บทที่ 101 กลับวิลล่า เธออยู่

คีรินเรียกคนขับมา แล้วอุ้มตัวเธอขึ้นรถ เธอกับเขานั่ง อยู่ข้างหลังด้วยกัน พวกเขานั่งอยู่นิ่งๆ โดยไม่พูดไม่จา เธอหันออกไปนอกหน้าต่าง ไม่ยอมมองเขาเลยสัก

“ไปเรียนที่เยอรมันเป็นยังไงบ้าง?

เธอไม่ได้ตอบกลับใดๆ

คีรินเลยถามขึ้นต่อ “มีแฟนใหม่แล้วหรอ?”

เธอนึกถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเขา ส่วนมากก็เป็นเธอที่ เป็นฝ่ายเอาใจเขาตลอด

ตอนนี้เขาเป็นฝ่ายที่คุยกับเธอ เธอไม่สนใจเขา เลยสักนิด เขาก็รู้สึกเบื่อๆ เลยไม่พูดอะไรอีก พอนึกโรง พยาบาล หมอก็ให้เธอดูผลตรวจของแม่เธอ และยัง อธิบายให้เธอฟัง ตอนที่แม่เธอมาเข้ารักษาตัว ก็เป็นมะเร็ง ระยะสุดท้ายแล้ว และไม่สามารถรักษาได้

พอออกจากโรงพยาบาล เธอก็โทรไปติดต่อกับคน ที่จะมาเผาศพของแม่เธอ หลังจากที่เผาศพเสร็จ เธอก็จะ เอาเถ้ากระดูกกลับบ้านเกิด พอจัดการทุกอย่างเสร็จ เธอก็ จะรีบกลับเยอรมันนี
เขาบอกให้เธอขึ้นรถ แต่เธอไม่ยอมขึ้น เขาถามเธอ “คุณเป็นอะไรอีก คุณกลับไปกับผมก่อน ผมมีเรื่องต้อง ปรึกษากับคุณอีกเยอะ”

เธอจึงเงยหน้ามองเขา “มารวินบอกฉันแล้ว บอกให้ ฉันอย่าโวยวาย ฉันก็ไม่ได้โวยวายอีก แม่ของฉันจะตาย เพราะว่าอะไร ฉันก็จะไม่ไปหาคำตอบอีก และฉันทำแบบนี้ คุณก็รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ไม่ว่าคุณคิดจะทำอะไร ฉันซื้อตั๋ว เครื่องบินขากลับแล้ว ฉันไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับครอบครัว คุณอีก คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันถูกคุณทำร้ายยังไม่พออีก หรอ?”

ตอนเธอนั่งเครื่องกลับ เธอก็ได้วางแผนไว้แล้ว พรุ่ง นี้เช้าเธอทําพิธีเสียศพเสร็จ ตอนบ่ายกลับบ้านเกิด และ ตอนกลางคืนเธอก็จะบินกลับเยอรมันเลย เธอต้องจัดการ ทุกอย่างได้เรียบร้อย และไม่อยากจะอยู่ที่นี่แม้แต่วินาที เดียว

พูดไปเธอก็เรียกรถแท็กซี่ คีรินจับแขนเธอไม่ปล่อย “วันมะรืนก็กลับแล้วหรอ ทำไมรีบกลับล่ะ? ที่โน่นมีคน รอคุณอยู่หรือไง นี่ญาดาแม่คุณพึ่งเสียนะ คุณจะรีบเกิน ไปหรือเปล่า คุณไม่รู้หรอ หลังเสียศพต้องไว้อาลัยหนึ่ เดือน”

เธอรู้สึกตลกในคำพูดของเขา “คีริน คุณอย่ามาบอกฉันนะว่าคุณเห็นแม่ฉันเป็นแม่แท้ๆของคุณแล้ว ทำไมถึง ได้กตัญญูแบบนี้ แม่ฉันคงตายตาหลับแล้ว เพราะเธอหวัง ว่าคุณจะเห็นเธอเป็นแม่แท้ๆมาตลอด ไม่ใช่หรือไง?”

