บทที่ 175 ผมควรพอใจในสิ่งที่ผมมี
คีรินจอดรถตรงหน้าบ้านสไตล์ญี่ปุ่น มีโคมไฟสีแดง แขวนเอาไว้
“เพื่อนชาวญี่ปุ่นของผมย้ายมาอยู่เมืองไทยได้ไม่ นาน เขาทำอาหารญี่ปุ่นอร่อยมาก ผมว่าคุณต้องชอบ แน่ๆ”
คีรินพูดจบก็เดินอ้อมมาเปิดประตูรถแล้วพาเธอลงไป
ด้านในร้านตกแต่งด้วยสไตล์มินิมอล ถึงแม้จะไม่ หรูหราแต่ดูแล้วสบายตาและอบอุ่น
มีผู้ชายเดินเข้ามาทักทายพวกเธอ “คีรินมาแล้วหรอ ผู้หญิงคนนี้คือ?”
ผู้ชายตรงหน้าดูเป็นคนสุภาพ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม คิดไม่ ถึงเลยว่าจะเป็นเพื่อนของคีริน
คีรินส่งยิ้มให้เขา “ญาดา ภรรยาของฉันเอง ตอนนี้ เธอกำลังท้องฉันเลยอยากพาเธอมาเปลี่ยนบรรยากาศ”
“ว้าว สุดยอดเลย นี่แกมีลูกมีเมียแล้วหรอ”
คีรินยิ้มอย่างมีความสุข “นี่เป็นท้องสองแล้ว คนแรก เป็นเด็กผู้หญิง ไว้แกไปเที่ยวที่บ้านก็อย่าลืมไปเล่นกับลูก รู้เลย”
คีรินยิ้มแห้งๆ “ยังไม่ได้แต่งงาน แต่ก็ใกล้แล้วแหละ ถึงเวลาจะส่งการ์ดเชิญมาให้นะ”
เพื่อนของเขาส่งยิ้มมาให้เธอ “สวัสดีครับ ผมชื่อ กลไกครับ เป็นเพื่อนของคีริน”
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อญาดาค่ะ” ญาดากล่าวทักทาย จากนั้นเขาก็พาเธอกับคีรินเข้าไปนั่งด้านในร้าน
หลังจากที่อาหารมาเสริฟจนครบแล้วนั้น กลไกลก็มา นั่งร่วมโต๊ะกับพวกเธอ คีรินถามขึ้น “ทำไมจู่ๆถึงกลับมา จากญี่ปุ่น?”
“ที่จริงฉันเองก็ไม่อยากกลับมาหรอก แต่น้องสาวฉัน ยังคงเอาแต่คิดถึงลูกที่เสียไป ฉันก็เลยตัดสินใจกลับมา”
คีรินถอนหายใจเบาๆ “คนเราต้องกลายเป็นพ่อคน แม่คนแล้ว ถึงจะเข้าใจว่าเราไม่สามารถเสียลูกไปได้ เพื่อ ลูกสามารถทำได้ทุกอย่าง”
คีรินปรายตามามองเธอ
“ใช่ บ้องสาวของกับคลอดก่อนกำหนด สุดท้ายช่วยชีวิตเด็กเอาไว้ไม่ได้ เธอไม่สามารถให้อภัยสามีก็เลยหย่า ร้างกันในที่สุด”
“ถ้าใครทำให้ลูกฉันต้องตาย ฉันก็ให้อภัยไม่ได้ เหมือนกัน ฉันคิดว่าฉันคงฆ่าคนที่ทำให้ลูกฉันต้องตาย วะ”
ตอนที่เขาพูดจบ ญาดารู้สึกชาไปทั้งตัว
ญาดาตัดสินใจ ไม่แน่อีกไม่นานเธอก็หอบเอาใส่ใจ หนีออกมาจากเขา
ไม่อย่างนั้นคนอย่างคีรินต้องฆ่าเธอแน่ๆ ถ้ารู้ว่าเธอ ไม่ได้ท้อง
“เมียแกกำลังท้องกำลังไส้ อย่าพูดเรื่องฆ่าๆตายๆ เลย เดี๋ยวฉันไปเอาอาหารมาเพิ่ม” พูดจบเขาก็เดินออก ไป
“คิดไม่ถึงเลยนะคะ ว่าคุณจะมีเพื่อนแบบนี้ด้วย” ญา ดาเอ่ยถาม
คีรินรินน้ำให้เธอ “ทำไมผมจะมีเพื่อนแบบนี้ไม่ได้ เพื่อนของผมใช่ว่าต้องเป็นพวกนักธุรกิจอย่างเดียว”
“ดื่มน้ำก่อน จะได้ชุ่มคอ”
“ผมไม่ชอบคบค้าเป็นเพื่อนกับพวกนักธุรกิจ เพราะ ความสัมพันธ์แบบนั้นมันไม่จริงใจ ทุกคนต่างก็ใส่หน้ากาก เข้าหากัน ผมยังมีเพื่อนที่ทำอีกหลายธุรกิจ ไว้ผมจะพา คุณไปแนะนำให้พวกเขารู้จัก”
ญาดาส่ายหน้า “อย่าเลยค่ะ ฉันไม่ได้อยากจะรู้จัก ใคร”
ญาดารู้สึกปวดท้องน้อยและมีของเหลวร้อนๆไหล ออกมา เธอจึงพูดขึ้น “ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ”
