บทที่ 168 ต้นเหตุทั้งหมดคือเธอ

เวลานี้เธอเลือกที่จะเงียบจะดีที่สุด!

เธอได้แต่ก้มหน้าแล้วปล่อยให้คีรินด่าเธอ

“พอเถอะพี่ใหญ่ พี่อย่าใส่ใจเธออีกได้ไหม? พี่บอก ว่าเธอเป็นตัวปัญหาที่ทำให้เราทะเลาะกัน งั้นได้ พี่ปล่อย เธอไป ให้เธอกลับเยอรมัน ผมสัญญากับพี่ว่าจะไม่ยุ่งกับ

เธออีก พี่ก็อย่ายุ่งกับเธออีก พี่ทำได้ไหม?”

มาร์วินดึงมือข้างนึงของเธอไว้ ไม่ให้คีรินพาเธอออก

ไป

“แกกับญาก็ไม่ควรยุ่งเกี่ยวกันอยู่แล้ว แต่ฉันจะไม่ยุ่ง เกี่ยวกับญาได้ยังไง? วิน แกอย่าลืมสิ ฉันกับญาเรามีลูก กันแล้ว ฉันหวังว่าแกจะเข้าใจ เรื่องของครอบครัวฉัน แก ไม่ต้องมายุ่ง

เขาใช้สายตาที่โกรธเคืองมองมาร์วิน

“คี ฉันจะกลับกับคุณนะ คุณอย่าตำหนิมาร์วินได้

ไหม?”

เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองมาร์วิน จากนั้นก็ดึงมือตัวเอง ออก แล้วไม่ได้หันมามองเขาเลยและเดินออกจากห้อง

เขา
ถึงแม้ว่าในห้องจะทะเลาะกันเสียงดัง แต่ที่นี่เป็น คอนโดสําหรับหรู ห้องจะเก็บเสียงได้ดี พี่น้องทั้งสองคน ทะเลาะอะไรกันในห้อง เธอไม่ได้ยินอะไรอีก จากนั้นคีริน ก็ออกมาด้วยสีหน้าที่เลือดเย็น เหมือนจะฉีกเธอเป็นชิ้นๆ อยู่ตลอดเวลา

พอประตูลิฟต์เปิดออก เธอเข้าไปในลิฟต์ก่อน แล้วคี รินตามมาทีหลัง พอประตูลิฟต์กำลังปิดลง เธอมองมามาร์ วินวิ่งมา เหมือนกำลังจะตามพวกเขามา แต่ตอนนี้ลิฟต์ได้ ปิดลงแล้ว

“วันนี้คุณน่าจะมีความสุขเนอะ” คีรินพูดด้วยเสียง

เย็นชา

“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร?” เธอพูดขึ้น

“เพี้ยะ!” คีรินตบหน้าเธอแรงๆ แรงจนตัวเธอไป กระแทกกับลิฟต์ จากนั้นตรงมุมปากก็มีเลือดสดไหลออก มา นี่เป็นการตบครั้งที่แรงที่สุดของเขาที่ตบเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้ม “เหอะ! ทีนึงพอไหม? จะตบ อีกทีไหม?”

คีรินยกมือขึ้น จากนั้นก็ยกค้างไว้
“ทำไมไม่ตบล่ะ เหอะ! งั้นดี คุณไม่มีฉัน เดี๋ยวฉันจะตี ตัวเองเอง!”

พูดจบ เธอกำลังจะยกมือตบเขา แต่เขาไหวพริบเร็ว กว่าเลยดึงมือของเธอไว้ก่อน

“ญาดา รู้ไหมสภาพคุณตอนนี้มันทำให้ผมเกลียด ขนาดไหน?”

คีรินกัดฟันพูดขึ้น

เหอะ เขาคงนึกว่าเธออยากให้เขาชอบเธออีกมั้ง?

“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ฉันจะสนใจหรอว่าคุณจะ เกลียดหรือชอบฉัน?”

“ญาดา แสดงความยินดีด้วยที่ทำให้ผมหมดรักคุณ ไปแล้ว ชีวิตต่อไปนี้ผมจะทำให้คุณทรมานปางตาย!!

คีรินจับคอของเธอไว้ เหมือนซาตานที่หลุดออกมา จากหลุมนรก

“เจ็บปางตาย?? เหอะๆ……หรือว่าตอนนี้ฉันยังไม่ เจ็บปางตายอีก?”
เขานึกว่าชีวิตที่ผ่านมาของเธอมีความสุขมากหรือ

ไง???

