บทที่ 201 ฉันรอพี่ใหญ่ของพวกแกอยู่

“พูดถูก”

“พวกเราทั้งสี่คนhappyบนเตียงกับสาวน้อยคนนี้ มาก ต้องทำให้เธอมีความสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ แน่นอน”

“ไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นตัวเล็กกระจุ๋มกระจิ้มแบบ นี้ จะทนรับพวกเราสี่คนไหวรึเปล่านะ แต่ว่าแค่คิดถึงฉาก นั้นฉันก็ตื่นเต้นแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ”

พอได้ยินคำพูดที่หยาบช้าจากปากของนักเลงทั้ง สี่คนนี้ หลงเย็นก็หน้าแดงถึงหู แทบอยากจะหารูมุดเข้า ไปจริงๆ เธอพูดว่า “พวกแกกล้ามากเหมือนกันนิ กล้า พูดจาแทะโลมฉันด้วยงั้นเหรอ”

“ห์ หนูจำ ท่าทางก็ดูตัวเล็กน่ารักกระจุ๋มกระจิม แต่ปากดีขนาดนี้เลยงั้นเหรอ? พ่อเธอคือใคร?” ไอ้ผม ทองยิ้มให้หลงเย็นแล้วก็พูดออกมา

“เธอก็คือหลงเย้น ลูกสาวคนรองของตระกูลหลง วันนี้ฉันออกมาเที่ยวเตร่เป็นเพื่อนเธอ” ฉินหลั่งพูด

“ฮ่าๆๆ….” ทันทีที่ฉินหลั่งพูดจบ นักเลงทั้งสี่คน นั้นก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน ไอ้ผมทองมองหน้าฉินหลั่ง แล้วพูดว่า “เจ้าน้องชาย ตระกูลหลงเป็นครอบครัวห้า อันดับแรกในหลินอานนี้ แกจะบอกว่าคุณผู้หญิงแห่ง ตระกูลหลงมากินปิ้งย่างในที่แบบนี้งั้นเหรอ? ต่อให้มา กินจริงๆ เธอจะมากับคนขี้แพ้อย่างแกเนี่ยนะ แต่ว่าก็ยังถือว่าพวกแกมีไหวพริบอยู่บ้าง ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินมาว่า ตระกูลหลงทรงพลังมาก ตอนนี้ก็เลยมาสวมรอยว่าเป็น คุณผู้หญิงตระกูลหลงงั้นเหรอ”

ไอ้ผมทองเหลือบมองหลงเย็น พลางเอามือลูบ คางของตัวเอง หัวเราะคิกคักและพูดว่า “คนสวย ถึงเธอ จะไม่ใช่คุณผู้หญิงจากตระกูลหลง แต่ว่าฉันจะต้องดูแล เธอดีกว่าตระกูลหลงแน่นอน ดูท่าทางเธอเหมือนจะอายุ แค่ 17 18ปี อีกเดี๋ยวฉันจะทำให้เธอมีความสุขเหมือนได้ ขึ้นสวรรค์เลย ถ้าเสียวซ่านแล้วก็อย่าลืมบอกรหัสบัตร ATM พวกเราด้วยล่ะ”

หลังจากพูดจบ ไอ้ผมทองก็ส่งสายตาให้พวก นักเลงอีกสามคน แล้วพวกนักเลงทั้งสี่คนนั้นก็พุ่งเข้าไป ฉินหลั่งพร้อมกัน คนที่อยู่รอบๆพอเห็นว่าพวกนักเลง กำลังจะมีเรื่องชกต่อยกัน ก็รีบหนีออกจากร้านปิ้งย่าง เพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนไปด้วย

ถ้าเกิดว่าฉินหลั่งอยู่ตัวคนเดียว ก็คงจะต่อสู้กับ คนพวกนี้แล้ว แต่ว่าตอนนี้มีหลงเย็นอยู่ด้วย ฉินหลั่งกลัว ว่าพวกนั้นจะจับตัวหลงเย็นไปแล้วรังแกเธอ ก็เลยบัง หลงเย็นไว้ให้หลบอยู่ด้านหลังของเขา

