บทที่ 99 คืนนี้ของฉินหลั่ง

ฉินหลั่งนั่งอยู่บนรถแท็กซี่ ไม่นานนักก็ได้มาถึง สนามบิน

“ฉินหลั่ง ตรงนี้” เห็นเงาของฉินหลั่ง เย็นนี้ก็

โบกมืออย่างดีใจ ฉินหลั่งสุดลมหายใจเข้าเล็กน้อย เดิน ไปยังข้างกายของเย็น นี้ เห็นมุมปากที่ซ้ำของเย็นนี้ ฉิน หลังค่อนข้างประหลาดใจเขายังนึกว่าเย็นนี้บาดเจ็บที่ ขาหรือแขน เธอเป็นสมาชิกในเกิร์ลกรุ๊ป ปากทำไมถึงได้ รับบาดเจ็บละ?

ไม่ว่ายังไง สิ่งที่ฉันหลังคาดคิดไม่ถึง ปากของเย้ นนี้นั้นฉินเทียนเป็นคนตบเอง

“ไปเถอะ บ้านเธออยู่ไหน?” ฉินหลั่งถือกระเป๋า

ของเย็นนี่ ได้เดินไปที่ข้างถนนพร้อมกันเย็นนี เรียกรถ แท็กซี่ได้คันหนึ่ง มุ่งหน้าไปยังบ้านของเย็นนี้

ฉินหลั่งได้ช่วยเย็นนี้ยกกระเป๋าไปในบ้าน เย็นนี้ พักอยู่ที่คอนโดคนเดียว

“ขอบคุณนายมากเลย ฉินหลั่ง อยู่กินข้าวที่บ้าน ก่อนเถอะ แป๊บเดียวฉันก็ทำเสร็จแล้ว…เย้นนีมอง ไปทางฉินหลั่งอย่างกระตือรือร้น

“ไม่แล้ว หากไม่มีอะไร ฉันไปก่อนล่ะ.. ขณะที่พูด ฉินหลั่งก็ได้เดินไปทางประตู
“ช้าก่อน เย็นนี้รีบห้ามอย่างดื่นเต้น โอกาสที่ดี

แบบนี้ เย็นนี้จะปล่อยไปได้อย่างไร มองดูฉินหลั่งที่

อึดอัด สมองของเย็นนีก็สับสนไม่น้อย นายดื่มน้ำก่อน ค่อยไปเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันก็จะไม่สบายใจ อย่างไรเสีย นายก็ได้ช่วยเหลือฉันเอาไว้..”

“อ่อ ได้” ฉินหลั่งพยักหน้า ดื่มแค่น้ำยังพอจะรับ ได้ ดูท่าทางของเย็นนี้แล้ว หากไม่ได้ขอบคุณตัวเอง ดู เธอจะไม่ค่อยสบายใจ

“งั้นก็ดี นายนั่งตรงนี้ก่อน ฉันไปรินน้ำให้ นาย. . ได้ยินฉินหลั่งตกลงแล้ว เย็นนี้ก็เบิกบานใจ ขึ้นมาทันที เธอหยิบแก้วใบหนึ่ง เดินไปที่เครื่องกรองน้ำ สังเกตว่าฉินหลั่งกำลังเล่นโทรศัพท์ เธอได้หยิบยาสลบ ที่ขอมากับหลี่หรุ่ย เทลงไปในแก้วนิดหน่อย รินน้ำแล้ว เขย่าเล็กน้อย จนกระทั่งตัวยาได้ละลายไปหมด เย็นนี้ริน นำเต็มแก้ว แล้วยกไปให้ฉินหลั่ง

“ขอบคุณ” ฉินหลั่งกล่าวขอบคุณ รอจนกระทั่งน้ำ เย็น ก็ได้ดื่มหมดภายในอีกเดียว: “เอาละ ฉันไป ละ. .

