ตอนที่9 นินทา

พระอาทิตย์ลาลับกลับสู่ภูเขาเปล่งแสงแดดอ่อนนุ่มนวลประกาย

อบอุ่น

หลังจากผลินเลิกงานแล้วเธอก็กลับไปที่บ้านของแม่สามี ไม่มีใคร อยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ เธอตรงขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้องนอนข องปยุตและเดินตรงไปที่ห้องลับของเธอ เดินไปครึ่งทางก็หยุด สายตา เหลือบไปทางฝั่งขวาแล้วก็พูดไม่ออก

ปยุตสั่งให้คนมาเปลี่ยนเตียงจริง ๆ เมื่อวานนี้เป็นเตียงสีขาวกับ ผ้าปูที่นอนสีดำ แต่วันนี้เตียงถูกเปลี่ยนเป็นสีดำกับผ้าปูที่นอนสีขาว เธอเดินไปรอบ ๆ เตียงอยู่สามรอบ คิดจนหัวแทบระเบิดอย่างไรก็ไม่ เข้าใจเหตุผลที่แท้จริงว่าเพราะอะไรทำให้ผู้ชายอย่างเขาเกลียดผู้หญิง ได้มากมายขนาดนี้

ถึงแม้เธอจะไปสัมผัสที่นอนของเขา แต่แค่เปลี่ยนผ้าปูที่นอนก็น่า จะพอแล้วไม่ใช่หรือ จำเป็นไหมที่จะต้องเปลี่ยนเตียงด้วย ไม่แปลกใจ เลยที่เขาจะมีการหย่าร้างสูงเช่นนี้

ผลินถอนหายใจยาวแล้วจึงหันกลับไปยังห้องนอนของเธอเพื่อ เปลี่ยนชุดทำงาน เธอกลับลงไปข้างล่างอีกครั้ง มีคนหนึ่งนั่งบนโซฟา ที่ห้องนั่งเล่นไปแล้ว คือปาณีน้องสาวของปยุต เธอคิดว่าน้องสามีเป็น คนตรงไปตรงมา บางทีอาจจะได้รู้อะไรบางอย่างจากปากของเธอ

“น้องปาณีคะ”เธอเรียกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล น้องสามีที่กำลังเล่น โทรศัพท์มือถือรีบเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบรับเสียงหวาน”คะ พี่สะไภ้”

“คุณแม่ไปไหนเหรอคะ”

“คุณแม่ไปที่ภูเขาหลวงค่ะ”น้องสามีเอ่ยตอบ”ไปสักการะพระพุทธ องค์ที่ประทานลูกสะไภ้ที่ดีมาให้ค่ะ” ผลินยิ้มเอียงอาย เธอนั่งลงข้าง ๆ แล้วมองไปรอบ ๆ ในเวลานี้ไม่มี ใครอยู่บ้าน”ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ”

“ได้สิคะ ปัญหาอะไรคะ”

น้องสะได้ใช้คำพูดได้ดีเสียจริง

“ทำไมพี่ชายของคุณมักจะแต่งงานแล้วก็หย่าอยูยู่บอยครั้งเหรอคะ”

“อา…”

ปาณีถอนหายใจ”ทำไมพี่สะไภ้ทุกคนชอบเอาคำถามนี้มาถามฉัน

กันนะ”

ผลินรู้สึกกระอักกระอ่วน

“ฉันไม่เคยบอกใครมาก่อน แต่เพราะคุณถาม งั้นฉันจะบอกคุณเล็ก น้อยแล้วกันค่ะเพราฉันชอบคุณ”

เธอมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดแผ่วเบา”ความจริงที่พี่ชายของ ฉันแต่งงานแล้วก็หย่านั่นเพราะเขาเย็นชาเกินไป ไม่สนใจผู้หญิง อีก ทั้งบังเรื่องมาก ถึงเขาจะมีเงื่อนไขสมบูรณ์แบบขนาดนั้นก็ยังเป็นเรื่อง ยากที่ผู้หญิงจะอยู่ด้วยได้

ตรงจุดนี้ผลินเองก็เห็นด้วย

“คุณรู้ไหมคะ เขาไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงคนไหนอยู่ที่บ้านนี้เกินสาม เดือนเลย ไม่ว่าจะเป็นการไปเองหรือเขาพยายามที่จะบังคับให้ออกไป พี่สะไภ้คนที่สี่อยู่ที่นี่ได้สองเดือน จนเมื่อถึงเวลาที่เธอไป เขาก็ยังไม่รู้ เลยว่าเธอมีชื่อว่าอะไร นั่นทำให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจ…”

“ทำไมเขาถึงเป็นแบบนั้นคะ สมองเขาผิดปกติเหรอ…” “สมองผิดปกติ? ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันค่ะ”

“เขาเป็นแบบนั้นจริง ๆ เหรอคะ”

ผลินปิดปากด้วยความประหลาดใจ ถึงแม้จะคิดว่ามันต้องมีเหตุผล แต่ก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย

“ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดค่ะ ความจริงแล้ว..”

“ปาณี เธอนินทาลับหลังพี่ชายของเธองั้นเหรอ”

ทันใดนั้นเอง เสียงเย็นก็พลันดังขึ้นด้านหลัง หญิงสาวทั้งสองคน ต่างตัวแข็งที่อและตะลึงงัน ผลินรู้สึกว่าหัวใจเต้นสะดุด เธอไม่ใช่คนที่ ชอบนินทน แต่ด้วยเพราะความสงสัยใคร่รู้จึงทำให้ตกอยู่ใน สถานการณ์เช่นนี้

ปาณิขยับเข้ามาใกล้เธอแล้วพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว”ในพจนาณุกรม ของพี่ชายของฉัน มีสองคำที่ไม่ควรปรากฏขึ้นเลย นั่นคือ ‘ทรยศฉัน ทรยศพี่ชายของฉันเพื่อคุณ ถ้าพี่ชายโกรธ ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก พี่สะได้คะ นี่เป็นคำเตือนสำหรับคุณค่ะ

สิ้นเสียงกระซิบก็วิ่งหนีไป