ตอนที่ 211 คําสารภาพที่แท้จริง

“ในเมื่อคุณรู้อย่างนี้แล้ว ทำไมถึงต้องมาหาฉันอีก ถ้าฉัน แต่งงานกับนภนต์ ฉันก็จะมีความสุขเหมือนกัน”

“ถ้าคุณต้องการความสุข หลังจากนี้ผมจะให้คุณเอง”

จู่ ๆ ปยุตก็ยกมือซ้ายขึ้น ผลินเพิ่งเห็นว่าบนข้อมือซ้ายของ เขาใส่สร้อยข้อมือคู่รัก ที่พวกเขาซื้อมาในราคาแปดหยวนที่ ภูเขาหลวง

ตลอดมา เขาใส่มันอยู่เสมอ

“ความรู้สึกบางอย่างต่อให้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ถึง แม้ว่าจะมีคนดี ๆ เข้ามาอีกครั้ง แต่ความรู้สึกเหล่านั้นก็ไม่ สามารถถูกสั่นคลอนได้ ความรักมันจะมีอายุการใช้งานหรือ เปล่า คําตอบของผมคือ จะต้องมี ความรักจะจางหายไป ไหม คําตอบของผมคือ จะจางหายไป ความรักจะมีการแยก จากกันไหม คําตอบของผมคือ จะมีการแยกจากกัน ความรัก เมื่อจากไปแล้วมันจะกลับมาไหม คําตอบของผมคือ ความ รักจะไม่กลับมา” ปยุตหยุดชั่วครู่ “แล้วทำไมผมถึงมั่นใจว่า ความรักของเราจะไม่สั่นคลอนน่ะเหรอ เพราะว่าความรัก ของเรายังคงอยู่ในสถานที่เดิม มันไม่เคยจากไปไหน…

รุ่งเช้า ฝนหยุดตกแล้ว คนสองคนไม่ได้นอนทั้งคืน เพียง จ้องมองกันและกันอยู่อย่างนั้น เขาพูดว่า “กลับไปกับผม สัญญาว่าคำพูดเมื่อคืนจะไม่เป็นเพียงแค่ชั่ววูบ
ผลินยิ้มอย่างขมขื่น “สัญญาเมื่อคืนนั้นซาบซึ้งมาก แต่ฉัน ไม่สามารถกลับไปกับคุณได้

เขาพูด “ทำไม”

เธอพูด “เพราะจะมีผู้ชายคนหนึ่งถูกฉันทำร้าย ฉันไม่ สามารถทิ้งเขาไว้ได้

ปยุตเป็นคนที่จากไป ก่อนจะไป เขาพูด “ผมจะมาอีก จนกว่าคุณจะกลับไปกับผม

ผลินไปที่บริษัท อะแวร์กรุ๊ป จํากัด นภนต์ไม่อยู่ในบริษัท เธอ รอทั้งวัน โดยที่เขาไม่รู้ว่ามีคนรออยู่ ถึงอย่างนั้น เธอก็ ยังคงไม่ยอมแพ้ ในตอนเย็นเธอเข้าไปที่บ้านตระกูลพิมพ์ สาร แม่บ้านตระกูลพิมพ์สารบอกว่า คนที่เธอกำลังตามหา นั้นไม่อยู่บ้าน

ผลินรู้สึกว่าเธอต้องพบกับนภนต์ ต้องอธิบายให้เขาเข้าใจ ต้องได้รับการให้อภัยจากเขา

เธออยู่ที่หน้าประตูของบ้านตระกูลพิมพ์สารจนถึงห้าทุ่ม จนกระทั่งเห็นรถที่คุ้นเคยขับมาช้า ๆ เธอรีบวิ่งไปกลางถนน เพื่อหยุดรถของนภนต์ไว้

พวกเขามองกันและกันชั่วครู่ ผลินก้าวไปข้างหน้า เคาะที่ หน้าต่างรถ “นภนต์ คุณออกมาสักครู่ได้ไหม มาคุยกันเถอะ”

นภนต์ออกมาจากรถท่าทางซีดเซียวและเอ่ยถาม “มีอะไรจะพูดงั้นเหรอ”

“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้เจตนา

ผลินหลบตาลง พยายามซ่อนความเศร้าโศกในดวงตา

“งั้นก็ตั้งใจ”

เธอส่ายหน้า “ไม่ใช่ ทั้งไม่ได้เจตนาและไม่ได้ตั้งใจ”

“งั้นมันคืออะไร”

“ฉันไม่เคยคิดที่จะเล่นกับความรู้สึกของคุณ ตอนที่รับรัก คุณเมื่ออยู่ในเมือง B อาจจะมีแรงกระตุ้น แต่ที่รับรักคุณนั้น เป็นเรื่องจริง เป็นเรื่องจริงที่บอกว่าอยากให้คุณมีความสุข เป็นเรื่องจริงที่บอกว่ารู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขที่ได้อยู่ กับคุณ….

