ตอนที่ 236 ก่อกวนห้องเจ้าสาว

หลังจากที่ปาณีออกมาจากอพาร์ตเมนต์ชนัย ก็อดไม่ ได้ที่จะโทรหาผลินทันที “พี่สะใภ้ ฉันมีข่าวดีสำหรับคุณ ค่ะ”

ผลินกลั้นหายใจ “ข่าวดีอะไรเหรอคะ”

“ชนัยเปลี่ยนใจแล้ว เขายินดีที่จะรู้จักกับพ่อของเขา

ค่ะ”

“จริงเหรอ”

ผลินกระโดดด้วยความตื่นเต้น “ทำไมเขาถึงเปลี่ยนใจ กะทันหันล่ะคะ”

“ดูเหมือนจะเป็นเพราะ…” ปาณีอธิบายเหตุการณ์ที่เกิด ขึ้นอีกครั้งอย่างสุภาพ

“น้องณีคะ ชนัยเขารักคุณจริง ๆ คุณเชื่อในตัวพี่สะใภ้ นะ ผู้ชายที่เต็มใจเปลี่ยนเพื่อผู้หญิง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขารักคุณจริง”

ผลินพูดคุยกับน้องสามีสักพักแล้วรีบวางสายโทรศัพท์ ตื่นเต้นจนรีบบุกไปยังออฟฟิศของปยุต

“สามี ฉันมาบอกข่าวดีชิ้นใหญ่ให้คุณฟัง”

ปยุตกำลังดื่มกาแฟ เธอเข้ามากะทันหัน ถ้วยกาแฟจึง สั่นและหกออกมาหลายหยด หยดลงบนเสื้อผ้าของเขาจนเกิดคราบเล็กน้อย

“อะไรทำให้คุณตื่นเต้นขนาดนี้ ท้องเด็ก ๆ อยู่ยังจะ บ้าระห่าอีก”

“ชนัยยินดีที่จะรู้จักท่านนภันต์แล้ว น้องณีบอกฉันเอง”

“หึม คุณแน่ใจนะว่าเด็กคนนั้นไม่ได้พูดเล่น”

“ถ้าคุณไม่เชื่อก็สามารถโทรไปยืนยันกับชนัยได้”

ปยุตโทรหาชนัยจริง ๆ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็วางสาย ไป ผลินเดินเข้าไป “เป็นไง ตอนนี้เชื่อฉันหรือยังว่าไม่ได้ โกหกคุณ”

เขายิ้ม “ไม่คิดเลยว่าชนัยจะมีความรู้สึกที่แท้จริงต่อ น้องสาวของผม

“ฉันไม่เคยสงสัยเลยว่าความรู้สึกของชนัยเป็นเท็จต่อ น้องณี แบบนี้น่ะดีแล้ว ท่านนภันต์จะต้องอยู่ข้างเรา”

ปยุตก็มีความสุขเช่นกัน ผลินใช้โอกาสนี้พูดขึ้น “การ ตัดสินใจของฉันถูกต้อง แต่โชคดีที่น้องสามีเป็นคนบอก ความลับ ถ้าเป็นฉันที่บอกความลับ คงมีบางคนกินฉันแน่”

“ถ้าเป็นคุณที่บอกความลับ มันมีแนวโน้มที่จะไปใน ทิศทางตรงกันข้าม

“ทำไมล่ะ”
“ทําไมชนัยถึงเปลี่ยนใจล่ะ นั่นเพราะคนที่บอกคือยัยนี ถ้าเป็นคุณ คุณคิดว่าเขาจะให้อภัยเหรอ”

ผลินพูดไม่ออก

ต่อมา ปยุตพูดคุยกับชนัยเป็นเวลานาน จากนั้นก็ติดต่อ หาท่านนภันต์ตามที่เขาต้องการ

สองวันต่อมา ผลตรวจดีเอ็นเอออกมา มันพิสูจน์ได้ว่า ชนัยกับท่านนภันต์เป็นพ่อลูกกันจริง

ท่านนภันต์รู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้รับผลตรวจ ไม่มีอะไร ที่จะทำให้เขามีความสุขมากไปกว่าการได้พบลูกชายที่ ตามหาหลังจากผ่านไปกว่ายี่สิบปี ภายใต้การจัดการของ ปยุต เขาได้พบเจอกับลูกชายอย่างเป็นทางการ

ว่ากันว่าการพบเจอกันอย่างเป็นทางการครั้งนี้เป็นความ สัมพันธ์แบบพ่อลูกโดยแท้จริง ที่เขาไปหาชนัยครั้งก่อน มันก็เป็นเพียงแวบเดียว ไม่มีการสื่อสารด้วยวาจา

ชนัยนั่งเผชิญหน้ากับท่านนภันต์ด้วยสีหน้าที่เย็นชา ท่านนภันต์อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ถ้อยคำนั้นไม่ สามารถพูดออกมาได้เมื่อมันมาถึงริมฝีปาก

