บทที่ 72 อยากได้เท่าไหร่

คีรินเดินออกมาจากห้องน้ำ ญาตากำลังนั่งจัดของที่ ซื้อมา วันนี้เธอซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมไปให

และยังมีเสื้อผ้ากับเนคไทของคริน

ตอนแรกญาดาว่าจะเอาใจเขา โดยจะบอกว่าซื้อของ มาให้เขาด้วย แต่ดูจากท่าทางของเขาเมื่อแล้วนั้นเธอก็ ไม่อยากเอาใจเขาแล้ว

คีรินเช็ดผมที่เปียกของตนเอง แล้วเดินมาหาญาต “ของพวกนี้คุณชอบหรอ?”

ญาดาแกล้งยิ้มให้เขา แล้วพยักหน้า “ชอบละจะมีผู้ หญิงคนไหนบ้างที่ไม่ชอบกระเป๋าแบรนด์เนม เครื่อง ประดับ วันนี้ฉันเจอสร้อยเพรชที่สวยมาก แต่ราคาแพง ฉันกลัวคุณว่า ก็เลยไม่ได้ซื้อ

“อยากซื้อก็ซื้อเลย ไม่ต้องช่วยผมประหยัดเงิน หรอก”

ญาดาลุกขึ้นยืนข้างๆเขา “จริงหรอคะ?”

คีรินพยักหน้า “อั้ม อยากได้อะไรก็ซื้อ เกื้อก อย่างที่คุณต้องการได้
ญาดายิ้มเขินๆ “ฉันจะไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย จะซื้อของ เฉพาะที่ฉันชอบจริงๆเท่านั้นค่ะ”

“ไปอาบนําเถอะ ของพวกนี้ทิ้งไว้นี่แหละ พรุ่งนี้ให้

แม่บ้านมาเก็บ”

ญาดาพยักหน้า จากนั้นก็ไปอาบน้ำ

ตอนที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำนั้น ก็เห็นคีรินกำลัง หยิบเสื้อและเนคไทออกมาดู แล้วถามขึ้น “ของพวกนี้คุณ ซื้อให้ผมหรอ?”

“ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบแบรนด์ไหน ก็เลยซื้อตัวที่ฉันเห็น ว่าสวยค่ะ หวังว่าคุณจะชอบนะคะ”

คีรินลุกขึ้นมาแล้วเดินมาช้อนตัวเธอขึ้น จากนั้นก็วาง เธอลงบนเตียง เขาเชยคางของเธอ แล้วจ้องมาที่ดวงตาคู่ สวยนั้น จากนั้นค่อยประทับจูบลงมาตรงซอกคอของเธอ

ญาดาตามอารมณ์ของคีรินไม่ทัน ตอนแรกเขายัง อารมณ์เสีย แต่พอเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ เขากลับดู อารมณ์ดีขึ้น

เขาขึ้นค่อมบนตัวเธอ จากนั้นก็ค่อยๆสอดใส่เข้ามา ครั้งนี้เขายังคงไม่ใส่ถุงยางและฉีดน้ำของเขาเข้าไปในตัวเธอ

โชคดีที่ยาคุมของเขานั้น เธอไม่แพ้

หลังจากที่เขาหลับไปนั้น ญาดารู้สึกเหนียวตัว เธอ เลยไปแช่ตัวในอ่างน้ำ

เธอไม่รู้ว่าตนเองอยู่ในนี้นานเท่าไหร่ จนประตู ห้องน้ำถูกเปิดออก “ญาดา คุณทำอะไร?”

ญาดารีบลุกขึ้นยืน ทำให้เธอเกือบจะล้มลงไป โชคดี ที่ดีริมคว้าตัวเธอไว้ได้ทัน

คีรินพูด “คุณอาบน้ำนานเป็นชั่วโมง เพราะรู้สึก รังเกียจผมหรอ?”

“เปล่าค่ะ การที่คุณไม่รังเกียจฉัน ฉันก็รู้สึกดีใจมาก

แล้ว”

“งั้นช่วยอธิบายให้ผมฟังที่ว่าทำไมต้องอาบน้ำเป็น

ชั่วโมง?”

“ฉัน…ฉัน…” ญาดาอึ้ง คีรินผลักเธอลงบนพื้น ญาดาเจ็บจนแทบจะร้องไห้
แล้วเขาก็พูดเสียงนิ่งๆ “อากาศเย็น คุณรีบอออกมา จากห้องเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา ! ”

ญาดาไม่เข้าใจเลย ว่าเขาเป็นอะไร ทำไมเดี๋ยวดี

เดี๋ยวร้าย?

