บทที่ 92 โหดเหี้ยม

เธอควรจะซาบซึ้งใช่ไหม ที่เขาต้องลำบากวางแผน ให้ลูกของเธอเกิดก็มีฐานะที่สูงส่งแบบนี้

แต่เธอไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งเลยสักนิด

เธอยืนอยู่ข้างหลังของคีริน เขารู้สึกได้ว่าเธออยู่ เขา เลยรีบหันไปมองเธอ สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ ยิ้ม ของเขาเหมือนไม่มีพิษไม่มีภัย

แต่ก่อน เขาเหมือนไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้เธอ ถ้าเป็นแต่ ก่อนเธอก็คงจะดีใจที่เขายิ้มแบบนี้ แต่ตอนนี้เธอไม่รู้สึก อะไรอีก ไม่รู้เป็นเพราะท้องที่ยิ่งอยู่ยิ่งใหญ่ของเธอ ทำให้ อารมณ์ของเธอไม่ดี

พอเห็นอะไรก็รู้สึกหงุดหงิดไปหมด และมักจะ อารมณ์เสียบ่อยๆ เธอคิดว่าถ้าเด็กคนนี้เกิด ก็คงจะกลาย เป็นเด็กขี้หงุดหงิด เพราะตอนที่แม่ของเขาท้องเขา ก็มัก จะอารมณ์เสียอยู่บ่อยๆ

คีรินเดินขึ้นหน้ามาหาเธอ แล้วมองเห็นคอเสื้อของ เธอเหมือนเปื้อนอะไร เลยขมวดคิ้วถามขึ้น “นี่มันเกิด อะไรขึ้น?”

ทีแรกเธออยากจะบอกว่าตัวเองไม่ระวังตัว แต่ สุดท้ายก็พูดไปตามความเป็นจริงจะดีกว่า “ภรรยาของคุณไม่พอใจที่ฉันท้องลูกของคุณ แล้วเอาชานมสาดใส่หน้า ฉัน ภรรยาคุณเหมือนไม่ยินดีเลยที่ฉันมีลูกให้พวกคุณสอง คนเลี้ยง”

เธอก็ไม่อยากจะเป็นแหนมในใจของริษาหรอกนะ แต่ไม่ได้คิดจะทำร้ายชีวิตครอบครัวของพวกเขาด้วย ไม่ อย่างงั้นเดี๋ยวพอเธอคลอดลูกออกมา คีรินก็กักตัวเธอไว้ ข้างกายของเขาอีก ดูจากท่าทีของเขาก็อาจจะเป็นไปได้

เธอไม่อยากจะมีชีวิตที่ทรมานอีกต่อไป เธอแค่อยาก จะรีบกลับไปมีชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุข

เธอยิ้มอย่างดูถูก และกำลังจะขึ้นไปชั้นบน แต่คีรินก็ มาจับมือเธอไว้ “คุณไปเจอเธอทำไม?”

เธอยิ้มและถามเขากลับ “ทำไมฉันไปเจอเธอไม่ได้ เพราะว่าฐานะที่ฉันมีมันต่ำมากใช่ไหม เลยไม่สมควรไป เจอภรรยาที่สูงส่งของคุณ?

คีรินได้ยินคำพูดของเธอ ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ กลับทำสายตาที่ดูแปลกใจ

ถ้าเป็นปกติแล้ว เขาต้องพูดจาดูถูกเธอ และบอกให้ เธอไปลองส่องกระจกดูหนังหน้าตัวเอง หรือบอกเธอว่า เธอทำดีมากที่รู้ตัวดีว่าตัวเองต่ำ
หรือว่าเขาอาจจะชอบเธอไปแล้วก็ได้……หรือเธอ อาจจะคิดมากไป เขาแค่เห็นแก่ลูกในท้อง เลยไม่ได้พูดจา ดูถูกเธอ

เธออยากจะสะบัดมือของเขาออกแล้วขึ้นไปข้างบน เขาเลยเอ่ยปากพูดขึ้น “คุณไม่ชอบฐานะตอนนี้ที่คุณเป็น มากใช่ไหม อิจฉาริษามากใช่ไหม?”