“อั้ม ระวังลื่นละ”
เป็นจริงตามนั้น ประจำเดือนของเธอมากจริงๆด้วย วันนี้เธอต้องหาข้ออ้างไม่นอนกับเขา ไม่อย่างนั้นความลับ แตกแน่ๆ
ตอนที่ญาดาเดินออกมานั้น เธอเจอกับผู้หญิงคนนั้น เธอสวยมากแต่หน้าของเธอซีดเซียวและดูอิดโรย
ญาดารู้สึกคุ้นหน้าเธอเป็นอย่างมาก แต่เธอจำไม่ได้
ญาดาเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ ประจวบเหมาะกับที่มีของหวานมาเสริฟ
พนักงานสาวพูดขึ้น “นี่เป็นพุดดิ้งสำหรับคนท้องค่ะ คุณญาดาลองชิมดูนะคะ รับรองว่ารสชาติต้องถูกปาก”
คีรินคลายยิ้มให้เธอ “ขอบคุณครับ”
หญิงสาวพูดขึ้น “ถ้าภรรยาคุณชอบ ก็พาเธอมาที่ ร้านทุกวันนะคะ ถ้าคุณมาที่ร้านได้ทุกวัน ร้านเราก็ไม่ต้อง กังวลเรื่องรายได้แล้วค่ะ”
“ครับ แบบนั้นผมคงต้องมาทุกวันแล้ว” คีรินยิ้ม
หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นเดินไป คีรินจึงบอกกับเธอ “ผู้หญิงคนนั้นคือภรรยาของกลไก เธอเป็นผู้หญิงที่ขยัน มากสามีของเธอเองก็ดีกับเธอมากเหมือนกัน
ญาดาสัมผัสได้ถึงแววตาตื้นตันในความรักของพวก
แต่สักพักเขากลับถอนหายใจ “แต่น่าเสียดายที่พวก เขาไม่สามารถมีลูกได้”
“คะ??” ญาดาขมวดคิ้ว
เราไม่ได้แปลกใจว่าทำไมเขาดเขาสิ่งนี้จะไม่ได้แต่เธอแปลกใจว่าคีรินรู้เรื่องนี้ได้ยังไง เขาทำตัวเหมือน มนุษย์ป้าข้างบ้าน
“ทำไมต้องตกใจขนาดนี้ด้วย?” คีรินมองหน้าเธอ
“ฉันตกใจที่คุณรู้เรื่องครอบครัวคุณกลไกมากขนาดนี้ นี่มันไม่ใช่คุณคีริที่ฉันรู้จัก”
“ผมคอยเป็นคนรับฟังเรื่องต่างๆของเพื่อน แต่….ไม่ ค่อยเล่าเรื่องของผมให้ใครฟังหรอก”
ญาดาพยักหน้า “วันนี้ฉันได้เห็นคุณในอีกด้านหนึ่ง”
“แล้วคุณชอบไหม?”
ญาดามองไปที่พุดดิ้ง “ชอบค่ะ รสชาติอร่อยดี”
คีรินดูผิดหวังกับคำตอบของเธอ
ญาดาเห็นแบบนั้น จึงเปลี่ยนมาคุยเรื่องของกลไก “ตอนนี้เทคโนโลยีทันสมัย สามารถมีลูกได้หลายวิธีจริง ไหมคะ?”
“มันก็จริง แต่ถึงยังไงพวกเขาก็รักกัน ต่อให้ไม่มีลูก พวกเขาก็ไม่ได้หย่าร้าง”
คีรินเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้น “บางครั้งเวลาที่คุณ กวนประสาทผม ผมอยากจะบีบคอคุณให้ตาย แต่ทุกครั้งที่ ผมคิดถึงใส่ใจ คิดถึงลูกในท้องของคุณ ผมก็คิดว่าต่อให้ คุณจะใจร้ายแค่ไหน อย่างน้อยคุณก็ยอมมีลูกให้ผม คน เราต้องรู้จักพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่”
“คุณ…คุณรักเด็กมากเลยหรอคะ?”
“เปล่า ผมรักแค่ลูกของผม เพราะพวกเขาเป็นเลือด เนื้อเชื้อไขของผม” คีรินบอก
ญาดารู้ว่าเขากำลังอยากจะสื่อว่าเธอรักใส่ใจไม่มาก
“ทำไมคุณต้องพูดเหมือนฉันไม่รักลูก”
คีรินมองมาที่เธอด้วยแววตาเศร้าๆ “ถ้าคุณรักลูกจริง คุณคงไม่ไปทำงานทั้งๆที่ยังท้อง คุณควรจะอยู่บ้านเลี้ยง ใส่ใจและดูแลลูกในท้องให้ดีที่สุด”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