ญาดาทำตามแต่โดยดี เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดิน ออกมา เขานอนพิงอยู่บนโซฟา เขาคีบบุหรี่เอาไว้ในมือ ถือไฟแช็ก แต่ยังไม่ได้จุด

ญาดาจึงเอื้อมมือไปหยิบไฟแช็กมา เพื่อที่จะจุดให้

แต่คีรินกลับหยุดเธอไว้ “ไม่สูบ ผมเลิกบุหรี่แล้ว !

“คะ?” ญาดามองเขาอย่างไม่เข้าใจ เขาเลิกบุหรี่ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ทั้งที่เขาสูบบุหรี่หนักมากมาก่อน

“แปลกใจอะไร? ก็แค่เลิกบุหรี่ ต้องแปลกใจขนาดนี้ เลยหรอ? เลิกบุหรี่ได้ก็ดี มันดีกับสุขภาพของผม ดีกับลูก ของผมด้วย !”

คีรินดึงเธอเข้ามากอด

ญาดาจึงตอบกลับ “ใช่ค่ะ บุหรี่ไม่ดีกับร่างกาย
“ญาดา คุณชอบชีวิตแบบนี้ไหม?” คีรินถามแล้วเชย คางเธอขึ้น

ญาดาพยักหน้า “ชีวิตที่สุขสบาย นี่คือชีวิตในฝันของ ฉัน ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งมันจะเป็นจริง !

“แล้วคุณชอบไหม?” เขาถามอีกครั้ง

เธอพยักหน้า “ชอบค่ะ ! ”

“ชอบก็ดีแล้ว !

เขาอุ้มเธอไปบนเตียง จากนั้นก็เกิดเธอนอนทั้งคืน ! ตอนเช้า เขาไม่ลืมที่จะประทับจูบลงบนหน้าผากของ เธอ การกระทำของเขาทำให้ญาดาหัวใจเต้นแรง

หลังจากที่คีรินออกไปทำงานนั้น ญาดาก็ตื่นนอน

เธอกินอาหารเช้าเสร็จ ก็เริ่มไปร่างงานที่ห้องหนังสือ ของเขา เธอไม่ได้ร่างภาพเต็มฝีมือ เพราะไม่อยากให้คีริน รู้ว่าเธอทำงานได้ดีกว่านี้

เธอร่างภาพไปสักพัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ปลาย สายคือสงกรานต์ “เงินได้มารียัง?”
ญาดาถามกลับ “แล้วคุณหาหลักฐานได้มากแค่ไหน

แล้ว?”

ถ้าไม่มีหลักฐาน ก็อย่าหวังจะได้เงินจากเธอ

เงินร้อยล้านไม่ใช่น้อยๆ เธอจะมีได้ยังไง แค่ล้าน เดียวเธอยังไม่มีเลย

แต่การที่เธอไม่มี ไม่ได้หมายความว่าคีรินจะไม่มี

สิ่งที่ญาดาต้องทำก็คือเอาเงินมาจากคีรินให้ได้

แน่นอนว่าถ้าคีรินไม่ให้ เธอก็มีวิธีอื่น

ผ่านไปอีกหลายวัน

สงกรานต์ติดต่อมาหาญาดาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาบอกว่า ได้หลักฐานแล้ว ให้เธออกไปเจอเขา

ญาดาออกไปพบเขา ตอนที่คีรินออกไปทำงาน หลัง จากที่เจอสงกรานต์แล้วนั้น เขาก็ยื่นบางอย่างให้เธอ มัน คือคลิปเสียง

ญาดาฟังอยู่หลายรอบ จนมั่นใจว่าเป็นเสียงของคีริน เธอรู้สึกดีใจมาก
ญาดาฟังอีกหลายรอบ ถึงแม้ว่าหลักฐานนี้จะเป็น เสียงของเขาจริงๆ แต่ว่าโทษมันไม่มากพอ คีรินอย่างมาก ก็แค่โดนปรับ แต่ไม่ถึงขั้นเข้าคุก

“หลักฐานไม่มากพอ ! ” ญาดาพูดขึ้น

“นี่มันก็แค่น้ำจิ้ม ของจริงรออยู่” สงกรานต์บอก

“คุณมีหลักฐานมากกว่านี้หรอ เอามาให้ฉันดูหน่อย

สิ! »

สงกรานต์จึงเล่นลูกไม้กับเธอ “อย่าใจร้อนสิ ผมให้ คลิปเสียงนี้กับคุณแล้ว คุณไม่คิดจะให้อะไรตอบแทนผม หน่อยหรอ?”

ญาดารู้ว่าสิ่งที่สงกรานต์ต้องการคืออะไร “คุณอยาก ได้เท่าไหร่?”