เช้าวันรุ่งขึ้น เธอถูกคีรินตบสะโพกจนต้อง ตื่นขึ้นมา

เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาและขยี้ตาของตัว เองเบาๆ พอเห็นเขานั่งอยู่บนเตียง และยังหาว ไม่หยุด คิดว่าเขาน่าจะนอนหลับสนิทอยู่นะ แค่ เขาไม่ค่อยมีเวลานอนเท่านั้น

“ไปหาชุดใส่เที่ยวให้ผมหน่อย” เขาสั่งเธอ

เธอรู้สึกไม่พอใจเบาๆ ขาของตัวเองก็ออก จะยาก ทำไมต้องสั่งเธอไปเอาอีก

ถึงแม้ในใจจะไม่พอใจ แต่ก็ต้องฝืนตัวเอง แล้วลงจากเตียง จากนั้นก็ไปหยิบเสื้อผ้าให้เขา เธอเอากางเกงวอร์มสีเทาและเสื้อแขนยาวสีเทา แล้วเสื้อกันหนาวขนเป็ดสีเหลืองอ่อน จากนั้นก็ เขาใบผ้าอดิดาสสีขาวให้เขา หน้าที่พวกนี้ไม่ใช่ หน้าที่ของภรรยาหรือ

แต่เธอไม่ใช่ภรรยาของเขา

พอเขาเห็นเสื้อผ้าที่เธอเลือกให้เขาก็รู้สึกพึงพอใจอยู่บ้าง เลยเอาเสื้อไปเปลี่ยนบนเตียง เธอนอนกับเขามาหลายครั้ง ไม่เคยเห็นเขาชน กับการเปลี่ยนเสื้อผ้าบนเตียงนอน แต่ครั้งนี้ กลับมาแปลก เขาทำตัวเหมือนเด็กที่รอให้แม่หา เสื้อผ้าให้ใส่แล้วเหมือนบนเตียงแบบนี้

เธอกำลังด่าตัวเองในใจไม่หยุด ทำไมเธอ ถึงจินตนาการล้ำเลิศแบบนี้ เขาไม่ได้เป็นเด็ก ที่ไร้เดียงสา และเธอก็ไม่ใช่แม่ของมีจิตเมตตา ด้วย

จริงๆพวกเขาเป็นศัตรูที่เกลียดแค้นกันมา ตลอด ไม่มีวันไหนที่จะสงบศึกกันเลย

“ใส่ถุงเท้ากับรองเท้าให้ผมหน่อย!” คีริน นั่งอยู่บนเตียง

เธอรู้สึกสุดคำบรรยายจริงๆ ผู้ชายอายุ สามสิบแล้ว ตัวเองมีมือทำไมไม่ใส่เอง ถึงแม้ เธอจะไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ เพราะมันเป็นการ ดูถูกเธอ ได้คิดๆดูแล้ว เรื่องไหนบ้างที่เธอไม่ถูก เขาดูถูก
เธอจึงคุกเข่าลงอย่างช้าๆ ถึงแม้ว่าเท้าของ เขาจะไม่มีกลิ่นใดๆ แต่เธอก็ไม่อยากแตะโดน เท้าของเขา แต่ตอนที่มือของเธอจับโดนเท้า ของเขา จู่ๆเขาก็ยกเท้าขึ้น จนเกือบจะเตะโดน หน้าของเธอ ตอนนั้นเธออยากจะลุกขึ้นและตบ หน้าเขามากๆ

เขาตั้งใจทำแบบนี้ ทำตั้งใจห่มเหงเธอ

“ขมวดคิ้วแบบนี้ รังเกียจเท้าผมเหม็นหรือ ไง?” เขาพูดอย่างไม่พอใจ

เลยเลยฝืนยิ้มและส่ายหัว “ไม่นะ อย่า โวยวายสิ ฉันจะใส่ถุงเท้าให้คุณ!”

เขาเก็บเท้าของเขากลับมา แล้วแย่งถุงมือ จากมือของเธอ และพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด “เหอะ! ถ้าไม่เต็มใจขนาดนี้ ผมคงไม่ลำบาก คุณหรอก”

เขาใส่ถุงเท้าและรองเท้าเสร็จ ก็รีบเข้าไป ในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟันก่อน เธอก็ตามin 54 anddonle

เขาเข้าไปในห้องน้ำด้วย พอจัดการธุระส่วนตัว

เสร็จก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว ถึงแม้เขาจะอายุสามสิบกว่าแล้ว แต่พอ

ตอนที่เขาใส่เสื้อผ้าสบายๆ ก็ดูหนุ่มเหมือนเด็ก

มหาลัย

เครื่องบินที่พวกเขานั่งไม่ใช่เครื่องบินส่วน ตัว คีรินดูเหมือนจะเหนื่อยมากๆ เขานอนบน เครื่องไปสิบกว่าชั่วโมง

หลังจากที่เขาตื่นมา ก็บิดเอวไปสักพัก จาก นั้นก็ดื่มน้ำไปหนึ่งแก้ว จากนั้นก็หันมาดูว่าเธอ อ่านหนังสืออะไรอยู่ จากนั้นก็แย่งสมุดไปจาก เธอ “อ่านหนังสืออะไรอยู่?”

เธอตอบกลับ “นิยาย นิยายรัก ไม่มีอะไร ทําเลยอ่านฆ่าเวลา”

เธอชอบอ่านนิยาย เพราะตอนที่เธอเหงา และเหมือนไม่มีคนรักเธอ เธอก็มักจะอิจฉา นางเอกที่ถูกคนอื่นรัก
เขาพลิกดูไม่กี่หน้า “เล่าถึงอะไร?