“ที่ไม่ได้รักผมก็เป็นความจริง”

นภนต์แทรกอย่างแดกดัน

ผลินไม่ปฏิเสธ เธอเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตากลมเป็นสีแดง “วันนี้ฉันต้องการจะสารภาพกับคุณตามตรง เพื่อความร่วม มือจะได้ดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น ถ้าฉันยังเก็บเงียบเอา ไว้ในใจเรื่อยไป ฉันรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่เพื่อคุณปยุต ฉัน ทำได้แค่นั้น เพราะความร่วมมือกับอะแวร์กรุ๊ปเป็นสิ่งสำคัญ มากสําหรับเขา”
“เขาดีขนาดนั้นเลยเหรอ ทำให้คุณเจ็บปวดทั้งทําร้ายให้ ต้องคับข้องใจต่าง ๆ นา ๆ คุณยังจะช่วยเขาอีกงั้นเหรอ”

“ป๋าสะใภ้ของฉันไม่พอใจกับสถานการณ์ของฉัน ดังนั้นคำ บรรยายของคุณมันจึงรุนแรงเกินไป ในความเป็นจริงแล้ว ความรู้สึกระหว่างฉันกับคุณปยุต มันไม่ได้ตื้นเขินอย่างที่ คุณคิด

“งั้นคุณอยากบอกจะว่า ความรู้สึกของพวกคุณทั้งสองคน ลึกซึ้งแค่ไหนงั้นเหรอ แล้วความรู้สึกลึกซึ้งของผมในช่วง สองปีที่ผ่านมามันไม่ได้ทำให้คุณสั่นคลอนบ้างเลยเหรอ”

“ภายนอกของคุณปยุตถึงจะดูเป็นผู้ชายที่เย็นชาแต่ใน หัวใจนั้นเปราะบาง ความรู้สึกของเขาได้รับแต่สิ่งไม่ดี เขา ยึดติดกับความรู้สึก และเพราะอย่างนั้น ชีวิตของเขาจึงถูก ปลูกฝังรากลึกครั้งแล้วครั้งเล่า ความเจ็บปวดและความทุกข์ ทรมานที่เขาได้รับคือความทุกข์ที่คุณไม่สามารถจินตนาการ ได้ และฉันเองก็เหมือนกัน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดูเรียบง่าย ไร้กังวล ฉันมีวัยเด็กที่น่ากลัว ก่อนที่จะพบเขา ชีวิตของ ฉันมืดมน ฉันคิดเกี่ยวกับการแก้แค้นอยู่ตลอดเวลา จนเมื่อ โชคชะตาของพวกเราจะเชื่อมโยงหากัน พวกเราต่างมอง เข้าไปในเงามืดของกันและกัน เดินข้ามผ่านเข้าไปอย่าง ยากลำบาก พวกเราผ่านช่วงเวลาที่ยาวนานของความทุกข์ ทรมานร่วมกัน ในที่สุดพวกเราก็เข้าไปในหัวใจของกันและ กันได้สำเร็จ แต่ต่อมา ปัญหาแล้วปัญหาเล่าก็ประเดประดัง เข้ามา พวกเรากัดฟันยื้อ พวกเราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกัน ตลอดไป พวกเราผ่านวันแล้ววันเล่าของน้ำตา จนเมื่อพวก เราทนไม่ได้อีกต่อไป จึงพยายามที่จะปล่อยมือของกันและในหัวใจนั้นเปราะบาง ความรู้สึกของเขาได้รับแต่สิ่ง ไม่ดี เขายึดติดกับความรู้สึก และเพราะอย่างนั้น ชีวิต ของเขาจึงถูกปลูกฝังรากลึกครั้งแล้วครั้งเล่า ความ เจ็บปวดและความทุกข์ทรมานที่เขาได้รับคือความ ทุกข์ที่คุณไม่สามารถจินตนาการได้ และฉันเองก็ เหมือนกัน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดูเรียบง่ายไร้กังวล ฉันมี วัยเด็กที่น่ากลัว ก่อนที่จะพบเขา ชีวิตของฉันมืดมน ฉันคิดเกี่ยวกับการแก้แค้นอยู่ตลอดเวลา จนเมื่อโชค ชะตาของพวกเราจะเชื่อมโยงหากัน พวกเราต่างมอง เข้าไปในเงามืดของกันและกัน เดินข้ามผ่านเข้าไป อย่างยากลำบาก พวกเราผ่านช่วงเวลาที่ยาวนานของ ความทุกข์ทรมานร่วมกัน ในที่สุดพวกเราก็เข้าไปใน หัวใจของกันและกันได้สำเร็จ แต่ต่อมา ปัญหาแล้ว ปัญหาเล่าก็ประเดประดังเข้ามา พวกเรากัดฟันยื้อ พวกเราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป พวกเราผ่าน วันแล้ววันเล่าของน้ำตา จนเมื่อพวกเราทนไม่ได้อีก ต่อไป จึงพยายามที่จะปล่อยมือของกันและกัน เดินไป ตามทางที่แตกต่าง พวกเราคิดว่าคงจะไม่ได้อยู่ด้วย กันอีก แต่ว่าโชคชะตาเป็นดั่งเวทมนตร์ ถึงแม้ว่าจะไป ในทิศทางตรงกันข้ามแต่ก็ยังบังเอิญมาพบกันอีกครั้ง หลังจากพบกัน ฉันได้รู้ว่าชีวิตของเขาไม่ได้มีความ สุขกับการจากไปของฉัน มันส่งผลกระทบเสียยิ่งกว่า ความทุกข์ในอดีต เขาสูญเสียสิ่งสำคัญขั้นพื้นฐานใน ฐานะลูกผู้ชายไป เขาต้องรับช่วงต่อจากคุณพ่อของ เขา เขาใช้เวลาสองปีในการทำงานอย่างหนักเพื่อช่วย เหลือคุณพ่อของเขา และเพราะไม่อยากให้ฉันกังวลเขาไม่เคยพูดต่อหน้าฉันสักคำ จนเมื่อฉันได้รับรู้ความ ลับที่เขาไม่เคยบอกเข้าโดยบังเอิญ ฉันสาบานว่าฉัน จะช่วยเขา ไม่ว่าจะเป็นอาชีพหรือชีวิตส่วนตัวของเขา สําหรับฉัน คุณปยุตไม่ได้เป็นแค่สามีเก่าของฉัน แต่ เขาเป็นคนที่ฉันต้องการมากที่สุด บอกว่าไม่ว่าเขาจะ อยู่ที่ไหนที่นั่นก็คือบ้านของฉัน ฉันอยู่มานานกว่ายี่สิบ ปี เป็นความรักครั้งที่สองที่ทำให้ฉันอบอุ่นนอกเหนือ จากความรักของแม่ ในเวลาที่ฉันต้องเผชิญกับความ เป็นจริงที่โหดร้ายเมื่อไม่สามารถมีลูกได้ เป็นเทวดาที่ ปกป้องและมองข้ามคุณสมบัตินั้นไม่ยอมแพ้ถอยห่าง ไปไหน…..