หลังจากทางตันในไม่กี่นาทีต่อมา ชนัยเป็นผู้นำในการ ทำลายความเงียบ เขากล่าวด้วยน้ำเสียงแปลกที่คล้าย การข่มขู่ “ผมไม่สามารถเรียกคุณว่าพ่อตอนนี้ได้ ผม ต้องการให้คุณแก้ไขสองเรื่อง เรื่องแรก หย่ากับชุดา เรื่องที่สอง ช่วยผมกับประธานยุตจัดการกับทัตดา ถ้า หากคุณสามารถทำทั้งสองเรื่องนี้ได้ ผมจะกลับไปหาคุณ”

ท่านนภันต์พยักหน้าโดยไม่ต้องคิด “ได้ ฉันสัญญากับ เธอ”

เขามองชนัยด้วยดวงตาที่สดใส ซึ่งประกอบไปด้วย

ความรู้สึกที่ยาวนานของพ่อที่คิดถึงลูกชาย

เมื่อชนัยไปแล้ว ท่านนภันต์เรียกคนของเขามา ในคืน นั้นชุดาถูกเรียกเข้าไปในห้องหนังสือของเขา

“ท่านนภันต์ ทำไมคุณดูเคร่งขรึมจัง มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ คะ”

เธอค่อย ๆ ก้าวเข้าไปอย่างกล้าหาญ เอื้อมมือออกไป สัมผัสใบหน้าของเขา แต่ท่านนภันต์ค่อย ๆ เบี่ยงตัวออก

“พวกเราหย่ากันเถอะ” เขายื่นเอกสารข้อตกลงการหย่า

ร้าง

ชุดาสีหน้าซีดเผือด ถามอย่างตึงเครียด “เกิดอะไรขึ้น คะ ทำไมคุณถึงต้องการหย่ากับฉันล่ะ”

“ฉันหาลูกชายที่หายไปหลายปีพบแล้ว เขาก็คือชนัยผู้ ช่วยของปยุต มันเป็นเงื่อนไขที่เขาจะกลับมาหาฉัน ฉัน หวังว่าเธอจะให้ความร่วมมือ”

“ฉันไม่ให้ความร่วมมือ!”

อารมณ์ของชุดาดิ่งลง เธอคิดว่าถ้าตัวเองได้ใกล้ชิดกับคนที่มีฐานะเช่นท่านนภันต์ จากนี้ไปก็สามารถควบอาซา ทะยานฟ้า แต่ไม่ได้ตระหนักว่าความสุขอันงดงามนี้มัน สั่นนัก เกือบจะจบแล้วโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า เธอไม่ สามารถยอมรับได้ เธอยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอน…

“เธอต้องให้ความร่วมมือ ถ้าเธอไม่ร่วมมือฉันก็จะไม่ ปรึกษาหารือกับเธออีก หลังจากหย่าฉันจะให้ทรัพย์สิน กับเธอ ให้เธอไม่ต้องกังวลกับชีวิตทั้งหมดที่เหลือ มาหา ฉันได้ทุกเมื่อถ้าเธอต้องการความช่วยเหลือ

ความหมายในคำพูดของท่านนภันต์ เธอไม่มีทางเลือก อีก ต้องยอมรับข้อเสนอของเขาเท่านั้น

“ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ คุณลืมไป แล้วเหรอว่าแม่ฉันตายยังไง คุณสัญญากับฉันแล้วว่าจะ ดูแลฉันตลอดไป!

“ฉันขอโทษและเสียใจเกี่ยวกับการตายของแม่ของเธอ แต่ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการยอมรับจากลูกชายของฉัน รวมถึงความรู้สึกผิดต่อเธอ ก่อนเคยสัญญาว่าจะดูแลเธอ หากเธอต้องอยู่คนเดียว ตอนนี้พ่อของเธอออกจากคุก แล้ว เธอก็ไม่ต้องการให้ฉันดูแลแล้ว”

“ฉันต้องการสิทำไมฉันจะไม่ต้องการ ถ้าคุณหย่ากับ ฉันปยุตจะไม่ปล่อยฉันไปแน่นอน ท่านนภันต์คะ ได้โปรด เถอะ คุณไม่หย่ากับฉันได้ไหม…

เธอร้องไห้ดั่งหยาดฝนร่วงหล่น ครั้งนี้เธอกลับเมือง B เพื่อจัดการกับปยุต ตอนนี้ไม่มีท่านนภันต์คอยสนับสนุน เธอก็ไม่มีอะไรเลย
“ถ้าเธอทําตัวปกติ จะไม่มีใครหาอะไรกับเธอแบบนั้น”

ถึงแม้ว่าท่านนภันต์จะไม่ผูกมัดเธอ แต่อุบายเล็กน้อยนี้ เธอก็เข้าใจ

“เซ็นมันซะ””ฉันไม่เซ็น เว้นแต่คุณจะยิงฉัน ให้ตายฉัน ก็ไม่เซ็น!”

