บทที่ 99 แม่ของคุณ ท่านเสียแล้ว

มาร์วินพาเธอเดินเข้าไปในร้านอาหาร แล้วสั่งอาหาร ที่เธอชอบมาให้

เขาถามขึ้น “ชีวิตที่นี่เป็นยังไงบ้าง?

ญาดาตอบเสียงเรียบ “ดีมากค่ะ”

มาร์วินมองหน้าเธอ จากนั้นก็พูดขึ้น “ผมตั้งใจมาที่นี่ เพื่อตามหาคุณ”

ญาดาตกใจ เธอไม่เชื่อว่าเขาจะมาหาเธอ

บางทีคีรินกับมาร์วินอาจจะร่วมมือกันก็ได้

“มาหาฉันมีธุระอะไรหรอคะ?”

มาร์วินถอนหายใจ “ญาดา คุณเกลียดผมมากเลย

หรอ?”

เธอส่ายหน้า “เปล่า ฉันไม่ได้เกลียดคุณ แต่แค่ไม่ ชอบก็เท่านั้น”

เธอพูดจบ มาร์วินก็ตัวสั่นเล็กน้อย ญาดาพึ่งรู้ตัวว่าที่ ผ่านมานั้นเธอยังไม่ลืม

ความแค้นที่อยู่ในใจของเธอไม่เคยหมดไป ทั้งกับคีริน มาร์วินและครอบครัวของเขา

“คุณเคยบอกว่ารักผมที่สุดไม่ใช่หรอ” คีรินพูดแล้ว หัวเราะเยาะตนเอง

ญาดาเงยหน้าขึ้นแล้วมองเขาอย่างโกรธเคือง “ตอน นี้ฉันไม่ได้ชอบคุณแล้ว มันทำให้คุณรู้สึกเศร้าหรอคะ? หึหึ……ชีวิตของฉันเหมือนตกนรกมายี่สิบปี ฉันขอมีชีวิต เหมือนคนปกติสักครั้งไม่ได้หรือไง?”

มาร์วินยกน้ำขึ้นมาดื่ม “ผมขอโทษ พี่ชายผมทํา ไม่ดีกับคุณ ครอบครัวของผมทำไม่ดีกับคุณ ผมขอโทษ จริงๆ ! ”

มาร์วินบอกขอโทษเธอ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้มัน

สายไปแล้ว

เธอไม่ต้องการ

“ถ้าคุณรู้สึกผิดกับฉันจริงๆ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันเกลียดทุกคนในครอบครัวคุณ ตอนนี้ชีวิตของฉันสบาย ดี ฉันมีความสุขมาก ฉันมีแฟนใหม่แล้วซึ่งเรารักกันมาก”

ญาดาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงต้องพูดแบบนี้ ถ้าเขาเห็น ตอนที่เธอกับหลินไป๋เลิกกันนั้น คงน่าอายมาก
คีรินพยักหน้า “ดีแล้ว การที่คุณมีความสุข ผมกับพี่ รินจะได้รู้สึกผิดน้อยลง”

“หึ….คนอย่างพวกคุณจะรู้จักสำนึกในสิ่งที่ทำด้วย หรอคะ ตลกสิ้นดี”

มาร์วินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น “ผมมีเรื่องอยากจะ บอกกับคุณ คุณไม่อยากรู้หรอว่าเรื่องอะไร?”

“งั้นคุณก็พูดธุระของคุณมาสิคะ”

มาร์วินสูดลมหายใจเข้า “แม่ของคุณเสียชีวิตแล้ว ใจ จริงผมกับพี่คีรินไม่อยากรบกวนหรือเข้ามาวุ่นวายกับชีวิต ของคุณ แต่ผมคิดว่าคุณควรจะทราบเรื่องนี้ เพราะถึงแม้ว่า คุณกับแม่จะไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ แต่ยังไงคุณน้าท่านก็ เป็นแม่ของคุณ พวกเราจึงอยากบอกเรื่องนี้ให้คุณรู้ ตอนนี้ ศพยังไม่ได้เผา พี่คีรินบอกว่าให้รอคุณกลับมา”

ญาดานิ่งค้าง มาร์วินพูดถูก ต่อให้เธอจะไม่ชอบแม่ ของตนเองเท่าไหร่ แต่ยังไงเขาก็เป็นแม่ของเธอ ญาดา เคยคิดว่ามีแม่แบบนี้ไม่มีเสียยังดีกว่า