คีรินปล่อยเธอออก

เขามองเธอด้วยความเย็นชา “คนบางคนไม่มีชีวิตที่ ดี นั่นก็เพราะเขาเลือกเอง สมน้ำหน้า!!”

“บางคนก็มักจะคิดว่าตัวเองทำชั่วกับคนอื่นขนาดมา ตอนนี้พอทำดีกับคนอื่นหน่อย ก็คิดว่าคนอื่นควรจะกราบ ขอบคุณเขางั้นหรอ?”

เธอพูดขึ้นด้วยอย่างเย็นชา ไหนๆหน้าของเจ็บจนไม่ อาจบรรยายแล้ว แต่เธอก็ยังจะพยายามฝืนยิ้มขึ้นอย่าง สะใจอีก

ความชั่วของคีรินที่ทำกับเธอ ให้เห็นพูดออกมาสาม วันสามคืนก็คงไม่หมด ตั้งแต่ตอนห้าขวบจนถึงตอนนี้ ไม่มี วันไหนที่เขาไม่ทรมานเธอเลย ทุกปีตอนที่ถึงวันเกิดของ เธอ เธอแค่ปรารถนาให้ตัวเองปลอดภัยและสงบสุข

ตอนที่ออกจากลิฟต์และกำลังเดินไปตรงลานจอดรถ มาร์วินก็ได้ตามมาทันแล้วขัดขวางพวกเขาไว้

พอมาร์วินเห็นหน้าข้างหนึ่งของเธอแดงบวม
จากนั้นก็ทำสีหน้าทีโมโหแล้วชีหน้าพี่ชายเขา “พีตบ เธออีกแล้วใช่ไหม?”

คีรินก็ไม่ได้ปฏิเสธ “ผู้หญิงที่ไม่เชื่อฟัง ไม่กลัวสั่ง สอนไง?”

“พี่…..ทำไมต้องเป็นคนแบบนี้?

มาร์วินโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง

“ฉันสั่งสอนผู้หญิงของฉัน แกจะโมโหไปทำไม? ทำไมแกยังจะมาสนใจผู้หญิงของพี่ชายตัวเองอีก!”

คีรินจึงเข้าไปจับคอเสื้อของมาร์วิน “วิน ฉันจะบอก แกนะ เรื่องฉันกับเธอ ทางที่ดีที่สุด แกอย่าเข้ามายุ่ง ไม่งั้น อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจแก”

“พี่ ทำไมหรอ ถ้าพี่ไม่เกรงใจ ก็คงตบผมเหมือนเธอ ใช่ไหม?”

มาร์วินพูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ

“มาร์วิน แกจำไว้นะ ฉันเป็นพี่ชายแก แกไม่มีสิทธิ์มา พูดแบบนี้กับฉัน อย่าทำอะไรเกินเลย แน่นอนว่าฉันไม่ทำ อะไรแกหรอก เพราะว่าแกเป็นน้องชายฉัน แต่ฉันไม่รับ ประกันว่าฉันจะไม่ทำอะไรเธอ ถ้าแกยังยุ่งกับเธออีก ฉันจะทำให้เธอทรมานกว่านี้!!

มาร์วินถูกเขาผลักลับบนพื้น มาร์วินเป็นเด็กหัวกะทิ เรียนเก่งแต่ไม่เคยชกต่อยกับใคร เขาเลยเงยหน้ามอง ชายเขา “บ้า! พี่มันบ้าไปแล้ว”

“เหอะๆ……ใช่หรอ ฉันก็บ้าแบบนี้แหละ ก็คงจะบ้า เพราะผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นต้นเหตุทุกอย่าง ดังนั้นเธอเลย ต้องรับผิดชอบทุกอย่าง”

พูดจบเขาจึงยัดตัวเธอเข้าไปในรถ แล้วขับรถออกไป เธอเป็นต้นเหตุทั้งหมดนั้นหรอ เธอต้องรับผิดชอบงั้น

หรอ? ตั้งแต่เด็กจนโตเธอทำอะไรไป? เธอไม่เคยไปทำ อะไรเขาก่อน เธอพยายามจะตบหน้าเขาด้วยซ้ำ ทำไมเธอ ถึงกลายเป็นตัวต้นเหตุไปได้????

แต่ว่าเธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่พูดเหตุผล ไม่มีจิตใจ และชั่วร้ายที่สุดในโลก

และคำพูดพวกนี้เธอก็ไม่มีทางพูดออกมาเด็ดขาด