บทที่ 76 ตัวตนที่แท้จริง

ย่าเธอเลยมานั่งบนเตียงของเธอ จากนั้นก็มองเธอ ด้วยสีหน้าที่ลังเล เธอเลยพูดขึ้น “ย่ามีอะไรก็พูดมาตรงๆ เลยค่ะ!”

เธอเหมือนจะถามญาดาทางอ้อม “หลายปีมานี้ แม่ หนูกับหนูเป็นยังไงบ้าง?

ญาดาตอบกลับ “ค่อยยังชั่วค่ะ! ไม่ดีไม่แย่

ย่าเธอเลยถามเธอ “หนูผมขนาดนี้ บ้านที่แม่หนูพา ไปอยู่เลี้ยงหนูไม่ดีใช่ไหม”

เธอเลยคลี่ยิ้มให้เธอ “ไม่นะคะ พวกเขาดีกับหนู มากๆ หนูมีชีวิตที่ดีมากๆ

ย่าเธอเลยพูดขึ้น “มีชีวิตที่ดีก็ดีไป ปีก่อน ก่อนที่ปู่ ของหนูจะจากไป แกก็บอกฉัน ถ้าตอนมีชีวิตอยู่ยังได้เจอ หนู ก็บอกความตัวตนจริงๆของหนูให้หนูฟัง”

“ตัวตนที่แท้จริง?” เธอเลยถามขึ้นด้วยความแปลก

ย่าจึงพูดขึ้นต่อ “หนูไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อหนู”

พูดจบเธอก็รู้สึกสะดุ้งตกใจเหมือนถูกฟ้าผ่า หย่าของ เธอบอบธอด้วยความเป็นห่วง
ผ่านไปสักพักเธอจึงเอ่ยปากขึ้น “หนูไม่ใช่ลูกของ

พ่อ?”

ย่าพยักหน้า “ใช่ ถ้าหนูเป็นหลานแท้ๆของฉัน ฉันกับ ปู่หนูก็คงจะรับเลี้ยงหนู แต่ไม่ใช่ปล่อยให้แม่ของหนูพา หนูไป หลายปีมานี้ ฉันกับปู่ก็กลัวว่าหนูจะกลายเป็นผู้หญิง อย่างแม่หนู”

ความจริงนี้เธอยากที่จะรับได้

เธอเลยถามขึ้นอีกครั้ง “หนูไม่ใช่ลูกของพ่อ? คุณ พูดเล่นหรือเปล่า?”

นี่เป็นไปได้ยังไง เธอไม่อยากจะเชื่อ เธอไม่ใช่ลูก แท้ๆของพ่อเธอ แล้วทำไมพ่อเธอถึงได้รักเธอขนาดนั้น ในความทรงจําของเธอ เธอจำได้ว่าพ่อของเธอรักใคร่เธอ อย่างหัวแก้วหัวแหวน ถ้าไม่ใช่พ่อแท้ๆ เขาจะทำแบบนั้น ไปทําไม?

“ญา นี่เป็นเหตุผลที่ทำไมฉันกับปู่ถึงไม่รับหนูมา เลี้ยง เพราะว่าหนูไม่ใช่หลานแท้ๆของฉัน ทุกครั้งที่มอง หนู ฉันกับปู่หนูก็มักจะนึกถึงเรื่องนั้น หนูอย่าโกรธพวกเรา เลย”

“งั้นหนูเป็นลูกของใคร พ่อแท้ๆของคุณคือใคร?”ญาดาเอ่ยปากถามย่าเธอ

ย่าจึงทํานัยน์ตาที่หม่นหมอง “หนูต้องไปถามแม่ของ หนู หรือหล่อนอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของหนูคือใคร?”

ย่าของเธอพูดขึ้นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกสับสน “อะไรนะ แม่หนูยังไม่รู้ว่าพ่อของหนูคือใครงั้นหรอ?”

