บทที่ 147 โดนตบกลางงาน

ตอนที่ญาดากับคีรินเดินไปถึงห้องจัดงานเลี้ยง ทุก อย่างก็ดูวุ่นวายไปหมด

มาร์วินหันมามองหน้าญาดา จากนั้นหันไปมองคีริน แล้วพูดบางอย่างผ่านหูฟังไร้สาย ญาดาอ่านปากของเขา

ไม่ออก

เธอได้ยินคีรินพูดขึ้นมาว่า “เรียกรปภ.ลากตัวออกไป อย่าให้เธอเข้ามาได้ !

มาร์วิน “เธอพาคนเข้ามาด้วย ตอนนี้บุกเข้ามาข้างใน แล้ว กำลังมุ่งหน้ามาห้องนี้”

คีรินขมวดคิ้วแล้วหันมามองหน้าญาดา

“คุณอยู่ที่นี่ ห้ามไปไหน ผมกับมาร์วินไปเคลียร์ทุก อย่างก่อน

ห้องรับรองนี้มีขนาดใหญ่มาก

คีรินและมาร์วินเดินไปข้างหน้า แล้วปล่อยให้เธอยืน รอเขาตรงนี้

ญาดาหยิบอาหารที่อยู่แถวนั้นมากิน

หลังจากที่คีรินเดินไปนั้น จู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาหาเธอ
คนที่เดินเข้ามาหาเธอไม่ใช่ใครอื่น แต่คือผู้ชายที่ชื่อ

ชัย

“คำพูดของคุณญาดาเมื่อกี้น่าประทับใจมากเลยครับ ทําให้ทุกคนพากันเข้าใจว่าคุณรักคุณคีรินมาก”

เขาพูดประชดประชันขึ้นมา

“แล้วคุณรู้ได้ยังไงคะ ว่าฉันรักหรือไม่รักคุณคีริน?”

ญาดาเหยียดยิ้ม

” ……รักหรือไม่รัก ผมคิดว่าตัวคุณญาดาน่าจะรู้ดี ที่สุดนะครับ”

ชัยหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ญาดา ญาดารู้สึกว่ารอยยิ้มนี้ แฝงความร้ายกาจเอาไว้

เธอรู้สึกไม่ค่อยชอบผู้ชายตรงหน้าเสียเท่าไหร่

“แต่ว่า ผมอยากจะเป็นเพื่อนกับคุณญาดาจริงๆนะ

ครับ”

ชัยยื่นมือมาให้เธอ ญาดานึกถึงสิ่งที่รพีภัทรเคยบอก เธอจึงจับมือเขาเป็นการสานมิตรภาพ “ค่ะ ฉันเองก็อยากมีเพื่อนแบบคุณเหมือนกัน”

“ทุกคนมีสิทธิที่จะรักใครก็ได้ ผมชอบคุณ อยากจะ จีบคุณ มันคงไม่ผิดใช่ไหมครับ”

เขายังคงพูดต่อ

การถูกเขาสารภาพรักแบบนี้ ทำให้ญาดาทำตัวไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอกันนี้

และเธอเองก็ไม่เชื่อว่าผู้ชายอย่างเขาจะมาชอบเธอ ทั้งๆที่เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเป็นรักแรก พบของเขา

“ฉันว่าคุณคงดื่มมากไป ฉันไปก่อนนะคะ เชิญคุณ

ตามสบาย

ญาดาพูดจบแล้วเดินไป

“คุณคีริน ตอนนี้คุณกล้าพาเมียน้อยมาออกงาน สังคมแล้วหรอคะ?”

เมียน้อยของคีริน คือเธอไม่ใช่หรอ? และเสียงนี้ ทำไมคุ้นจัง
ญาดามองตามเสียงที่ดังขึ้น เธอเห็นริษาในชุดราตรี สีแดงซึ่งขับให้ผิวของชาวของเธอดูสว่างขึ้น แต่หน้าของ ริษาในตอนนี้ดูเกรี้ยวกราดเป็นอย่างมาก

ที่แท้เธอก็มาอาละวาดนี่เอง สีหน้าของคีรินไม่สู้ดี เท่าไหร่ แต่เขาก็ยังพูดกับริษาดีๆ “ออกไป ที่นี่ไม่ต้อนรับ คุณ”

“หึๆ…ไม่ต้อนรับฉัน? ฉันจะให้ทุกคนรู้ว่าคุณคือ ผู้ชายที่ลืมบุญคุณและทิ้งผู้หญิงของตัวเองไปมีเมียน้อย”

ญาดาจำได้ คีรินเคยบอกกับเธอว่าที่เขาแต่งงานกับ ริษาเพราะเรื่องธุรกิจ อีกอย่างตอนนั้นคุณย่าของเขาก็ป่วย หนัก เขาจึงต้องแต่งงานกับเธอ

เขากับริษาหย่ากันหลังจากที่เธอไปต่างประเทศ และ คีรินก็ให้เงินจำนวนไม่น้อยกับครอบครัวริษา อีกทั้งยังให้ ที่ดินมูลค่ามหาศาลกับริษาด้วย

