ญาดาหยิบโทรคัพท์ของเขาขึ้นมา ซึ่ง หน้าตาของมันเหมือนที่เธอเคยเก็บได้ตรง บันได แต่ตอนนั้นเขาโยนมันทิ้ง เพราะเธอแตะ ต้องไปแล้วไม่ใช่หรอ?

“โทรศัพท์เครื่องนี้คุณให้น้าแก้วทิ้งไปแล้ว ไม่ใช่หรอ? เพราะฉันเคยแตะต้องมัน”

สีหน้าของคีรินดูเก้ๆกัง เขามองหน้าญาดา แล้วพูดขึ้น “คนละเครื่องกัน ผมสั่งทำใหม่ให้ เหมือนเครื่องเดิม”

ญาดาเล่นโทรศัพท์ของเขา เธอยิ้มแล้ว ถามขึ้น “แล้วเครื่องนี้ถ้าฉันเล่นแล้ว คุณจะทิ้ง อีกไหม?”

คีรินจึงรีบตอบ “ตัวคุณผมก็ได้มาแล้ว แค่ นี้ไม่เป็นไรหรอก”

“รหัสอะไรคะ” เธอถาม

“9180”
ญาดาปลดล็อก

เธอเลื่อนดูหน้าฟีดเฟสบุ๊ค สักพักก็หันมาเส ริชชื่อดาราชายที่เธอชอบ

คีรินไม่ได้ดูคลิปวิดีโอในโทรศัพท์ของญา ดา แต่เขามองดูว่าญาดากำลังเล่นอะไร

เขามองดูดาราที่ญาดาเสริชหาชื่อ “ผู้หญิง ชอบผู้ชายหน้าตาดีไม่ใช่หรอ?”

ญาดาเอียงคอมองเขา ทำให้หน้าของเธอ กับเขาชนกัน ตอนนี้หน้าของเขากับเธอเย็น เหมือนกันทั้งคู่ ญาดานิ่งไปสักพักแล้วรีบผลัก ตัวเองออก

“คงประมานนั้นมั้งคะ!

สักพักคีรินก็ถามขึ้นอีก “ดาราคนนี้ไม่หล่อ พวกผู้หญิงชอบดาราที่หล่อๆไม่ใช่หรอ?”

คีรินมีบริษัทบันเทิงเป็นของตนเอง ญาดาบทที่ 29 อย่าให้ฉันหวั่นไหว

จึงพอจะรู้ว่าเขารู้จักดาราหลายคน

“ไม่ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนชอบดาราที่หล่อ หรอกค่ะ”

ญาดากดไลค์ให้กับดาราคนนั้น เพื่อ เป็นการให้กำลังใจเขา

“แล้วทำไมคุณถึงชอบดาราคนนี้ละ ทั้งแก่ แล้วก็ไม่หล่อด้วย” คีรินถามอีก ญาดาเดาว่า เขาคงเหงามาก จึงชวนเธอคุยไม่หยุด แล้วยัง ถามคําถามมากมาย

“เขาเป็นคนตลก ตลกมากด้วย เขากับ ภรรยารักกันมาก ครอบครัวของเขาดูมีความ สุข มีลูกชายและลูกสาวอย่างละหนึ่งคน ฉัน มองดูครอบครัวเขาแล้วมีความสุข บางที พระเจ้าอาจจะให้ฉันมีครอบครัวแบบนี้สักวัน ก็ได้นะคะ คุณว่าไหม?”

ญาดาไม่มีดาราที่ชอบเป็นพิเศษ แต่ญา ดาชอบดาราตลกคนนี้ เพราะทุกครั้งเวลาเธอเศร้าๆ พอดูคลิปของเขาเธอก็จะมีความสุขมา

บ้าง

คีรินยังคงถามไม่หยุด “คุณชอบเด็กมาก เลยหรอ?”

“ก็ไม่ได้ชอบมากหรือไม่ชอบขนาดนั้น เพราะฉันไม่เคยเป็นแม่คนเลยไม่รู้ว่าความรู้สึก เป็นยังไง” ญาดาตอบ

เพราะเธอคิดแบบนี้จริงๆ บางทีถ้าวันหนึ่ง เธอเป็นแม่คนขึ้นมา เธออาจจะรู้ว่าตนเองชอบ หรือไม่ชอบเด็กก็ได้

“แต่คุณเคยท้องแล้วหนิ ทำไมถึงบอกว่า ตัวเองไม่เคยเป็นแม่คน?” คีรินถามด้วยหน้า เศร้าๆ

ญาดาไม่เข้าใจ ว่าวันนี้เขาจะมาไม้ไหน วัน

นี้เขาดูแปลกมาก

“ถ้าแบบนั้น คุณก็เคยเป็นพ่อคนแล้วสิแล้วคุณชอบเด็กไหมคะ?” ญาดาถามกลับ

คีรินเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้น “ก็ ต้องดูว่าแม่ของเด็กเป็นใคร”

ญาดารู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร ความ หมายของเขาก็คือถ้าเด็กเป็นลูกของญาดา คน อย่างคีรินก็จะไม่รักเด็กคนนั้น

เธอไม่ใช่คนโง่

ญาดาไม่ได้สนใจเขา เธอเงยหน้าขึ้นมอง น้ำเกลือของตนเอง ซึ่งก็หมดพอดี จึงกดกริ่ง เรียกพยาบาล

ญาดาดีใจ เพราะเธอจะได้ไม่ต้องนั่งข้างๆ ผู้ชายที่เธอเกลียด

คีรินปิดรายการที่เขาดู แล้วถามขึ้น “ผม ขอดูรูปในโทรศัพท์ได้ไหม?”

ญาดาหันไปมองเขาด้วยความแปลกใจทําไมแค่คืนเดียวเขาถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้?

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ คุณจะไม่ดูจริงๆหรอ คะ?”

“แน่นอนว่าผมไม่ฟังคุณหรอก”

ญาดามองบน “แล้วจะถามทำไมคะ?”

“ญาดา คุณใจกล้ามากเลยนะ ถึงกล้า พูดกับผมแบบนี้” คีรินพูดแต่น้ำเสียงของเขา ดูไม่โกรธ ตรงกันข้ามเหมือนเขาพูดเล่นเสีย มากกว่า

“แล้วคุณอยากให้ฉันปฏิบัติแบบไหนกับ คุณล้ะ เมื่อคืนฉันควรจะยอมนอนกับไอ้เฒ่าหัว งูนั่น เชื่อฟังคุณแต่โดยดีใช่ไหมคะ?”

เรื่องเมื่อคืนยังคงฝังอยู่ในใจของญาดา

คีรินเงียบไปอยู่นาน สีหน้าของเขาซีดขาว
เวลานี้เอง พยาบาลก็เดินเข้ามา “คุณคะ นาเกลือของคุณหมดแล้วนะคะ ทำไมไม่กดกริ่ง เรียกพยาบาล?”

พยายามเข้ามาทําลายความเงียบของเธอ

กับเขา

คีรินต้องหยอดน้ำเกลืออีกหนึ่งถุง เขาไม่ ได้มองหน้าญาดาอีก และไม่ได้พูดกับเธอ

ญาดาลุกขึ้น เตรียมจะเดินไป แต่คีรินกับ คว้ามือของเธอเอาไว้ รอผมเปปนึงได้ไหม อีก สิบกว่านาทีผมก็เสร็จแล้ว”

เมื่อเขาพูดแบบนี้ เธอก็ไม่มีทางเลือก จึง ต้องรอเป็นเพื่อนเขา