บทที่ 20 ข้อความจากคนแปลกหน้า (2)

เช้าตรู่วันที่สอง

ญาดาตื่นขึ้นมาแก้งานจนเรียบร้อย แล้วรีบไปทำงาน

“นี่มันเค้กวันเกิดของใคร สวยจังเลย แต่ทำไมต้อง เอามาทิ้ง ทั้งๆที่ยังไม่ได้กินด้วย ! ป้าแม่บ้านพูดขึ้น ญา ดาจึงหันไปมองตาม

เมื่อวานวันเกิดของเธอ แต่เธอกลับไม่มีแม้แต่เค้ก อยากรู้จังว่าใครทิ้งเค้กก้อนนี้ เห็นแล้วก็เสียดายจริงๆ

“แม่หนู รู้ไหมว่าใครเอาเค้กก้อนนี้มาทิ้ง น่าเสียดาย มากเลย”

ญาดาส่ายหน้า “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”

ป้าแม่บ้านพูดขึ้น “ป้าเอาไปกินดีกว่า”

ญาดาจึงรีบพูดเตือน “อย่ากินเลยค่ะป๋า ไม่รู้ว่ามีคน วางยาเอาไว้รึเปล่า?”

พูดจบ เธอก็ตรงไปทำงานทันที

ตึ๊ง ตึ๊ง ญาดาเปิดเครื่องโทรศัพท์ของตนเอง ก็มี ข้อความเด้งเข้ามาทันที มีข้อจากคนแปลกหน้าส่งมาตอน ห้าทุ่มห้าสิบเก้านาที
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์”

เธอกำลังคิดว่าใครเป็นคนส่งมา เพราะเธอก็มีเพื่อน ไม่มาก เพื่อนที่เธอรู้จักก็ส่งข้อความมาก่อนหน้านั้นแล้ว

จึงลองเช็คเบอร์ เบอร์นี้ไม่ได้ส่งมาจากอเมริกา ทำ ให้ญาดารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะตอนนี้มาร์วินก็มีลูก กับภรรยาแล้ว เขาจะจำวันเกิดเธอได้ยังไง !

ตอนเธอไปถึงบริษัท ก็เริ่มประชุมแล้ว

คีรินนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ เขานั่งมองโจเซฟนำเสนองาน ด้วยสีหน้าไม่พอใจ เพราะโจเซฟกำลังหาว

“นายง่วงนอนหรอ?? นายเป็นคนนอนแต่หัวค่ำไม่ใช่ หรอ? ทำไมวันนี้ถึงหาวตอนนำเสนองานละ?”

โจเซฟง่วงนอนแบบนี้ เพราะเมื่อคืนเธอโทรปลุกให้ เขามารับ ญาดารู้สึกผิดที่ทำให้โจเซฟถูกต่อว่า

โจเซฟมองไปที่คีรินแล้วพูดขึ้น “เมื่อคืนผมไปช่วย คนมาครับ เป็นผู้หญิงที่สวยมากๆคนหนึ่ง เธอถูกผู้ชายทิ้ง เอาไว้กลางทาง ผมก็เลยต้องตื่นขึ้นมารับเธอ เพราะกลัว ว่าเธอจะตกอยู่ในอันตราย”

ยาคาตกใจกับคำตอบของโจเซฟบาย เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดแบบนี้

ต่อให้โจเซฟจะเก่งแค่ไหน แต่เขาก็เป็นแค่พนักงาน บริษัทของคีริน

การที่เขาพูดปกป้องเธอ แล้วประชดคีรินแบบนี้ เขา ไม่กลัวจะถูกไล่ออกรึไง?

คีรินหัวเราะในลำคอ แล้วหันไปมองโจเซฟ “แล้ว เมื่อคืน นายไปช่วยเธอแบบนั้น ผู้หญิงที่นายว่าเธอ ขอบคุณนายด้วยการเอาตัวเข้าแลกรึเปล่า เล่ามาให้ฟัง หน่อยสิ นายเองก็เป็นโสดมาตั้งหลายปี ฉันละสงสัยจริงๆ ว่าผู้หญิงแบบไหนทำให้สถาปนิกที่เพอร์เฟกอย่างนาย หวั่นไหวได้”

“จริงด้วย พี่โจเซฟ เล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ ว่าผู้ หญิงคนนั้นสวยรึเปล่า ! ” คนในที่ประชุมพูดขึ้น