“คุณจะเซ็นหรือไม่เซ็น”

ท่านนภันต์ไม่มีความอดทนอะไรอีกต่อไป

“ฉันจะไม่เซ็น ฉันจะไม่ให้ตัวเองต้องแพ้อย่างน่าเวทนา แบบนี้!!”

“เธอเชื่อไหมว่าฉันสามารถทำให้พ่อของเธอเข้าคุกอีก ครั้งได้ เธอรู้ว่าฉันเป็นใคร ไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้ ถ้าฉัน สามารถทำให้เขาออกมาได้ก็ทำให้เขากลับเข้าไปได้ เธอควรคิดดูให้ดี”

ทันใดนั้นหัวใจของชุดาก็ตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง เธอรู้ ว่าชายชราที่อายุมากกว่าเธอยี่สิบปีตรงหน้าใจแข็งพอที่ จะหยุดเธอ ถึงเธอยืนกรานที่จะดึงดัน การแต่งงานครั้งนี้ ยังคงต้องจบที่การหย่า เธออาจจะสูญเสียพ่อของเธอ ในความเจ็บปวดและการดิ้นรน ในที่สุดเธอก็เซ็นชื่อของ ตัวเองอย่างไม่เต็มใจ

ในตอนนี้ หัวใจเธอเต็มไปด้วยความแค้น ความแค้นที่มี ต่อผลิน
เมื่อสูญเสียการสนับสนุนแล้วชุดากลับไปบ้านที่อาศัย อยู่กับพ่อ เธอเหมือนสัตว์ประหลาดที่ถูกตีกลับเข้าไปใน รูปร่างเดิม คำรามอย่างบ้าคลั่งในบ้าน ขว้างปาสิ่งของทุก อย่างเพื่อระบายความโกรธในหัวใจ

ตอนห้าทุ่ม เสียงโทรศัพท์มือถือของผลินดังขึ้น เธอกด ตอบอย่างงัวเงีย…

“นังผู้หญิงสารเลว ทำลายชีวิตของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันจะไม่ปล่อยแกไป!”

ทันใดนั้นเธอก็ได้สติ สีหน้าแย่ลง โทรศัพท์ถูกวางสาย แล้ว เธอมองไปยังเพดานด้วยสายตาว่างเปล่า มันชัดเจน แล้วว่าในที่สุดชุดาก็ถูกท่านนภันต์จัดการ

“ใครโทรมาน่ะ”

ผู้ชายข้าง ๆ เอื้อมค้าเธอเข้าไปกอดไว้ในอ้อมแขน เธอ ส่ายหน้าอย่างตกต่ำดำดิ่ง “ไม่มีอะไร แค่คนบ้าคนหนึ่งน่ะ นอนเถอะ”

เมื่อทัตดาได้รู้ความจริงที่ว่าชนัยคือลูกชายของท่าน นภันต์ เธอทรุดยิ่งกว่าชุดา บางทีมันอาจเพราะตระหนัก ว่าไม่สามารถหลบหนีในครั้งนี้ได้ เธอเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับ การโอนเงินไปยังต่างประเทศ

เมื่อปยุตได้ยินข่าว ก็สั่งชนัยทันที ใช้โอกาสนี้ทำลาย ห่วงโซ่ทางการเงินของเธอ

เกมแห่งชีวิตและความตายที่น่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้น ในวันที่เครียดและวุ่นวาย ก็ยังมีข่าวดีตามมาด้วย

ผลินได้รับบัตรเชิญสีแดงขนาดใหญ่ เจ้าบ่าว ‘นภนต์’ เจ้าสาว ‘จิราพร

เธอไม่ได้คาดหวังว่านภนต์จะแต่งงานกับจิราพรเร็ว ขนาดนี้ แต่ก็โทรไปเพื่อแสดงความยินดีโดยทันที และ สัญญาว่าจะไปงานแต่งงานของพวกเขา

ในตอนเย็นปยุตกลับมาจากบริษัท ผลินไปรับเสื้อสูท จากเขา พูดเสียอ่อนว่า “สุดสัปดาห์นี้พวกเราไปที่เมือง F กันเถอะ”

“ไปที่เมือง F ทำไม” ปยุตค่อนข้างสับสน เขาได้รับตี รณและภรรยามาอยู่ที่เมือง B เมื่อสองสัปดาห์ก่อนแล้ว ตอนนี้ในเมือง F จึงไม่มีญาติของเธออีก

“ไปงานแต่งงาน

“งานแต่งงาน? งานแต่งงานของใคร

“ยังจะมีใครได้อีก นภนต์น่ะสิ”

“เขากำลังจะแต่งงานแล้วเหรอ” ปยุตตกใจมาก

“ใช่ คุณคิดว่าครั้งก่อนที่ฉันบอกคุณว่าเขาเอาแฟนมา ด้วยนั่นโกหกคุณเหรอ”

ปยุตขมวดคิ้ว “ผมไม่ไป เขาเชิญคุณไม่ใช่ผม