ตอนที่ 114 ความสมดุลภายในจิตใจ
“โอเค ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”
ผลินรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วขับรถไปที่บริษัท
หลังจากที่ผลินมาถึงบริษัท ชนัยกำลังรอเธออยู่ในห้อง เลขาฯ เห็นเธอมา ก็ถอนหายใจโล่งอกเข้าไปข้างใน เร็ว ๆ ครับ คิดว่าคงเริ่มต่อสู้กันแล้ว”
ผลินไปยังประตูห้องของประธาน แต่ไม่ได้ผลักประตู เข้าไปข้างในทันที ยืนอยู่ตรงประตู เพื่อฟังการสนทนาเงียบ
“นายยังมีหน้ามาปรากฏตัวต่อหน้าผมอีกเหรอ ออกไปจาก ที่นี่เดี๋ยวนี้”
เสียงนั้นคือปยุต ที่เต็มไปด้วยความโกรธจัด
หลังจากที่เขาพูดจบ แก้วกาแฟที่โต๊ะก็ถูกปัดทิ้ง มันลอย มายังศีรษะของธรรศ กระแทกเข้ามาจนเลือดไหลออกมา จากหน้าผาก
“ที่ผมมาหานายวันนี้ ไม่ใช่เพราะมีอะไรที่รู้สึกผิดต่อนาย แต่ผมอยากจะบอกนาย ว่าจันทรไม่เคยทรยศนาย ไม่ว่าจะ เป็นร่างกายหรือหัวใจ”
“หึ นายคิดว่าที่ผ่านมาตั้งสามปีผมจะเชื่อนายงั้นเหรอ”
“มันไม่สำคัญหรอกว่านายจะเชื่อผมหรือไม่ นายสามารถ ถามได้ด้วยตัวเอง คำพูดของเธอนายจะเชื่อหรือเปล่าล่ะ”
ปยุตพูดเสียงเย็นและโหดร้ายคำพูดของสุนัขชายหญิง อย่างพวกนาย ผมจะไม่มีวันเชื่ออีกแล้ว”
ผัวะ!
ธรรคต่อยเข้าที่ใบหน้าของปยุต เขาคำรามด้วยสีหน้า โกรธจัด ผมจะไม่ปล่อยให้นายด่าเธอ คนทั้งโลกมีสิทธิ์ ด่า เธอได้ แต่นายทำไม่ได้!
ปยุตตอบโต้ทันที ใช้เท้าถีบไปที่ช่วงท้องของธรรศ“ถ้า นายชอบเธอมาก ชาตินี้พวกนายก็ไม่ต้องกลับมา กลับ มา ทำอะไรอีก มาแสดงความสุขของพวกนายหรือไง”
“มันเป็นเพราะนาย เหตุผลที่จากไปก็เพราะนาย และตอน นี้ที่กลับมาก็เพราะนาย ทั้งหมดมันเป็นเพราะนาย ใน โลก ของจันทร มีแต่นายคนเดียวเท่านั้นปยุต!
“ไอ้***พอได้แล้ว มันไม่ใช่สมัยก่อนที่พวกนายจะมาปั่น หัวผมเล่นได้อีกแล้ว”
ปยุตโกรธมาก ธรรศเองก็ไม่แพ้กัน ตะคอกกลับ ไป”ครอบครัวของจันทรถูกทำลายก็เพราะนาย ที่ผมมาวัน นี้ก็ เพื่อทวงความยุติธรรมให้กับเธอ!!”
ทันใดนั้น ปยุตก็หยุดมือ ถามด้วยใบหน้าซีดเผือด นายเพิ่งพูดว่าอะไรนะ”
ธรรคเช็ดเลือดที่มุมปากและพูดขึ้น“ถ้าอยากรู้ก็ถาม จันทรด้วยตัวเอง อย่าคิดว่าเธอจะไม่ร้องไห้ไม่เสียใจ อย่า คิดว่าเธอต้องขอโทษนาย เธอไม่ต้องขอโทษนาย ที่ต้อง ขอโทษจริง ๆ คือพวกนายตระกูลทรัพยสานต่าง หาก!!”
“พูดให้มันเคลียร์หน่อย!”
