บทที่ 180 ความจริงของใส่ใจ
คีรินถามข็น “มีอะไร?”
ญาดาพูดขึ้น “ครั้งก่อนคุณพาฉันไปกินร้านนั้น ร้าน ที่เพื่อนคุณเปิด ฉันอยากกินอีก ตอนค่ำๆพาฉันไปหน่อย ได้ไหม?”
คีรินมองเธอด้วยความแปลกใจ “รู้สึกวันนี้คุณแปลกๆ
นะ”
ญาดาถามขึ้น “แปลกตรงไหน ระหว่างเราใครกันแน่ ที่แปลกกว่า”
คีรินดึงทิชชู่ไปเช็ดมือของใส่ใจ “คุณอยากไป ต่อให้ ผมงานยุ่งแค่ไหนก็จะพาคุณไป!”
ใส่ใจเอาเกี๊ยวที่เล่นจนไม่น่ากินใส่เข้าปากของคีริน คี รินที่เป็นคนรักสะอาด กลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจเลยสักนิด
กลับอ้าปากให้ใส่ใจป้อนเกี๊ยวให้เขากิน
เธอเห็นว่าอยากอ้วกขึ้นมาทันที
คีรินเหมือนจะรู้ว่าเธอคิดอะไรในใจอยู่
เขาพูดขึ้น “ถ้าครั้งนี้ผมไม่กินของที่ใส่ใจป้อน เดี๋ยว ผมแก่มา ต่อให้ผมอยากกินขนาดไหน ลกก็ไม่มีวันป้อนผมหรอก”
“เขาคิดมากเกินไปหรือเปล่า” ญาดาคิดในใจ
เธอมองหน้าน้อยๆของใส่ใจแล้วพูดกับคีริน “ตอน กลางคืนพาใส่ใจไปด้วย ลูกโตขนาดนี้แล้ว ออกไปข้าง นอกคงไม่มีปัญหาหรอก อีกอย่างข้างนอกคงไม่มีเชื้อโรค เยอะขนาดนั้น”
เพราะว่าใส่ใจคลอดก่อนกำหนด และผ่าตัดรักษา ตัวมาหลายครั้ง คีรินเลยกลัวเรื่องสุขภาพของใส่ใจมาก ใส่ใจเลยไม่เคยได้ออกไปไหนมาไหน
“วันนี้ทำไมถึงอยากจะพาลูกออกไปล่ะ”
น้อยครั้งมากที่เธออยากจะพาลูกออกไปกับเขา เขา เลยรู้สึกแปลกใจ
เธอพูดขึ้น “ลูกไม่ใช่นกในกรง น่าจะพาออกไปเที่ยว เล่นบ้าง”
คีรินตอบกลับ “ได้ แล้วแต่คุณเลย”
คีรินพูดไปเลยนึกถึงบางอย่าง “ช่วงนี้คุณเชื่อฟัง ขนาดนี้ เดี๋ยวจะซื้อของขวัญเป็นรางวัลตอบแทน”
ญาดาถามขืน “ของขวัญอะไร?”
คีรินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ความลับ เดี๋ยวก็รู้เอง”
ตอนหกโมงเย็น คีรินใส่คาร์ซีทของใส่ใจ เธอเลยพูด ขึ้น “ฉันอุ้มไม่ได้หรอ?”
คาร์ซีทอยากให้ใส่ใจนั่งอย่างปลอดภัยเลยอุ้มใส่ใจ ไปนั่งที่คาร์ซีท แต่ใส่ใจไม่ชอบและไม่ยอมนั่ง
เธอเลยพูดขึ้น “ลูกไม่ชอบก็อย่าเลย เดี๋ยวฉันอุ้ม
เอง!”
เขายังคงบังคับให้ลูกนั่งที่คาร์ซีท แล้วหันมามอง เธอ “ตอนนั่งเด็กรถ ต้องนั่งบนคาร์ซีทถึงจะปลอดภัย คุณ เอาแต่พูดว่าจะอุ้มทำไม? อีกอย่างตอนนี้คุณท้องอยู่ อุ้ม ลูกบนท้องแบบนี้ ลูกในท้องคุณจะไม่เอาแล้วใช่ไหม?”