ขณะที่ฉินหลั่งยืนขึ้นนั้น จู่ๆเขาก็รู้สึกหนักหัว อย่างมาก ก็ได้นั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง

“ฉินหลั่ง นายเป็นอะไรเหรอ?” เย็นนี้ ถามอย่าง ฉินหลั่งอย่าง “เป็นห่วง”

“ไม่เป็นไร…” ฉินหลั่งไม่รู้เลยว่าเย็นนี้เป็นคน ที่วางยาตัวเองยังนึกว่าเป็นปัญหาของตัวเองเสียอีกเขาลูบที่หน้าอกต่อสู้กับตัวเองไปสักพัก สุดท้ายก็ต้าน ไม่ไหว ค่อยๆนอนลงไปที่โซฟา แล้วหลับตาลง

“ฉินหลั่ง ฉินหลั่ง..” เย็นนี่เรียกที่ข้างหูฉิน หลังไปสองสามครั้ง ฉินหลั่งไม่ตอบสนองเลย เย็นนียิ้ม ที่มุมปาก เธอสอดแขนไปที่ใต้รักแร้ของฉินหลั่ง ใช้แรง ลากร่างที่หนักของฉินหลั่ง ค่อยๆลากทีละนิดๆเข้าไปใน ห้องนอนของตัวเอง…

ในเวลาเดียวกัน หลื่หรุ่ยที่แอบอ้างเป็น “เพื่อน ของฉินหลั่ง” ใช้คำรมหลอกล่อจงยู่จนยอมไปทานข้าว กับเขา ข้าวยังไม่ทันกินเสร็จ จงยู่ก็เหมือนกับฉินหลั่ง ได้ สลบอยู่บนโต๊ะ

ก่อนหน้านี้หลี่หรุ่ยแสดงเป็นสุภาพบุรุษมาโดย ตลอด จนมาถึงเวลานี้ จึงได้แสดงรอยยิ้มอันชั่วร้ายออก มา เขาได้เช็ดบิลอย่างรวดเร็ว พยุงร่างของจงยู่เดินไป ขึ้นรถ จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังโรงแรมที่เขาใช้เป็นประจำ

เขาพยุงร่างของจงยู่ เดินไปที่ห้องพักอย่าง ใจร้อน ผลักจงยู่ที่สลบอยู่ลงไปนอนที่โต๊ะวงกลมขนาด ใหญ่ จงยู่นอนอยู่บนเตียง แต่ว่าเธอไม่มีปฏิกิริยาตอบ สนองใดๆ เหมือนนอนหลับไปอย่างนั้น

สายตาของหลี่หรุ่ยมองสำรวจร่างกายของจงยู่ ไปหนึ่งรอบ เขาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เดินไปในห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ หลี่หรุ่ยก็ใช้ ผ้าเช็ดตัวสีขาวพลางเช็ดน้ำที่อยู่บนตัว พลางเดินเท้า เปล่าออกมาจากห้องน้ำ
มองดูจงยู่ที่อยู่บนเตียง ร่างกายของเขาเหมือน ลุกโชนด้วยไฟ หลี่หรุ่ยทั้งผ้าเช็ดตัวลงบนพื้น ได้เปิด กล้องออกมา ให้หน้ากล้องหันมาทางเตียง จึงได้ขึ้นไป บนเตียง นอนอยู่ข้างกายของจงยู่

เขาเคยมีอะไรกลับผู้หญิงมาสิบกว่าคน ไม่มีคน ไหนเหมือนจงยู่เลย สามารถทำให้ความปรารถนาใน ร่างกายของเขาลุกเป็นไฟ เขาไม่สามารถที่จะรอได้ อยากที่จะค่อยๆกินจงยู่ทีละนิด “อาหารเลิศรส”

หลี่หรุ่ยใช้หลังมือค่อยๆลูบไปที่หน้ารูปไข่ของจง ยู่ สัมผัสผิวที่ละเอียดทำให้หลี่หรุ่ยหลับตาลง ค่อยๆ สัมผัสความรู้สึกตอนนี้ที่เหมือนกับการเสพยาเสพติด

มองดูปากน้อยๆของจงยู่ที่ได้รับผลกระทบ แล้ว ค่อยๆเปิดออก เผยให้เห็นเนื้อสีชมพูและฟันที่ขาวใส ดวงตาของหลี่หรุ่ยยิ่งอยู่ยิ่งเปิดกว้าง

เขาค่อยๆยื่นมือไปที่หน้าอกของจงยู่ จงยู่ใส่เสื้อ แขนสั้นสีขาว นิ้วชี้ขวาของเขาจับอยู่ตรงตำแหน่งคอ เสื้อ ค่อยๆดึงลงไป คอเสื้อของจงยู่ยิ่งอยู่ยิ่งกว้าง หลี่ห รุ่ยเห็นไหปลาร้าของจงยู่ ข้างในเป็นยกทรงสีดำ..

