ตอนที่ 157 ตั้งครรภ์แทน(1)
ผลินเงียบไปเป็นเวลานานก่อนที่จะพูดขึ้น “คุณพ่อคะ ขอเวลาฉันหน่อยนะคะ ให้ฉันได้คิดทบทวนเกี่ยวกับมัน ก่อน”
ธามันพยักหน้า ตบไหล่เธอ “ได้ เด็กน้อย ผิดต่อเธอ แล้ว”
ผลินริมฝีปากกระตุก รู้สึกเศร้ามาก แต่ก็ปฏิเสธที่จะ ร้องไห้ น้ำตาไม่ใช่อาวุธของเธอ แม้ว่าน้ำตาจะกลายเป็น แม่น้ำ ก็ไม่สามารถทำให้ชีวิตแห่งความมืดสว่างไสวขึ้นมา ได้
หลังจากที่แยกจากพ่อสามีที่ร้านน้ำชา เธอกลับบ้าน อย่างเศร้าโศก และขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง จนกระทั่ง พระอาทิตย์ตกดิน ก็ไม่ได้ออกมาอีกเลย
ในช่วงเย็น เพื่อที่จะไม่ให้ครอบครัวเห็นความผิดปกติ ของเธอ เธอลงมาข้างล่างด้วยรอยยิ้ม ปยุตเอื้อมมือไปแตะ หน้าผากของเธอ “ไม่สบายเหรอ ทำไมดูแย่แบบนี้” “เปล่า หรอก”
เธอพยายามที่จะฝืนยิ้ม หยิบตะเกียบขึ้นมาทานข้าว
“ทานขาไก่สิ”
ปยุตฉีกขาไก่ตุ๋นชิ้นหนึ่งจากชามตรงกลางโต๊ะแล้วส่งไปให้ผลิน “คุณผอมเกินไปแล้ว ต้องทานเนื้อเยอะ ๆ
ผลินรีบคีบไก่ในชามให้เขา “คุณกินเถอะ คุณทํางาน หนักมาทั้งวัน ร่างกายต้องได้รับการซ่อมแซม
“ผมเป็นผู้ชาย ถึงจะไม่ได้ทานอะไรมาสามวันก็ไม่ล้ม หรอก รีบทานเถอะ”
เขาเอาขาไก่คืนกลับไปใส่ในชามของผลิน
“คณทานนี่ แล้วฉันก็จะทานปีกไก่
“คุณเป็นอะไรเนี่ย ให้ทานคุณก็ทานสิ”
ขาไก่ถูกคีบไปคีบมาระหว่างคนทั้งสอง ทุกคนในโต๊ะ ตกอยู่ในภวังค์กับการจ้องมองการคืบไปมา สายตาย้ายจาก ซ้ายไปทางขวา และจากขวาไปทางซ้าย
จนในที่สุด ปาณีก็ไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป ยื่น ตะเกียบไปคีบขาไก่ที่ทั้งสองผลักกันไปมาเอาใส่ใน ชามของตัวเอง “ถ้าไม่ทานก็ให้หนูทานเอง หนูกำลังโต ต้องการสารอาหาร
ปยุตกับผลินหันมองเธอช้า ๆ จากนั้นก็หันมองกันและกัน
“หนูทนพวกคุณไม่ไหวแล้ว เสียเวลาไปตั้งนานกับขาไก่ ทำเหมือนครอบครับเรายากจนมาก แล้วได้ทานไก่ตุ๋นมื้อนี้ เป็นมื้อสุดท้ายอย่างนั้นแหละ”
ปาณีว่าพี่ชายและพี่สะใภ้ในขณะที่เคี้ยวน่องไก่ไปด้วย
ปยุตจ้องมองเธอ แล้วดึงขาไก่อีกขาให้กับผลิน “รีบทาน ก่อนจะถูกโจรปล้นไปอีก”
ชิ! ปาณีส่งเสียงหงุดหงิด “ใครอยากปล้นพวกพี่ หนูแค่ ไม่อยากเห็นความรักของพวกพี่ทั้งสองเท่านั้นแหละ”
“แกมันขี้อิจฉาริษยา
“เอาเถอะ ในเมื่อมีความรู้สึกดีต่อกันมากขนาดนี้ ทำไม ไม่มีลูกสักทีล่ะ หนูรอคอยที่จะเป็นอานานแล้วนะ
คำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจของปาณี เหมือนระเบิดอย่างไม่ต้อง สงสัย บรรยากาศในบ้านถูกระเบิดไปจนถึงจุดเยือกแข็ง
บนใบหน้าของทุกคนมีสีหน้าที่แตกต่างกัน ผลินรู้สึก ละอายแก่ใจและเศร้าหมอง ปยุตบึ้งตึงและโกรธเคือง ธามัน และภรรยาประหลาดใจและไม่สบายใจ
“เกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณ ทำไมทุกคนมองหนูล่ะ มีอะไร ติดบนหน้าของหนูเหรอ”