พอเธอพูดคําๆนี้ออกมา คีรินจึงทำหน้าบูด “คุณ พูดบ้าๆอะไรอยู่ ยังไงเธอก็ยังเป็นมือที่สามที่มาทำร้าย ครอบครัวของผม และผมอนุญาตให้ศพมาฝังที่สุสานบ้าน ผมก็เพราะเห็นแก่คุณ………

“เหอะ…….ทำไมไม่เสแสร้งต่อล่ะ แม่ของฉันเป็น คนไปทําร้ายครอบครัวพ่อของคุณ ส่วนฉันก็ทำร้ายชีวิต แต่งงานของคุณ ฉันกับแม่ฉันก็เป็นเมียน้อยเหมือนกัน ฐานะของพวกฉันต่ำต้อย สุสานสุขสำราญคงฝังศพผู้ หญิงชั้นต่ำอย่างพวกฉันไม่ได้หรอก”

ตอนที่คีรินกำลังจะเอ่ยปากพูด เสียงมือถือในกระเป๋า ของเธอก็ดังขึ้น เธอเดินไปไม่กี่ก้าวก็กดรับสาย คนที่โทร มาเป็นเอเชีย

เธอเพิ่งกดรับสายเอเชียก็พูดขึ้นเสียงดัง “ญา ตอน นี้ผมพึ่งถึงสนามบินฮ่องกง กำลังรอขึ้นเครื่องอยู่ พอดีซื้อ ตั๋วบินตรงไม่ได้ เลยต้องมาเปลี่ยนเครื่องที่ฮ่องกง”

เอเชียกำลังจะมาหาเธอที่ไทยโดยเฉพาะเลยหรอ?
เธอถามขึ้น “คุณมากรุงเทพมีธุระอะไรหรอ?”

“ยัยโง่ ก็มาหาญาไง คุณเป็นตัวผู้หญิงคนเดียวต้อง จัดการธุระอะไรเยอะแยะ ผมเป็นผู้ชาย เรื่องพวกนี้ปล่อย ให้ผมช่วยคุณจัดการดีกว่า อีกสองชั่วโมงผมก็ถึงแล้ว คุณ รอผมหน่อยนะ แค่นี้แหละ ผมกำลังจะขึ้นเครื่อง รอผม นะ!”

เอเชียจึงวางสายลง คําพูดของเขา เรียกเธอว่ายัย โง่ และยังบอกว่ารอเขาหน่อย เธอเลยรู้สึกเริ่มหวั่นไหวกับ เขาขึ้นบ้าง

ที่แท้ก็ยังมีคนที่คอยอยู่เคียงข้างเธอ ในยามที่เธอ ต้องการ ถึงแม้เขายังอายุน้อยกว่าเธอสามปี ถึงแม้เขาดู พึ่งพาไม่ได้ แต่เขากลับมาช่วยเธอตอนที่เธอต้องการ ความช่วยหลือ เขายอมทิ้งการเรียนและสาวๆของเขาเพื่อ มาหาเธอ

เธอรู้สึกซาบซึ้งมากๆ……

เธอเลยกระตุกมุมปากอมยิ้มชื้นโดยไม่รู้ตัว และไม่รู้ ว่าคีรินมายืนอยู่ข้างเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ เขามองเธอด้วย สีหน้าที่บูดเบี้ยวมากๆ

“ศพแม่คุณยังไม่ทันได้เสีย คุณกลับมีอารมณ์มาจู๋จี๋กับหนุ่มๆ”

เธอจึงเอามือถือเก็บไว้ที่กระเป๋า แล้วโบกรถแท็กซี่

คีรินเห็นเธอไม่สนใจเขา เลยโมโหมาก เลยอุ้มเธอ ขึ้นทีเดียว เธอเลยตบอกเธอและพยายามดิ้นรนไม่หยุด แล้วตะคอกเสียงดัง “คุณปล่อยฉันนะ นี่คุณจะทำอะไรกัน แน่”

เขาไม่สนใจว่าเธอจะทุบตีเขาแรงแค่ไหน จากนั้นก็ เปิดประตูแล้วยัดเข้าไปในรถ

ตอนนี้ผมเธอยุ่งเหมือนผีบ้า และตะโกนถามเขาอย่าง โมโห “คุณพูดฉันว่าคุณจะทำยังไงกันแน่?”