ปยุตกระชากคอเสื้อเขา แต่เขาก็สะบัดตัวออก“ไม่ใช่ ธุระของผมที่จะต้องมาอธิบายทุกอย่างให้นายฟัง ถ้านาย อยากรู้ ก็ไปถามเอง”
ธรรศมองเขาเป็นครั้งสุดท้าย และจากไปด้วยความโกรธ แต่เดินไปไม่กี่ก้าวก็หันกลับไป”อีกอย่าง นายไม่เชื่อ ความ รู้สึกของจันทรเหรอ เธอจะทิ้งนายไปทำไม หลายปีที่ผ่าน นายตรวจสอบดูบ้างไหม ว่าผู้หญิงที่รักนายมาก ขนาดนั้น ทำไมถึงตกหลุมรักคนอื่นเพียงชั่วข้ามคืน นายไม่เคยสงสัย เลยเหรอ เธออยู่ต่างประเทศทุกวันหวังว่า นายจะค้นพบ ความจริงและตามหาเธอ แต่ผลที่ได้ก็มีเพียงแค่การรอคอย ต้องผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ธรรศเปิดประตู สีหน้าแข็งกระด้าง ผลินยืนอยู่หน้าประตู คนสองคนยืนมองกันและกันครู่หนึ่ง เขาไม่ได้พูดอะไร ออกมา กระชับกีต้าร์บนไหล่แล้วเดินจากไป
ผลินยืนอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง ไม่ได้เข้าไปในห้องของ ประธาน แต่หันหลังและวิ่งออกไปจากบริษัท จับธรรศที่เดินอยู่ บนถนนเอาไว้
“พวกเราไปคุยกันหน่อย”
เธอหายใจหอบหนัก
ธรรศนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพยักหน้า”ไปสิ”
คนสองคนไปยังร้านกาแฟแถว ๆ นั้น ทั้งคู่สั่งคาปูชิโน่ ผลินให้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเอง”เช็ดแผลที่ถูกบาดสิ
“ขอบคุณ”
ธรรศเอาผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดที่มุมปาก จ้องแก้วกาแฟและ เอ่ยถาม อยากคุยเรื่องอะไร
“พวกเราเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า”
ธรรศตะลึง”อืม”
“ถ้าตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนกัน แล้วทำไมต้องช่วยจันทร ทำลายครอบครัวของฉันด้วย”
“ทำไมพูดแบบนี้”
“คุณรู้ว่าญาติของคุณไม่ได้ลืมเธอ แล้วมาพูดคำเหล่านั้น กับเขา ถ้าคุณไม่ได้ตั้งใจจะทำลายแล้วมันอะไร
ธรรศเงียบไปสักพัก แล้วตอบออกมาแผ่วเบา”ผมแค่พูด ความจริง”
“อะไรคือความจริง ทำไมจันทรต้องทิ้งคุณปยุตไป ครอบครัวของเธอถูกทำลายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณปยุต”
“มันยากที่จะพูด”
“คุณก็เอาแต่ขอไปทีกับฉัน มีอะไรจะพูดไม่ได้
“การไม่รู้ในบางเรื่องก็ดีกว่าที่จะรู้ ดังนั้นที่ไม่ควรถามก็ อย่าถามอีก”
“คุณคิดว่าฉันจะไม่ตรวจสอบมันเหรอ”
ธรรศไม่ตกใจ แล้วแต่ ถ้าคุณต้องการที่จะตรวจสอบ ก็ตามใจ ยังไงก็ตาม ผมเตือนคุณแล้ว บางครั้งแกล้งทำ เป็นไม่รู้ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย”
เขาหยิบตั๋วออกมาจากกระเป๋า “ผมจะมีการแสดงครั้งแรก ตั้งแต่ผมกลับมา ถ้าคุณมีเวลาก็ไปดูนะ”
เขาวางตั๋วเอาไว้และก้าวออกไป ผลินจ้องตั๋วคอนเสิร์ต ในมือด้วยความประหลาดใจ Magic (เวทมนตร์) จะพา ค่ำคืนแห่งดวงดาวมาพบกับคุณ