ปาณียังไม่ได้ตระหนักถึงวิธีการเลวร้ายที่ตัวเองทำ มือ ว่างเปล่ายกขึ้นเช็ดแก้ม
“แกจะตายเหรอถ้าไม่ได้พูด”
ปยุตถามด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ปาณีตกใจกับท่าทาง โหดร้ายของพี่ชาย “หนูยังไม่ได้พูดอะไรเลย หนูก็แค่หวัง ให้พวกพี่มีลูก”
“หุบปาก”
คุณนายท่านที่ยังดูเศร้าหมองเอ่ยตำหนิ ปาณีงุนงง “มี อะไรผิดปกติกับฉัน พวกพี่สองคนอยากกินแบบเดียวกับฉัน เหรอ”
เธอรู้สึกผิดที่ถูกดุ มือทั้งสองกำกันแน่นอย่างไม่รู้จะทำ ยังไง
เห็นสีหน้าไร้เดียงสาของน้องสามี ผลินจึงหายใจเข้าลึก และพูดเปิดอก “น้องณีคะ ที่จริงแล้วพี่สะใภ้เป็นหมัน คุณ เป็นคนเดียวในครอบครัวที่ยังไม่รู้”
เมื่อคำพูดของผลินจบลง บรรยากาศก็พลันหนักอึ้ง ปาณีดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอมองไปที่แม่ของ เธอและมองไปที่พ่อของเธออีกครั้งสุดท้ายหันไปมองพี่ สะใภ้ ทันใดนั้นก็อยู่ในความสับสนวุ่นวายจนพูดไม่ออก
ผลินลุกขึ้นช้า ๆ พยักหน้าอย่างสุภาพกับพ่อแม่สามี “คุณพ่อคุณแม่คะ พวกคุณทานกันเถอะ ฉันรู้สึกไม่ค่อย สบายขอตัวขึ้นไปพักผ่อนข้างบนนะคะ”
มองไปยังด้านหลังอันอ้างว้างของเธอ คุณนายท่านก็ ถอนหายใจหนัก ปยุตลุกขึ้นด้วยเสียงอันดัง เหวี่ยงสายตาส่งไปให้น้องสาว แล้วรีบตามไป
ผลินเข้าไปในห้องนอน และเตรียมที่จะปิดประตู ปยุตยืน หอบอยู่ต่อหน้าเธอ เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ ชั่ว ครู่หนึ่งที่ไม่มีอะไรจะพูดต่อกัน
“ลิน ขอโทษนะ ยัยณีเธอไม่รู้จริง ๆ ไม่ได้ตั้งใจจะแทง จุดที่เจ็บปวดในใจคุณเลย
เธอยิ้มบางเบา “ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้จะโทษเธอหรอก”
ผลินเห็นว่าดวงตาของปยุตเต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยว กับเธอ เธอก้าวไปสองก้าว ยื่นมือเข้าไปกอดเขา ไม่ต้องพูด อะไรมากในตอนนี้ แค่อ้อมกอดก็เพียงพอ
สิ่งที่พ่อสามีพูดในตอนกลางวัน และคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจ ของน้องสามีในตอนเย็น ทำให้ผลินคิดอย่างรอบคอบทั้งคืน จนวันต่อมา เธอจึงเสนอที่จะนัดพ่อสามีออกมา และบอกกับ เขาตามตรง “คุณพ่อคะ ฉันคิดได้แล้ว ฉันตกลงกับคุณค่ะ แต่ว่าฉันมีเรื่องจะขอร้อง”
ธามันประหลาดใจ ไม่คิดว่าลูกสะใภ้จะรีบตกลง เขารีบ พยักหน้า “ต้องการอะไร เธอพูดมาได้เลย
“ไม่ว่าคุณจะหาใครมาให้มีลูกกับคุณยุต คนคนนั้นต้อง ไม่ใช่จันทร”
นี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอมี ศักดิ์ศรีครั้งสุดท้าย
ความรู้สึกของเธอนันธามันเข้าใจ รีบตอบตกลงทันที “เธอวางใจได้ ต่อให้เธอยินยอม ฉันก็จะไม่ปล่อยให้ผู้หญิง อย่างจันทรมา มีลูกสืบทอดวงศ์ตระกูลทรัพยสานของเรา โดยเด็ดขาด ฉันได้หาคนตั้งครรภ์แทนไว้แล้ว ตอนนี้ถ้าเธอ ให้ตายุตยอมรับทำเรื่องนี้ จนสำเร็จ ปัญหาทั้งหมดที่มีก็จะ หมดไปอย่างง่ายดาย