นักเลงทั้งสี่คนนั้นกำหมัดพร้อมกับพุ่งเข้ามาที่ฉิน หลั่ง ฉินหลั่งถีบคนหนึ่งคว่ำไป อีกสองคนก็พยุงเขาให้ ลุกขึ้นมา ไอ้ผมทองมองไปรอบๆ แล้วก็หยิบเก้าอี้ตัว หนึ่งขึ้นมา ปาไปยังฉินหลั่ง ฉินหลั่งยื่นมือไปบังหลงเย้ นไว้ เก้าอี้ก็กระแทกเข้ากับข้อศอกของเขา ฉินหลั่งร้อง ออกมาด้วยความเจ็บปวด
“นายเป็นยังไงบ้าง!” หลงเย็นรีบเอ่ยปากถาม

“ไม่เป็นไร” ฉินหลั่งไม่ทันได้สนใจการบาดเจ็บที่ แขนของตัวเอง ดึงให้หลงเย็นถอยไปตรงเตาย่าง เจ้าของร้านวิ่งหนีออกไปด้านนอกแล้ว แต่ว่าไฟยังคง ลุกไหม้อยู่

ตอนนี้เอง พวกนักเลงทั้งสี่คนก็พุ่งเข้ามาหาฉิน หลั่งพร้อมกัน ใบหน้าของพวกนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ เยาะเย้ย วินาทีต่อมาก็จับฉินหลั่งไว้เตรียมที่จะรุมทุบดี

ฉินหลั่งมีไหวพริบที่ว่องไว หยิบผักที่ย่างอยู่บน เตาปาใส่พวกนักเลงสี่คนนั้น นักเลงทั้งสี่คนนั้นไม่ได้นึก เลยว่าฉันหลั่งจะมาไม้นี้ หลบไม่ทัน ใบหน้าของทั้งสี่คน นั้นโดนผักร้อนๆปาเข้าเต็มๆ ลองจินตนาการดูเอาเอง แล้วกันว่าผักถูกห่อด้วยกระดาษฟอยล์แล้วย่างนั้นมัน ร้อนแค่ไหน ทั้งสี่คนกรีดร้องหลังจากถูกลวกในทันที แล้วก็รีบเอามือเช็ดผักบนใบหน้าออก นที

“แม่งเอ้ย ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม”

“วันนี้กูจะต้องระเบิดหัวถึงให้ได้”

“มานี่เดี๋ยวนี้เลย ห่าเอ้ย!”

พวกนักเลงทั้งสี่คนถูกลวกจนหน้าเริ่มพอง แต่ละ คนตอนที่พูดนั้นปากก็สั่น พวกนั้นโมโหอย่างมากเพราะ ฉินหลั่ง มองหน้าฉินหลั่งด้วยความโกรธเกรี้ยว แทบจะ รอไม่ไหวที่จะถลกหนังของเขาออกมา

“น้องรัก จับไอ้นี่ไว้แล้วกระทืบมันซะ” ไอ้ผมทอง หันไปพูดกับพวกนักเลงทั้งสามคนอีกครั้ง ทั้งสี่คนนี้มีบทเรียนแล้ว แต่ละคนก็ต่างเอาเก้าอี้พลาสติกมาบังหน้า ของตัวเอง ป้องกันไม่ให้ฉินหลั่งปาผักใส่ได้อีก

“ฉินหลั่ง….” หลงเยันจับมือฉินหลั่งไว้ด้วยความ กังวล

“ไม่ต้องกลัว” ฉินหลั่งยิ้มพร้อมกับเอ่ยปากบอก

เธอ

ฉินหลั่งยกตะแกรงย่างขึ้นมาแล้วก็คีบถ่านแดงๆ ขึ้นมาจากเตาไฟ เล็งไปที่หัวของไอ้ผมทอง แล้วก็ปาไป ลงตรงกลางหัวของไอ้ผมทองพอดี ทันใดนั้นผมของไอ้ ผมทองก็ลุกเป็นไฟ สามคนที่เหลือรีบช่วยดับไฟ ตบที่ หัวไอ้ผมทองอย่างแรงครั้งแล้วครั้งเล่า จนไฟดับ บนหัว ของไอ้ผมทองก็เหลือผมแค่ครึ่งเดียว เหมือนกับว่าป่วย เป็นโรคประหงลาดยังไงยังงั้น

