ตอนที่ 133 ใบตรวจภาวะการเจริญพันธุ์(1)
จันทรเข้าไปนั่งในรถปยุต ทันใดนั้นบรรยากาศในรถก็อึ มครึม ชื่นใจแอบเหลือบมองกลับมาหาผลิน ดวงตาเต็มไป ด้วยความรู้สึกผิด ถ้ารู้ว่าจันทรจะมา เธอจะไปเป็นก้างขวาง คอ จะไม่ทิ้งตำแหน่งข้าง ๆ ปยุตให้ผู้หญิงต่ำต้อย อย่าง จันทรแน่
ชนัยดื่มไวน์ไปเล็กน้อย ถึงแม้ว่าสมองจะมึนๆ แต่ จิตสำนึกยังชัดเจน เขาและชื่นใจก็เช่นเดียวกัน รู้สึกถึงกลิ่น ของดินปืนตลบอบอวลอยู่ทางด้านหลัง
“นายดื่มมาเหรอ”
ปยุตจ้องเขาอย่างรวดเร็ว เขาพยักหน้าเล็กน้อย”อึมครับ ดื่มมานิดหน่อย”
“นายขับรถได้ไหม มานี่ให้ฉันขับเอง”
“โอ้ไม่ ๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ มีผมเป็นเลขาฯ อยู่ที่นี่ แล้ว จะให้คุณยุตขับรถได้ยังไง”
พูดอย่างสละสลวย ที่จริงแล้วผลินเข้าใจดี ชนัยแค่ไม่ อยากอยู่ระหว่างเธอกับจันทร ในความเป็นจริง ชนัยคุ้นเคย กับจันทรมาก่อน ถ้ามานั่งตรงนี้ ก็ต้องมีการสนทนา แม้จะไม่ อยากพูดคุยต่อกันก็ตาม แล้วผลินก็ยังนั่งถัดจากเขา ถ้า เขาพูดคุยกับจันทรมันก็ชัดเจนว่าเขาทำเรื่องที่ผิดต่อผลิน ใช่ไหมล่ะ มันจะดีกว่าที่จะเป็นคนขับรถตัวเล็ก ๆ ที่ไม่รู้จักใคร นี่จะช่วยป้องกันอันตรายจากการถูกยิงทั้งที่นอนอยู่
ปยุตก็ไม่อยากให้ผลินรู้สึกไม่สบายใจ แต่ก็ไม่สามารถ ใจร้ายต่อจันทรได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คนสองคนที่เคย มี ประวัติต่อกันในสามปีที่ผ่าน ถ้าเป็นคนแปลกหน้ามา ขอความช่วยเหลือจากเขาในวันที่ฝนตก มันเป็นไปไม่ได้ สําหรับเขาที่จะไม่สนใจมัน
แต่แค่ชนัย ตาบอดเกินไปที่จะมองเห็น
รถค่อย ๆ เคลื่อนตัว แล้วก็เข้าไปในการจราจรบนท้อง ถนน ฝนตกหนักขึ้นและหนักขึ้น เมืองทั้งเมืองดูเหมือนจะ ตกอยู่ในโลกใต้ทะเล บรรยากาศในรถก็ยังอึมครึมหนัก ไม่มี แม้เสียงใด มีเพียงแค่เสียงลมหายใจ และเสียงลมหายใจ ก็ยังยุ่งเหยิงและไม่เป็นระเบียบ “ขับรถช้า ๆ หน่อย สภาพ อากาศแบบนี้มันง่ายที่จะเกิดอุบัติเหตุนะ
“อืมได้ครับ”
ทันทีที่ปยุตพูดจบ ข้างหน้าก็เป็นไฟแดง รถหยุดลงเป็น ทิวแถว แต่ชนัยหยุดเหยียบคันเร่งไม่ทัน เกิดเสียงดังปัง ชนรถที่จอดอยู่ข้างหน้า
กร็ด…
เกิดเสียงกรีดร้อง และเสียงกระจกแตก ผลินกับจันทร ตกอยู่ในความตื่นตระหนก และในช่วงเวลาที่อันตราย ปยุต กอดผลินไว้โดยสัญชาตญาณ
จันทรจ้องมองด้วยความตกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อสายตา ตัวเอง ผู้ชายที่เธอเคยคิดว่ารักเธอ ในช่วงเวลาที่สำคัญ ที่สุดนั้น กลับเป็นผู้หญิงอื่นที่ไปปกป้องร่างกายของเธอ
เพราะว่าชนัยหลุดจากการควบคุม ก่อให้เกิดอุบัติเหตุ ร้ายแรงตามมา ที่เกิดเหตุตกอยู่ในความวุ่นวายอย่าง รวดเร็ว หน้าผากของปยุตถูกเศษกระจกบาด จนเลือดไหล ออกมา แต่เขาก็ไม่สนใจความเจ็บปวด กังวลกับผลินและ สอบถาม”ลิน ไม่เป็นไรใช่ไหม ได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือ เปล่า”
ผลินส่ายหน้าที่ซีดเผือด “ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้บาดเจ็บอะไร แล้วคุณล่ะ คุณได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า”
ผลินเห็นเลือดบนหน้าผากของเขา เธอรีบหยิบ ผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าคุณเลือดออก คุณมีเลือด ออกที่ หน้าผากด้วย!
