บทที่ 200 ความจริงเกี่ยวกับเส้นชัย (2)

สิ่งที่เส้นชัยพูดมานาน ญาดาเข้าใจทุกอย่าง เพราะเธอไม่ใช่คนโง่

“คุณเส้นชัย ฉันไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ คุณ รักภรรยาของคุณมากไม่ใช่หรอคะ การกระทำของคุณ ไม่กลัวว่าจะทำให้เธอเสียใจหรือไงคะ?”

ญาดาพยายามผลักเขาออก

“หึ คนอย่างเธอไม่มีวันเสียใจหรอก เพราะเธอไม่ เคยรักผมมาก่อน ต่อให้ต้องตายเธอก็ไม่ยอมอยู่กับผม เธอรักผู้ชายคนที่สู้อะไรผมไม่ได้สักอย่าง ผมเกลียด เธอ ดังนั้น ผมก็เลย…..

จู่ๆเส้นชัยก็หยุดพูด เขาในตอนนี้ดูน่ากลัวมาก

“ดังนั้น ดังนั้น คุณก็ฆ่าเธอใช่ไหมคะ?”

ญาดาพูดไปแบบนี้ เพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมา เธอฝันแปลกๆมาโดยตลอด

เส้นชัยสงบสติ แล้วพูดขึ้น “คุณพูดอะไร ผมจะฆ่า เธอได้ยังไง ผมรักเธอมาก”

“แต่ว่าเธอไม่รักคุณ ดังนั้นคุณก็เลยฆ่าเธอ บนชั้น สามมีอะไรกันแน่ ทำไมคุณถึงล็อคเอาไว้”
ญาดาถามขึ้น

“คุณบอกว่าคุณรักภรรยาของคุณมาก แต่ฉัน กลับไม่เคยเห็นรูปภรรยาของคุณในบ้านเลย คุณกำลัง หนีอะไรอยู่? หรือว่าคุณกำลังกลัวอะไรกันแน่?”

หลายวันมานี้ ญาดาลองสังเกตุไปรอบ แต่เธอกลับ ไม่เห็นรูปถ่ายของภรรยาเส้นชัย

และเธอก็สงสัยมาก ว่าทำไมถึงต้องล็อคชั้นสาม

เอาไว้ด้วย

นอกเหนือจากว่า มีความลับที่ไม่สามารถบอกใคร

ได้?

จู่ๆ เส้นชัยก็ตรงเข้ามาบีบคอของเธอ

“ญาดา คีรินเคยบอกว่าคุณฉลาดเกินไปไหม? แต่ สำหรับผม คุณเป็นคนที่โง่มาก ที่จู่ๆก็เชื่อคำพูดของ ผู้ชายแปลกหน้าอย่างผม หึๆ”

เส้นชัยใช้แรงบีบมาที่คอของเธอ แต่ญาดาเชื่อว่า เขาไม่ฆ่าตัวเองง่ายๆหรอก ไม่อย่างนั้นเขาจะสรรหาวิธี มากมาย จนพาเธอมาถึงที่นี่ได้ยังไง

เป็นไปตามที่เธอคิดไว้ สุดท้ายเส้นชัยก็ปล่อยเธอ
เขามองมาที่เธอ จากนั้นก็ลูบที่หน้าของเธอเบาๆ “คุณคือผู้หญิงที่เหมือนเธอที่สุด ตลอดหลายปีมานี้ผม ตามหาผู้หญิงมามากมาย และคุณคือคนที่เหมือนเธอ ที่สุด”

“คุณเส้นชัย สิ่งที่คุณบอกฉันก่อนหน้านี้ คุณ โกหกใช่ไหม ฉันไม่มีพี่สาวอะไรทั้งนั้น”

ผิดที่เธอเชื่อคนง่าย ตอนนั้นเธอแค่อยากจะหนี ออกมาจากคีริน ทำให้เธอเชื่อใจทุกคน

“แล้วมันสำคัญหรอ?”

เส้นชัยถามเองและตอบเอง ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญ คือคุณเหมือนกับเธอมาก ไม่สิ คุณคือเธอต่างหาก คุณ คือนานาของผม

เส้นชัยเหมือนคนเสียสติ เขาคิดว่าเธอคือนานา

“ฉันไม่ใช่นานา บนโลกใบนี้ไม่มีใครที่เหมือนกัน หรอกนะคะ ต่อให้จะเป็นฝาแฝด ก็ไม่มีวันเหมือนกัน ฉัน ไม่ใช่ตัวแทนของใคร คุณปล่อยฉันไปเถอะ”

“……..ปล่อยคุณไปงั้นหรอ? ผมทำทุกอย่าง เพื่อพาคุณมาที่นี่ คุณคิดว่าผมจะปล่อยคุณไปง่ายๆงั้น หรอ!? นานาตายแล้ว คุณจะต้องอยู่กับผมแทนนานา และเราจะต้องมีลูกด้วยกัน”
พูดจบ เขาก็โน้มตัวเข้ามาจูบเธอ