“ออกไป ! ” คีรินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

แต่รษาเตรียมการมาดี เธอพาบอร์ดี้การ์ดมาอีก สามสิบกว่าคน

ญาดามองดูริษา เธอเคยเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนมากๆไม่คิดว่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้ สงสัยสำหรับคีรินการ แต่งงานอาจจะเป็นเรื่องธุรกิจ แต่สำหรับริษามันอาจจะ เป็นความรัก

ทุกอย่างดูวุ่นวายมาก ญาดายืนมองสิ่งที่เกิดขึ้น

พรุ่งนี้เธอคงเป็นถูกพูดถึงในกระแสสังคมอย่าง แน่นอน โดยพาดหัวข่าวหน้าอ่านว่า อดีตภรรยาบุกมาหา เรื่องเมียน้อยของนักธุรกิจชื่อดัง

ไม่นานริษาก็สังเกตุเห็นญาดา เธอเดินตรงเข้ามา หาญาดา

“เพียะ ! ” ริษาตบหน้าของเธออย่างแรง หน้าของ เธอชาไปหมด เลือดค่อยๆไหลลงมา เหมือนริษาจะใส่บาง อย่างเอาไว้ที่นิ้ว เพราะตอนที่เธอตบหน้าญาดานั้น ญา ดารู้สึกเหมือนถูกบางอย่างกรีดลงไป ญาดามองดูสายตา ของผู้หญิงตรงหน้า สายตานั้นดูเกลียดชังเธอเป็นอย่าง

มาก

“นางสารเลว มายั่วสามีฉัน บนโลกนี้มีผู้ชายตั้งเยอะ แยะ ทำไมต้องมายั่วสามีฉันด้วยจ๊ะ !” จากนั้นรษาก็ กระชากผมของญาดาขึ้นมา โชคดีที่คีรินเดินเข้ามาหยุด เธอเอาไว้ เขากระชากแขนเธออย่างแรง จนริษาร้องเสียง หลง
“ผมเคยเตือนคุณแล้วใช่ไหมริษา ถ้าคุณกล้าทำร้าย ญาดา ผมไม่เอาคุณไว้แน่!” เขาบีบแขนของรษาอย่าง แรง จนหน้าของรษาแดงไปหมด

ญาดาไม่รู้สึกซึ้งใจที่เขาปกป้องเธอสักนิด เธอกลับ รู้สึกกลัวมากกว่า เธอไม่คิดว่าคนที่เคยแต่งงานกัน จะทำ กันรุนแรงแบบนี้

คนของริษาเมื่อเห็นแบบนั้น จึงรีบพุ่งตัวเข้ามาจะ ทำร้ายคีริน แต่มาร์วินกระโดดเข้ามารับหมัดนั้นแทน คีริน เมื่อเห็นน้องชายของเขาถูกทำร้าย เขาจึงโมโหมากกว่า เดิม

คีรินต่อยและถีบไม่กี่นาที คนของริษาก็นอนอยู่บน

พื้น

ริษาพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เกรี้ยวกราด “ญาดา ผู้หญิง เลวๆอย่างแกจะต้องได้รับกรรมที่ทำเอาไว้ สมน้ำหน้าที่ลูก แกต้องตาย”

ลูกคือแก้วตาดวงใจของคีริน เมื่อได้ยินคำนี้ เขาจึง กระชากผมรษาขึ้นมา ตอนนี้ไม่เหลือภาพลักษณ์ผู้ชาย ที่แสนอบอุ่นอีกแล้ว “ริษา ผมกับคุณไม่เคยปฏิบัติต่อกัน เหมือนสามีภรรยามาก่อน ญาดาไม่ใช่เมียน้อย และสงบ ปากสงบคำของคุณเอาไว้ให้ดี ! ”
คีรินในตอนนี้เหมือนสิงโตคำราม เขาพูดจบแล้วพา เธอออกมาจากงาน

ญาดาไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างดูรวดเร็วไป หมด คีรินพาเธอกลับบ้านระหว่างทางเขาก็กดโทรหาคุณ หมอที่รักษาเขา

ญาดาได้ยินเขาคุยกับคุณหมอว่าจะเป็นแผลเป็นไหม

คุณหมอทำแผลให้เธอไปด้วยและพูดไปด้วย “ถ้า ทายาตามที่หมอบอก อย่าให้แผลโดนน้ำ ก็จะไม่มีรอย แผลเป็นครับ”

คีรินพยักหน้า แล้วถามต่อ “ต้องใช้เวลานานไหม ครับกว่าจะหาย จนไม่มีรอยแผลหลงเหลือ”

“ประมาณสองถึงสามเดือนครับ ถ้าจะให้หายขาด โดยไม่มีรอยแผลเป็น” พูดจบหมอก็คุยกับคีรินอีกไม่กี่ ประโยคแล้วกลับไป

ญาดารู้ดีว่าทำไมคีรินถึงถามแบบนั้น เพราะเขาคิดจะ จัดงานแต่งงานเดือนหน้า การที่เธอมีรอยแผลเป็นอยู่ตรง หน้า ก็คงเป็นเจ้าสาวที่น่าเกลียดที่สุด เขาคงไม่อยากให้ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
คีรินเดินเข้ามาพูดกับเธออย่างอ่อนโยน “ขอโทษ ด้วย ผมผิดเองที่ไม่สามารถปกป้องคุณได้”