ผลินจิกเล็บลงในเนื้อ พูดด้วยเสียงสั่นเทา “คุณพ่อ คะ คุณไม่คิดว่ามันโหดร้ายกับฉันมากเกินไปเหรอคะ ที่ฉัน ยอมรับให้สามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่นแค่นี้หัวใจก็เหมือนมี มีดกรีดลงไปแล้ว ตอนนี้คุณยังให้ฉันพูดกับเขาอีก คุณจะ ให้ฉันเอ่ยปากได้ยังไงคะ”
ธามันหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด และลืมตาขึ้นมาอีก ครั้งอย่างหมดสิ้นหนทาง “หนูลิน ฉันขอโทษจริง ๆ พ่อรู้ ว่าเธอรู้สึกไม่ดี แต่กับลูกชายของฉัน นอกจากเธอแล้วก็ไม่มี ใครสามารถทำหน้าที่นี้ได้ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เขาฟังแค่ เธอเท่านั้น”
ผลินสิ้นหวังแล้วจริง ๆ โลกใบนี้ช่างโหดร้ายเสมอ เธอ ไม่ไหวแล้วกับความรู้สึกในวันนี้
ผลินกลับมาบ้านพร้อมกับความสับสน ในห้องนั่งเล่นแม่ สามีใช้มือกุมหน้าผาก ดูเหมือนมีเรื่องบางอย่างในใจ
“คุณแม่คะ”
เธอร้องเรียกแผ่วเบา คุณนายท่านเงยหน้าขึ้นมา “หนูลิน เธอกลับมาแล้ว”
“ค่ะ”
เธอนั่งลงข้างแม่สามี พูดด้วยสีหน้าว่างเปล่า “ข้อเสนอ ของคุณพ่อ ฉันเห็นด้วยค่ะ”
ร่างกายของคุณนายท่านชะงักแข็ง ดวงตาพลันพร่ามัว ทันที “ขอโทษนะจ๊ะเด็กน้อย ฉันขอโทษจริง ๆ ที่ให้เธอต้อง ทนทุกข์มากมายเหลือเกิน”
ผลินที่กล้ำกลืนน้ำตาต่อหน้าพ่อสามี แต่ต่อหน้าแม่สามี ในที่สุดก็หลั่งไหลลงมา บางทีอาจเพราะแม่สามีก็เป็นผู้ หญิงเหมือนกัน เธอจึงรู้สึกว่าแม่สามีเข้าใจความทุกข์ของ เธอได้ดีกว่า
“ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นเพราะความโชคร้ายในชีวิตของฉัน เอง” ”
เธอสะอื้นแผ่วเบา น้ำตาหยดรินลดลงบนหลังมือ คุณนายท่านกอดเธอด้วยความรัก “หนูลิน ขอบคุณสำหรับ สิ่งที่เธอทำเพื่อครอบครัวของเรา ฉันและพ่อสามีของเธอจะ ไม่มีวันลืมเลย…”
ตกกลางคืน ผลินนอนอยู่ในอ้อมแขนของปยุต แต่ยังไม่ ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องเด็ก เธอต้องการเวลาที่จะยอมรับและ ปรับตัว ถ้าเธอไม่สามารถยอมรับมันได้ด้วยตัวเอง ก็ไม่มีวิธี ที่จะสามารถโน้มน้าวให้ปยุตยอมรับมันได้
ถ้านีคือชีวิตของเธอ เธอก็จำมันได้ ตามที่เธอเห็นใน หนังสือ อย่าพยายามต่อสู้กับโชคชะตาของคุณ เพราะคุณ ไม่สามารถเอาชนะมันได้
วันหยุดแต่งงานของชื่นใจคือแค่วันเดียว ในวันถัดมาก็ เป็นวันทํางาน เธอรู้สึกว่ามันธรรมดาเหมือนปกติ ไม่ใช่ทุก คนที่จะดูมีความสุขหลังจากแต่งงาน
เมื่อมาถึงที่สำนักงาน เธอก็ได้พบกับสายตาที่ไม่เป็น มิตร ทำให้เธอเพิ่งรู้ว่าข่าวการแต่งงานระหว่างเธอกับไวภพ นั้นฉับพลันเกินไป ไม่มีใครในโรงเรียนที่รู้เลย