ฉินหลังไม่รอช้า คืบถ่านร้อนๆขึ้นมาอีกครั้งแล้วก็ ปาไปที่ทั้งสามคนนั้น ฉินหลั่งขึ้นชื่อว่ามีมีดที่เหมือน “มีดบินผาด” แล้วจะพลาดในการปาถ่านได้ยังไง? สาม คนนั้นถูกฉินหลั่งปาโดนที่กันบ้าง ขาบ้าง เท้าบ้าง ทั้ง สามคนต่างพากันร้องโอดโอยอย่างกับหมูโดนเชือด

ถ่านร้อนๆนั้นมีอุณหภูมิร้อนถึงพันองศา แค่ทั้งสี่ คนนั้นขยับเล็กน้อย ส่วนที่ถูกไหม้ก็จะเจ็บปวด พวกเขา ไม่มีใครกล้าเดินเข้าไปหาฉินหลั่งอีกแล้ว”

” ไอ้ยาจก ถึงนี่มันลำพองเกินไปแล้วนะ! รู้ไหมว่า

%3D

พวกเราพวกใคร คุณขายลู่ ลู่ทั่วปิน เดี๋ยวกูจะโทรหาคุณ

ชายลู่เดี๋ยวนี้เลย” ไอ้ผมทองหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็โทรหาคุณชายลู๋ “ฮัลโหล คุณชายลู่ครับ ผมไอ้ผมทอง เอง ตอนนี้ผมอยู่ริมแม่น้ำแล้วโดนรังแก….ครับ เดี๋ยวผม จะรอคุณอยู่ตรงนี้ เรียกคนมาเยอะๆเลยนะครับ….11

“ไอ้ยาจก เดี๋ยวคุณชายลู่ก็จะมาแล้ว ถึงรอโดน กระทืบได้เลย” ไอ้ผมทองจลตะคอก เขากับนักเลงอีก สามคนหยิบเก้าอี้ขึ้นมา แล้วก็นั่งล้อมฉินหลั่งกับหลงเย้ นไว้ “พวกมึงไม่มีทางให้หนีล้ว อีกเดี๋ยวคนของพวกกก็ จะมาแล้ว กูจะให้เด็กน้อยอย่างถึงคุกเข่าที่พื้นแล้วเรียก กว่าคุณท่าน!”

คนที่มุงรอบๆได้ยินว่านักเลงพวกนี้เรียกคุณชา ยล์มา ก็ค่อยๆก้มหน้าลงทีละคน อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ ฉินหลั่งและหลงเยันอย่างเป็นห่วง

“คุณชายลู่เป็นมาเฟียท้องถิ่นของที่นี่ ใครก็ไม่ กล้าไม่แหยเขา”

“ใช่ จำได้ว่าครั้งที่แล้ว มีคนไปยั่วคุณชายลู่เข้า สุดท้ายโดนคุณชายลู่ตัดแขนแล้วก็โยนลงแม่น้ำไป ตำรวจอยู่ข้างๆยังไม่กล้ายุ่งเลย”

“ฉันว่าสองคนนี้ตกอยู่ในอันตรายแล้ว ผู้หญิงคน

นี้เดาว่าคงโดนคุณชายลู่พาไปโรงแรม ส่วนผู้ชายเดาว่า

น่าจะโดนตัดขานะ”

“เดี๋ยวฉันจะโทรหาพ่อฉันตอนนี้ …”หลงเย็นข มวดคิ้ว พูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ในตอนนี้เอง หนุ่งสามคู่หนึ่งเดินไปที่กลุ่มคนที่มุงดูอยู่นั้น ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ถามออกมา “นี่มันเกิด อะไรขึ้น? ทำไมไม่ปิ้งกันล่ะ?”

