บทที่ 120 ควรไปพบจิตแพทย์

ญาดาเลยรีบออกจากห้องทำงาน แต่เพราะเขาที่มี เรือนร่างที่แข็งแรงพุ่งเข้ามาหาเธอ แล้วกดตัวเธอไปชิด กับฝาผนัง และตอนนี้เธอก็อยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ผมยอมแสดงจุดอ่อนของผมให้คุณเห็น ญา ผม จริงใจกับคุณจริงๆนะ

เขายื่นมือมาจับคางของเธอ สายตาของเขาดูจริงใจ

มากๆ

ถ้าผู้หญิงธรรมดาที่ไม่เคยมีความแค้นใดๆกับเขา ก็ คงจะตกหลุมรักเขาไปแล้ว เพราะตอนนี้เขาดูอ่อนแอ มากๆจริงๆ แต่เสียดายที่ไม่ใช่เธอ

ดังนั้น กับดักนี้เธอไม่มีทางตกลงไปอย่างแน่นอน

ตอนที่เธอกำลังจะผลักตัวเขาออก คีรินก็กดมือของ เธอไปแนบกับผนังห้อง

จากนั้นก็ใช้ขาของเขาล็อคตัวเธอไว้

เขามองสีหน้าที่กำลังตกใจและโกรธเคืองของเธอ ใบหน้าของเขากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ เขาค่อยๆกัน หน้าลงแล้วประกบจูบที่ริมฝีปากของเธอ จากนั้นก็กัดเบาๆ เธอรู้สึกเจ็บเบาๆและรู้สึกชาหน่อยๆ
“อ้าปาก!”

น่าเสียงของเขาเ ก มากๆ เธอปิดปากของตัวเอง แน่นๆไม่ให้เขาสอดลิ้นเข้าไป

จ่ๆเขาก็กัดคางของเธอ เธอถึงร้องทุกข์ออกมาอย่าง เจ็บปวดเลยเผลออ้าปาก เขาเลยสอดลิ้นเข้าไปในปาก ของเธอ

จากนั้นเขาก็ดูดกลืนความหอมหวานของรสจูบเธอ

อย่างล่มหลง

ไม่พูดไม่ได้ว่าเขาฉลาดมากจริงๆ เขาดูดกลืนความ หอมหวานของเธอตรงปลายลิ้นจนรู้สึกพอใจ จึงถอน จูบออก จากนั้นก็เริ่มหอมและเลียแก้มซ้ายแก้มขวสเธอ เหมือนกำลังถูกหมาน้อยเลีย แม้แต่จมูก ตา หน้าผาก ซอกคอเขาก็ยังไม่ปล่อยมันไป

เขาหอมจูบเธอแบบนี้ไปสิบกว่านาที

ถ้าตอนนี้เขาปล่อยมือเธอ เธอจึงจะตบหน้าเขาแรงๆ

อย่างไม่ลังเล

แค่เขายังไม่จบ ยังคงจะกระทำชำเรากับเธอต่ออีก

แน่นอน
เขาก้มหน้าแล้วเอาหน้าผากของเธอขนานกับหน้า ผากของเขา และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ญา แค่คุณอยาก คุณก็จะได้เป็นเจ้าหญิง ผมมีเงินมีฐานะ สามารถให้คุณได้ทุกอย่าง คุณไม่คิดหรือไง ถ้าคัดขืนผม อยู่ตลอดเวลาก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

เขากําลังเกลี้ยกล่อมเธอและข่มขู่เธอ

เธอมองตาเขา ดวงตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ “ไม่มีประโยชน์อะไร แต่ฉันไม่ยินยอมน่ะ ทําไงดี? คีริน ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าคุณจะใช้เงินและฐานะที่คุณมีมา ยั่วยวนผู้หญิงให้สนใจและอยู่กับคุณ คุณไม่รู้สึกสงสารตัว เองหน่อยหรอ?!

