บทที่ 98 รักใครไม่เป็นอีกแล้ว

เอเชียมาหาญาดาแต่เช้า เขาเดินเข้ามาแล้วกอดเธอ เอาไว้ “อดีตของคุณผมไม่เคยถามมาก่อน เรื่องที่เกิดขึ้น ผมก็จะไม่ถาม ผมแค่อยากจะบอกคุณว่า ถ้าคุณต้องการ ผม เพื่อนคนนี้พร้อมจะช่วยคุณอย่างเต็มที่”

คำพูดของเอเชีย ทำให้น้ำตาของญาดาไหลลงมา

ความอบอุ่นที่เอเชียให้มานั้น ทำให้ญาดาหวั่นไหว แต่ในเวลาเดียวกันเธอก็กลัว

เพราะมาร์วินก็เคยให้ความรักและอบอุ่นกับเธอ แต่ สุดท้ายเขาก็ทิ้งเธอไป ไม่เพียงเท่านี้ เขายัง……

เรื่องในอดีตมันเจ็บปวดมาก เธอไม่อยากคิดถึงมันอีก

เพราะเยอรมันก็อยู่ในทวีปยุโรป ทำให้การทำเรื่องไป ไม่ยากมาก

เอเชียใช้เวลาเพียงสิบกว่าวันก็จัดการเอกสารทุก อย่างเรียบร้อยแล้ว

ระหว่างนี้คีรินก็ไม่ได้มาหาเธออีก ทำให้ญาดารู้สึก สบายใจขึ้นมาบ้าง บางทีอาจจะเป็นจริงอย่างที่เขาพูด

เขามาที่นี่ก็เพราะเรื่องงาน และคงรู้สึกผิดกับเธอ

เลยอยากจะชดใช้
แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็อยากจะย้ายไปเยอรมันให้เร็ว ที่สุด เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่

ถึงแม้ว่าเอเชียจะอายุน้อยกว่าเธอสามปี แต่เธอกับ เขาก็เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันในมิวนิค เขาเป็นคนชอบ ดูการแข่งขันกีฬา ญาดาจึงมักจะไปกับเขา

ชีวิตที่เยอรมันนั้นเธอมีความสุขมาก เอเชียเป็นคนที่ ชอบท่องเที่ยวมาก ทุกครั้งที่เขาไปเที่ยว ก็มักจะพาเธอไป ด้วย

เธออยู่ที่เยอรมันมานานสามเดือนแล้ว และเริ่มคุ้นชิน กับหลายๆอย่างที่นี่ แต่มีสิ่งเดียวที่เธอไม่ดีขึ้นเลย คือการ พูดภาษาเยอรมัน ดังนั้นเธอจึงทำงานพาร์ทไทม์ในร้าน อาหารไทยเท่านั้น

เธอเรียนหนังสือและทำงานไปด้วย ถึงแม้ว่ามันจะ เหนื่อย แต่มันทำให้เธอรู้สึกว่าชีวิตแบบนี้มีความสุขดี

มีเพื่อนร่วมห้องชาวฮ่องกงสารภาพรักกับเธอ เขา อายุเท่ากับเธอ ญาดาอยากจะลองเปิดใจคบดู เพราะถ้า พูดตามความจริงเธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน ตอนที่อยู่กับ มาร์วินนั้น มันเหมือนการแอบรักข้างเดียวมากกว่า เพราะ เธอจะเป็นฝ่ายบอกรัก เธอไม่เคยมีคนมาบอกรักเธอก่อน ไม่เคยมีคนเคยบอกกับเธอว่า “ญาดาผมชอบคุณ เราลองมาคบกันไหม?

เธอหวั่นไหว

แต่ก็รู้ดีว่าความรักครั้งนี้ไม่มีวันเดินไปถึงตอนจบได้ เพราะหลังจากเรียนจบเขาต้องกลับไปฮ่องกง แต่เธอนั้น ไม่อยากกลับไปเอเชียอีกแล้ว

คนเราก็แปลก ขาดอะไรก็อยากได้สิ่งนั้น ญาดาอยาก จะเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ลองคบใครสักคนโดยไม่ต้อง คิดถึงอนาคต

ญาดาไม่รู้จะทำยังไงดี จึงรอเอเชียกลับมาแล้ว

ปรึกษาเขา

อยากจะรู้ว่าเอเชียจะมองยังไง เธอกับหลินไปนั้น เหมาะสมกันหรือเปล่า !