“ผมไม่เป็นไร”
ปยุตไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง กังวลแต่ว่า ผลินจะบาดเจ็บ ให้ผมดูหน่อย ว่าคุณได้รับบาดเจ็บที่อื่นอีก ไหม”
จันทรหัวใจแตกสลายมองพวกเขาทั้งสอง ในที่สุด ตอน นี้ก็ได้ตระหนักถึงความเป็นจริงที่โหดร้าย ผู้ชายที่เคย กอด เธอไว้ในอ้อมแขน หัวใจของเขา ที่จริงไม่ใช่ของตัวเองอีก ต่อไปแล้ว
คํารวจจราจรมาแล้ว รถพยาบาลก็มาแล้วด้วยเหมือน กัน ชนัยกับชื่นใจที่นั่งอยู่แถวหน้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ถูก ลากออกไปขึ้นรถพยาบาล ตอนนั้นปยุตเพิ่งตระหนักถึงการ มีตัวตนของจันทร หันหน้ากลับไปถามเธอ เธอได้รับ บาด เจ็บหรือเปล่า”
จันทรมองเขาอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยตอบฉันได้รับบาด
เจ็บ”
“คุณได้รับบาดเจ็บตรงไหน”
“ตรงนี้ค่ะ”
จันทรดึงเสื้อตัวเองลง เผยให้เห็นตรงตำแหน่งชื่อของ เขาที่ถูกสักเอาไว้บนหน้าอก เห็นไหม ตรงนี้ มันได้รับ บาด เจ็บ”
ผลินจ้องเข้าไปในตัวอักษรสีเข้มบนหน้าอกของเธอ แล้วจึงค่อยๆ หันหน้ากลับ
ปยุตดึงเสื้อผ้าของเธอขึ้น แล้วพูดเสียงหนักว่า “อย่าทำ แบบนี้”
จันทรปัดมือเขา ผลักประตูเปิดด้วยความโกรธ แล้ววิ่ง ออกไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เธอวิ่งร้องไห้ออกไปจนถึงวิลล่าเพิ่มสิน เคาะประตู คอนโดมิเนียมของทัตดา ทัตดาเปิดประตูออก ถามอย่างสงสัย เกิดอะไรขึ้น”
“แม่บุญธรรม…”
เธอโถมตังลงในอ้อมแขนของเธอ แล้วร้องไห้อย่าง คลุ้มคลั่ง
ทัตดาลูบแผ่นหลังที่เจ็บปวดของเธอและพูดว่า อย่า ร้องไห้ อย่าร้องนะ บอกแม่บุญธรรม ว่าเกิดอะไรขึ้นกัน แน่
“จะทำยังไงดีคะ หัวใจของพี่ยุตไม่ได้อยู่ที่ฉันอีกต่อไป แล้ว”
จันทรนึกถึงภาพที่ปยุตไม่สนใจเธอ หัวใจก็พลันเจ็บปวด
รุนแรง
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วค่อยมาเล่าให้แม่บุญธรรมฟัง นะ”
ทัตดาดึงเธอเข้าไปในห้องน้ำ แล้วจึงเอาเสื้อผ้าที่ สะอาดให้กับเธออาบน้ำก่อน แม่บุญธรรมจะไปชงกาแฟ ร้อน ให้เธอ”
จันทรอาบน้ำแล้วออกมา ไปนั่งบนโซฟา ทัตดายื่นแก้ว กาแฟในมือให้กับเธอ ดื่มนี่ซะ มันเป็นกาแฟเขากวาง จาก อเมริกาใต้ มันมีผลที่ดีทำให้ผ่อนคลายส่งผลต่อความมั่นคง ทางอารมณ์”
“ขอบคุณค่ะ”
เธอรับมันไปด้วยมือเดียว หลังจากจิบไปน้อย ๆ ก็เริ่ม พูดในสิ่งที่เกิดขึ้น พูดถึงปยุตในช่วงเวลาสำคัญ ปกป้อง ร่างกายของผลินด้วยตนเอง แล้วน้ำตาก็เอ่อขึ้นมาอีกครั้ง
“เขาไม่ได้รักฉันอีกต่อไปแล้ว เขาไม่ได้รักฉันแล้วจริง ๆ หากเขายังคงรักฉันบ้างแม้เพียงนิด ก็คงจะไม่มีวันลืม ฉันที่ นั่งอยู่ข้างเขา”