เพิ่งรู้ว่าธรรศเป็นสมาชิกวงเมจิก ไม่แปลกใจเลยที่ เขาร้องเพลงได้ดี ยังจำได้เมื่อสี่ปีก่อนตอนที่เธอเพิ่งเข้าทํางานในเมือง B มีวงดนตรีที่ดังมาก ชื่อว่าวงเมจิก แต่ เพียงไม่กี่ปีต่อมาก็หายไป ผลินไม่เคยคิดเลย ว่าที่วงนี้ หาย ไปจะเป็นเพราะว่าธรรศจากไปโดยไม่ลา
ดื่มกาแฟจนหมดแล้ว เธอลุกขึ้นและออกจากร้านกาแฟ ไป และตรงกลับบ้าน
แค่ก้าวเข้าไปในประตูของคฤหาสน์ ก็เห็นน้องสามีนั่ง อยู่คนเดียวในสระว่ายน้ำ เธอเดินเข้าไปอย่างเงียบ ๆ ร้อง ทักเบา ๆ น้องณีคะ”
ปาณีหันกลับมา พยายามที่จะฝืนยิ้ม”พี่สะไภ้กลับมา แล้ว”
“คิดเรื่องคุณชนัยอีกแล้วเหรอคะ”
เธอนั่งลงและสอบถามอย่างระมัดระวัง
น้องสามีก้มหน้าด้วยสีหน้าเศร้าหมอง”เปล่าค่ะ”
“อย่ามาหลอกฉันเลยค่ะ พี่สะใภ้เคยผ่านมาก่อน จะไม่ เข้าใจสิ่งที่อยู่ในจิตใจของคุณได้ยังไง”
ปาณีพูดไม่ออก หลังจากที่เงียบไปนานก็พูดขึ้น“ฉันไม่ เป็นไรแล้วค่ะ มันมีกระบวนการไม่ใช่เหรอคะ พวกคุณทุก คนวางใจได้ค่ะ อีกไม่นานฉันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
“งั้นก็ดีแล้วค่ะ”
ผลินอยากพูดเรื่องที่ผ่อนคลาย พยายามทำให้เธอ อารมณ์ดีขึ้น“นั่นสิ วันเกิดของคุณใกล้จะถึงแล้วใช่ไหมคะ อยากได้อะไรเป็นของขวัญ ฉันจะให้มันกับคุณเองค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ไม่มีอะไรที่อยากได้เลย
“คุณคงไม่เหมือนพี่ชายของคุณที่ไม่ชอบฉลองวันเกิดใ ไหม”
ปาณีสายหน้าอย่างรวดเร็ว เปล่าค่ะ ฉันแค่ไม่อยาก พบปะเพื่อนฝูงช่วงนี้น่ะค่ะ”
ทุกปีปาณีจะเชิญเพื่อนกลุ่มใหญ่มาฉลองปาร์ตี้วันเกิด กันที่บ้าน แต่ในปีนี้ เธอไม่มีอารมณ์จริง ๆ
ผลินมองเข้าไปในดวงตาที่รู้สึกสูญเสียของเธอ จากนั้น จึงยิ้มให้ได้ค่ะ แล้วแต่คุณจะตัดสินใจเลย
หลังจากที่ขึ้นมาบนห้อง เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออก มาแล้วโทรหาชนัยทันที
“ฮัลโหล? นายหญิง คุณยุตไม่เป็นอะไรครับ คุณไม่ต้อง เป็นห่วงนะครับ”
ชนัยคิดว่าผลินจะสอบถามความเป็นไปของปยุต แต่เธอ กลับพูดเรื่องอื่นแทน“ฉันไม่ได้ถามถึงเขา”
“อ้าว แล้วมีอะไรเหรอครับ”
“วันเกิดของน้อง กําลังใกล้เข้ามาแล้ว ฉันคิดว่าถ้าคุณ สะดวก คุณจะอยู่กับเธอในวันนั้นได้ไหม”
ในสายเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นจึงตอบตกลง ได้ครับ”
“งั้นก็ตกลงตามนี้ เช้าของวันมะรืนคุณมารับเธอนะคะ”
“ครับ”
เวลาพลบ ปยุตกลับมาจากบริษัท ผลินทําตัวเป็นปกติ ไม่ได้ถามอะไร ถึงแม้ว่าเธอจะได้ยินทั้งหมดทุกอย่าง แล้ว ก็ตาม
ขณะที่ปยุต ก็รู้ว่าเธอได้ยิน
หลังจากทานข้าวเย็น เธอขึ้นไปข้างบนเพื่อเลือกชุด สวย และแต่งหน้าอย่างสวยงาม หยิบกระเป๋าและเตรียมที่ จะ ออกไป
ก้าวออกจากห้องนอน ปยุตก็ตามขึ้นมา มองเธอตั้งแต่ หัวจดเท้าแล้วเอ่ยถามไปไหน”
