บทที่ 178 ลูกไม่ควรต้องมารับเคราะห์

ม้านั่งเด็กของใส่ใจ คีรินเป็นคนซื้อมาและประกอบ ด้วยตัวเอง

ห้องของใส่ใจ เขาก็เป็นคนออกแบบด้วยตัวเอง เหมือนกัน

ช่วงนี้เขาเองก็ดีกับเธอมาก ก่อนนอนเขามักจะคอย เล่นเปียโนให้เธอฟัง โดยที่ไม่รู้เลยว่าในท้องของเธอไม่มี ลูก

เธอเขามารู้ทีหลังว่าเธอไม่ได้ท้อง เขาคงเสียสติแน่ๆ

จู่ๆญาดาก็พึ่งรู้สึกว่าเธอไม่สามารถเอาชนะคีรินได้ ทุกครั้งที่เธอนึกถึงใส่ใจเธอก็ไม่สามารถทำอะไรคีรินได้

ทั้งเธอและเขาต่างก็เป็นพ่อและแม่ของใส่ใจ การที่ เธอทําลายเขา

สุดท้ายก็เหมือนกำลังทำลายพ่อของลูกตัวเอง……

เธอถามใจตัวเองอีกครั้ง ว่าสิ่งที่เธอทำมันถูกแล้ว

หรอ?

“ทำไม อยู่ๆก็เงียบไปล่ะ” คีรินถามขึ้น เมื่อเห็นว่า เธอนั่งเงียบไปนาน
“เปล่าค่ะ ฉันแค่ไม่อยากพูดอะไรก็เท่านั้น”

คำพูดของคีรินในวันนี้ ทำให้เธอสับสนไปหมด

เมื่อกลับไปถึงบ้าน ญาดามองไปที่ใส่ใจ ตอนนี้ลูก กำลังเริ่มฝึกเดิน ตอนที่ลูกเห็นเธอและคีรินก็เดินตัวน เตี้ยมมาหาเธอกับคีริน

คีรินก้มลงไปอุ้มลูกขึ้นมา แล้วหอมแก้มลูกอย่าง คิดถึง “เจ้าหญิงของป่าป๊า วันนี้อารมรณ์ดีจังเลยนะครับ”

“ไหนป่าป๊าอุ้มดูหน่อยสิ ว่าอ้วนขึ้นบ้างรึยัง?” คีริน พูดแล้วยิ้มให้ลูก

เพราะใส่ใจน้ำหนักตัวน้อย คีรินจึงอยากให้น้ำหนัก ตัวของลูกเพิ่มมากขึ้น

เขาจะคอยสังเกตอยู่ทุกวัน ว่าลูกอ้วนขึ้นหรือไม่

คีรินหันมาคุยกับเธอ เมื่อเห็นว่าหน้าของญาดาซีด มากกว่าเดิม “คุณขึ้นไปพักก่อนเถอะ เดี๋ยวผมอยู่เล่นกับ ลูกเอง”

ญาดายืนมองสองคนพ่อลูกเล่นกัน รอยยิ้มของลูกดู

บริสุทธิ์มาก
ถ้าใส่ใจอยู่กับเธอ ลูกจะยิ้มแบบนี้ไหม?

ญาดายืนมองอยู่อย่างนั้น จนคีรินสังเกตุเห็นเขาเคย หน้าขึ้นมองเธอ

“คุณเหนื่อยไม่ใช่หรอ? ขึ้นไปนอนพักเถอะ”

ญาดาคลายยิ้มบางๆ “ยืนมองดูคุณเล่นกับลูกแบบนี้ แล้วมีความสุขดีค่ะ”

ญาดาหันไปพูดกับเขาจากใจจริง “คุณคีรินคะ คุณ นพ่อที่ดีมากๆคนหนึ่ง”

คีรินนิ่งข้างไป เขาคงคิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดแบบนี้

“ที่จริง ถ้าคุณยอมลืมอดีตและเปิดใจให้ผม ผมก็ สามารถเป็นสามีที่ดีได้”

ญาดาเงียบอยู่นาน จากนั้นพูดขึ้น “ฉันขึ้นไปนอน ก่อนนะคะ คุณเล่นกับลูกไปเถอะ”

สามีที่ดี? บางทีเขาอาจจะเป็นสามีที่ดีได้ แต่น่า เสียดายที่ภรรยาของเขาต้องไม่ใช่เธอ

เธอไม่ได้รักเขา ถึงขั้นเกลียดเลยก็ว่าได้ เธอไม่ สามารถทำใจสืบทกอย่างแล้วรักเขาได้หรอก
อีกไม่กี่วันเขาก็จะพาเธอไปจดทะเบียนสมรสแล้ว เธอกับเขาจะกลายเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถึงเวลานั้นทุกอย่างจะยุ่งยากมากกว่าเดิม

เธอควรจะทำยังไงดี ญาดาไม่รู้ว่าควรจะเดินต่อไปยัง

ไง

หลังจากที่เธอนอนไปสักพัก คีรินก็โน้มตัวลงนอนบน

เตียง

ขอกอดเธอเอาไว้ ญาดากลัวว่าเขาจะจับได้ว่าประจำ เดือนของเธอมา ถ้าเป็นแบบนั้นคงต้องเกิดเรื่องแน่ๆ

“คืนนี้คุณไปนอนห้องอื่นได้ไหมคะ? หรือไม่ฉันก็จะ

ไปนอนเอง”

คีรินขมวดคิ้วแล้วถาม “มีอะไรรึเปล่า?”