แต่พอเอาเข้าจริง ตอนที่เธอได้ยินเรื่องนี้ เธอเองก็ เสียใจมาก เธออยากรู้ว่าแม่ตายได้ยังไง แม่เป็นคนเห็น แก่ตัวและรักตัวเองมาก เธอเอาเงินเก็บทั้งหมดของเธอให้แม่ ถึงมันจะไม่มากแต่ก็เพียงพอให้แม่ใช้ได้อีกเจ็ดถึง แปดปี ญาดายังคิดว่าหลังจากที่เธอเรียนจบแล้วมีงานที่ มั่นคง เธอจะรับแม่มาอยู่ที่นี่ด้วย

แต่ว่าตอนนี้แม่กลับตายแล้ว เป็นไปได้ยังไง……

“คุณกำลัง…โกหกฉันใช่ไหม?” เสียงของญาดาสั่น

มาร์วินส่ายหน้า “ญาดาเรื่องแบบนี้ผมไม่โกหกคุณ หรอก”

ญาดาเสียใจมาก ตอนนั้นเธอไม่ควรทำแบบนั้นกับ แม่ ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาเธอก็ไม่เคยโทรไปถามสาร ทุกข์สุขดิบของท่าน

ตอนนี้แม่ตายแล้ว ญาดาพึ่งรู้ว่าตัวเธอนั้นยังแคร์และ รักแม่มาก ต่อให้แม่จะไม่ดีแค่ไหน แต่เธอก็เป็นแม่ของญา ดา

“แม่……ตายได้ยังไงคะ?” ญาดาถามขึ้น

“ท่านป่วยเป็นมะเร็ง” มาร์วินตอบ

ญษดาเงยหน้าขึ้นมองมาร์วิน “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้ตายเพราะฝีมือคนในครอบครัวคุณ”

มาร์วินขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “ญาดา พวกผม ไม่ได้เลวขนาดนั้น

“หึหึ….พวกคุณไม่เลวหรอกค่ะ ทั้งคุณ พี่ชายคุณ พ่อและคุณย่าต่างก็เป็นคนดี คนที่เลวคือฉันกับแม่”

“ญาดา ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น” คีรินเอื้อม มาจะมาลูกบผมเธอ ญาดาสะบัดมือทิ้ง “คุณหมายความ แบบนี้ ฉันรู้ดี”

วันที่สอง ญาดากลับเมืองไทยพร้อมกับคีริน ก่อนจะ กลับนั้นเอเชียบอกกับเธอว่าเขาจะกลับไทยเป็นเพื่อน

ตั้งแต่ที่เธอเริ่มคบกับหลินไป๋ เธอกับเอเชียก็ค่อยๆ ห่างกันไป เขาไม่ค่อยโทรมาหาเธออีก

แต่ว่าตอนนี้แม่ของเธอตายแล้ว ญาดาเองก็ไม่อยาก โทรไปหาหลินไป๋ เธอโทรไปหาเอเชีย

“เอเชีย แม่ฉันท่านเสียแล้ว”

“คุณอยู่ที่ไหน” เขาถามด้วยความเป็นห่วง
ไม่นานเขาก็มาถึงบ้านของเธอ เธอกอดเขาเอาไว้ แล้วร้องไห้ในอ้อมกอดนั้น

เอเชียบอกว่าจะกลับไทยกับเธอ แต่ญาดาปฏิเสธ เพราะหลังจากที่กลับมาทำพิธีศพของแม่แล้ว เธอก็จะ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับที่นี่อีก

เช้าวันที่สอง เขาส่งเธอไปสนามบิน เอเชียยังคง เหมือนเดิม เขาไม่ได้ถามเธอว่ามาร์วินคือใคร เขาจะฟังใน สิ่งที่ญาดาบอกเท่านั้น

ระหว่างที่นั่งเครื่องบินกลับมานั้น มาร์วินอยากจะ ปลอบใจเธอ แต่ญาดาไม่สนใจ เขาจึงได้แต่เงียบไป

จากนั้นเขาก็พูดขึ้น “พี่คีรินหย่าแล้ว คุณรู้เรื่องนี้หรือ

ยัง?”