ไม่พูดไม่ได้ว่าคีรินเป็นคนที่รอบคอบจริงๆ
เด็กน้อยก็ได้ทําปากจู๋ใส่คีรินอย่างไม่พอใจ
ไม่รู้ทำตัวเองคิดมากเกินไปหรือเปล่า ตอนนี้ยิ่งมอง ใส่ใจก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่ของตัวเอ
คีรินนั่งลงตรงที่นั่งคนขับแล้วลูบหัวของใส่ใจ “เป็นเด็กดีนะครับ เด็กก็ต้องนั่งที่คาร์ซีท ถ้าหนูไม่อยากนั่ง ก็ พาหนูไปเที่ยวไม่ได้
ถึงแม้ใส่ใจจะแค่ขวบกว่า แต่เธอก็ฟังรู้เรื่องและเชื่อ ฟังมาก
พอคีรินพูดแบบนี้ ใส่ใจก็เงียบและไม่โวยวายเลย
คีรินดึงมือกลับแล้วยื่นมือมาลูบหัวของเธอ “วันนี้คุณ ก็เป็นเด็กดี เชื่อฟังกว่าลูกสาวคุณอีก ผมจะตบรางวัลให้ คุณอย่างงาม”
เธอเอามือของเขาออก “ไม่ต้องหรอก รีบขับรถของ คุณเถอะ ฉันหิวแล้ว”
เขาเลยขับเคลื่อนรถไปแล้วขับไปถึงร้านอาหารของ เพื่อนเขา
จากนั้นเขาก็ใส่มือข้างหนึ่งอุ้มใส่ใจไว้และอีกข้าง ก็ได้จูงมือเธอไว้แล้วเดินเข้าร้านด้วยกัน
เพื่อนของเขาเห็นเราก็รู้สึกดีใจมาก “นี่ผ่านไปแค่ไม่ กี่วันก็มาอีกแล้วหรอ?”
วันนี้คีรินรู้สึกอารมณ์ดี “ยังไงฝีมือการทำอาหารของพวกแกก็อร่อยกว่า เมียฉันกินไปแค่ครั้งเดียวก็รู้สึกติดใจ ครั้งนี้พาลูกสาวมาด้วย”
คีรินดึงหมวกที่ใส่ใจใส่ไว้ออก แล้วพูดขึ้นอย่างอวด ลูกสาว “นี่ลูกสาวฉันเอง น่ารักใช่ไหม”
เพื่อนของเขาที่ชื่อกลไกก็ยิ้มขึ้นอย่างเบิกบาน หลัง จากนั้นเขาก็ยิ้มขึ้นอย่างเกร็งๆ
เธอก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมา หรือว่าใส่ใจไม่ได้น่ารัก อย่างที่คีรินพูด เลยรู้สึกตกลง
“นี่……ลูกสาวแกเองหรอ? ” กลไกพูดขึ้นเสียงสั่น
คีรินที่กำลังชื่นชมลูกสาวที่น่ารักของตัวเองอยู่ เลย ไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของกลไก
“นี่แกกำลังถามอะไรอยู่ หรือแกคิดว่าฉันจะอุ้มลูก ของคนอื่นมา”
กลไกยังคงจ้องหน้าใส่ใจไว้
คีรินเลยรู้สึกไม่พอใจที่เขามองใส่ใจแบบนี้ “รีบไป ทำกับข้าวให้พวกฉันเร็ว ภรรยาฉันยังท้องอยู่ หิวไม่ได้”
เขาจับใส่ใจและเธอเข้าไปนั่งตรงที่นั่งที่ใกล้หน้าต่าง
เธอพูดกับเขา “ฉันไปเข้าห้องน้ำแปบนะ คนท้อง ชอบพวกฉี่”
คีรินบอกเธอ “ไปสิ เดินระวังๆด้วยนะ”
เธอพยักหน้าเบาๆแล้วลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ
จากนั้นเธอเลยมองไปที่ห้องครัว ในห้องครัวมีคนอยู่ สามคน และผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอเห็นในห้องน้ำในวันนั้น อยู่ในนั่นด้วย
ญาดาเลยรู้สึกเธอเหมือนใครบางคน ที่แท้ก็เหมือน ใส่ใจนี่เอง
แต่ดูจากอายุ ใส่ใจน่าจะเหมือนเธอถึงจะถูก แค่ทำไม ใส่ใจถึงเหมือนเธอ แต่ทำไมไม่เหมือนเธอ คนที่เป็นแม่?
นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกหรือไง?
ครั้งก่อนที่กลไกบอกกับคีริน น้องสาวของเขาคลอด ก่อนกำหนด จากนั้นลูกก็ได้ตายจากไป น้องสาวของเธอ พักอาศัยอยู่ที่เชียงใหม่ตลอด และเธอเองก็คลอดลูกที่ เชียงใหม่
เธอกำลังเดาในใจ หรือว่าลูกไม่ใช่ของเธอ และไม่ใช่
ของคีริน แต่เป็นของคนอื่น
คีรินนึกว่าเป็นลูกของเขา
“คุณค่ะ ออกมาหน่อยได้ไหมคะ?”