ญาดาส่ายหน้า “เปล่าหรอกค่ะ ฉันก็แค่รู้สึกอึดอัด พอดีฉันกำลังคิดถึงเรื่องที่คุณพูดเมื่อตอนกลางวัน เลย อยากนอนเงียบๆคนเดียวก็เท่านั้น

คีรินไม่ได้พูดอะไร

เขาคลายกอด “ได้ ผมจะให้เวลาคุณคิดทบทวน ลูกของเราน่ารักมาก คุณอย่าทำลายครอบครัวที่อบอุ่นนี้เลย ผมไม่อยากให้ลูกเป็นเด็กไม่มีพ่อหรือไม่มีแม่

ก่อนไปเขาไม่ลืมที่จะย้ำเตือนกับเธอ “เวลาตื่นไป เข้าห้องน้ำตอนกลางคืน ค่อยๆเดินละ ระวังลื่น”

คีรินดูเป็นห่วงเด็กในท้องของเธอเป็นอย่างมาก

หลังจากที่คีรินเดินออกไป น้ำตาของเธอก็ไหลลงมา ภาพของใส่ใจลอยอยู่ในความคิดของเธอ

เธอร้องไห้แบบนั้น จนเผลอหลับไป

เช้าวันที่สอง

วันนี้คีรินไม่ยอมให้เธอไปทำงาน แต่เธอมีเรื่องบาง อย่างต้องคุยกับเส้นชัย ดังนั้นเธอต้องไป

คีรินขัดใจเธอไม่ได้ สุดท้ายเขาก็ให้คนของเขาไปส่ง

เธอ

ญาดานั่งรอเส้นชัยในห้องทำงานของเขา ไม่นาน เส้นชัยก็เข้ามา “มีเรื่องอะไร ทำไมถึงดูรีบแบบนี้”

ญาดายังไม่ทันได้พูดอะไร เส้นชัยก็พูดขึ้นมาก่อน “พอดีเลย ผมก็มีบางอย่างอยากจะให้คณดเหมือนกัน”
เส้นชัยหยิบเอกสารบางอย่างออกมา “นี่เป็นธุรกิจ ตลอดห้าปีมานี้ที่คีรินทำ น คุณคงคิดไม่ถึงว่าเขาจะหนี ภาษีและฟอกเงินกว่าพันล้าน !

ญาดารู้มาก่อนหน้านี้แล้ว แต่เธอแค่ไม่บอกเขาก็

เท่านั้น

ญาดาหยิบเอกสารขึ้นมาดู ตัวเลขมันเยอะมากจน หน้าตกใจจริงๆ

การหนีภาษี เอาจริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร สําหรับนักธุรกิจอย่างเขา แต่ประเด็นคือเม็ดเงินที่เขาหนี ภาษีนั้น มันมีจำนวนมหาศาลจนเกินไป

ถ้าถูกตรวจสอบขึ้นมา คงเป็นเรื่องใหญ่แน่

“ทําไมคุณดูไม่ตกใจเลยล้ะ?” เส้นชัยถามขึ้น

ญาดาสูดลมหายใจเข้า แล้วพูดขึ้น “ขอโทษด้วยนะ คะ แต่ฉันอาจจะทำให้คุณผิดหวัง”

เขาขมวดคิ้ว “คุณพูโแบบนี้หมายความว่ายังไง?”

ตอนที่เธอนึกถึงรอยยิ้มของใส่ใจ เธอก็ไม่สามารถแก้ แค้นคีรินได้จริงๆ
หลังจากที่เธอคิดมาทั้งคืน เธอตัดสินใจว่าจะยอมแพ้

“ฉัน…ฉันไม่อยากแก้แค้นแล้วค่ะ ต่อให้เขาจะร้าย กับฉันยังไง แต่คุณคีรินก็เป็นพ่อของลูก ถ้าเกิดเขาเป็น อะไรขึ้นมา ฉันสงสารลูก”

ใส่ใจไม่เกี่ยวข้องกับความแค้นของเธอกับเขา ญาดา ไม่อยากให้ลูกต้องมารับเคราะห์กรรมนี้

เส้นชัยเอนตัวลงพิงเก้าอี้ เขาเงียบอยู่นาน แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอเป็นแม่ของใส่ใจ