นัยน์ตาของเขาดูโกรธเคืองขึ้นมาทันที แต่จู่ๆก็หาย

ไปโดยทันที

“ผมไม่น่าสงสารหรอก ผมมีลูก มีผู้หญิงที่ผมรักอยู่ ตรงหน้าแล้ว”

คีรินน่าสงสารตรงไหน เขามีครบทุกอย่างที่เขา ต้องการ นอกจากใจของเขา แต่ใจของเธอมันไร้ค่ามาก

“คีริน คุณจูบหอมฉันก็คงจะพอใจคุณแล้ว ปล่อยฉัน ไป ฉันเจ็บมือ คุณไม่ได้บอกว่าต่อจากนี้คุณจะดีกับฉันหรอทำดีกับฉันก็อย่าทำให้ฉันเจ็บ คุณไม่รู้สึกเจ็บใจหรือไง”

“ทำไมถึงไม่รู้สึกเจ็บใจ โลกใบนี้ คนที่ผมรักและแคร์ ที่สุดก็มีแค่คุณกับลูก ผมปล่อยคุณได้ แต่คุณห้ามตบหน้า ผม

เขารู้ดีว่าเธอจะตบหน้าเขา

เธอเลยพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ “คุณเป็นใคร คุณเป็นคีริน นะ คนที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศไทย ฉันจะกล้าตบคุณได้ ไง”

เขาพยักหน้า “รู้ก็ดี อย่าคิดนะคุณไม่มีพ่อไม่มีแม่ แล้ว ผมจะไม่รู้จุดอ่อนของคุณ ถ้าผมหมดความอดทน แล้ว ผมทำออกมาได้ทุกอย่าง อย่างเช่นฆ่าเอเชียให้ตาย ทําลายสุสานพ่อแม่คุณ และเพื่อนรักของคุณที่ชื่ออะไร นะ……ลินดาหรือเปล่า? ผมแค่กระดิกนิ้ว ก็สามารถทำให้ พวกเขาเข้าคุกหรือฆ่าตัวตายเอง

“และไม่ต้องคิดจะล้มผมหรอก เพราะคุณคงได้แต่ เพ้อฝัน เพราะผมเป็นคนที่มีผลกระทบต่อประเทศที่สุด ถ้า ผมล้ม GDPของประเทศก็คงต่ำลง พนักงานนับหมื่นไม่มี ทำงาน ไม่มีข้าวกินแน่นอน ผมไม่เคยทำผิด ถ้าคุณจะแอบ สืบข้อมูลอะไรก็สืบไปเลย ผมไม่กลัวอยู่แล้ว!” เขาพูด อย่างมั่นใจ
“ไม่เคยทำผิด? เหอะ……คุณพูดออกมาได้ยังไง หรือว่าข่มขืนฉันไม่ถือว่าทำผิด?”

เธอเข้าไปแนบชิดกับหูของเขาแล้วพูดขึ้น

เธอรู้ว่าคีรินไม่ยอมรับว่าตัวเองข่มขืนเธอ

“อยากจะแอบอัดเสียงผมหรอ เสียดายที่ในกระเป๋า ไม่มีปากกาอัดเสียง งั้นวันนี้ผมจะข่มขืนคุณอย่างจริงๆ จังๆ”

ผมจึงจูบผมของเธออย่างไม่รู้สึกอาย

“เบอร์ห้องโรงแรมคุณเป็นส่งเอง ประตูคุณก็เปิดเอง แถมยังกอดผมไม่ปล่อย ลองไปเช็คกล้องวงจรปิดสิ ส่งให้ ผมหนึ่งชุดด้วยนะ ถ้าคุณคิดว่าผมทำผิด ก็เอาคลิปนั้นส่ง ไปให้ตำรวจ คุณเป็นฝ่ายกอดผมก่อน ยังจะบอกว่าผมข่ม ใจคุณ!”

เขายิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงเบา มันฟัง แล้วเสนาะหูมากๆ แต่เนื้อหาที่เขาพูดล้วนฟังดูโรคจิต

“คีริน คุณควรไปหาจิตแพทย์นะ”

คีรินดึงมือของเธอไปกดตรงหน้าอก “การได้ครอบครองใครสักคนถือว่าป่วยเป็นโรคจิตไม่ปกติหรือไง ผม ไม่ใช่หมอผมไม่รู้จริงๆ

เธอพูดขึ้นอย่างเย็นชา “งั้นคุณก็ลองไปถามมาร์วินดู สิว่าโรคจิตเป็นอาการป่วยทางจิตไหม?”

นิ้วมือของเขาแตะริมฝีปากเธอ “อย่าเรียกชื่อผู้ชาย ไม่เว้นแม้แต่ลูกชายผม ผมจะหึงหวง ไม่กี่วันก่อนผมให้ คุณโวยวายมากพอแล้ว แต่คุณรู้ดีกับนิสัยของผม ฉะนั้น อย่ามาเล่นลิ้นกับผม เป็นแม่ที่ดีของลูกไปซะ และเป็นผู้ หญิงที่ดีของผมด้วย เข้าใจไหม?”