เธอเรียกเชฟที่อยู่ในห้องครัว
กลไกมองเธอด้วยความแปลกใจ “คุณญาดา คุณ เรียกน้องสาวผมหรอครับ?”
ญาดาพยักหน้า “ใช่ค่ะ ฉันมีเรื่องอยากให้เธอชอบ เรื่องของผู้หญิงน่ะค่ะ”
กลไกมองไปที่น้องสาวของเขา แต่เขากลับเดินออก
มาเอง
แล้วดึงเธอไปที่มุมที่ไม่มีใครเห็น “คุณญาดาผมมี เรื่องอยากจะถามคุณ”
ญาดาพูดขึ้น “ถามมาสิ!”
เธอรู้ว่าเขาจะถามอะไร
“คุณรู้สึกว่าลูกสาวของฉันเหมือนน้องสาวคุณใช่
ไหม?”
กลไกหยุดชะงักไปสักพัก
เขาน่าจะนึกไม่ถึงว่าเธอต้องถามเขาแบบนี้
“คุณญาดาผมไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น ลูกสาว ของคุณหน้าตาเหมือนน้องสาวของผมตอนเด็กมากๆ ตอน นั้นคุณญาดาคลอดลูกที่กรุงเทพหรอครับ?”
กลไกถามขึ้นอย่างอ้อมๆ เขาเอามือถืออกมาแล้ว ให้เธอดูรูปตอนเด็กๆของน้องสาวเขา หน้าตาเหมือนใส่ ใจเด๊ะๆ ถ้าเหมือนขนาดนี้ แต่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสาย เลือด ก็คงจะเชื่อยาก
เธอส่ายหน้า “ไม่ใช่ค่ะ ถ้าฉันจำไม่ผิด ฉันคลอดลูก ตอนวันที่ 20 เดือนสิงหาเมื่อปีที่ผ่าน และคลอดที่โรง พยาบาลกรุงเทพที่เชียงใหม่ ตอนนั้นลูกของฉันมีอายุ ครรภ์ประมาณเจ็ดเดือนกว่าๆ”
เธอพึ่งจะพูดจบ กลไกจึงสะดุ้งตกใจทันที
“คุณพูดจริงหรอครับ คุณคลอดลูกในเวลานั้น และ โรงพยาบาลกรุงเทพจริงหรอครับ”
เธอพยักหน้า “ใช่ค่ะ ฉันไม่ได้โกหกคุณ”
กลไกจึงส่ายหน้าไม่หยุด “นี่เป็นไปได้ยังไง เป็นไป ไม่ได้ ลูกของน้องสาวผมทำไมถึงกลายเป็นลูกของคีรินไปแล้ว?”
เธอพูดขึ้น “พยายาลอาจจะสลับผิดกันก็ได้ แต่ตอน นี้ยังไม่สามารถยืนยันได้ว่านั่นเป็นลูกของน้องคุณ เอา อย่างนี้ คุณกลไกกลับไปเอาผมและเลือดของน้องสาวคุณ มา ฉันจะได้ไปตรวจ ถ้ายังไม่ได้รับผลตรวจ หวังว่าคุณจะ ไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร โดยเฉพาะคีริน เขานึกมาโดย ตลอดว่านั่นเป็นลูกของเขา ฉันกลัวว่าเขาจะรับไม่ได้ ถ้า ผลตรวจออกมาว่าเป็นลูกของน้องคุณ ถึงเวลาฉันจะบอกคี รินเอง ตามด้วยนิสัยของเขาคุณก็รู้ดีว่าเขาคงไม่ยอมเลี้ยง ลูกของคนอื่นแน่”
บทที่
เธอพูดจบก็หมุนตัวแล้วเดินออกมา และคีรินเองก็ได้อุ้มลูกแล้วกำลังจะเดินมาหาเธอ พอเห็นเธอกลับมาก็พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ทำไมไป นานขนาดนี้”
“นานตรงไหน ฉันท้องนะ จะให้เร็วๆแบบนั้นมันไม่ ดีกับลูก เดี๋ยวเกิดปัญหาอะไรคุณก็ฆ่าฉันอีก”
เธอนั่งอยู่อย่างระมัดระวัง คีรินยื่นน้ำชาให้เธอ “รู้ตัวก็ดี”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