ญาดามองดูหน้าผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด ตอนนี้มาร์วินเหมือนไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง เขาคงไม่คิดว่าผู้หญิงที่รักเขามากๆอย่างญาดา จะปฏิเสธตนเอง!

“ญาดา ผม……ผมรู้ว่าผมผิด แต่คุณช่วย ยกโทษให้ผมได้ไหม?”

แววตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ญาดาปวดใจ แต่ก็ต้องทำให้ทุกอย่างเด็ด ขาด เธอไม่อยากให้เขาเสียใจตอนที่รู้เรื่องของ เธอกับคีริน

“ไม่ได้ค่ะ คุณทำลายหัวใจของฉันไปแล้ว ฉันจะยกโทษให้คุณง่ายๆได้ยังไง”

นี่คงเป็นคำพูดที่เธอทำให้เขาเจ็บปวด ที่สุด! เมื่อก่อน เธอไม่เคยพูดอะไรที่ทำให้เขา ต้องเสียใจเลยสักครั้ง

มาร์วินมองหน้าของญษดา จากนั้นก็ยกมือขึ้นจับใบหน้าของเธออีกครั้ง “แล้วจะให้ผมทำ ยังไง คุณถึงจะยอมยกโทษให้

ญาดารู้ว่าตอนนี้เธอไม่มีทางเลือก เธอยอม

เจ็บดีกว่าต้องเห็นมาร์วินเจ็บ

“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ออกไปจากชีวิต ของญา ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้ เพ ราะญามีแฟนแล้ว ถึงแม้ว่าเราจะเป็นพี่น้องกัน แต่เราไม่มีความเกี่ยวพันทางสายเลือด ถ้าแฟน ของญารู้ เขาคงไม่พอใจแน่ๆ”

ญาดาโกหกเขา เธอไม่กล้ามองหน้าคน ตรงหน้า เพราะกลัวว่าเขาจะดูออกว่าเธอกำลัง โกหก

ทุกอย่างเงียบไปสักพัก มาร์วินลุกขึ้น แล้ว เดินถอยหลังออกไป เขานั่นไปทั้งตัว จากนั้นก็ พูดเหมือนหัวเราะเยาะตัวเขาเอง “ดีจริงๆ เร็ว มากเลย ญามีแฟนใหม่แล้ว ถ้างั้นผมจะไม่มาร บกวนญาอีก”
น้ำตาของญาดาไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ เขาหันหลังแล้วเดินออกไป ญาดาเสียใจที่ทำให้ คนที่เธอรักต้องเจ็บ

แต่อย่างน้อยการที่เธอเด็ดขาดแบบนี้ จะ ทําให้เขาตัดใจจากเธอ แล้วกลับไปมีชีวิตที่มี ความสุขเร็วขึ้น

มื้อค่ำ

มาร์วินไม่ได้ลงมากินข้าว ส่วนคีรินนั้นนั่ง ทำหน้านิ่งอยู่บนโต๊ะอาหาร ญาดาก้มหน้าไม่ กล้าสบตาใคร

คุณหญิงศิรินดาพูดขึ้น เธอหันไปคุยกับคี ริน “คีรินหลานเองก็ใกล้จะสามสิบสองแล้ว ย่า ได้คุยกับแม่ของหนูริษายาแล้ว ว่าจะจัดงาน หมั้นของหลานก่อน จากนั้นค่อยจัดงานแต่ง ตอนเดือนมิถุนายน หลานคิดว่ายังไงบ้าง”

ริษา อ ญาดาเคยได้มาแล้ว เธอคือคู่หมั้น ของคีริน อายุมากกว่าญาดาสองปี ตอนนี้พึ่ง
คีรินหงุดหงิดจึงพูดเสียงดัง “เรื่องที่บริษัท ผมก็ปวดหัวมากพอแล้ว คุณย่าอย่าทำให้ผม เหนื่อยได้ไหมครับ”

คีรินไม่เคยพูดแบบนี้กับย่าของเขา

ทำให้คุณหญิงศิรินดาทำหน้าเหมือนจะ

ร้องไห้

เขาเองก็พึ่งรู้ตัวว่าตนเองเสียมารยาท จึง รีบขอโทษคุณย่า

“ย่าไม่เร่งรัดเราก็ได้ แต่วันพรุ่งนี้เราไปรับ หนูริษามากินข้าวที่บ้านด้วยสิ เป็นวันตรุษจีน พอดีเลยด้วย ทางครอบครัวนั้นจะได้ไม่หาว่า เราไม่สนใจลูกสาวเขา”

“ได้ครับ!

