ตอนที่ 178 การกระทำอันชั่วร้าย ที่ไม่อาจทนได้ (2)
“มันไม่สำคัญหรอกว่าตอนนี้เธอจะอยู่ที่ไหน ตราบใดที่ เธอสุขสบายดี อะไรก็ไม่สำคัญทั้งนั้น ผมเป็นผู้ชายที่ไม่ได้ เรื่อง ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากอยู่ด้วยกันไปตลอด ดังนั้น จากนี้ต่อไป ผมจะไม่รักใครอีก จะไม่ยอมให้ใครเดินเข้ามา ในหัวใจของผมอีก….
มันไม่ใช่ความโกรธ แต่เป็นความผิดหวังต่อความรัก เขา ไม่สามารถยอมให้ความรักมาทำลายเขาได้อีก
“ถ้าอย่างนั้นต่อไปคุณจะทำอย่างไร เรื่องจันทรคุณจะ จัดการอย่างไร”
“ผมคิดเอาไว้แล้ว”
ปยุตดื่มไวน์เข้าไปเยอะมาก จนในที่สุดก็เมา ชนัยพา เขาไปส่งที่บ้าน เมื่อหญิงชราเห็นว่าลูกชายของเธอเมามาก เธอมองหน้าลูกชายแล้วพูดขอโทษซ้ำแล้วซ้ำอีก
ตอนบ่ายจันทรได้รับโทรศัพท์จากหญิงชราบ้านทรัพย สาน ได้ฟังว่าผลินได้จากไปแล้ว และปยุตยอมตกลงให้เธอ เข้าไปอยู่ในบ้านทรัพยสาน เธอร่าเริงขึ้นมาในทันใด เธอ รู้สึกว่าความอยุติธรรมที่เธอได้รับ ตอนนี้ได้รับการชดเชย แล้ว
เธอตื่นเต้นและเก็บกระเป๋าสัมภาระ พรุ่งนี้เช้า หญิงชรา จะส่งคนมารับเธอ ดูเหมือนเธอกำลังเพ้อฝันถึงภาพความสุขในอนาคต เธอกับปยุตกำลังกำมือของเด็กน้อยเอาไว้ พูดคุยหัวเราะและเดินเล่นไปรอบๆ
ติ๊งต่อง มีคนกดกริ่งที่ประตู เธอเดินไปเปิดประตู เห็นคน ที่ยืนอยู่ด้านนอก ท่าที่ดูผิดธรรมชาติเล็กน้อย “คุณกลับมา แล้ว”
ธรรศเดินตรงเข้าไปในบ้าน ถอดกีตาร์ออกจากบ่า พยัก หน้าเบาๆ “อืม”
“คราวนี้คุณไปแสดงที่ไหน ทำไมไปนานขนาดนี้”
จันทรรินชาและถามเขาไปด้วย
“ทัวร์รอบประเทศ ก็เลยใช้เวลานานหน่อย”
ธรรศรับแก้วน้ำจากมือของเธอ สายตาเหลือบไปเห็น เธอจับท้องโดยไม่ตั้งใจ ทันใดนั้นเขาก็ตกตะลึง ทำให้ระลึก ถึงยากระตุ้นการตกไข่ในบ้านของเธอในวันนั้น เขาตัวสั่น และถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้นกับท้องของเธอ
จันทรหายใจเข้าลึกๆ รู้ตัวว่ากำลังจะต้องสารภาพอย่าง ตรงไปตรงมา “ฉันท้อง กับลูกพี่ลูกน้องของคุณ”
เพล้ง แก้วน้ำในมือหล่นลงกับพื้น แก้วแตกกระจาย เหมือนกับหัวใจของธรรศ
“พรุ่งนี้ฉันจะย้ายไปที่บ้านของเขา เขาสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉัน ผลินก็ไปแล้ว ฉันขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนใน ปีที่ผ่านมา ฉันจะไม่ลืมว่าคุณเคยดีกับฉัน”
“ไม่ต้องพูดแล้ว!!”
