ตอนที่3 การคัดเลือกกรรยา

คนขับรถของธนวันจอดรถที่หน้าคฤหาสน์สุดหรูซึ่งผสมผสานรูปแบบ ระหว่างวัฒนธรรมจีนและตะวันตก คฤหาสน์ครอบคลุมพื้นที่หลายพันตาราง เมตรซึ่งแสดงถึงความมั่งคั่งและเกียรติยศของตระกูล โดยเฉพาะอย่างยิ่งประตู รั้วที่สูงลิบผู้หญิงหลายคนมีความใฝ่ฝันที่อยากจะเข้าไปในนั้น ถึงแม้ว่าสุดท้าย แล้วพวกเธอจะต้องเดินกลับออกมาอีกครั้งก็ตาม

ผลินมองออกไปที่นอกหน้าต่าง มีรถยนต์หลายคันจอดอยู่หน้าประตู ดู เหมือนว่าในวันสุดท้ายนี้จะมีหญิงสาวจำนวนไม่น้อยในสายสกุลเดียวกันที่มา ลองเสี่ยงโชคครั้งนี้

“คุณหนูใหญ่เข้าไปข้างในเถอะครับ”

ลุงชูคนขับรถเปิดประตูและทำท่านอบน้อมต่อเธอ

เธอก้าวลงจากรถ และกระซิบบอก “เรียกฉันว่าผลินเถอะค่ะ ถ้าคุณผู้หญิง ได้ยินคุณลุงจะถูกดุเอาได้นะคะ

ลูกสาวในตระกูลเจริญมาศไม่มีพี่น้อง ตระกูลเจริญมาศมีลูกสาวคนเดียวนั่น

คือชุดา

ในส่วนกลางของคฤหาสน์มีน้ำพุหลากสีขนาดใหญ่ที่เปลี่ยนสีไปตามเสียง เพลงที่กำลังบรรเลงอยู่ ผลินก้าวเดินเชื่องช้า มีพนักงานผู้รับผิดชอบในงานเลี้ยง สองคนเดินนำเธอเข้าไปข้างใน เธอลงชื่อในสมุดลงทะเบียนเหมือนกับผู้หญิงทุก คนที่มาสมัครเข้ารับการคัดเลือก ทุกคนกำลังรอเรียกชื่ออย่างอดทน

“ใกล้ถึงเวลาสัมภาษณ์แล้ว โปรดเตรียมตัวให้พร้อม เมื่อเสร็จสิ้นการ สัมภาษณ์แล้วอย่าเพิ่งรีบกลับ ไม่ว่าคุณจะได้รับคัดเลือกหรือไม่ คุณผู้หญิงของ เราเชิญให้พวกคุณร่วมรับประทานอาหารด้วย”

เมื่อพนักงานกล่าวจบ เขาก็หยิบสมุดลงทะเบียนนั่นขึ้นมาและเริ่มอ่านชื่อผู้ เข้าสมัครคนแรก”คุณญาตา ได้โปรดตามผมมา”

หญิงสาวตัวเล็กน่ารักดูตื่นเต้น เธอเดินตามเขาออกไปจากห้องโกง ไม่ถึงสิบ นาทีเธอก็กลับมาพร้อมกับร้องไห้ เธอหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมา เธอได้รับความ อัปยศอดสูและออกไปอย่างอับอาย จากนั้นก็เป็นคนที่สองและสาม พวกเธอเดินเข้าไปอย่างมีความสุขแต่แล้วก็ ร้องไห้กลับออกมา คนที่ยังไม่ได้ถูกเรียกเข้าสัมภาษณ์ต่างตื่นตระหนก ความ มั่นใจที่เคยมีก็เริ่มหมดไป เมื่อความมั่นใจหดหาย ความกล้าที่จะก้าวออกจาก ห้องโถงก็หมดลงไปด้วย

ในบรรดาหญิงสาวหกคนที่เหลือ มีเพียงผลินเท่านั้นที่นิ่งสงบ เธอไม่ได้มีส่วน ร่วมในวงสนทนาเหมือนเช่นคนอื่น ๆ ที่กำลังพากันเดาสิ่งที่เกิดขึ้นและวิธีรับมือ กับคนร้ายกาจตามข่าวลือ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วพิมพ์ส่งข้อความ

ในที่สุดก็ถึงคิวของเธอ คนอื่น ๆ ต่างส่งสายตาเห็นอกเห็นใจมาให้ แต่เธอก็ หาได้มีความตึงเครียดหรือวิตกกังวลใด ๆ เลยแม้แต่น้อย เมื่อออกจากห้องโถง ลุงชูคนขับรถกำลังยืนรอเธออยู่ที่หน้าประตู”คุณหนู นี่คือของที่คุณต้องการให้ ซื้อครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

เธอรับมาและเดินตามพนักงานคนนั้นเข้าไปในห้องมีด

ม่านถูกปิดอย่างมิดชิดเพื่อกั้นแสงสว่างจากภายนอก เมื่อทั้งห้องไม่มีแสง

สว่างบรรยากาศโดยรอบก็ชวนให้อึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก

ทางฝั่งซ้ายของห้องมีชายคนหนึ่งนั่งบนเก้าอี้หนังสีดำ เส้นผมตรงสีดำเข้ม คิ้วเฉียงดั่งคมดาบ ดวงตาเรียวเล็กแหลมคมดำขลับ ริมฝีปากบางสีสด โครงหน้า คมชัด รูปร่างสูงเพรียวแต่ไม่กำยำเปรียบเสมือนนกอินทรีย์ที่อยู่ท่ามกลางความ มีด เยือกเย็นเย่อหยิ่ง โดดเดี่ยวทว่ามีชีวิตชีวา และสิ่งที่แผ่ออกมาอย่างชัดเจน คือพลังแห่งความแข็งแกร่งแม้จะอยู่อย่างโดดเดี่ยวกลางห้องกว้างก็ตาม

ผลินมองไปที่เขาอย่างไม่เกรงกลัวและนั่งลงฝั่งตรงข้ามอย่างใจเย็น เปิดถุง พลาสติกในมือและหยิบเอากระดาษทิชชูแผ่นใหญ่วางลงบนโต๊ะตรงหน้าเขา

“นั่นคืออะไร”

เห็นได้ชัดว่าการกระทำของเธอค่อนข้างเข้าใจยาก นั่นจึงส่งผลให้ชายหนุ่ม เกิดความสงสัยจนเรียวคิ้วขมวดมุ่น

“เอาไว้เช็ดน้ำตาค่ะ” เธอกล่าวตอบสั้น ๆ

ชายหนุ่มซะงักไปแล้วจึงหัวเราะออกมาแฝวเบา”คุณคิดว่าผู้หญิงที่เข้ามาใน

นี้จะต้องร้องไห้ทุกคนอยปางนั้นหรือ”

“แต่อย่างน้อยที่ผ่านมาก็ไม่มีใครหัวเราะเลยนี่คะ”

“นั่นเป็นเพราะคำถามที่ฉันถามและคำตอบของพวกเธอก็ไม่น่าพอใจ

“ผู้หญิงที่เข้ามา ตอบคำถามของคุณทุกคนเหรอคะ”

“โป่”

ผลินพยักหน้าตอบรับ”โอเคค่ะ ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณถามได้เลยค่ะ”

“คุณรู้ไหมว่าผมผ่านการหย่ามากี่ครั้งแล้ว”

“หกครั้งค่ะ”

“คุณคิดว่าคนที่จัดการเรื่องในครอบครัวไม่ได้จะมีความสามารถบริหารบริษัท

ได้หรือไม่”

“ฉันคิดว่ามีความสามารถค่ะ เพราะปัญหาทางด้านอารมณ์ไม่ได้มีส่วน เกี่ยวข้องกับความสามารถในการทำงาน ท่านประธานเหมาเองก็สามารถก่อตั้ง ประเทศจีนใหม่ได้สำเร็จ แม้ว่าท่านจะจัดการเรื่องภายในครอบครัวได้ไม่ดี ก็ตาม”

คำตอบนั้นช่างเป็นกลางและลึกซึ้ง เป็นการพูดเรื่องจริงที่ไม่มีคำเยินยอ มี ความแตกต่างอย่างชัดเจนกับบรรดาหญิงสาวก่อนหน้านี้ที่ดูไม่มีความคิดแม้แต่ คนเดียว ปยุตยากจะยับยั้งตัวเองไม่ให้จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอได้ พลางถาม “คุณชื่ออะไร”

“ผลินค่ะ”

“ออกไปได้แล้ว” เขาไม่ได้บอกว่าเธอมีคุณสมบัติเพียงพอหรือไม่ แต่เปล่งเสียงไปทาง

ประตู” คนต่อไป

“คุณจะเลือกฉันใช่ไหมคะ

เธอไม่ได้ออกไปจากห้องทันที แต่จ้องมองและเอ่ยถามเขาอย่างนอบน้อม

ปยุตหันมาให้ความสนใจแล้วเอ่ยถาม”ทำไมต้องเลือกคุณ ผมขอเหตุผล

“ฉันมั่นใจว่าฉันจะเป็นภรรยาคนสุดท้ายของคุณ”

“หินม ภรรยาคนสุดท้ายอย่างนั้นหรือ”เขาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา สายตา แสดงออกว่าเยาะหยัน “ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าพูดจาอวดดีต่อหน้าผม”

“ถ้าคุณคิดว่าฉันไม่มีความสามารถพอก็ทดสอบฉันได้เลยค่ะ เว้นเสียแต่ว่าคุณ

จะกลัวว่าฉันจะมีความสามารถจริง ๆ”

ทีนี้ เขาหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย ซึ่งมันกระตุ้นความสนใจแก่เธอ” โอเค เพื่อความกล้าหาญของคุณ อย่างนั้นผมจะให้โอกาส แต่จงจำเอาไว้ มันไม่สำคัญ ว่าผมจะเลือกใคร เพราะผมจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น”