ดวงตาของหลี่หรุ่ยเลือดไหลพลุ่งพล่าน มือของ เขาเริ่มสั่น เขาได้วิจัยผู้หญิงมาไม่รู้เท่าไหร่ จงยู่เป็น ประเภทที่ปลุกอารมณ์ของเขาได้ดีที่สุด เด็กอายุสิบเก้า ปีที่ไร้เดียงสา ร่างกายที่ขาวดั่งหิมะ และรูปร่างที่เพิ่งจะ เติบโตเต็มที่…

หลี่หรูยอดทนไม่ไหวแล้ว หมาป่าชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขาได้ตื่นขึ้นมาแล้ว เวลาต่อมา หลี่หรุ่ยกำลังจะถอด เสื้อของจงยู่ออกอย่างบ้าคลั่ง…

“ก๊อกก๊อกก๊อก…” เวลานี้ ประตูห้องได้ดังขึ้น หลี่หรุ่ยนึกว่าเป็นพนักงานของทางโรงแรม ก็ได้คำราม ด่าออกไป: “ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องมารบกวน ผม!”

“ก๊อกก๊อกก๊อก….” เสียงเคาะประตูยังคงดังอยู่ กลับยิ่งรุนแรงมากขึ้น

ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง? กูบอกให้ไสหัวไป ไง-” หลี่หรุ่ยด่าอย่างโมโห

“หลี่หรุ่ย คุณลองด่าอีกครั้งซิ!” ด้านนอกดังขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวกว่าของหลี่หรุ่ยเสียอีก

ได้ยินเสียงนี้อารมณ์ทางเพศบนร่างกายของหลี่ หรุ่ยได้หายไปทันที สิ่งที่มาแทนที่คือความลนลาน เพราะว่าคนที่พูดตะโกนอยู่ด้านนอกคือภรรยาของเขา หลี่หรุ่ยอาศัยบารมีของบ้านภรรยา จึงใช้ชีวิตสุขสำราญ เช่นทุกวันนี้ได้ หากไม่มีภรรยา อยากบอกว่าไปตกสาว เลย แค่กินข้าวยังเป็นปัญหาเลย

“เมียจำ คุณมาได้ไงเนี่ย?” หลี่หรุ่ยรีบลงจาก เตียง หากให้ภรรยาเห็นเข้า เขามาเล่นชู้ที่โรงแรม เขา ต้องจบเห่แน่ๆ: “คุณรอแป๊บ ผมเพิ่งจะอาบน้ำ เสร็จ. .”

ได้ยินเสียงเคาะประตูของเมีย หลี่หรุ่ยกลัวจะตาย อยู่แล้ว เขาอุ้มจงยู่ขึ้นมาอย่างลนลาน ดึงผ้าปูลงมา พันจงยู่ตั้งแต่ใต้รักแร้ เพื่อมัดตัวจงยู่เอาไว้ ตอนนี้ทำได้ เพียงช่อนจงยู่เอาไว้ก่อน

เขาได้ผูกเงื่อนบนตัวของจงยู่อย่างรวดเร็ว แล้ว อุ้มจงยู่ไปทางหน้าต่าง เปิดหน้าต่างออก แขวนจงยู่ลง ไป เมื่อก่อนเขาเล่นชู้กับเมียชาวบ้าน สามีของคนอื่น กลับมานั้น เขาก็ใช้วิธีการนี้ในการหลบหนี

ตรงนี้คือชั้นสี่ ด้านนอกหน้าต่างมีแท่นที่ยื่นออก มา หลี่หรุ่ยได้แขวนจงยู่ไว้บนแท่นนั้น อาศัยแท่นนี้รับน้ำ หนัก น่าจะไม่มีปัญหา เขาก็ได้นำผ้าปูอีกด้านมารั้งกับ หน้าต่างไว้ ขอเพียงไม่เปิดหน้าต่าง จงยู่ก็จะไม่ตกลง ไป

หลี่หรุ่ยปิดม่านหน้าต่าง แล้วก็ไปจัดระเบียบ หมอนและผ้าห่มอย่างรวดเร็ว เก็บโทรศัพท์ จึงได้ไป เปิดประตูให้กับภรรยา