เธอมองหน้าเขา และไม่ได้ตอบกลับโดย เร็ว เขาเลยมองหน้าเธอ “กำลังถามคุณอยู่

ญาดาชอบกลับ “ผู้ชายคงไม่ชอบหนังสือ พวกนี้หรอก” เธอพูดไปเลยคิดจะแย่งหนังสือ จากเขา แต่เขากลับไม่ปล่อย “คุณยังไม่ทัน บอกให้ผม จะรู้ยังไงว่าผมไม่ชอบ”

ถ้าเขาอยากรู้ขนาดนี้ งั้นฉันก็เล่า

“เรื่องมีอยู่ว่าพระเอกร้ายกับนางเอกมากๆ แล้วทำร้ายนางเอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากนั้น ตอนที่พระเอกรู้ตัวว่าชอบนางเอก และเริ่มทำดี กับนางเอก จากนั้นก็ขอให้นางเอกให้อภัย จาก นั้นก็ Happy Ending

หลังจากที่เธอเล่าแบบย่อๆจนจบ พวกเขา ก็สบตากัน และหายใจไปในจังหวะเดียวกัน สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม ผ่านไปชั่วขณะเขา จึงจะเอาหนังสือโยนเข้าไปในอ้อมกอดของเธอ”ญาดา คุณอ่านหนังสือพวกนี้มากไปใช่ไหม เลยคิดอะไรแบบนี้ขึ้น ผมไม่ใช่พระเอกและคุณ ก็ไม่ใช่นางเอกนะ จำไว้ด้วย

เธอเลยเอาหนังสือของเขาโยนมาขึ้น แล้ว ยิ้มอย่างไม่รู้สึกอะไร “ฉันไม่ได้คิดมากอะไรสัก หน่อย คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันจะไปคิดว่าตัวเอง เป็นนางเอกได้ไง ชีวิตของฉันไม่ดีเท่านางเอก หรอก ฉันอาจจะถูกฟ้ากำหนดมาแล้วว่าต้อง ไม่มีใครรักฉัน ตอนนี้คุณทำกับฉันแบบนี้ ฉันก็ รู้สึกโชคดีมากๆแล้วที่มีให้กินให้ใช้แบบนี้”

เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ จากนั้นก็หลับตาลง สีหน้ายังคงเคร่งเครียดเหมือนเมื่อกี้

เธอเลยมองออกไปที่นอกหน้าต่าง แล้วเห็น พระอาทิตย์กำลังจะขึ้น พอถึงอังกฤษ ทริปนี้ ของเธอจะเป็นไปอย่างไร?

หลังจากที่ถึงก็ขึ้นรถ คีรินก็ยังไม่พูดไม่จา กับเธอ เหมือนเธอจะรู้ว่าเขาโกรธอะไร แต่ก็ เหมือนจะไม่รู้ว่าโกรธอะไรในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกว่าตัวเองป่วยหรือเปล่า ที่ต้องคอยสังเกต อารมณ์ของคีรินตลอดเวลา

คนขับรถของคีรินที่เธอไม่รู้จักได้พาพวก

เขาไปยังวิลล่าสไตล์ยุโรปที่อยู่ชานเมืองของ กรุงลอนดอล

เขาเข้าไปในถึงวิลล่า ก็เห็นชายวัยกลาง คนคนหนึ่งสวมใส่ชุดทักซิโด้ น่าจะเป็นพ่อบ้าน ของวิลล่านี้ จากนั้นก็มาเปิดประตูให้เขา และ พูดภาษาไทยขึ้น “คุณชายครับ ยินดีที่กลับ บ้าน”

และคนรับใช้ผู้หญิงที่ผมสีทองผิวสีขาวมา เปิดประตูให้เธอ เธอลงจากรถ ก็เห็นตรงประตู มีคนใช้หน้าตาฝรั่งยืนเรียงต้องสองแถว วิลล่า แห่งนี้เหมือนในวังและเหมือนในหนังของเศรษฐี ชาวฝรั่ง นึกไม่ถึงว่าวันนี้เธอจะมาเจอกันตัว

เขาเลยพนักหน้าใส่พ่อบ้าน แล้วเดินไปที่ ห้องรับแขก เธอเลยรีบตามไป วิลล่าแห่งนี้ยัง ใหญ่กว่าบ้านสุขสําราญเป็นหลายเท่า ที่นี่ยังมีสนามฟุตบอลและสนามกอล์ฟ แล้วยังมีสระว่าย นําหลายๆอัน

เธอนึกไม่ถึงว่าเขาจะมีเงินขนาดนี้ แค่เป็น วิลล่าที่อยู่ชานเมืองของลอนดอลก็แพงมากๆ

แล้ว แถมวิลล่ายังกว้างขวางขนาดนี้

เธอขึ้นไปชั้นสามกับคีริน ห้องนอนก็ดูกว้าง ใหญ่มากๆ น่าจะกว้างประมาณร้อยกว่าตาราง วา แถมข้างๆยังมีห้องแต่งตัวและห้องน้ำด้วย

พอเธอมองตู้เสื้อผ้าอันใหญ่ๆที่มีเสื้อผ้า ผู้ชายแขวนเต็ม และมองไปกระเป๋าเดินทาง ของเขา ในใจก็รู้สึกตลก จริงๆเขากลับบ้าน ทำไมต้องให้เธอเก็บเสื้อผ้าอีกด้วย

เขาเข้าห้องนอนปุ๊บก็ไปอาบน้ำทันที เพราะ ว่าเขารักความสะอาดเลยไม่ยอมอาบน้ำบน เครื่อง

เธอเดินสังเกตดูรอบๆห้อง ของใช้ของ ประดับทุกอย่างในห้องมีราคามากๆ และยังมี