ญาดาเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด แต่น้ำตาที่ไหล ออกมานั้นไม่ช่วยทำให้ความเจ็บปวดในหัวใจ เธอลดลงแม้แต่น้อย

เธอชกไปที่หน้าอกของมาร์วิน เขาทำให้ ชีวิตของเธอต้องเป็นแบบนี้!

เวลานี้ ญาดาร้องไห้ มาร์วินเองก็ร้องไห้ เหมือนกัน เธอรู้ดีว่ามาร์วินเป็นคนแบบไหน เขา เป็นผู้ชายที่ดี พอได้ยินพิมพิชาบอกว่าเด็กใน ท้องเป็นลูกของเขา เขาทําใจบอกให้เธอไป ทำแท้งไม่ลง เพราะการทำลายชีวิตน้อยๆแบบ นั้น ถ้าไม่ใช่คีริน ก็คงทำไม่ลง

เพราะความใจดีของเขาทำให้เธอเติบโต ขึ้นมาในตระกูลนี้ได้ ญาดาเข้ามาในบ้านหลัง นี้ตอนอายุห้าขวบ ส่วนมาร์วินในตอนนั้นอายุ เพียงแปดขวบเท่านั้น เธอเรียกเขาว่าพี่มาร์ วิน เขาส่งยิ้มกลับมาให้เธอ ลูบผมของเธอด้วย ความเอ็นดู แล้วยังแบ่งของเล่นให้เธอด้วย

ในใจของญาดานั้น เขาคือคนที่อ่อนโยนมาก

ทั้งที่มาร์วินก็รู้ว่าเพราะแม่ของเธอเป็น สาเหตุให้แม่ของเขาตายเร็วขึ้น เขาเองก็ไม่ได้ ชอบแม่ของเธอเท่าไหร่

แต่เขาไม่ได้เป็นเหมือนคีริน เขาไม่เคย เกลียดและรังแกญาดา ตรงกันข้ามเขาเป็นคน ที่คอยปกป้องและมอบความรักให้เธอ

เพราะความอ่อนโยนและความรัก ทำให้ ญาดายอมแลกด้วยชีวิตเพื่อเขา

การแก้แค้น ความเจ็บช้ำอะไรพวกนั้น เทียบไม่ได้กับความรักที่เธอมีให้เขา

แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอแปดเปื้อนไปแล้ว ทั้งตัวของเธอสกปรกไปหมด เธอไม่คู่ควรกับ ผู้ชายที่ดีอย่างมาร์วิน

ญาดาร้องไห้ในอ้อมกอดของมาร์วิน อยาก จะอยู่ในอ้อมกอดของเขาไปให้นาน อยากจะ หยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้
เธอรู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้

ญาดาพยายามจะผลักเขาออก แต่เขากลับ กอดเธอไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย

จู่ๆ ประตูในห้องก็ถูกเปิดออก

คนที่เปิดประตูไม่ใช่ใครอื่น เขาคือคีริน

คีรินมองไปที่พวกเขาทั้งสอง “ลำรึกความ หลังหรอ? ถึงได้กอดกันแน่นแบบนั้น แล้วยัง ร้องไห้กันอีก?”

มาร์วินคลายกอด จากนั้นเช็ดน้ำตาของ ตนเอง “พี่ครับ ทำไมไม่เคาะประตูก่อนเข้ามา”

ญาดาก้มหน้าลง

เธอไม่กล้ามองหน้าคีริน ไม่รู้ว่าตอนนี้ สีหน้าของเขาจะเป็นยังไง

แต่เธอคิดว่าคีรินคงอยากจะกระชากผมของเธอ แล้วตบเธอแรงๆ หาว่าเธอเป็นผู้หญิง ขั้นต่ำอย่างแน่นอน

โชคดีที่มาร์วินอยู่ที่นี่ ทำให้เขายังคงรักษา ภาพลักษณ์พี่ชายที่แสนดีเอาไว้

คีรินคงหาที่เงียบๆแล้วจัดการเธออย่าง

แน่นอน

“ฉันเคาะแล้ว แต่ไม่มีคนตอบ”

