บทที่ 173 ฉันไม่ได้ท้อง

ตอนที่ญาดากลับไปถึงบ้าน คีรินก็อยู่ที่บ้านแล้ว

เขามองมาที่เธอแล้วพูดขึ้น “กลับมาแล้วหรอ ผมให้ คนทำซุปปลาไว้ให้ คุณดื่มสักหน่อยสิ”

“ค่ะ” ญาดาตอบรับ

ตั้งแต่เขามีมารยาทกับเธอ เธอเองก็เริ่มมีมารยาทกับ

เขา

ชีวิตในช่วงนี้ของเธอดูสงบสุข ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เขาก็ไม่ยุ่ง แค่สั่งให้คนของเขาคอยตามเธอก็เท่านั้น

เวลาอยู่ที่บ้าน นอกจากคอยบอกให้เธอกินอาหาร บำรุงต่างๆ อย่างอื่นเขาก็แทบจะไม่ทำ

แต่เขาไม่ไว้ใจเธออีกแล้ว เขาเปลี่ยนประตูห้อง ทำงานในบ้านเป็นระบบแสกนนิ้ว เปลี่ยนรหัส และติดตั้ง กล้องวงจรปิดอีกหลายตัว

เขาคงคิดว่าถ้าเขาสามารถป้องกันทุกอย่างได้ดี คน อย่างเธอก็คงทำอะไรเขาไม่ได้

กลางดึกคืนนั้นญาดานอนอยู่ในห้อง จู่ๆคีรินก็เดินเข้า

มา
เขานอนอยู่ข้างๆเธอ เราไม่ได้นอนด้วยกันแบบนี้นาน

แล้ว

“พรุ่งนี้ตอนเช้าคุณไม่ต้องไปทำงาน”

“ทำไมคะ?” ตอนแรกเขาบอกว่าจะไม่ยุ่งกับเธอแล้ว แต่ทำไมตอนนี้กลับมายุ่งละ

“ตอนนี้คุณท้องได้สี่สิบกว่าวันแล้ว เราสามารถไปฟัง เสียงหัวใจของลูกได้” คีรินพูดจบ ญาดาพึ่งนึกขึ้นได้ ถ้า นับตามวันเวลาตอนนี้เธอท้องได้ประมาณสี่สิบกว่าวันแล้ว

ตอนที่ท้องลูกคนแรก เธอไม่ได้สนใจ คอยทำตามสิ่ง ที่คีรินบอก

“ค่ะ” ญาดาตอบรับสั้นๆ

ถึงแม้ว่าเธอจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่หัวใจ ของเธอกำลังเต้นแรง เธอต้องรีบบอกเรื่องนี้กับเส้นชัย ไม่ อย่างนั้นพรุ่งนี้ความลับแตกแน่

คีรินจับที่ท้องของเธอเบาๆ “ทำงานสนุกไหม?”

“สนุกดีค่ะ ดีกว่าอยู่บ้านเยอะเลย” ญาดาตอบ

คีรินหัวเราะในลำคอ “เป็นเพระที่บ้านมีผมใช่ไหมคุณก็เลยไม่มีความสุข”

ญาดาพูดขึ้น “คุณคีริน คุณรู้สึกไหมว่าคุณดีกับฉัน มากขึ้น”

เขาคงแปลกใจที่เธอพูดแบบนี้ เพราะตลอดเวลาที่ ผ่านมาเธอมีแต่จะจิกกัดเขา ในสายตาของเธอ เขามันคือ ผู้ชายที่เลวร้ายที่สุด

“ทำไมจู่ๆวันนี้ถึงเกิดใจดีชมผมขึ้นมาละ

“ก็เพราะว่าถ้าพูดตามตรง คุณก็มีข้อดีอยู่ไม่น้อย อย่างน้อยคุณก็เป็นคนที่หล่อและรวยมาก

เขาเดินเข้ามาแล้วกอดเธอเอาไว้ มือหนาจับที่ท้อง ของเธอเบาๆ “คุณอยากพูดประชดอะไรก็แล้วแต่คุณ ขอ แค่คุณมีความสุขผมก็ดีใจแล้ว เจ้าหญิงของผม”

“หึหึ…เจ้าหญิง ฉันคงเป็นเจ้าหญิงที่โง่ที่สุดบนโลก

ใบนี้”

คีรินบอกว่าฉันคือเจ้าหญิง แต่ฉันไม่มีความเหมือน เจ้าหญิงแม้แต่น้อย ถูกเขารังแกสารพัด นี่คือสิ่งที่เจ้า หญิงควรโดนงั้นหรอ? คนที่เป็นทาสยังไม่โดนทรมานเท่า เธอเลยด้วยซ้ำไป”
“ว่าแต่ คุณดื่มนมแล้วหรือยัง?” คีรินถามขึ้น เขามัก จะบังคับให้เธอดื่มนมทุกคืนก่อนนอน