ทัตดาถอนหายใจ“จันทร เธอวางใจได้ แม่บุญธรรมจะ ช่วยให้เธอได้ผู้ชายคนนั้น ไม่ว่ายังไงก็ตาม ผู้ชายคนนั้น ต้องเป็นของเธอ
เธอกล่าวเพิ่มเติมอีกในใจว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นของเธอ หนูผลินก็จะได้เป็นของลูกชายฉัน
“แม่บุญธรรมจะทำยังไงคะ หัวใจของเขาไม่ได้อยู่ที่ฉัน แล้ว คุณจะสามารถทำอะไรกับมันได้อีก”
“มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจับคู่ แต่มันก็ไม่ได้ยากที่จะเลิกกัน
“แต่ตอนนี้พวกเขาดูเหมือนจะรู้สึกดีต่อกันมาก
“แล้วยังไงล่ะ ตั้งแต่สมัยโบราณ ความรักที่ดีก็ไม่ได้จบลง ด้วยดีเสมอไป แม่บุญธรรมสัญญากับเธอว่าจะพยายาม ให้ปยุตกลับมาหาเธอให้ได้”
ทัตดารู้จักกับจันทรเมื่อตอนที่ไปถึงฝรั่งเศสเมื่อสามปี ที่แล้ว ตอนนั้นเธอไปสมัครงานที่บริษัท ทัตดาบังเอิญได้ รู้ ว่าเธอตกหลุมรักกับลูกชายของธามัน และยังรู้ว่าธามัน ใช้วิธีต่างๆ นาๆ แยกทั้งคู่ออกจากกัน รู้สึกโกรธและในเวลา เดียวกันก็รับเธอเป็นลูกบุญธรรม เพราะมีศัตรูร่วมกัน ความ สัมพันธ์ระหว่างพวกเขาถึงจะแตกต่างแต่ก็คล้ายคลึง อย่าง เป็นธรรมชาติ
จันทรอยู่ที่บ้านของทัตดาจนถึงห้าทุ่ม จนกระทั่งธรรศ โทรเข้ามาทำไมยังไม่กลับมาอีก”
“รถฉันเสีย คุณสะดวกที่จะมารับฉันไหม”
“เธออยู่ไหน”
“วิลล่าเพิ่มสิน”
ธรรศวางสายไป ครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาก็ขับรถไปยังวิลล่า เพิ่มสิน จันทรรออยู่ที่ทางแยก หลังจากได้รับความสงบ และ การสนับสนุนจากแม่บุญธรรม ความรู้สึกที่ไม่แน่นอนก็มลาย หายไป
“ทำไมคุณยังไม่นอน
“เธอยังไม่กลับแล้วฉันจะนอนหลับลงได้ยังไง”
ธรรศเอาใจใส่คาดเข็มจัดนิรภัยให้กับเธอ บ้านที่พวกเขา มาอาศัยอยู่นั้นห่างกันไม่ถึงร้อยเมตร ธรรศเห็นรถของ เธอยังไม่กลับมา เขารู้สึกไม่สบายใจจึงโทรหาเธอ
“ไม่ต้องรอฉันหรอก ไม่ได้อยู่ในฝรั่งเศสสักหน่อย ฉันจะ ไม่หลงทางหรือถูกลักพาตัวแน่นอน”
เขาไม่ได้พูดอะไร ขับรถออกจากวิลล่าเพิ่มสิน ฝนหยุด ตกไปเมื่อชั่วโมงที่แล้ว จันทรลดกระจกหน้าต่างเปิดครึ่ง หนึ่ง ลมเย็นที่พัดมาผสมกับกลิ่นชื้นของสายฝน
“ไม่ใช่ไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณเฉลิมพลหรอกเหรอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้
ธรรศแกล้งทำเป็นสุ่มถาม
“อารมณ์ไม่ค่อยดี ก็เลยมาคุยกับแม่บุญธรรมน่ะ
เอี๊ยด—— ธรรศจอดรถเข้าข้างทาง เขาลงจากรถ ยืนอยู่ หน้ารูปปั้นยักษ์ของเทพธิดาเวียนนา ยืนเท้าเอวด้วยมือทั้ง สองข้างจ้องมองหยดน้ำออกมาจากน้ำพุเป็นเวลานาน