ย่าเธอเลยถอนหายใจแล้วพูดขึ้นอย่างเสียงต่ำ “เรื่องบางเรื่องไม่ควรบอกให้หนูได้รับรู้ ปล่อยให้หนูไป รู้เอง แต่พอฉันไม่พูด หนูก็ต้องไปถามแม่หนูอีก ฉันเลย ต้องพูดออกมา หนูฟังแล้ว ก็อย่าไปคิดถึงมันอีกเลย ใช้ ชีวิตอยู่ต่อดีๆ”

เธอพยักหน้า

ย่าเธอเลยพูดต่อ “พ่อของหนูออกไปทำงานได้หนึ่ง ปีเลยพาสะใภ้กลับมา ก็คือแม่ของหนู แม่ของหนูเกิดมา หน้าตาสระสวยแบบนี้ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน และพ่อหนูก็ รักหล่อนมากๆ พอหนูเกิดมาไม่นาน ฉันก็รู้สึกว่าแม่หนูเป็น สาวสวยเกินไป ฉันกลัวว่าลูกชายฉันจะโดนหลอก เลย ถามพวกเขาว่าพวกเขามีอะไรกันตอนไหน? จากนั้นพ่อหนู เลยตอบไม่ออก”

“สุดท้ายฉันถึงจะรู้ว่าพวกเขาไม่เคยมีอะไรกันเลยแม่หนูไม่เคยชอบพ่อหนูเลย หลังจากที่หนูเกิดมาไม่นาน แม่หนูก็หนีไปอยู่ที่อื่น และพ่อหนูก็เป็นคนที่เลี้ยงหนู เหมือนลูกแท้ๆ จากนั้นแม่หนูก็กลับมาอีก ตอนนั้นแม่หนู ท้องสี่เดือนแล้วคิดจะทำแท้ง สุดท้ายคนที่พาแม่หนูไป ทําแท้งก็คือพ่อหนู ฉันกับปูหนูเลยตัดสินใจจะไม่เอาสะใภ้ แบบนี้ แต่พ่อหนูก็คุกเข่าขอร้องอ้อนวอนให้รับแม่หนูเป็น ลูกสะใภ้เถอะ”

ย่าจึงนํ้าตาตก “ฉันก็มีลูกชายแค่คนเดียว เลยคิดจะ เคารพในการตัดสินใจของเขา เลยกำชับให้พวกเขาใช้ ชีวิตคู่ดีๆและรีบมีหลานให้กับตระกูลฉัน แต่ตอนที่หนูอายุ สามขวบ แม่หนูก็หนีออกจากบ้านอีก และได้ข่าวว่าแม่หนู ถูกเสี่ยรวยๆคอยเลี้ยงดู จริงๆฉันกับปูหนูรู้ตั้งนานแล้วว่า แม่หนูเป็นผู้หญิงขายตัว ดังนั้นถ้าไปถามแม่หนูว่าพ่อแท้ ของหนูคือใคร หล่อนก็คงไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร”

พ่อเลี้ยงเธอมาอย่างโง่ๆตั้งห้าปี พ่อทำมาได้ยัง

ไง???

เธอนึกไม่ถึงว่าตัวเองจะกลายเป็นผู้หญิงขายตัว อย่างแม่เธอ และพ่อที่รักเธอมากที่สุดกลับไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของเธอ ทำไมเขาต้องเลี้ยงผู้หญิงชั้นต่ำอย่างฉันด้วย

คีรินด่าเธอว่าเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ เธอยังจะไม่ยอมรับ จริงๆเขาด่าเธอถูกมาๆ เธอก็คือลูกสาวที่แม่เธอไปมั่วกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้

ทำไมย่าของเธอต้องให้เธอรู้ความจริงแบบนี้ด้วย ทําให้เธอรู้ว่าตัวเองตกต่ำแค่ไหน และทำให้เธอรู้ตัวว่า แม้แต่พ่อดีๆที่เธอมี เธอก็ไม่สมควรได้รับ