เธอสะบัดมือเขาออก แล้วยิ้มเยาะขึ้น “คีริน คุณถาม ได้ตลกมากๆ เมียน้อยที่ไหนจะชอบฐานะที่ตัวเองเป็น หรือคุณคิดว่าฉันอยากจะเปล่าประกาศในทุกคนรู้ เห้อ คุณคิดว่าฉันทำแบบนี้แล้วประเทศชาติจะแจกเกียรติบัตร ที่นอกจากจะเป็นเมียน้อยคุณแล้ว ยังอุ้มท้องให้คุณกับ ภรรยาคุณอีกใช่ไหม!!!

เธอไม่รู้เป็นเพราะอะไร ทำไมเธอถึงยิ่งอยู่ยิ่งปากดี แต่ละคำพูดฟังดูโหดเหี้ยมขนาดนี้ และโหดเหี้ยมกับตัว เองขนาดนี้!

คีรินเหมือนจะยังไม่ชินกับการเปลี่ยนแปลงของเธอ ที่เธอพูดจาแรงขนาดนี้ สีหน้าของเขาดูตกตลึงมากๆ

เธอมองเขาแวบเดียวก็หันหลังและเดินขึ้นไปชั้นบน ตอนที่เธอใกล้จะถึงชั้นสอง เสียงของเขาก็ดังขึ้นมาจาก ชั้นล่าง “คุณไม่ต้องเกลียดฐานะตอนนี้ของคุณมากหรอกอีกไม่นานคุณก็จะไม่ได้เป็นแล้ว!”

ตอนนี้เธอท้องได้หกเดือนแล้ว อีกไม่นานเกินรอ ถ้า ทำตามสัญญาที่ตกลงกันแล้ว เธอคลอดลูกเสร็จก็สามารถ เอาเงินและออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง

และเขาก็จะเลี้ยงลูกของเธอกับริษา แล้วทำให้โลก ภายนอกรู้ว่าพวกเขามีลูกที่น่ารักด้วยกัน หลังจากนั้นไป เราก็สามารถไปตามทางของตัวเอง ไม่มีใครข้องเกี่ยวกับ ใครอีก

ถ้าพูดแบบนี้ เขาก็คงจะทำตามสัญญา และจะปล่อย เธอไปจริงๆ ถ้าเป็นแบบนี้ ตอนนี้เธอคงเข้าใจผิดว่าเขา ยอมเธอ เพราะอาจจะชอบเธอ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย

ดูๆแล้วเธอคงจะเดามั่วๆไปเอง ยังดีที่เธอไม่ได้คิด

จริงๆ

และคำพูดหลังจากนั้นของเขาเธอฟังไม่ชัดเจนมาก อะไรที่บอกว่าฐานะของริษา และบอกว่าไม่ได้เป็นอย่างที่ เธอคิด……

เธอฟังไม่ชัดและฟังไม่เข้าใจในคำพูดของเขา

พอใกล้ถึงเวลามื้อค่ำ เธอก็ออกจากห้องนอน แล้วเห็นคีรินออกจากห้องทํางาน เธอมองเขาแค่พริบตา เดียว และกำลังล็อคประตูห้องทำงาน แล้วเธอจึงยิ้ม ขึ้นอย่างเยาะเย้ยตัวเอง “คุณไม่ได้ล็อคประตูหรอก เหอะๆ……ฉันมันก็แค่ของเล่นที่อยู่ในกำมือคุณ ไม่ว่าคุณ จะทำเรื่องที่ผิดอะไร ต่อให้หลักฐานทุกอย่างอยู่ต่อหน้า ฉัน ฉันยังไม่มีปัญญาส่งให้ตำรวจเลย!”

และสิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิดคือคีรินกลับเลือกที่จะ เงียบและไม่ถกเถียงกับเธอใดๆ

ตอนที่กินข้าว เธอกับเขาก็กินกันอย่างเงียบๆ อาหาร ที่เขาเคยตักกิน เธอก็ยังรู้สึกเจียมเนื้อเจียมตัว และมักจะ ไม่ไปตักจานนั้นๆอีก

คีรินกำลังแกะเนื้อปลาอยู่ เธอชอบกินมากๆ และคีริน ก็เหมือนจะชอบ

ในใจของเธอกำลังคิดว่า จานกับข้าวที่เขาแตะแล้ว เธอคงไม่ได้กินเนื้อปลาจานนั้นอีกต่อไป

แต่พอเขาแกะก้างออกหมด ก็ใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลา ให้เธอ แล้วพูดขึ้นเสียงเรียบ “กินสิ กินเนื้อปลาเยอะๆ เด็กจะได้ฉลาด”

เธอเห็นเนื้อปลาวางบนจานของเธอ เธอไม่ได้รู้สึกดีใจที่จะได้กิน แค่รู้สึกรังเกียจ ใช่ เธอรู้สึกรังเกียจไม่ว่าจะ อะไรก็ตามที่เขาเคยแตะต้อง รวมไปถึงตัวเธอเอง เธอยัง รู้สึกรังเกียจตัวเอง และเด็กในท้องของเธอก็รู้สึกรังเกียจ แต่ยังไงก็ตาม พอเธอนึกถึงตอนเวลาที่เธอคลอดลูกออก มา เขาต้องไปเรียกคนอื่นว่าแม่ ใจของเธอก็เหมือนถูกบีบ ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกผูกพันกับเด็ก และหวังว่าเขาจะเติบโต อย่างแข็งแรง

แต่ว่าเธอไม่เคยคิดจะแตะต้องตัวเด็กเลย ไม่ใช่ เพราะเธอใจดำ แต่เธอไม่สามารถเผชิญกับเชื้อที่คีริน ปล่อยเข้ามาในร่างกายด้วยวิธีที่ข่มขืนเธอ

เธอกินเสร็จก็ไม่ได้กินปลาที่เขาแกะให้เลย จากนั้น ก็ออกจากโต๊ะอาหาร คีรินเลยหัวเราะขึ้นอย่างเลือดเย็น “ทำไม รังเกียจผมหรอ?”

เธอก็ตอบกลับ “ไม่หรอก ฉันก็สกปรกเหมือนกัน!”

เธอบอกว่าตัวเองสกปรก จริงๆก็หมายถึงว่าเขา สกปรกนี่แหละ เธอโตป่านนี้ก็เคยมีความสัมพันธ์กับเขา คนเดียว เธอบอกว่าเธอสกปรก งั้นก็เพราะเขาแพร่เชื้อให้ กับเธอ!

ตอนที่เธอกำลังจะเดินออกมา คีรินก็อุ้มเธอขึ้นจาก ข้างหลัง เธอรู้สึกตกใจจนลูกในท้องดิ้น
“นี่คุณจะทำอะไร??” เธอรู้สึกตกใจจึงถามขึ้น

จริงๆแล้วในใจรู้ว่าเขากำลังมีอารมณ์ทางเพศ และ เขาก็รู้ดีว่าเธอท้องโตแล้ว คงจะทนกับการกระทำแบบนั้น ของเขาไม่ได้อีก และอาจจะเสี่ยงต่อการแท้งลูก แล้วยัง ทำให้เธอเสียสุขภาพ

แน่นอนว่าเธอก็รักสุขภาพของตัวเอง

คีรินจึงจ้องหน้าเธอ “บอกว่าผมสกปรกไม่ใช่หรอ? เหอะๆ.. .และคุณก็ไม่ได้สะอาดด้วย งั้นเราก็สกปรกไป ด้วยกัน!