โจเซฟหันมามองญาดา จากนั้นก็ยิ้มจนเผยให้เห็น ลักยิ้มของเขา “แค่เพื่อนกันเอง ผู้หญิงเขาไม่ได้คิดอะไร กับพี่ พวกนายอย่าพากันพูดเหลวไหล”

“ฮ่าๆ ที่แท้ก็แอบชอบเขานี่เอง ! ” หนึ่งในพนักงาน

ชายพูดขึ้น
“มาประชุมกันต่อๆ ! ” โจเซฟหันมองญาดา แล้ว เปลี่ยนเรื่องแก้เขิน

คีรินมองสลับไปมาระหว่างโจเซฟกับญาดา เขาคง พอจะเดาได้แล้วว่าเมื่อคืนโจเซฟเป็นคนไปรับเธอ

จบการประชุม ทุกคนถยอยเดินกันออกไป ในห้อง เหลือแค่คีรินกับญาดา “ญาดา เธอนี่มันอ่อยผู้ชายเก่ง เหมือนแม่เธอไม่มีผิด รู้จักโจเซฟแค่ไม่กี่วัน ก็ทำให้เขา หลงหัวปักหัวปล่แล้ว”

คนนอกต่างก็คิดว่าคีรินเป็นผู้ชายต้นแบบ ถ้าทุกคน ได้ยินในสิ่งที่เขาพูดกับเธอเมื่อกี้ ยังจะเข้าใจกันอยู่ไหม ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนปากร้ายและใจดำแค่ไหน เขาเป็น ผู้ชายที่ผู้หญิงครึ่งประเทศวาดฝัน แต่ความเป็นจริงเขามัน ซาตานในคราบมนุษย์ชัดๆ

ในสายตาของญาดา คีรินก็คือซาตานในคราบมนุษย์

“ฉันกับคุณโจเซฟเป็นแค่เพื่อนกัน” ญาดาไม่อยาก สนใจเขา แต่เหมือนยิ่งเธอไม่อยากสนใจเขาเท่าไหร่ เขา ก็ยิ่งอยากเรียกร้องความสนใจ

“เพื่อนกันแบบไหน? ถึงตื่นนอนกลางดึกไปรับคุณ” คีรินยังคงไม่จบ
คนที่ทำให้ญาดาต้องโทรหาโจเซฟก็คือเขาไม่ใช่ หรอ แล้วตอนนี้จะมาแกล้งถามโง่ๆแบบนี้ทำไม

“ถ้ายังมีความเป็นคนอยู่ ก็คงไม่มีใครทิ้งผู้หญิงเอา ไว้ข้างทางในที่เปลี่ยวๆแบบนั้นหรอกค่ะ” ญาดาตอกกลับ เธอพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วถามคนตรงหน้า “คุณเกลียดฉันมากเลยใช่ไหมคะ เกลียดจนอยากให้ฉัน ตายๆไปเลยใช่ไหม?”

พูดจบ สีหน้าของคีรินก็ดูอึ้งเล็กน้อย เขาคงคิดไม่ถึง ว่าญาดาจะพูดแบบนั้น

เขาหัวเราะในลำคอ “พูดอะไรโง่ๆ การเกลียดใคร คนหนึ่งมันเหนื่อย ในสายตาของผมคุณมันก็แค่ของเล่นที่ ตอนนี้ผมยังเล่นไม่เบื่อก็เท่านั้น”

พูดจบ เขาก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน ญาดากำหมัด

เธอเกลียดเขา เกลียดจนอยากให้เขาหายไปจาก

แน่น

ชีวิต

เสียงโทรศัพท์ของญาดาดังขึ้น “สวัสดีค่ะ ใช่คุณญา

ดารึเปล่าคะ?”
ญาดาขมวดคิว “ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่าโทรมาจากไหน

คะ?”

“จากโรงพยาบาลเทพเกษมนะคะ คุณวรรณาใช่คุณ แม่ของคุณรึเปล่าคะ?”

โรงพยาบาล……

ลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของญาดา

“ใช่ค่ะ แม่เป็นอะไรไปคะ?” ญาดารีบถามด้วยความ

กังวล

“คุณวรรณาฆ่าตัวตายค่ะ แต่โชคดีที่เราช่วยเอาไว้ ได้ทัน รบกวนคุณญาดาเข้ามาที่โรงพยาบาลตอนนี้ได้

ไหมคะ?”

โทรศัพท์ตกลงบนพื้นเสียงดัง

แม่ของเธอฆ่าตัวตาย เธอฆ่าตัวตายจริงๆ ไม่ได้แค่ขู่

เท่านั้น