ธรรศโกรธและจับไหล่ของเธอ “ผมคิดว่าคุณคงจะหลง แค่ชั่วครั้งชั่วคราว ไม่คิดว่าจะทำเรื่องเลวทรามเช่นนี้ได้ ผม คิดว่าไม่ว่าคุณจะเดินไปไกลแค่ไหน ผมก็จะสามารถดึงคุณ กลับมาได้ แต่ผมไม่เคยคิดเลย ว่าคุณจะเปลี่ยนไปได้ถึง ขนาดนี้ ผมผิดหวังกับคุณมาก”
“ฉันแค่ทวงคืนในสิ่งที่ควรจะเป็นของฉัน”
“อะไรที่เป็นของคุณ ในโลกนี้มีใครกำหนดว่าใครเป็น ของใครด้วยหรือ คุณมันป่วย ไม่มียาอะไรรักษาคุณได้แล้ว อย่าบอกว่าผมไม่พยายามดึงคุณกลับมาล่ะ เป็นแบบนี้ กู่ยัง ไงก็ไม่กลับแล้วล่ะ แล้วสักวัน คุณจะเสียใจในสิ่งที่คุณทำใน วันนี้”
ธรรศหยิบกีตาร์บนพื้นขึ้นมา เขาเดินไปไม่กี่ก้าวก็หัน หลังกลับมาพูด “สิ่งดีๆที่ผมทำให้คุณไม่จำเป็นต้องจำไว้ ลืมไปนั่นล่ะดีที่สุด เพราะว่า ผมไม่ต้องการมีความทรงจำ ใดๆกับคุณอีกต่อไป คุณไม่ใช่จันทรในใจผมอีกต่อไปแล้ว”
จันทรได้ยินเสียงปิดประตู น้ำตาแห่งความเสียใจก็ริน ไหล เธอคิดว่าแม้โลกทั้งใบจะไม่มีใครเข้าใจเธอ แต่ธรรศก็ จะเข้าใจในสิ่งนั้น แต่ตอนนี้เขากลับพูดว่า แม้ความทรงจำก็ ไม่อยากมีร่วมกับเธอ ไปแล้วก็ดี ก็แค่เคยเป็นเพื่อน ตอนนี้เธอมีปยุตก็พอแล้ว
ตอนเช้าตรู่ รถยนต์คันหรูของบ้านทรัพยสานจอดที่หน้า คอนโดของจันทร กระเป๋าสัมภาระของเธอเปล่งประกาย ออกมา คนขับ รถเดินไปออกไปเพื่อไปรับสัมภาระมา “คุณ จันทร ผมช่วยครับ”
“เรียกฉันว่าคุณผู้หญิง”
คนขับรถตกใจ และมีท่าทีกระอักกระอ่วน
“ทำไม อีกไม่นานฉันก็จะแต่งงานกับนายน้อยของเธอ แล้ว เรียกซะตั้งแต่ตอนนี้ทำไมจะไม่ได้
“ครับคุณนายน้อย
คนขับรถเรียกอย่างไม่เต็มใจ
จันทรรู้สึกพอใจจึงขึ้นรถไป เมื่อรู้สึกว่าคำเรียกนี้เหมาะ
สมกับเธอ
หลังจากเดินทางมาเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็มาถึง คฤหาสถ์ของทรัพยสาน เมื่อประตูเปิดออก จันทรตะลึงงัน เธอจ้องมอง เขม็งไปที่ยามรักษาการณ์สองคนที่ก่อนหน้านี้ เคยไม่ยอมให้เธอเข้าไป ในเวลานั้นเธอสาบานว่า ต้องมีสัก วัน จะมีรถของทรัพย สานมารับเธอเข้าไป
วันนี้ เธอทำสำเร็จแล้ว
หญิงชรากำลังยืนรอเธออยู่ที่หน้าประตู แม้บนใบหน้า เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่สายตากลับเต็มไปด้วยความไม่แยแส
“ยินดีต้อนรับสู่บ้านทรัพยสาน”
จันทรยิ้มเยาะ “ขอบคุณคุณแม่และคุณพ่อมากค่ะ พวก คุณตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาดมาก”
ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น คุณท่านเวทนกำลังนั่งทำสมาธิ อยู่ หากไม่ใช่เพื่อเห็นแก่หลานชาย เขาจะไม่ปล่อยให้ ลูกสาวของอังคณาเข้ามาในที่นี้เด็ดขาด
“พ่อคะ หนูมาแล้วค่ะ”
จันทรช่างประจบประแจง เรียกพ่อได้อย่างคล่อง ปากมากราวกับเธออาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มานาน
“อืม ยินดีต้อนรับ
คุณท่านเวทนพยักหน้าเป็นการตอบรับและอ่าน หนังสือพิมพ์ต่อไป
“พี่ปยุตล่ะคะ ทำไมไม่เห็นเขาเลย”
“เขาอยู่ข้างล่าง อีกเดี๋ยวคงขึ้นมา”
หญิงชรายิ้มอย่างแข็งที่อ
พอเธอพูดจบ ปยุตก็เดินขึ้นมาจากชั้นล่างพอดี มือทั้ง สองข้างของเขาอยู่ในกระเป๋ากางเกง สีหน้าเย็นยะเยือก ไม่มีร่องรอย ของความอบอุ่นใดๆ การที่เขามีท่าทีเช่นนี้ จันทรก็ไม่ได้แปลกใจแต่อย่างใด เธอบีบบังคับให้คนที่เขา รักต้องเดินจากไป เขาจะ ยิ้มให้เธอได้อย่างไร แต่มันก็ไม่ สำคัญ เพราะแต่นี้ต่อไป เธอจะใช้ความอ่อนโยนทั้งหมด เรียกคืนความรักที่เขามีต่อเธอ
“พี่ปยุต เราไปสำนักงานเขตกันเถอะค่ะ
ความฝันที่แสนยาวนาน พอพบเจอจึงรีบร้อนขอให้ไปจด ทะเบียน “งานเลี้ยงไม่ต้องจัดก็ได้ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ต้องมี พิธีรีตองอะไร”
ปยุตดูเย็นชาและกวาดสายตาไปที่เธอ “ยังจดทะเบียน
ไม่ได้”
“ทำไมคะ”
“เพราะตอนที่ผลินไปเธอยังไม่ได้หย่ากับฉัน ดังนั้นตอน นี้ในทางกฎหมาย ฉันมีภรรยาอยู่แล้ว”
“เป็นไปได้ยังไงกัน!!