ภรรยาเข้ามาก็ได้ตบที่หัวของหลี่หรุ่ยหลายที ถามเขาทำไมไม่กลับบ้านแต่กลับมาเปิดห้องที่นี่ หลี่ห รุ่ยหาข้ออ้างโกหก ภรรยาได้ตรวจค้นห้องไปหนึ่งรอบ แต่ก็ไม่พบคนอื่น ยังไงก็ไม่ได้เชื่อคำพูดของหลี่หรุ่ย มากนัก

“คืนนี้ฉันก็จะนอนที่นี่ด้วย คุณก็ “เอาเงินและบัตร เครดิต” มาให้ฉันทั้งหมด เพื่อไม่ให้คุณไปมั่วข้างนอก ภรรยาจ้องมองหลี่หรุ่ยแล้วกล่าว เธอเห็นม่านหน้าต่าง ถูกปิดไว้อย่างมิดชิด ก็ขมวดคิ้ว: “ปิดม่านทำไมเนี่ย มอง วิวกลางคืนสวยดีออก..
ขณะที่พูดก็ได้เดินไปที่หน้าต่าง ใช้มือดึงม่าน ออก

“เฮ้ย นี่มัน…” ภรรยาเห็นผ้าปูที่หน้าต่าง

“เมียจำ อย่าขยับ…” เวลานี้หลี่หรูยอดไม่ไหว จนต้องตะโกนห้าม เขารีบร้อนเดินเข้าไปขัดขวางภรรยา เพียงแต่หน้าต่างได้ถูกภรรยาเปิดไปก่อนแล้ว

ทั้งสองคนมองออกไปพร้อมกัน ก็เห็นเพียงเงาสี ขาวได้ตกลงไปด้านล่าง “ป้าง” ดังขึ้นที่พื้น

“หลี่หรุ่ย นายทำไมต้องเล่นชู…” ภรรยาชี้ด่า หลี่หรุ่ยอย่างเจ็บแสบ

“เมียจำ กลับไปผมค่อยอธิบายกับคุณนะ ตอนนี้ คนก็ได้ตกลงไปแล้ว หลี่หรุ่ยไม่เหมือนกับภรรยา ยังมา สนใจเรื่องเล่นชู้อีก ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคน หาก ตกลงไปตายจะทำยังไง? ถูกรถทับตายจะทำยังไง?

“ใช่ คุณยังมายืนบื้อทำไมละ? ยังไม่รีบลงไปอีก!” เวลานี้ ภรรยาก็ได้ตะโกนไปทางหลี่หรุ่ย

สองสามีภรรยารีบวิ่งออกไปจากห้องอย่างร้อนรน กว่าลิฟต์จะลงไปถึงชั้นหนึ่ง ก็ใช้เวลาไปสามสี่นาที ใน ที่สุดพวกเขาก็ได้มาถึงตำแหน่งตรงหน้าของตัวเองแล้ว

เพียงแต่มาถึงตรงนี้ ทั้งสองคนก็อึ้งไปทันที เพราะบนพื้นไม่มีคน บนถนนก็เงียบสงบ ราวกับว่าไม่มี อะไรเคยเกิดขึ้นทั้งนั้น

“หลี่หรุ่ย คนล่ะ?” ภรรยาไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“ผมจะไปรู้ได้อย่างไร? หรือว่ารถที่ผ่านมาเจอได้ พาเธอไปโรงพยาบาลแล้ว หรืออาจจะโดนคนอื่นช่วยไป แล้ว..” หลี่หรุ่ยกล่าวอย่างคาดเดา ในใจเขานั้น กระวนกระวายมาก หากจงยู่ถูกส่งไปโรงพยาบาลแล้ว นั้น ต้องรู้ว่าตัวเองเป็นคนทำอย่างแน่นอน

ไปเถอะ พวกเรากลับบ้านกัน….” หลี่หรุ่ย กล่าวอย่างโง่เขลา

คุณเล่นชู้ ยังทำให้คนตกลงมาจากชั้นบนยัง อยากจะกลับบ้านอีก ภรรยาด่าหลี่หรุ่ยอย่างโมโห

“คุณว่าผมควรจะทำยังไง? อย่าลืมนะ มันเป็น เพราะคุณ เธอจึงได้ตกลงมาจากข้างบน ทางที่ดีคุณควร ขอพรให้เธออย่าเป็นอะไร!” หลี่หรุ่ยต่อว่าภรรยาอย่าง รุ่นแรง