“เป็นอะไรเหรอ”
จันทรลงจากรถ ยืนอยู่ข้างหลังเขาและถามด้วยความ สงสัย
“ผมไม่ชอบให้เธอมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคุณทัตดา”
ธรรศไม่ซ่อนความรู้สึกของเขาที่ไม่ชอบทัตดา
“ผู้หญิงคนนี้นะ จิตใจของเธอเหมือนเด็ก เธอไม่รู้ หรอกว่าลึก ๆ แล้วเธอกำลังวางแผนอะไรอย
“ธรรศ ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้นกับแผ่นกรรมของฉันจะ เธอลืมไปแล้วเหรอว่าสามปีที่ผ่านมาในฝรั่งเศส เธอช่วย และดูแลฉันเหมือนกับเป็นแม่แท้ๆ
“ในโลกนี้ไม่มีอาหารฟรี เธอดูแลเธอและช่วยเธอมันต้อง เป็นประโยชน์กับเธอ หรือแม้แต่มีคนมากมายในฝรั่งเศส ทำไมจำเพาะจะต้องมาดูแลเธอด้วย
“พวกเราคุยกันถูกคอ
“นั่นไม่ใช่เหตุผล”
“เรามีศัตรูร่วมกัน
“นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลพอ
“ในความคิดของเธอนั้นไม่ใช่เหตุผล แต่ในความคิด ของฉันมันเป็นเหตุผล ไม่อย่างนั้นแล้วแม่บุญธรรมจะได้ ประโยชน์อะไรจากฉัน ตอนนี้ใจของหยุดไม่ได้อยู่ที่ฉันแล้ว ฉันไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่เธอยังเต็มใจที่จะช่วยฉันมัน ก็พิสูจน์ได้ว่า เธอปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นลูกสาวแท้ๆ
ห์ ธรรคยิ้มเยาะ ผมไม่รู้ว่าเธอโง่หรือไร้เดียงสากันแน่ เธอรู้หรือเปล่าว่าลูกชายเขาชอบแสนน่ะ”
“ถ้าเธอจับคู่เธอกับปยุต
แล้วผลินจะตกอยู่ในมือของใคร
จันทรยักไหล่อย่างไม่พอใจ แล้วยังไงล่ะ ถึงแม้ว่าเธอ จะเห็นแก่ตัว แต่ฉันก็เหมือนกัน ทั้งหมดที่ฉันแคร์คือพี่ยต จะกลับมาหาฉันหรือไม่แค่นั้น”
ดวงตาของธรรศมีแววประหลาดใจฉับพลัน จันทร ตั้งแต่ เมื่อไหร่กัน ที่เธอมีความคิดที่เห็นแก่ตัวอยู่ในหัวแบบนี้
หลายปีก่อน ธรรศที่อยู่ในช่วงเวลาอันหนาวเหน็บ เห็น สาวสวยเหมือนดอกไม้ ช่วยคนตาบอดและภรรยาข้ามถนน ตอนนั้นเธอ มีใบหน้าที่เรียบง่ายกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนทิ้ง ความประทับใจที่พิเศษไว้ในจิตใจของเขา แต่น่าเสียดายที่ โชคไม่ดี ครั้งที่สองที่เขาได้พบเธอ เธอเป็นแฟนของลูกพี่ ลูกน้องของเขา เขาไม่มีวิธีที่จะระงับการเต้นของหัวใจที่มี ต่อเธอ แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายไปแย่งผู้หญิงกับญาติของตัวเอง และทั้งสามคนก็เข้ากันได้ดีเหมือนเป็น ครอบครัวเดียวกัน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยแสดงความรักของเขากับจันทร แต่ จันทรก็รับรู้ได้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