ผลินพูดยาวนานเพียงหนึ่งลมหายใจ พูดสะอึก สะอื้นด้วยหยาดน้ำตาดั่งสายฝน “เพราะฉะนั้นนภนต์ ปยุตสำหรับฉัน เป็นคนสำคัญและสำคัญมาก ถึงแม้ว่า จะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ก็เป็นคนที่จะไม่มีวันลืม ฉันไม่ คิดว่าคุณจะอวยพรให้พวกเรา ฉันหวังแค่ว่าจะได้รับ การให้อภัยจากคุณ แต่ถ้าคุณไม่ยกโทษให้ฉัน ฉันก็ จะไม่ไปกับเขา ความเจ็บปวดที่ฉันได้ทำกับคุณในวัน นี้ทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะเพิกเฉยต่อความทุกข์ ทรมานของผู้อื่นและคิดถึงแต่ความสุขของตัวเอง เท่านั้น”

นภนต์ที่เงียบมานาน แต่แล้วจู่ ๆ ก็หัวเราะกับตัว เอง “ไม่ใช่ความผิดของคุณ บางทีตอนนั้นผมไม่ควร พาคุณไปที่เมือง B สุดท้ายแล้วตัวผมเองนี่แหละที่ทําลายความสุขของตัวเอง”

เขาถอนหายใจเล็กน้อย พูดออกมาอย่างอ้างว้าง โดดเดี่ยว “คุณจะให้ผมกอดได้ไหม ตั้งแต่เรารู้จักกัน มา คุณไม่เคยให้ผมกอดเลยสักครั้ง ถ้าคุณให้ผมกอด สักครั้ง ผมจะให้อภัยคุณ

นี่ไม่ใช่การเรียกร้องที่มากเกินไป ผลินก้าวเดินไป ทีละก้าวทีละก้าวจนถึงนภนต์ กางแขนออก มอบอ้อม กอดที่เต็มไปด้วยความเสียใจให้กับเขา

“เวทิดา ต้องมีความสุขนะ

นภนต์กอดเธอไว้แน่น อวยพรให้เธอจากส่วนลึกใน หัวใจของตัวเอง แม้ว่าหัวใจของเขาจะเจ็บปวดมาก ก็ตาม….

ผลินน้ำตาเอ่อล้น เธอสะอื้นไห้พร้อมกับพยักหน้า “ขอบคุณนะ นภนต์ขอบคุณจริง ๆ คุณเองก็ต้องมี ความสุขด้วยนะ

มันเป็นในช่วงเวลาที่ทั้งสองกำลังรู้สึกโล่งใจ แต่ใน มุมที่มืดมิด ทันใดนั้นก็มีเงาที่เหี้ยมโหด ยกกริชในมือ เล็งไปที่ผลิน และแทงออกมาอย่างบ้าคลั่ง….