บทที่ 133 นาฬิกาคู่รัก

“ดิฉันไม่ใช่คุณผู้หญิงของคีรินค่ะ คุณชัยน่าจะเข้าใจ ผิดแล้ว” ญาดาพูดขึ้น

“คุณผู้หญิงรู้ชื่อผมได้ยังไงครับ?” ผู้ชายที่ชื่อชัย รู้สึกแปลกใจเบาๆ

พอนึกถึงเรื่องคืนนั้นเธอก็ไม่อยากให้สีหน้าที่ดีให้กัก บเขาดู คืนนั้นคีรินเรียกเขาว่าคุณชัย หรือว่าเขาไม่ได้ชื่อนี้

เธอเลยกลอกตามองบนใส่เขา “ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ คุณผู้หญิงของคีริน อย่าเรียกมั่วๆ ”

“คุณคีรินหย่ากับภรรยาเก่ามานานแล้วไม่ใช่หรอ ครับ และมีข่าวลือว่าเขาได้เลี้ยงผู้หญิงอยู่ข้างนอก หรือ ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คุณ?”

ไอ้ผู้ชายปากมากที่ชอบเสาะเรื่องชาวบ้านที่มันน่า รำคาญจริงๆ ถ้าเธออยากจะเรียกร้องอะไรจากเขาก็คงจะ ทำให้เธอเครียดตาย

เธอเลยหันหลังแล้วเดินออกมา ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยว กับผู้ชายประเภทนี้

แต่แค่ผู้ชายคนนี้ยืนขวางเธอไว้ แล้วพูดขึ้น “เมื่อกี้ ผมแค่ล้อเล่นครับ คุณอย่าถือสาสิ!”
เธอเคยพูดจาด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร “คำพูดล้อเล่น ของคุณ ฉันไม่ได้รู้สึกตลกเลยสักนิด

เธอพูดจบก็เดินอ้อมไปอีกทาง แค่คนๆนั้นก็ขวางทาง เธออีก เขาบอกเธอว่า “ผมจะแนะนำตัวให้คุณอย่างเป็น ทางการ สวัสดีครับ ผมชื่อเส้นชัยครับ”

เส้นชัยยื่นมือออกมาแล้วกำลังจะมาจับมือเธอ

เธอไม่ได้อยากจะรู้จักเขา จึงมองเขาแค่แวบเดียวก็ เดินออกมา เส้นชัยจับแขนเธอไว้ไม่ให้เธอไป

“คุณอยากทำอะไรกันแน่?” ญาดาลืมขึ้นอย่างทนไม่

ได้

เส้นชัยมองเธอแล้วกระตุกยิ้มอ่อนๆขึ้น “ไม่ได้อยาก จะทำอะไรครับ แค่อยากจะรู้สึกคุณ ผมแนะนำตัวไปแล้ว คุณไม่แนะนำตัวเองหน่อยหรอครับ?”

เธอพูดขึ้นอย่างไม่เกรงใจ “ขอโทษทีค่ะ ฉันไม่ขาด เพื่อนผู้ชาย หลีกทางหน่อยค่ะ”

เขาขวางทางเธอไม่ยอมให้เธอไป

“คุณญาดาครับ คบเพื่อนใหม่อีกคนไว้ ก็ไม่เสีย หายนะครับ อย่างไปกว่านั้นคือเพื่อบที่พักที่นี่ ผมคิดว่าคุณยิ่งต้องคบหาไว้”

เส้นชัยพูดขึ้นอย่างมีลับลมคมใน

เธอเลยเงยหน้ามองเขา “คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไง

กัน?”

เธอรู้สึกแปลกใจ วันนั้นคีรินไม่ได้แนะนำเธอให้เขา!

“คุณญาดาเคยเป็นบุคคลที่โด่งดังในโซเชียล คนอื่น ไม่รู้จักก็คงแปลก!”

เส้นชัยกึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม

เธอกำมือไว้แน่นๆ ดูๆแล้วเธอต้องคนที่มีชื่อเสียง จริงๆ ไม่เพียงแต่แม่ค้าปากตลาดที่รู้จักเธอ แม้แต่คนที่นี่ ยังชอบดูข่าวซุบซิบด้วยหรอ?

“คุณอยากจะสื่ออะไรกันแน่ อย่าแอบซ่อนไว้ในใจ มันเสียเวลา คุณก็รู้จักคีรินดีว่าเขาไม่ได้เป็นคนดีอะไร ถ้า เขารู้ว่าคุณกำลังมายุ่งกับฉัน คุณคิดว่าคุณต้องเจอกับ อะไร?”

เธอแค่อยากจะเอาคีรินมาข่มขู่เขา

แค่คนๆนี้ได้ยินว่าเธอพูดถึงคีริบก็หัวเราะออกมา”คุณญาดากำลังพูดถึงผู้ชายของตัวเองไม่ใช่คนดี? คุณคื รินรู้ไหมครับ?”