จันทรรับไม่ได้ หันหลังกลับไปถามหญิงชรา “หนูให้คุณ แม่เตรียมเอกสารสัญญาการหย่าร้างแล้วไม่ใช่หรอคะ ให้ เธอเซ็นต์ก่อนไปแล้วไม่ใช่หรอคะ”
หญิงชราตกใจกลัวเล็กน้อย พูดติดๆขัดๆ “แม่… แม่ให้ เธอไปแล้ว…. เธอก็รับปากว่าจะเซ็นต์…
“คุณแม่เชื่อคำพูดของเธอได้อย่างไรกันคะ คุณแม่ควร เห็นด้วยตาตัวเองว่าเธอเซ็นต์เอกสารแล้ว!” จันทรนั่งยองๆ ลง นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดไว้ เมื่อวานฉันได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า ผลินได้ออกไปแล้ว วันนี้จะมารับฉันที่บ้าน เธอคิดว่าอย่าง น้อยผลินก็ต้องหย่าแล้ว ไม่คิดว่าผลินจะออกไปโดยไม่หย่า นี่มันเรื่องอะไรกัน!
จิตวิญญาณของปยุตก็ฟื้นคืนชีพ ที่แท้ผู้หญิงคนนี้นี่เอง ที่บังคับให้ภรรยาของเขาต้องเดินจากไป
“ไม่ต้องกังวลใจไป ระวังอารมณ์ของเธอหน่อย ในความ เป็นจริงมันก็ยังโอเคที่จะยังไม่ได้จดทะเบียน รอสักสอง สามปี ความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาก็จะถูกยกเลิกไปโดย อัตโนมัติ”
“สองสามปีรี”
สายตาของจันทรเบิกโตดูน่ากลัว “หนูจะรู้ได้อย่างไรว่า พวกคุณจะเล่นกลอุบายอะไรในสองสามปี ไม่มีหลักประกัน อะไรให้หนู เลย พวกคุณทั้งบ้านเห็นหนูเป็นคนโง่หรือยัง ไง!!”
เธอโกรธจนต้องการที่จะหิ้วกระเป๋าเดินทางเดินออกไป หญิงชรารีบเดินเข้าไปขัดขวางอย่างว่องไว “เธอวางใจได้ เธอมีหลาน ชายให้บ้านเรา จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้ พวกเราจะเขียนจดหมายรับรองให้กับเธอ
“ตั้งแต่ลูกชายฉันสัญญาว่าจะให้เธอเข้ามา ก็เพื่อเห็น แก่ตัวเด็กเอง เขาก็จะปฏิบัติกับเธออย่างดี ทำไมฉันต้องทิ้ง ความสุขในมือฉันไปด้วย
หญิงชราเป็นห่วงหลานชายของเธอ หันกลับไปมอง ลูกชายของเธอ ต้องการให้เขามาปลอบเธอซะ ปยุตพูด อย่างเย็นชา “ถ้า คุณต้องการจะไป ผมจะเตือนคุณไว้ก่อน ครั้งต่อไปที่ต้องการกลับมาผมก็จะไม่ยอมรับง่ายๆแบบนี้ แล้วนะ”
จันทรพยายามอย่างมากเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายของเธอ เธอจะไปจริงๆได้อย่างไร เธอแค่ต้องการขู่พ่อแม่สามี น่า เสียดายที่ ปยุตไม่ติดกับดักของเธอด้วย
ปยุตพูดจบก็หันหลังเดินขึ้นชั้นบน
สองสามีภรรยานิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จันทรแสร้งทำเป็นเข้ม แข็งขึ้นมา
