บทที่ 67 เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย

ตอนแรกเขายังอารมณ์ดีๆอยู่เลย แต่พอญาดาพูดจบ สีหน้าของเขากลับเปลี่ยนไป เธอจึงรีบพูดอธิบาย “เมื่อ ก่อนฉันผิดเองค่ะ ที่ทำให้คุณต้องคอยโโห อันที่จริง เมื่อก่อนชีวิตของฉันก็สุขสบายดี ครอบครัวสุขสำราญ ทำให้ฉันมีที่หลบฝนหลบแดด ทำให้ฉันโตขึ้นมาได้อย่าง แข็งแรง ในใจส่วนลึกๆของฉันนั้น ก็รู้สึกซึ่งในบุญคุณนี้ มาก ! ”

ญาดาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะสามารถพูดโกหก หน้าตายแบบนี้ได้

คีรินเชยคางเธอขึ้น ญาดาหัวใจเต้นแรง

“ญาดา ตอนนี้นับวันคุณก็ยิ่งโกหกเก่งขึ้นมา !

ญาดายิ้มแห้งๆ “คุณคีรินชอบเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้ โกหกสักหน่อย ฉันพูดความจริงนะคะ ถ้าไม่มีครอบครัว พวกคุณ ฉันคงไม่ได้เรียนหนังสือแบบนี้หรอกค่ะ”

“จริงหรอ? คุณรู้สึกว่าครอบครัวผมมีบุญคุณกับ คุณ! »

ญาดาพยักหน้า “ใช่ค่ะ !”

คีรินเมื่อฟังเธอพูดจบ ก็อุ้มเธอขึ้นมา แล้วเดินไปที่ห้องนอน

ญาดากอดคอของเขาเอาไว้ แล้วยิ้มให้เขาหวาน ที่สุดเท่าที่เธอจะยิ้มได้

เขาวางเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่ จากนั้นก็ขึ้นมา ค่อมตัวเธอ “ในเมื่อคุณรู้สึกว่าครอบครัวผมมีบุญคุณกับ คุณ ทำไมคุณไม่ตอบแทนอะไรผมบ้างล่ะ?”

มือของเขาค่อยๆปลดกระดุมของเธอออก ญาดารู้ว่า เขาหมายความว่าอะไร? แต่เธอยังคงแสแสร้งเป็นผู้หญิง ใสซื่อ “คุณคีริน จะให้ตอบแทนบุญคุณยังไงละคะ?”

คีรินปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายของญาดา “คุณคิดว่ายัง ไงล่ะ? ปรนิบัติผมดีไหม?”

พูดจบเขาก็ถอดเข็มขัดของตนเองออก เสียงเข็มขัด ที่ถูกโยนทิ้งลงบนพื้นดังขึ้น หัวใจของญาดาเต้นแรงด้วย ความกลัว

ถึงแม้ว่าเธอจะทำเรื่องอย่างว่ากับเขามาแล้วหลาย ครั้ง แต่เธอก็ยังไม่ชิน ทุกครั้งที่มีอะไรกับเขาเธอรู้สึก เหมือนหัวใจตนเองกำลังแตกสลาย

ทุกครั้งที่เขาเข้ามาในร่างกายของเธอ เธอรู้สึกรังเกียจ และอยากจะพ้นจากชีวิตแบบนี้ไปให้เร็วที่สุด

หลังจากที่คีรินเสร็จ ญาดาไม่รู้ว่าเขาตั้งใจหรือไม่ ตั้งใจ เขาฉีดน้ำของเขาเข้ามาในตัวเธอ ทุกครั้งเขาจะ เป็นคนใส่ถุงยางด้วยตนเอง แต่วันนี้เขากลับไม่ใส่ ญาดา คิดว่าเธอคงต้องกินยาคุมฉุกเฉินแล้ว

“ทำไมทำหน้าแบบนี้ !” เขาถาม

“คุณไม่ใส่ถุงยาง?”

คีรินนําหน้าตาหงุดหงิด “ใส่ถุงยางแล้วมันไม่สบาย คราวหน้าคุณก็กินยาเองแล้วกัน ! ”

“ฉันว่าไปทำหมันชั่วคราวดีกว่าค่ะ ! ฉันแพ้ยาพวก นั้น !”

ทั้งๆที่คีรินรู้ว่าเธอแพ้ยาฉุกเฉิน แต่เพื่อความสุขของ ตนเอง เขากลับสั่งให้เธอกินยา

คำว่าจะไม่บังคับเธอ จะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ นี่คง เป็นความหมายของเขาสินะ? ทั้งๆที่รู้ว่าเธอกินยาคุมไม่ได้ แต่ก็ยังจะบังคับให้เธอต้องกิน

คำพูดของผู้ชายมันไว้ใจไม่ได้จริงๆ
“ไม่ต้องไปทำหมันชั่วคราวแบบนั้น มันไม่ดีกับ ร่างกาย ผมสั่งให้คนทำสูตรยาคุมมาให้คุณโดยเฉพาะ คราวหน้าคุณก็กินยาที่ผมให้แล้วกัน”

เขาบอกแล้วเดินไปหยิบขวดยาขาวๆมาก

โยนบนตัวญาดา

“กินสิ ยาตัวนี้ไม่น่าจะแพ้ !