พูดจบย่าเธอเลยลูบหัวของเธอ “หลังจากที่หนูถูก รับไปเลี้ยง ฉันกับปู่ก็กลัวว่าแม่หนูจะสอนหนูในทางที่ผิดๆ วันนี้หนูกลับมาเยี่ยมฉันแบบนี้ ก็ทำให้รู้ว่าหนูยังเป็นคนที่ มีจิตใจกว่าแม่หนู ญา พูดตรงๆกับฉันนะ หนูใช้ชีวิตที่เมือง ใหญ่ๆนั้น หนูทํางานสุจริตใช่หรือไม่?”

สุจริต คำๆนี้ไม่คู่ควรเธออีกต่อไป คีรินจะแต่งงาน แล้ว หลังจากนั้นเธอก็ต้องมีอาชีพเป็นเมียเก็บของเขา โดยที่เธอหลีกเลี่ยงไม่ได้

ย่าเธอมองเธอเงียบไป เลยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ผิด หวัง “ญา หนูไม่ได้เอาอย่างแม่หนูใช่ไหม?”

เธอรีบส่ายหัวอย่างโกหก “ไม่นะคะ หนู……หนูแค่ รับไม่ได้กับตัวตนจริงๆของหนูเท่านั้น ย่า ย่าออกไปเถอะ หนูง่วงแล้ว”

หลังจากที่ย่าออกไป เธอก็นอนร้องไห้อยู่บนเตียงทั้ง

คืน
จากนั้นพอถึงเวลาตอนประมาณตีสี่ เธอก็ลุกขึ้นมา แล้ววางเงินก้อนหนึ่งบนโต๊ะ จากนั้นก็มองรูปของแม่เธอ เขาเกิดมาทั้งไม่หล่อและตัวเตี้ย แต่ในความทรงจำของ เธอ เขายิ้มได้ดูดีและเป็นยิ้มที่อบอุ่นที่สุด

เขาเป็นพ่อที่ดี แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่พ่อแท้ๆของเธอ เธอคิดว่า ถ้าแม่ตาย เธอจะเอามาฝังไว้ข้างสุสานของพ่อ จะให้เธอชดใช้ในสิ่งที่ติดค้างกับพ่อไว้

ยิ่งไปกว่านั้นคือพ่อเธอรักแม่เธอขนาดนั้น ก็คงหวัง ว่าแม่เธอจะได้มาอยู่เคียงข้าง

เธอเลยปิดประตูเบาๆแล้วออกไป พอเดินออกไปถึง ตรงถนน ก็มีรถหรูที่ส่องไฟสว่างจอดอยู่ ในหมู่บ้านแห่งนี้ ใครที่ไหนจะขับรถหรูแบบนี้

จากนั้นก็มีคนลงมาน้อมทักทายเธอ “คุณญาดาครับ คุณคีรินสั่งให้ผมมารับคุณครับ!”

ผู้ชายที่ใส่ชุดสูทคุยโทรศัพท์เสร็จ ก็เอาโทรศัพท์ยื่น มาให้เธอ ตรงลำโพงจึงมีเสียงผู้ชายโทนเสียงต่ำดังขึ้น “ผมเป็นคนสั่งในบอร์ดี้การ์ดไปรับคุณเอง กลับมา!”

PS: เตรียมทูช ด้วยนะคะแฟนๆเล่ห์รักซาตานทุก คน ชีวิตที่อาภัพของนางเอก สุดท้ายคนที่เธอคิดว่ารักเธอที่สุด กลับไม่ใช่พ่อแท้ๆของเธอ ต้องติดตามตอนต่อไป ญาดาจะได้ชื่อเป็นเมียเก็บอย่างแท้ทรู! ฝากติดตามกัน ด้วยนะคะ ร้ากกกกกก