หญิงชราโล่งใจ บอกคนรับใช้ให้นำซุปดีๆมา และพูดกับ เธอว่า “นี่คือซุปนกพิราบที่ฉันให้แม่ครัวทำให้กับเธอตั้งแต่ ตอนเช้า มี ประโยชน์มากต่อการตั้งครรภ์ ยิ่มดื่มมากเด็กจะ ยิ่งฉลาด เธอรีบดื่มเข้าไปเร็วเข้า
จันทรนั่งลงบนโซฟา รับชามซุปมายกหัวขึ้นแล้วดื่มลง
ไป
หญิงชราถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วรีบตามขึ้นไป ชั้นบน มาถึงห้องหนังสือของลูกชาย เธอลดเสียงลงต่ำแล้ว ถาม “ลูก เป็นอะไรไป
“ผมเป็นอะไร”
ปยุตไม่แยแส
“ผลินหย่าแล้วไม่ใช่รึ เธอเซ็นต์เอกสารต่อหน้าแม่ แก บอกว่าเธอจากไปแต่ไม่ได้เซ็นต์ได้อย่างไร
“สัญญาผมฉีกไปแล้ว จะทำไม”
สายตาของปยุตเต็มไปด้วยความท้าทาย หญิงชราโกรธ จนพูดไม่ออก “แก….
“ผมยังไม่ได้ถามว่าแม่ทำอะไรผลินไว้บ้าง แม่ก็ควรจะ เงียบไว้ ทุกคนก็จะได้อยู่ด้วยกันอย่างเป็นสุข
“ฉันทำอะไรผลิน ฉันไม่ใช่ไม่อยากให้ผลินอยู่ แต่เธอยืน กรานต้องการที่จะไปจะให้ฉันทำอย่างไร…
“พอได้แล้ว!”
ปยุตยืนขึ้น กัดฟันมองไปที่แม่แล้วพูด “พ่อกับแม่เป็น อย่างไรผมรู้ดีกว่าคนอื่น ผมรู้ว่าพ่อกับแม่ก็สงสารเห็นใจ ผลิน ถ้าหาก ไม่ใช่พวกคุณกดดันเธอ แม้ว่าเธอจะต้อง เหนื่อยใจอีกสักแค่ไหนเธอก็จะไม่ทิ้งผมไป ผมไม่พูดไม่ได้แปลว่าผมไม่รู้ ผมไม่พูด เพราะว่าผมผิดหวังกับพวกคุณมาก ไม่มีอะไรจะพูดกับพวกคุณอีก สามปีก่อนนี้เป็นอย่างไร สาม ปีให้หลังก็ยังเป็นเช่นนั้นอีก”
หญิงชรามองที่ดวงตาสีเลือดของลูกชายก็กลัวที่จะ กล่าวอะไรอีกต่อไป
หลังจากที่จันทรดื่มซุปจนหมดชามเธอก็เดินขึ้นไปชั้น บน เธอเห็นประตูห้องหนังสือเปิดอยู่จึงเดินเข้ามาและถาม เบาๆ “ ปยุต ห้องไหนเป็นห้องนอนของ ”
ปยุตลุกขึ้น พาเธอไปที่ห้องพักแขก “เธออยู่ห้องนี้ล่ะ”
“นี่ไม่ใช่ห้องนอนของพี่นี่”
จันทรประหลาดใจ
“ไม่ใช่”
หน้าเธอเสียในทันที “หนูต้องการอยู่ห้องของพี่ หนูเป็น คนของพี่แล้ว ทำไมให้หนูอยู่ห้องรับรองแขก”
“ให้อยู่ห้องรับรองแขกก็ถือว่าเมตตาเธอแล้ว ถ้าที่นี่มี คอกสุนัขฉันจะจัดการให้เธอนอนที่คอกสุนัข
ปยุตพูดอย่างถากถาง
“พี่ปยุต ทำไมทำกับหนูอย่างนี้ล่ะ !”
จันทรตกใจกลัวน้ำตาไหลออกมาจากทั้งสองตา
“ทำไม ไม่พอใจอย่างนั้น ถ้าอึดอัดก็ออกไปจากที่นี่ได้ ไม่มีใครห้ามเธอไว้ได้อยู่แล้ว”
“พี่!!”
ปยุตรู้อยู่แล้วว่าเธอจะไม่ไป จึงเจตนายั่วยุเธอ เธอ สามารถตบตาคู่สามีภรรยาทรัพยสานได้แต่ไม่สามารถ ตบตาเขาได้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