ญาดาไม่เคยเห็นหน้าริษามาก่อน ไม่ใช่เพ ราะรษาไม่เคยมาที่บ้าน เธอมาที่บ้านบ่อยมาก แต่ที่ญาดาไม่เคยเจอเพราะเธอแทบจะไม่กลับมาบ้านหลังนี้เลย

หลังจากที่กินมื้อเสร็จ

ญาดาอาบน้ำแปรงฟันเตรียมจะเข้านอน เสียงข้อความเข้าดังขึ้น คีรินส่งข้อความมาหา เธอ บอกให้เธออกไป

ญาดาไม่อยากออกไป เธอก็เลยจะนอน แล้วแกล้งทำเป็นไม่เห็นข้อความ

แต่เขาก็ยังโทรมาอีก ญาดาก็เลยจะหาข้อ

อ้างบอกเขาไปว่าเธอปิดเสียงโทรศัพท์เอาไว้

เพราะเธอไม่อยากคุยกับเขา

ไม่นาน ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ญาดารู้ว่า คนที่เข้ามาคือคีริน เธอจํากลิ่นน้ำหอมของเขา ได้ แต่ถึงเธอจะรู้ว่าเป็นเขาหัวใจของเธอก็เต้น แรงด้วยความกลั

เขาเดินมาใกล้เตียงนอนของเธอ ญาดา หลับตาปี
คีรินนั่งลงบนเตียง จากนั้นเปิดไฟตรงหัว

เตียง

เขาเชยคางของเธอขึ้น “หนังตาขยับแบบ นี้ เธออย่าตอแหลเลยดีกว่า” เขาพูด

ญาดาแกล้งขยี้ตาแล้วลืมตาขึ้น จากนั้น ก็ยิ้มแห้งๆให้เขา “คุณทำไมยังไม่ไปพักผ่อน คะ!

เขากระตุกยิ้มมุมปาก “วันนี้มาร์วินคุย กับผมแล้ว เขาบอกว่าชอบเธอมาก อยากจะ แต่งงานกับเธอ ขอร้องให้ผมทำให้คุณกับมาร์ วินสมหวัง แล้วคุณล้ะ คุณก็ชอบเขา อยากจะ แต่งงานกับเขาเหมือนกันหรอ?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของคีรินทำให้ญาดาขน รุกไปทั้งตัว เขาเหมือนซาตาน ที่พร้อมจะฆ่าทุก อย่างที่ขวางหน้า

จู่ๆคีรินก็บีบคอของญาดาขึ้นมา แรงที่เขา บีบเธอนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเธอหายใจลำบาก”อยากอยู่กับมาร์วินมากใช่ไหม ญาดา บอกผมมาว่าคุณอยากแต่งงานกับมาร์วิน ไม่ แน่ผมอาจจะปล่อยคุณไปก็ได้?”

เขาเป็นซาตานที่หลุดมาจากนรกชัดๆ

แรงบีบนั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ญาดายังไม่อยากตาย เธอดิ้นไปมา อยาก จะให้เขาเปล่า เพราะตอนนี้เธอหายใจแทบไม่ ออก

น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม

วินาทีที่เธอคิดว่าตนเองต้องตายแล้วจริงๆ คีรินก็ปล่อยมือจากคอของเธอ ญาดาสําลัก แล้วไอเสียงดัง

เธอพยายามหายใจเอาออกซิเจนเข้าไป มองหน้าคีริน เธอทั้งเสียใจ ทั้งเกลียดเขา ทั้ง รู้สึกสิ้นหวัง