“ไปเดินบน”
“เป็นอะไรถึงไปเดินเล่นในวันที่อากาศหนาวแบบนี้
“มีความสุข”
สะพายกระเป๋านบนไหล่ แล้วก้าวลงข้างล่าง เธอไม่ได้ ขับรถ เดินตรงไปยังสถานที่จัดแสดงที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ใน เมือง
เธอนั่งตามที่นั่งที่ธรรศให้มาบนตัว เธอนั่งอยู่ในแถวแรก หันมองย้อนกลับไปทั่วทั้งห้องจัดแสดงที่สามารถรองรับ คน ได้หลายพันคน ส่วนใหญ่เป็นหญิงสาว ซึ่งเป็นช่วงวัยที่มี ความเพ้อฝัน
รออีกสิบนาที การแสดงเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ จู่ ๆ ไฟ ก็ดับมีดลง ผลินเห็นเงาที่แสงสว่างส่องผ่าน นั่งใน ตำแหน่ง ที่ไม่ไกลจากเธอ เมื่อไฟกระพริบ ผลินมองไปยังที่ตรงนั้น ประหลาดใจเมื่อได้พบ ว่าคนคนนั้นคือจันทร
ผลินหัวใจเต้นแรง แต่ก็ถูกเบี่ยงเบนความสนใจไปอย่าง รวดเร็ว วงดนตรีเมจิกได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว บนเวที มองตรงไปยังธรรศ ทั้งหล่อและมีเสน่ห์ การเต้น เปิดตัวที่สวยงาม เรียกเสียงกรีดร้องจากผู้ชม
“สวัสดีครับทุกคน พวกเราเป็นสมาชิกวงเมจิกครับ สามปี แล้วที่เราทิ้งเวทีไป วันนี้ได้กลับมายืนบนเวทีแห่งความฝัน นี้อีกครั้ง จะเล่นดนตรีที่น่าตื่นเต้นที่สุดเพื่อทุกคนครับ…
แปะๆ ๆ …
เกิดเสียงปรบมือดังสนั่นจากผู้ชม และยังคงดังไม่หยุด ธรรศ ฉันชอบคำพูดที่บ้าคลั่งของคุณ
ธรรศหยุดชั่วครู่ ก่อนที่การแสดงจะเริ่มอย่างเป็น ทางการ ผมอยากพูดกับใครบางคน ณ ที่แห่งนี้ เพลงแรกที่ จะ ร้องนี้เพื่อคุณ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ว่าใน ใจของคุณจะมีผมหรือไม่ จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงในความ รักที่ผมมีให้คุณ ไม่ว่าจะหนึ่งปี สิบปี หรือทั้งชีวิต”
ว้าว!
ผู้ชมเกิดความกระตือรือร้นมากขึ้น คลื่นเสียงกรีดร้อง ดังสนั่น และมีเสียงผิวปาก ทุกสรรพเสียงเหมือนจะทำให้ หลังคาของห้องจัดแสดงถล่มลงมา
ทุกคนต่างก็อยากรู้ว่าธรรศหมายถึงใคร แต่มีเพียงสอง คนที่รู้ดีที่สุด หนึ่งคือผลิน และอีกหนึ่งก็คือจันทร
(รักแท้เพื่อคุณ) ดนตรีเริ่มขึ้นช้า ๆ เสียงของธรรศน่า ๆ ดึงดูดเสมือนสายฟ้าฟาดพาดผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เงียบ สงบ
คู่แข่งที่ไม่มีวิธีโค่นล้มได้ ถึงจะให้ความอบอุ่นประคับ ประคองอยู่ด้านหลังเสมอ ให้ความเอาใจใส่ด้วยความ เต็มใจ ตลอดมา แต่เพียงแค่หวงแหนก็ยังรู้สึกละอาย ใจ…เสียงกรีดร้อง เสียงปรบมือ เสียงตะโกนเรียก เสียงพวก นั้นดัง เข้ามาให้ได้ยิน ผลินต้องยอมรับ ความสําเร็จทาง ดนตรีของวงเมจิกนั้นไม่ได้แพ้วงที่โด่งดังระดับโลก และผู้ หญิง ที่ถูกสารภาพ ก็ช่างโชคดี
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