“ครูชื่น ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณจะมีความหมายมากกว่า ครูผลิน ไม่พูดอะไรเลยก็แต่งงานกับคุณครูใหญ่ เมื่อวาน เราเพิ่งได้รับข้อความ คิดยังไงก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมอยู่ดี ๆ คุณครูใหญ่ก็แต่งงานกับคุณได้ล่ะ”
“นั่นสิ คุณช่วยบอกพวกเราหน่อยได้ไหม ว่าคุณทำมัน ได้ยังไง”
ชื่นใจมองไปที่ครูหญิงสองคนที่อยากจะบีบคอเธอ เอ่ย ตอบอย่างไร้อารมณ์ “ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย คุณครูใหญ่ภพ ขอฉันแต่งงาน ฉันตกลง มันง่ายแค่นั้น”
“คุณครูใหญ่ขอคุณแต่งงาน หึ มันเป็นเรื่องตลกระดับ โลกเลยนะเนี่ย”
ครูผู้หญิงพากันหัวเราะเยาะเย้ย “มีใครไม่รู้บ้างว่าคุณครูหญ่ชอบครูผลิน คุณจริงจังกับตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า”
“คุณหมายถึงอะไร หาว่าฉันบังคับครูใหญ่ภพให้ เต่งงานกับฉันงั้นเหรอ”
“มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นคุณครูใหญ่ที่ เป็นคนดีมาก ทำไมจู่ ๆ ก็มาแต่งงานกับตัวเองอย่างไม่มีปี่มี ขลุ่ยแบบนี้”
“ถ้าพวกคุณสงสัยกันมาก พวกคุณก็ไปถามครูใหญ่ภพ ด้วยตัวคุณเอง อย่ามารบกวนฉันอีก”
ชื่นใจไม่อยากจะพูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขา จึงลุกขึ้น และออกไป
แต่เพียงเธอเดินไปแค่สองก้าว ก็ได้ยินเสียงกระซิบด้าน หลัง “ชิ พ่นอะไร ในเมื่อพวกเราไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใคร”
“จู่ ๆ ผู้ชายก็ตัดสินใจแต่งงานกับผู้หญิง มันก็มีเพียง ทางเดียวที่เป็นไปได้นั่นแหละ นั่นคือผู้หญิงเสนอตัวเองให้ เขา…”
หากอดทนกับสิ่งนี้ได้ ก็ไม่มีอะไรที่อดทนไม่ได้อีก
แต่ชื่นใจทนไม่ไหว หันหลังกลับและเดินอย่างรวดเร็ว ไปตรงหน้าผู้หญิงที่นินทา เพี้ยะ! ยกมือขึ้นตบลงไปบน ใบหน้า
“ฉันไม่ใช่ผลิน ที่จะปล่อยให้พวกเธอพูดจาว่าร้ายทั้งวัน
“กล้าดียังไงมาตบฉัน”
ครูผู้หญิงคนนั้นโกรธ กระชากผมของชื่นใจ และผู้หญิง สองคนก็ทะเลาะกันในห้องพักครู
ครูคนอื่นที่เห็นการต่อสู้ รีบเข้าไปแยก แต่ทั้งสองที่ กำลังโมโห ไม่สามารถแยกออกมาได้ง่าย ๆ เมื่อการต่อสู้ไม่ สามารถแยกได้ ไวภพมาถึงก็ตวาด “ทุกคนหยุด!”
ไวภพแค่พูด แม้ว่าจะโกรธมากแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าที่จะ เข้าไปหยุด ผู้หญิงทั้งสองมีส่วนสูงและน้ำหนักเท่ากัน ดัง นั้นระดับของ การบาดเจ็บจึงเท่าเทียมกัน
“พวกคุณกำลังทำอะไรน่ะ ในฐานะครูของประชาชน การ ต่อสู้อย่างเปิดเผยในห้องพักครู มันใช้ไม่ได้!”
“ครูใหญ่คะ เธอเริ่มมือก่อน…”
ครูผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ทั้งนํ้าตา
ครูผู้หญิงคนอื่น เห็นด้วยทันที “ใช่ค่ะ เราสามารถเป็น พยานได้ ครูชื่นเริ่มตบคนก่อน”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