คีรินกัดฟันพูดเหมือนกำลังจะกลืนกินเธอไปทั้ง ตัว “ผมไม่อยากทำอะไร แค่อยากจะคุณกลับบ้านกับผม ผม……มีเรื่องจะคุยกับคุณ”

เธอเลยตะคอกใส่คนขับ “หยุดรถ ปล่อยฉันลงจาก รถ ไม่งั้นฉันจะกระโดดลงไป”

คนขับจึงรีบล็อกประตูรถ เขาไม่ยอมทำตามคำสั่ง

ของเธอเลย
รถไม่ได้ขับไปตรงทิศทางทางไปบ้านสุขสำราญ เธอ เลยถามเขา “คุณจะพาฉันไปไหนกันแน่?”

คีรินยังคงอยู่นิ่งๆไม่พูดไม่จา “พาคุณไปเจอคนๆ หนึ่ง ผมคิดว่าคุณต้องชอบเธอ”

คีรินจึงยิ้มอ่อนขึ้น

เธอนึกว่าตัวเองตาสาย ที่เห็นเขายิ้มออกมาอย่างมี ความสุขแบบนี้

“ทุกอย่างที่เป็นของคุณ ฉันไม่ชอบทั้งนั้น คีริน ฉัน กลับประเทศเพื่อที่จะมาจัดการงานศพของแม่ฉัน ฉันไม่รู้ ว่าคุณคิดว่าฉันยังติดค้างอะไรคุณหรือเปล่า และคุณจะให้ ฉันชดใช้อะไรคุณอีก”

“ผมรู้สึกระหว่างเรามีอะไรติดค้างกันเยอะ เลยมัน ยากที่จะชดใช้ ผมไม่ได้รู้สึกว่าคุณติดค้างอะไรผม แต่ก่อน ผมทำไม่ดีกับคุณเอง ผมต่างหากที่เป็นฝ่ายติดค้างคุณ” คีรินมองเธอแล้วพูดขึ้น

เขาพูดออกมาแบบนี้ ทำให้เธอยิ่งรู้สึกสับสนและเดา ไม่ออกจริงๆว่าเขาคิดอะไรอยู่

ตอนนี้คีรินดูเหมือนจะเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมาก
“ถ้าคุณรู้สึกว่าคุณติดค้างฉัน ขอแค่คุณไม่มายุ่งกับ ฉันก็พอ ฉันเหนื่อยและไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวอะไรกับผมอีก ถ้าคุณยังรู้สึกเห็นใจฉัน ฉันขอเถอะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก พอฉันเห็นคุณทีไร ฉันก็รู้สึกเหมือนเห็นหลุมดำ ฉันกลัว เหลือเกินว่าฉันจะตกลงไปแล้วตาย”

พอพูดถึงตอนสุดท้าย เธอก็ตะคอกพูดขึ้นอย่างใส่ อารมณ์ เธอนึกว่าคีรินจะไม่ยุ่งกับเขาจริงๆแล้ว เธอกลับ ประเทศมาก็เพื่อมาจัดการเรื่องของแม่เธอจริงๆ เธอนึกไม่ ถึงว่าคีรินจะมายุ่งกับเธออีก

เขากำลังคิดอะไรอยู่ หรือเขาเห็นเธอมีชีวิตดีๆไม่

ได้?

“ผมทำไม่ดีกับคุณ ผมรู้ดี ผมก็ไม่อยากจะทรมาน คุณ ผมแค่อยากจะพาคุณไปหาใครสักคน ผมคิดว่าคุณจะ ชอบ” คีรินยังคงยืนหยัดในคำเติม

“ฉันไม่อยากเจอใครทั้งนาน และฉันก็ไม่ชอบเขา

ด้วย”

เธอไม่รู้ว่าคีรินไปเอาความมั่นใจมาจากไหน คิดว่า เธอจะรักชอบคนที่เขาพาไปเจอ

คนขับขับรถไปวิลล่าแห่งหนึ่ง และวิลล่านั้นก็คือวิลล่าที่เธอเคยอยู่

คนก็ไปถึงที่วิลล่าแล้ว แต่คีรินกลัวเธอจะไม่ยอมเข้า บ้าน เลยจะอุ้มตัวเองเข้าไป

พอเขายื่นมือมา เธอจึงพูดขึ้นอย่างรังเกียจ “อย่ามา แตะต้องตัวฉัน เดี๋ยวฉันตามเข้าไปเอง!