“เขาจะหย่าหรือไม่ มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?” ญาดา ถามกลับ

“ผมรู้ว่ามันไม่เกี่ยวกับคุณ แต่แค่อยากจะบอกให้คุณ รู้ว่า คุณจะไม่ได้เจอคนที่คุณไม่อยากเจอ”

มาร์วินคงจะคิดว่าเธอไม่อยากเจอริษา แต่ถ้าเขาใช้ สมองสักนิด คงจะรู้ว่าคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดคือเขากับพี่ชายต่างหาก

“คุณจะได้เจอกับคนที่คุณไม่สามารถรับได้…” เขา พูดเสียงเบา

ตอนแรกญาดาคิดว่ามาร์วินหมายถึงคีรินกับ ครอบครัวของเขา

แต่สุดท้ายเธอพึ่งรู้ว่าเขาหมายถึง เด็กที่อายุกำลังจะ ครบหนึ่งขวบ……

มาร์วิน :

พี่คีรินรับน้าวรรณกลับไปอยู่ที่บ้านหลังจากที่หย่ากับ ริษษ ตอนแรกมาร์วินเข้าใจว่าที่พี่คีรินทำแบบนั้น ก็เพราะ อยากให้น้าวรรณมาทนเห็นเรื่องแย่ๆของคุณพ่อ แต่อันที่ จริงนั้น พี่คีรินรับน้าวรรณกลับมาที่บ้าน เพื่อชดเชยสิ่งที่ เขาทำกับญาดา ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น เขากับพี่คีรินขึ้นไป ตั้งแคมป์บนดอย คืนนั้นเขากับพี่คุยกันหลายเรื่อง พี่คีริน ถามมาร์วินว่าเคยเกลียดเขารึเปล่า

มาร์วินจึงถามกลับ ว่าทำไมต้องเกลียดพี่คีรินด้วย

“นายชอบญาดาจริงๆไหม?” คีรินถาม
แต่มาร์วินกลับตอบขอบคุณพี่ชายเขา เพราะพี่คีริน ทำให้เขารู้ว่าญาดาไม่ใช่ผู้หญิงใส่ชื่ออย่างที่คิด ทั้งจิตใจ และเรือนร่างของเธอนั้นสกปรกไม่ต่างกัน และที่สำคัญ กว่านั้น เขาแค่ชอบเธอ แต่ไม่ได้รัก

อีกอย่างคนที่เขารักที่สุดบนโลกใบนี้คือพี่ชาย เหมือนกับที่พี่ชายของเขารักเขา แล้วเขาจะเกลียดพี่ชาย ตนเองได้อย่างไร

แต่มาร์วินกลับคิดผิด เพราะคนที่พี่คีรินรักที่สุดไม่ใช่ เขามานานแล้ว

คีรินขอโทษเขา ที่ไปแย่งผู้หญิงที่น้องชายชอบ แล้ว ก็เล่าเรื่องความฝันนั้นให้ฟัง

มาร์วินตกใจ ผู้หญิงที่อยู่ในฝันของพี่ชายมานาน หลายปีกลับเป็นญาดา แต่ตอนนั้นเขาก็ไม่ได้ชอบญาดา แล้ว จึงไม่จําเป็นต้องขอโทษหรือทําอะไรทั้งนั้น

คืนนั้นคีรินบอกกับเขาหลายอย่าง พวกเขาดื่มเหล้า ด้วยกัน แล้วคุยกันหลายเรื่อง คีรินเอาแต่บอกขอโทษ ซ้ำ แล้วซ้ำเล่า เขาบอกว่าเขารักญาดามาก บอกให้มาร์วิน ช่วยเลิกชอบญาดาได้ไหม?

มาร์วินจึงบอกไปว่าเขาไม่ได้ชอบเธอมานานแล้วพร้อมทั้งบอกให้คีรินรู้ว่าญาดาไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไร บอก ให้เขารักภรรยาของตนเอง ตอนนั้นมาร์วินไม่รู้ว่าการ แต่งงานระหว่างพี่ชายกับริษาจะเป็นแค่ข้อตกลงของทั้ง สอง ตอนที่ตั้งแคมป์อยู่บนเขานั้นไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ พอพวกเขาขับรถลงมา ถึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

พี่ชายของเขาเหมือนคนบ้า เขาโทรบอกให้เจ้า หน้าที่จัดการเรื่องนั้น แล้วตามสืบว่าใครเป็นคนทํา

หลังจากนั้นเขาก็พึ่งรู้ว่าญาดาตั้งท้องลูกของพี่คีริน พี่คีรินไม่ได้แค่ชอบเธอ แต่เขารักญาดา เพราะจะมีผู้หญิง ที่เขารักเท่านั้น เขาจึงจะอนุญาตให้เธอมีลูกกับเขา