ซึ่งนกที่เขาบังคับให้เธอดื่มนั้น ไม่อร่อยเลยสักนิด อีกอย่างนั่นเป็นนมสำหรับคนท้องและตัวเธอไม่ได้ท้อง

“ดื่มแล้วค่ะ”

“ทำไมครั้งนี้คุณดูไม่มีอาการแพ้ท้องเลย? ผมหา ข้อมูลในเน็ต เขาบอกว่าอายุครรภ์ประมาณนี้ แม่จะเริ่ม อาเจียนและแพ้ท้อง แต่ผมเห็นคุณกินได้ดีเหมือนเดิม”

ญาดาตกใจ รีบพูดแก้ตัวขึ้นมา

“มันน่าจะขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของแต่ละคน มากกว่านะคะ ตอนที่ฉันท้องลูกคนแรกก็ไม่ได้แพ้ท้อง หนัก หรือว่าคุณอยากจะเห็นฉันกินอะไรก็อ้วกถึงจะพอใจ คะ?” ญาดาแกล้งหงุดหงิด

“ผมแค่เป็นห่วงคุณก็เท่านั้น ทำไมต้องทำเหมือน

ร้อนตัว”

คีรินหันมาสบตาเธอ เขาเอื้อมมือมาจับหน้าของเธอ เอาไว้ “ตอนนี้คุณดูอ้วนขึ้นนะ คงจะมีความสุขมากขึ้นใช่ ไหม?”
วันนี้เขาเป็นอะไรไป ญาดาเริ่มทำตัวไม่ถูก

“ใช่ค่ะ เพราะตอนนี้คุณให้ฉันทำในสิ่งที่อยากจะทำ ฉันก็เลยรู้สึกมีความสุขมากขึ้น กินอะไรก็อร่อยมากขึ้น”

“ครับ ถ้ารู้แบบนี้แต่แรก ผมควรที่จะให้อิสระคุณตั้ง นานแล้ว”

พูดจบ เขาก็ค่อยๆโน้มหน้าลงมาจุมพิตเธอ

ญาดารีบเม้มปากเอาไว้ “ท้องสามเดือนแรกยังไม่ แข็งแรงดี คุณคิดจะทำอะไรคะ?”

คีรินยิ้มตาหยี “ก็แค่อยากจะจับคุณเท่านั้นเอง ยังไง ลูกในท้องก็เป็นของผม ผมไม่มีวันทำร้ายลูกหรอก”

พูดจบ เขาก็จับมือเธอไปจูบ

“คุณหอมจนพอใจรึยังคะ?” ญาดาพูดขึ้น เพราะเขา ไล่หอมเธอไปทั้งตัว

คีรินเงยหน้าขึ้นมาแล้วส่งยิ้มให้เธอ “ยังไม่พอใจ ผม จะหอมภรรยาจนพอใจได้ยังไง ผมอยากจะหอมคุณทุกๆ วัน อยากจะหอมคุณตลอดเวลา”
คีรินพูดจบ ก็เชยคางเธอขึ้น แล้วปิดปากเธอด้วยปาก ของเขาอย่างแผ่วเบา

“ญาดา ไม่ว่าคุณต้องการอะไรผมก็ให้คุณได้ทุก อย่าง”

คีรินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

ญาดาเงียบไม่ตอบเขา คีรินพูดขึ้นด้วยความผิดหวัง

“เรานอนกันเถอะ พรุ่งนี้ไปหาหมอกัน ผมอยากรู้ว่า ลูกน้อยของเราเป็นยังไงแล้วบ้าง” พูดจบเขาก็โน้มตัวลง นอน

เขาหลับตาลง ระหว่างเธอกับเขาเหมือนน้ำกับไฟที่ ไม่เคยลงลอยกัน

แต่เพราะว่าเขาเข้าใจว่าเธอท้อง ทุกอย่างจึงดู เหมือนจะง่ายขึ้น

ปล่อยให้เขาดีใจกับฝันลมๆแล้งๆนี้ไปเถอะ

ถ้าวันหนึ่ง เขารู้เข้าว่าเธอไม่ได้ท้อง คีรินคงจะเจ็บ ปวดมาก ถือว่านี่เป็นการแก้แค้นเขาในอีกรูปแบบหนึ่ง

เช้าวันที่สอง คีรินดอารมณ์ดีผิดหผิดตา
“เรารีบไปหาหมอกันเถอะ เพราะต้องตรวจเลือด ผม ไม่อยากให้คุณต้องทนหิวนาน ไปเช้าๆหาหมอเสร็จ จะได้ กินข้าวเช้าๆ”

ญาดาพยักหน้า “ค่ะ เดี๋ยวฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ คะ พอดีฉันปวดท้อง”

คีรินไม่ลืมที่จะกำชับเธอ “อย่างอตัวเยอะละ ตอนลุก ขึ้นก็อย่ารีบเกินไป ค่อยๆลุกค่อยๆนั่ง เข้าใจไหมครับ?”