“เขาไม่ใช่ผู้ชายของฉัน คุณอย่าพูดอะไรเรื่อย เปื่อย”

เธอรู้สึกโมโหขึ้นมา เธอเกลียดคนอื่นพูดว่าเธอเป็นผู้ หญิงของคีรินมากที่สุด

“ได้ๆๆครับ ผมไม่พูดแล้วครับ ดูๆแล้ว ทุกอย่างก็เป็น ไปตามที่ผมคาดคิด คุณกับคุณคีรินไม่ได้เหมาะสมกันสัก นิด”

เธอเลยพูดขึ้นอย่างทนไม่ไหว “อย่าพูดมาก”

เส้นชัยจึงคลี่ยิ้ม “คุณต่างจากผู้หญิงคนอื่นจริงๆ คี รินตาถึงจริงๆ ถ้าไม่มีอะไร ก็เพิ่มไลน์กันหน่อยได้ไหม จะ ได้ติดต่อกันในวันข้างหน้า

เส้นชัยพูดไปก็เปิดไลน์ตัวเองออกมา และบอกให้ เธอเอามือถือออกมา จริงๆในใจของเธอก็ระวังมากๆ เธอ ไม่อยากจะเชื่อใครที่ไหนอีกต่อไป เพราะเธอเคยเจอคน อย่างรพีภัทรมาแล้ว

พวกเขาแค่หวังผลประโยชน์จากคีริน แต่ไม่ได้เคียดแค้นอะไรเขา

เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนเดียว จะมีค่าอะไรที่ให้พวกเขา มาร่วมมือด้วย พวกเขาแค่อยากจะพัวพันกับคีรินเท่านั้น

“แค่เพิ่มเพื่อนเฉยๆ คุณญาดาไม่ต้องระมัดระวังตัว ขนาดนั้นก็ได้!”

เธอครุ่นคิดไปสักพัก ก็แค่เพิ่มเพื่อน เธอเลยยื่นมือ ถือในเขาสแกน

“ข้างบนมีข้อความที่ไม่ได้อ่านเยอะเลย “เขาชี้ไปยัง ข้อความที่เอเชียส่งมา

เธอมองบนใส่เขา “อยากจะเพิ่มเพื่อนก็รีบๆหน่อย!! เส้นชัยพูดขึ้น “มีปัญหาอะไรติดต่อผมได้ตลอด!” เธอพูดขึ้น “เราจะมีเรื่องอะไรติดต่อกันได้” เขาจึงรีบตอบกลับ “อย่าพึ่งพูดแบบนี้เลย ต้องมีเรื่อง แน่นอน”

เธอกับเขาก็แยกทางกัน ในไลน์ยังมีข้อความที่เอเชีย ส่งมา คิดๆดูแล้ว ชีวิตของเธอเธอต้องเผชิญด้วยตัวเองเธอไม่อยากจะคิดถึงใครอีก เธอเคยลบไลน์ของเอเชียทั้ง อย่างใจร้าย

จากนั้นเธอจึงเงยหน้ามองท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ แล้ว ถอนหายใจออกมาแรงๆ ตั้งแต่ตอนที่เธอห้าขวบ เธอก็ไม่ เคยมีชีวิตที่ดีเลย

เรื่องบางอย่างเธอไม่อยากทํา แต่เธอไม่มีทางเลือก

คนดีๆก็มักจะถูกคนเลวบังคับให้ทำเรื่องชั่วๆ

เธอจึงค่อยๆเดินกลับไปยังวิลล่าของคีริน เขาก็ออก จากวิลล่าแล้วมองหน้าด้วยคิ้วขมวด “ทำไมพึ่งกลับมา”

เมื่อกี้เจอเส้นชัยมา จริงๆพวกเขาก็ไม่ได้คุยกันนาน

“ยังดีปะ ไม่ได้นานขนาดนั้นสักหน่อย!!

เขาจึงก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ “ยังบอกว่าไม่นาน หรอ เกือบจะชั่วโมงนึง”

เขายื่นมือมาให้เธอดูนาฬิกา “คุณเองสิ ตอนนี้สิบ เอ็ดโมงแล้ว”

เธอมองนาฬิกาของคีรินก็รู้สึกคุ้นๆ คีรินก็เห็นว่าเธอกำลังมองอะไรอยู่

เขาจึงส่งยิ้มให้เธอ “แต่ก่อนคุณก็ตาถึง นาฬิกาเรือน นี้ผมใส่แล้วดูดีมาก นาฬิกาของคุณอยู่ที่วิลล่าที่เชียงใหม่ รอให้พรุ่งนี้เรากลับไปที่นั่น คุณก็ใส่มันด้วย นาฬิกาคู่รัก คุณยังเป็นคนซื้อเอง”

คีรินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา ได้ยินแบบนี้ก็รู้ว่า อารมณ์ของเขาไม่เลว

เธอนึกถึงนาฬิกาเรือนนี้ ก็คือตอนนั้นทีเธอตั้งใจเอา ใส่เขา เลยซื้อนาฬิกาคู่รักให้เขา จริงๆเขาใส่นาฬิกาเรือน นึงเป็นสิบล้านขึ้น นาฬิกาคู่นี้ไม่ถึงพันด้วยซ้ำ

แต่ก่อนเธอเห็นว่าเขาดูรังเกียจ ทำไมตอนนี้กลับไม่

รังเกียจ

“อ่อ ใช่หรอ? ทำไมฉันจำไม่ได้”

เธอตั้งใจปล่อยปะละเลยไป

คีรินจึงทำสีหน้าที่ดูไม่ดีเท่าเมื่อกี้ และก็ยิ้มปลอบใจ ตัวเอง “ก็ใช่ คนนั้นคุณตั้งท้องครั้งแรก ก็มักจะหลงๆลืมๆ จำไม่ได้ก็เป็นเรื่องปกติ”