เอเชียหลังจากที่ฟังทุกอย่างแล้ว เขาก็เงียบไปพัก หนึ่ง “หลินไป๋เป็นคนดี แต่เขาจะกลับฮ่องกงหลังจากที่ เรียนจบ แต่คุณอยากจะอยู่ที่นี่ถาวร ถ้าคุณไม่ซีเรียส การ ลองคบกันก็โอเคนะ”

ญาดาตอบ “ฉันเองก็ไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น ฉัน แค่อยากลองคบใครสักคนในตอนเรียน หลินไป๋เองก็รู้ดีว่าฉันจะอยู่ยาวที่นี่”

เอเชียหัวเราะ “ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว จะมาถามผม ทำไม ตอนนี้ดึกมากแล้ว รีบนอนเถอะ ผมกลับก่อน”

จู่ๆเอเชียก็บอกว่าจะกลับ ญาดารู้สึกเหมือนเขา หงุดหงิด

หลังจากนั้น ญาดาจึงตัดสินใจลองคบกับหลินไป๋

เธอกับเขาไปกินข้าวด้วยกัน เวลาเลิกคลาสเขาก็จะ มาส่งเธอที่คอนโด แล้วจุ๊บเหม่งของเธอ บอกฝันดีเธอ

ในวันหยุดเขาจะชวนญาดาไปปีนเขา เขาชอบถ่าย รูปให้เธอ เขาบอกว่ารอยยิ้มของเธอนั้นสวยมาก แต่น่า เสียดายเพราะเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ยิ้มอย่างสุดใจ

เขาอยากรู้อดีตที่ผ่านมาของญาดา แต่เธอไม่อยาก พูดถึงมัน

เธอกับเขาจึงเริ่มทะเลาะกัน แต่มันก็รุนแรงมากขึ้น

เรื่อยๆ

เขาเอาแต่บอกกับญาดาว่าเธอไม่ได้รักเขาจริงตั้งแต่ แรก ญาดาจึงบอกเขาไปว่า เราคุยเรื่องนี้กันตั้งแต่ต้น เธอ ม่วงเวลา เลเซีย แต่เกรงว่าไม่เป็น แลตอนนี้มีความสุขก็พอแล้ว

หลินไป๋จึงตัดสินใจบอกเลิกกับเธอ เขาพูดถูก เธอไม่ ได้รักเขาแค่อยากลองคบใครสักคนก็เท่านั้น

ญาดาคิดว่า บางทีอาจจะเป็นเพราะเธอเคยโดน ทำร้ายมา ทำให้เธอรักใครไม่เป็นอีกแล้ว

ญาดานั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าร้านอาหาร เธอไม่กล้า ร้องไห้เสียงดัง เพราะเป็นที่สาธรณะ

แต่จู่ๆก็มีใครบางคนแตะที่ตัวของเธอ ญาดาเงยหน้า ขึ้นมามอง เขาคือคนที่เธอรัก มาร์วินนั่นเอง

มาร์วินยื่นทิชชู่มาให้กับเธอ “เช็ดน้ำตาสักหน่อย

นะ ! ”

ญาดาไม่ได้รับมันไว้ เธออยากจะเดินหนี จึงลุกขึ้นยืน แต่อาจจะเป็นเพราะเธอนั่งมานาน ทำให้ขาของเธอชาไป หมด พอลุกขึ้นจึงเกือบหกล้ม โชคดีที่มาร์วินพยุงเธอเอา ไว้

“จะหนีทำไม ผมไม่ใช่เสือสักหน่อย หรือคุณคิดว่า ผมจะทำร้ายคุณ?”
คลิปเสียงของเขา น่ากลัวกว่าเสื้อที่กินคนเสียอีก