ญาดาหยิบขวดยาขึ้นมาอ่าน มันเป็นตัวหนังสือภาษา อังกฤษ เธอจึงไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

“ขอยคุณนะคะ ! ”

ญาดาไม่เข้าใจว่าเธอจะขอบคุณเขาทำไม เขาสำเร็จ ความไคร่กับเธอ แล้วโยนยาคุมมาให้เธอ แต่เธอยังต้อง พูดขอบคุณเขา? นี่มันชีวิตจริงหรือละคร

“รีบกินสิ เดี๋ยวก็เกิดท้องขึ้นมาอีก ! ”

ญาดาเกลียดคำพูดนี้ของเขาจริงๆ !

ญาดารีบลุกขึ้นแล้วไปกินยา รสชาติของยานี้เปรี้ยว หน่อยๆ ดีที่ไม่ขมเท่าไหร่
คีรินเมื่อเห็นเธอกินยาเสร็จ สีหน้าของเขาก็ไม่ได้ ดีขึ้นเลย เขายังคงทำหน้าตาเหมือนหงุดหงิดบางอย่าง แล้วแกล้งนอนหลับ ญาดาไม่เข้าใจเลยว่าผู้ชายคนนี้เป็น บ้าอะไร เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย

เช้าวันที่สอง

ญาดาตื่นนอนแล้วถามคีริน “ฉันต้องไปทำงานไหม

คะ?”

คีรินครุ่นคิดสักพักแล้วตอบ “คุณไม่ต้องไปทำงานที่ บริษัทหรอก เดี๋ยวผมส่งแผนธุรกินไปให้ คุณออกแบบที่ บ้านก็พอแล้ว เดี๋ยวตอนผมกลับมาเราค่อยมาคุยกัน

“ค่ะ แต่ว่าฉันไม่ต้องปรึกษากับคนในทีมสักหน่อย เลยหรอคะ? ยังไงคนเยอะ ก็น่าจะดีกว่าไม่ใช่หรอคะ?”

ญาดาถามขึ้น

“ผมต้องการงานออกแบบที่เป็นของคุณเพียงคน เดียวชหนึ่ง ไม่ได้ต้องการจำนวนคนที่มาช่วยกันออกแบบ คุณทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดก็พอแล้ว”

คีรินพูดเสริม “ห้องทำงานของผม คุณเข้าไปใช้ได้ ตลอด มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามผมแล้วกันนะ”
หลังจากที่คีรินออกไปนั้น ญาดาก็เดินไปที่ห้อง ทํางานของเขา เธอเริ่มต้นร่างภาพในความคิดของเธออก มา เป็นภาพโดยรวมก่อน จากนั้นรายละเอียดจะมีสถาปนิก ที่รับผิดชอบเป็นคนทํา”

คีรินเป็นคนไม่เล่นอีเมลล์ ทำให้เวลาที่เธออยากคุย กับเขาเรื่องงานนั้น ต้องส่งผ่านไลน์ มีเรื่องที่น่าตื่นเต้น เกิดขึ้น เขาไม่ได้ล็อกเอ้าท์จากไลน์ ทำให้ญาดาสามารถ เข้าไปอ่านข้อความด้านในได้ ญาดาไม่รู้ว่าเธอควรทำ แบบนี้ดีหรือไม่ เธอเลื่อนเม้าท์ไปมา สุดท้ายก็ไม่ได้กด เข้าไปอ่าน

เธอคิดอยู่นาน จู่ๆคีรินก็ถามมา “ผมลืมเอกสารสำคัญ ไว้ที่ลิ้นชักในห้องทำงาน คุณส่งมาให้ผมที่บริษัทนั้น ผม จําเป็นต้องใช้ตอนนี้”

ญาดาเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอก็รีบเปิดลิ้นชักดู ญาดา คิดว่าในเมื่อเป็นเอกสารที่เขากล้าให้เธอส่งไปนั้น ก็คง ไม่ใช่เอกสารสำคัญอะไร ระหว่างทางญาดาจึงลองเปิด อ่านผ่านๆ และเอกสารนั้นก็เต็มไปด้วยตัวเลขที่เธอไม่ เข้าใจ

แต่ตอนหลังเธอพึ่งรู้ว่าเอกสารที่เขาให้เธอส่งไปนั้น มันสำคัญมาก เพราะเอกสารนี้ทำให้คีรินเชื่อใจเธอมากขึ้น