม่อยากจะเชื่อ “ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหมคะ คุณไม่ชอบดูหนังไม่ใช่หรอคะ”
“ใครบอกว่าผมไม่ชอบ ปกติผมแค่ไม่มีเวลาไปดู พอดี คืนนี้มีเวลา พวกเราไปดูกันเถอะนะ”
“แล้วลูกล่ะคะ”
“บ้านเรามีพี่เลี้ยงไม่ใช่หรอ
“พวกเขาจำหน้าได้แล้ว ไม่ใช่อยู่กับใครก็ได้ค่ะ”
ปยุตรู้สึกอึดอัดใจ เขาคิดสักครู่ “เป็นอย่างนี้ไม่ได้ เราให้ปาณีช่วยดูพวกเขาก่อนดีกว่า”
“ได้หรอคะ ปาณีบ่นให้ฉันฟังทั้งวันว่าดูเด็กๆปวดหัว แค่ไหน คุณยังจะเพิ่มเด็กสองคนให้กับเธออีกหรอ คุณ ไม่กลัวเธอบ่นเอาหรือไง”
“ไม่เป็นไร ผมมีวิธี
ปยุตหยิบมือถือออกมา โทรหาชนัย ยี่สิบนาทีหลัง จากนั้น ชนัยก็รีบมาถึงคฤหาสถ์นภา “พี่เขย มีเรื่อง อะไรหรอครับให้ผมมากลางดึก”
“แกก็พูดเกินไป ตอนนี้เที่ยงคืนแล้วรึไง” เขาตบไหล่ ด้วยความโกรธ “คืออย่างนี้ ฉันมีแขกที่ต้องพาไปเลี้ยง รับรอง แต่ว่าไม่มีใครช่วยดูเด็กๆ แกช่วยพวกเราดูเด็กๆ หน่อยนะ”
ชนัยไม่เต็มใจ “พี่เขย ลูกผมที่บ้านผมยังขี้เกียจเลี้ยง เลย พี่จะให้ผมมาเลี้ยงลูกให้ พี่คิดยังไงครับเนี่ย
“ถ้าอย่างนั้นทำยังไงดีล่ะ แกจะให้ฉันพาเด็กสองคน ออกไปปาร์ตี้ด้วยหรือไง”
“พี่หาคนอื่นช่วยแทนได้ไหมล่ะครับ”
“คนอื่นใครกันล่ะ ตุ๊กตาสองตัวนี้สนิทกับแกมากกว่า ฉันซะอีก แกยังจะให้ฉันไปมองหาใคร!”
ปยุตเพิ่มเสียง ขนัยหมดข้อร้องเรียน “ดูก็ดู จะดุ ทําไม”
บางคนต้องชนะ เขาอุ้มภรรยาและเปิดประตูออก เมื่อ ถึงโรงภาพยนตร์ คนแน่นเกินไป โชคดีที่เขาซื้อที่นั่งคู่วี ไอพีไว้ ราคาสูง แต่ดีกว่าไม่มีที่นั่ง
ผลินและปยุตนั่งในที่นั่งคู่หลังสุด
ในที่สุดคนทั้งคู่ก็เข้าใจว่าทำไมที่นั่งจึงเต็ม และทำไม โรงภาพยนตร์จึงเป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์
หนังเป็นเรื่องระหว่างคู่รักชาวเกาหลี เพราะเมื่อถึง กลางเรื่องแล้ว ปยุตและผลินกลับยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่อง ราวในหนัง แต่หลังจากนั่งไม่นาน ทั้งสองก็ตกตะลึงเล็ก น้อย…
ในที่สุดภาพเปลือยก็เปลี่ยนหายไป แต่เสียงของการ อ้าปากร้องและจูบนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหู
ผลินรู้ในทันที เสียงเหล่านั้นไม่ได้มาจากหนัง มา จากด้านซ้ายขวาหน้าหลังทุกทิศทาง ดังเช่นเดียวกับ สเตอริโอ
เห็นได้ชัดว่าปยุตสังเกตเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกว่า ร่างกายเขาเริ่มแข็งเกร็ง
ผลินกรีดร้อง นี่มันหนังอะไรกัน ทำไมฉายหนัง ประเภทนี้… เธอรู้สึกว่าการหายใจรอบตัวเธอดังขึ้น เธอ โมโหไม่กล้าหายใจ ผ่านไปหนึ่งนาทีมีภาพที่ไม่เหมาะ กับเยาวชนปรากฎขึ้น เธอพบว่าตัวเองเหงื่อแตก
มืดทั้งสี่ด้าน มองไม่เห็นการกระทำที่ชัดเจนของคู่รัก แต่เสียงกระซิบจูบของพวกเขากลับชัดเจนมาก ทำไม ทุกคนเปิดเผยเช่นนี้ ไม่ได้ เธอไม่ต้องการให้สามี ของเธอรับมลพิษไปด้วย ผลินดึงมือปยุตต้องการออก ไป แต่ว่า มือของเขาร้อนแรงจนเธอปล่อยออก
อย่างไรก็ตามมือของปยุตคว้าจับเธอไว้
อุณหภูมิที่ร้อนผ่าวไหลมาตามฝ่ามือของเขา ใจของ ผลินเต้นไม่เป็นท่า
ปยุตไม่พูดอะไร ดวงตาของเขายังคงจ้องมองอยู่ที่ หน้าจอของโรงหนัง
ผลินไม่รู้จะพูดว่าอะไร แน่นไปหมดทั้งร่างกาย มี ประกายบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสอง
“ภรรยาจ๊ะ เราออกไปกันเถอะ!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