เวลานี้ภรรยาจึงได้เงียบลง ทั้งสองคืนห้อง แล้วก ลับบ้าน ถนนที่เงียบสงบนี้ก็มีรถแล่นผ่านไปสองสามคัน คนในโรงแรมก็ได้มาตรวจดูว่าเสียงที่ดังก่อนหน้านี้มัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ก็ไม่มีใครเห็นว่า เมื่อกี้ได้มีหญิง สาวคนหนึ่งได้ตกลงมาจากชั้นสี่

วันที่สอง ฉินหลั่งลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อคืนนอน ฝันร้าย ทำให้ตอนนี้ในใจของเขากังวลเล็กน้อย

ไม่นานนัก เวลานี้ จู่ๆฉินหลังพบว่า ที่นี่ไม่ใช่ หอพัก และก็ไม่ใช่วิลล่า แล้วมันคือ…. หัวอีกฝั่งของฉินหลั่ง กลับปรากฏด้วยไหล่ของผู้
หญิงที่หอมคนหนึ่ง นอนทับอยู่บนอกของเขา ฉินหลั่ง ขยับร่างกาย รีบร้อนลุกขึ้น ร่างกายเขานั้นว่างเปล่า ใจ ของฉินหลั่งสั่นขึ้นมาทันที เขาดึงผ้าห่มบนร่างกายออก เห็นสภาพร่างกายท่อนร่างของตัวเอง ฉินหลั่งตกใจไป ทันที ร่างกายทั้งบนและร่าง ไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว

“ฉินหลั่ง นายตื่นแล้วเหรอ” เวลานี้ เย็นนี้ก็ได้ลุก ขึ้นมานั่งฉินหลั่งรีบหันหน้ากลับไป เขาจำได้แล้ว เมื่อ คืนเขาได้มาช่วยเย็นนียกกระเป๋า จากนั้นก็ดื่มน้ำไปหนึ่ง แก้ว หัวสมองของเขาก็หนักขึ้นมาทันที สุดท้ายก็จำ อะไรไม่ได้เสียแล้ว..

“เธอเจตนา!” ฉินหลังกล่าวอย่างโมโห

“ใช่ ฉันเจตนา” เวลานี้ เย็นนียอมรับแล้ว เธอไม่มี เหตุผลที่ดีกว่านี้อีกแล้ว “อีแพศยา-” ฉินหลั่งด่าอย่างโมโห ผู้หญิงคนนี้

กลับใช้วิธีที่น่ารังเกียจไร้คุณธรรมแบบนี้กับตัวเอง แบบ นี้เขาจะบอกกับจงยู่ยังไงดี?

“นายด่าเถอะ นายคงไม่รู้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกับ นาย ฉันก็ชอบนายแล้ว แต่ทุกครั้งที่นายมาส่งจงยู่ นาย ไม่มองฉันแม้แต่หางตา ในใจฉันอิจฉา ฉันไม่ได้แย่ไป กว่าจงยู่ เพราะอะไรเขาถึงได้ตัวนาย แต่ไม่ใช่ฉัน ดังนั้น เมื่อวานฉันจึงวางยานาย..เย็นนี้เริ่มหาเหตุผลให้กับ พฤติกรรมของตัวเอง

“เรื่องนี้ให้ถือเสียว่ามันไม่เคยเกิขึ้น หากเธอให้ จงยู่รู้เรื่องนี้ ฉันจะทำให้เธอเสียใจ ต่อไปนี้เธอคือเธอฉันคือฉัน อย่ามาปรากฏตัวต่อหน้า..” ฉินหลั่ง คิดใคร่คราวดูแล้ว จึงได้พูดกับเย็นนี้อย่างเรียบเฉย ขณะที่พูด ฉินหลั่งได้ดึงผ้าห่มออก แล้วเริ่มใส่เสื้อผ้า

“ฉินหลั่ง นายทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง ฉันได้ มอบตัวเองให้ไปนายแล้ว..” ฉินหลั่งหันหลังให้เย็น นีที่กำลังร้องไห้ ฉินหลั่งหันไปมองด้วยสัญชาตญาณ ก็ เห็นเย็นนี้ค่อยๆดึงผ้าห่มออก ผ้าปูที่สีขาว มีคราบเลือด ที่เด่นเข้าตา…