มาร์วินมองไปที่ญาดา จากนั้นก็ลูบผมของ เธออย่างอ่อนโยน “ญา ไปนอนห้องพี่ก็ได้นะ ถ้ารู้สึกไม่สบาย”

มาร์วินในตอนนี้เป็นห่วงเธออย่างเปิดเผย เมื่อก่อนเขาไม่เคยทำแบบนี้ต่อหน้าพี่ชายตัว เอง แต่ตอนนี้ในเมื่อคีรินรู้ทุกอย่างแล้ว เขาจึง แสดงความเป็นห่วงเธอได้อย่างเปิดเผย

ญาดารีบเช็ดน้ำตาบนใบหน้า “ไม่เป็นไร ค่ะ คุณกับพี่ชายคงมีเรื่องให้คุยกันเยอะเลยคุณไปกับคุณคีรีนเถอะ!

ญาดาพูดขึ้น มาร์วินเข้าใจในทันที เขาจึง หันไปบอกกับคีริน “พี่ครับ เราไปคุยกันข้าง นอกเถอะ! อย่ารบกวนเวลาพักผ่อนของญาดา เลย”

ญาดามองไปที่คีริน สายตาของเขาในตอน นี้ เหมือนซาตานที่จ้องจะกลืนกินเธอ

“พี่ก็มีเรื่องอยากจะคุยกับนายเหมือนกัน” คีรินตอบแล้วทั้งสองก็เดินออกไป

ญาดานั่งลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง

ทำไมพระเจ้าถึงเล่นตลกกับเธอ!

ตอนที่ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยมลทินจนไม่ สามารถกลับไปเหมือนเดิมได้นั้น มาร์วินกลับ บอกกับเธอว่า ตอนนี้เขาพร้อมที่จะดูแลเธอ
มีอะไรที่จะแย่กว่านี้อีกไหม?

ญาดานั่งเหม่ออยู่บนเตียง

คําถามมากมายอยู่ในหัวของเธอ เธอไม่ เข้าใจเลยว่าตนเองทำอะไรผิด ทำไมถึงต้อง เจอเรื่องแบบนี้

ขณะที่เธอกำลังตกอยู่ในภวังค์

“ก๊อกๆๆ…” เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ญาดาหันไปมองตามเสียง จากนั้นก็ลุกไป

เปิดประตู

คนตรงหน้าคือผู้ชายที่เธอรักที่สุด “ญาดา พี่ขอเข้าไปคุยด้านในได้ไหม”

ญาดาไม่ได้พูดอะไร เขาจึงเดินเข้ามา

ญาดาเดินไปนั่งบนพื้น มาร์วินจึงรีบอุ้มเธอขึ้นมาบนเตียง “ทำไมไปนั่งอยู่บนพื้นล้ะ พื้นมัน เย็นนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา !

เสียงของเขายังคงอบอุ่น เขาจับมาที่ใบ หน้าเล็กๆของเธอ จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “หลังจากผ่านเรื่องนั้น ผมถึงจะเข้าใจ ว่าอะไร คือสิ่งที่มีค่ามากที่สุด เมื่อก่อนผมแคร์คนรอบ ข้างมากเกินไป ทำให้ญาต้องเสียใจ หลังจากนี้ เรื่องแบบนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก ผมจะไม่ทำให้ ญาต้องเสียใจ ตอนนี้ผมคุยกับพี่คีรินแล้ว ผม บอกกับเขาว่าผมรักญาและญาเองก็รักผมมาก ผมอยากจะแต่งงานกับญาจริงๆนะ”

ญาดาตัวแข็งทื่อ เธอไม่คิดว่ามาร์วินจะ กล้าบอกเรื่องนี้กับคีริน เพราะมาร์วินแคร์ความ รู้สึกของคีรินมาก

“ผมพูดจริงๆนะ ผมจะไม่ทำให้ญาต้อง ลำบากอีกแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นผมขอโทษนะญา เป็นความผิดของผมเอง”

ญาดาผลักมือของมาร์วินที่จับหน้าเธอเอา