ให้ตายสิ เขามันโรคจิตชัดๆ

“ไอ้โรคจิต อย่ามายุ่งกับฉันนะ”

ญาดาพยายามที่จะขัดขืน

“หึ ถ้าผมไม่ยุ่งกับคุณ แล้วจะให้คีรินมายุ่งกับ ชีวิตคุณแทนงั้นหรอ? ชีวิตนี้คุณไม่มีวันได้เจอเขาอีก เขาเองก็จะไม่มีวันตามหาตัวคุณ ไม่มีใครมาช่วยคุณ หรอก”

ตอนนี้ญาดาเข้าใจแล้ว ว่าทำไมเขาถึงต้องช่วย เธอและทำให้เธอกับคีรินตัดความสัมพันธ์กันอย่างสิ้น เชิง

เพราะถือไม่อยากให้คีรินยังมีความหวัง เพราะด้วย อำนาจของคีรินนั้น

ถ้าเขาคิดจะตามหาเธอ มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

“คุณเส้นชัย ภรรยาของคุณถูกคุณฆ่าตาย เพราะ เธอไม่ได้รักคุณ เพราะเธอไม่เชื่อฟังคุณ เพราะเธอ พยายามหนีไปจากคุณใช่ไหมคะ?”

ตอนนี้สีหน้าของเส้นชัยดเจ็บปวด คงเป็นเพราะเขารักภรรยาของเขามาก

ญาดาฉวยโอกาสนี้รีบวิ่งไปตรงหน้าต่าง “คุณเส้น ชัย ถ้าคุณขยับเข้ามา ฉันจะกระโดดลงไปเดี๋ยวนี้”

เส้นชัยหัวเราะในลำคอ “หึ…..ถ้าคุณไม่กลัวตาย ก็กระโดดลงไปสิ ผมจะเก็บร่างของคุณเอาไว้บนชั้น สาม

แค่คิดญาดาก็รู้สึกกลัวแล้ว นี่เขาไม่ใช่โรคจิต ธรรมดา แต่เขาคือโรคจิตที่บ้ามาก

หรือว่า เขาเก็บศพภรรยาของเขาเอาไว้บนชั้น สาม? ดังนั้นก็เลยต้องล็อคชั้นสามเอาไว้?

ตอนนี้ญาดารู้สึกว่าเส้นชัยน่ากลัวกว่าคีรินเป็น

ร้อยเท่า

“คุณเส้นชัย คุณ…..คุณ…..อย่าเข้ามานะ ไม่ อย่างนั้นฉันจะกระโดดจริงๆด้วย”

เขาค่อยๆเดินใกล้เข้ามา ญาดาแทบจะหยุดหายใจ

“โดดสิ ถ้าคุณตายผมก็แค่ไปหาผู้หญิงมาอีกคน ไม่ใช่เรื่องยากสักหน่อย ก่อนหน้านี้ก็มีผู้หญิงกระโดด ลงไปสามคนแล้ว”
ผู้หญิงสามคน??

“คุณเส้นชัย สิ่งที่คุณทำมันผิดกฎหมายนะคะ”

ตอนนี้ญาดาหมดหวังแล้ว เส้นชัยไม่สนใจด้วยซ้ำ ว่าเธอจะอยู่หรือตาย

“หึ…..ผิดกฎหมายงั้นหรอ ญาดา ผมว่าคุณเชื่อ ฟังผมเถอะนะ ถ้าคุณทำตัวดีๆผมไม่มีวันทำร้ายคุณ หรอก ผู้หญิงพวกนั้นรนหาที่ตายเอง ผมเองก็ทำอะไร ไม่ได้”

ญาดาจึงลองใช้ไม้อ่อนกับเขา “ได้ค่ะๆ ฉันจะเชื่อ ฟังคุณ แต่ว่าตอนนี้คุณอย่าพึ่งเข้ามา ตอนนี้ฉันรู้สึก กลัว คุณออกไปก่อนได้ไหมแล้วเราค่อยคุยกันวันพรึ่ง

ญาดาทำได้เพียงท่วงเวลา

“นานา ขอแค่คุณเชื่อฟัง ผมไม่มีวันทำร้ายคุณ หรอก”

เธอจะใช้ไม้แข็งกับคนโรคจิตอย่างเขาไม่ได้

“ค่ะ ฉันจะเชื่อฟังคุณและจะอยู่กับคุณ ฉันไม่มีวัน หนีคุณไปไหน แต่เมื่อกี้คุณทำให้ฉันตกใจ คุณชัยคะ คณออกไปก่อนได้ไหม ฉันอยากจะพักผ่อน เมื่อกี้ฉันตกใจมาก”

ญาดาพูดแล้วฝืนยิ้ม

เส้นชัยมองมาที่เธอย่างลุ่มหลง “เมื่อกี้คุณเรียก ผมว่าอะไรนะ??”

ญาดาพูดเสียงเบา “คุณชัย”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ญาดาเดาว่าภรรยา ของเขาน่าจะเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน เธอจึงพูดด้วยน้ำ เสียงแบบนี้