พอได้ยินเสียงผู้ชายคนนั้น หลงเย็นก็ตกใจรีบ หลบด้านหลังของฉินหลั่งทันที ดึงเสื้อของฉินหลั่ง พร้อมกับกระซิบว่า “เอาเสื้อนายมาให้ฉันใช้หน่อย”

“เอ๊ะ…”ฉินหลั่งตกใจ แต่ก็ถอดเสื้อคลุมออก หลง เย็นรับไปแล้วก็รีบคลุมตัวเองทันที พร้อมกับหันหลังให้ คู่หนุ่มสาวคู่นั้น

ตอนนี้เองฉินหลั่งถึงได้เห็นหนุ่มสาวคู่นั้น ก็อดที่ จะดีใจไม่ได้ หญิงสาวคนนั้นคือหลงหลิง !

เมื่อกี้หยูหมิงถามหลงหลิงว่าอยากกินอะไร หลง หลิงก็นึกอยากมาที่นี่ หยูหมิงก็เลยพาเธอมา

“ไม่ย่างก็คือไม่ย่างไง ทำไมต้องถามอะไรเยอะ แยะ? ไสหัวไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!”ไอ้ผมทองอารมณ์ไม่ดี ก็ เลยตะคอกใส่หยูหมิงอย่าเกรี้ยวกราด

หยูหมิงสีหน้ามืดมนลงทันที เปาถุง บอดี้การ์ด ด้านหลังเขารีบกระโจนเข้าใส่ทันที เขาจับเสื้อไอ้ผม ทองไว้ แล้วก็ยกเขาสูงขึ้น หลังจากนั้นก็ทุ่มลงที่พื้น อย่างแรง ไอ้ผมทองร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด รู้สึก เหมือนกับว่าซี่โครงของเขาแทบจะหัก

“กล้าทำร้ายพี่ใหญ่ของพวกเรา พวกแกไม่อยาก มีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม พวกเราคือคนของคุณชายลู่!” นักเลงที่เหลือทั้งสามคนยืนขึ้น แล้วก็ตะคอกใส่เปาถุง อย่างโมโห
“ไอ้พวกชาติหมา พวกแกรู้ไหมว่าคุณชายบ้าน รวยคือใคร? เขาคือ….”เปาถุงกำลังจะบอกตัวตนของห ยูหมิง แต่ก็ถูกหยูหมิงทำท่าให้หยุด

“ตายแล้ว พวกคุณเองก็เดือดร้อนแล้ว”

“รีบขอโทษสี่คนนี้เถอะ ไม่ยังงั้นเดี๋ยวจะซวยเอา

นะ”

“พวกคุณใจร้อนเกินไปแล้ว”

คนที่มุงอยู่รอบๆเห็นว่าพวกหยูหมิงก็มีเรื่องกับไอ้ พวกนี้ ก็รู้สึกเป็นห่วงพวกเขาขึ้นมาทันที

“คุณหลง”ฉินหลั่งเรียกหลงหลิง เมื่อกี้หลงหลิง เห็นฉินหลั่ง แต่ว่าไม่อยากทักทายเขาเท่านั้นเอง

“คุณหลง รู้จักเขาด้วยเหรอ?” หยูหมิงค่อนข้าง แปลกใจ ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนพวกขี้แพ้ในสังคมชั้นล่าง หลงหลิงจะไปรู้จักคนแบบนี้ได้ยังไงกัน

“เพื่อนที่โรงเรียนของฉันเอง”หลงหลิงยิ้มบางๆ

“อ้อ อย่างนี้นี่เอง” หยูหมิงกับหลงหลิงเดินไป หยุดอยู่ตรงหน้าฉินหลั่ง หลงหลิงเห็นว่ามีอีกคนหนึ่งยืน อยู่ด้านหลังฉินหลั่ง ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะสวมเสื้อคลุมของ ผู้ชาย แถมยังเอาคลุมหัวอีก แต่ว่าหลงหลิงแค่มองแว็บ เดียวก็รู้แล้ว ว่าคนๆนี้คือน้องสาวของตัวเองหลงเย็น

ทันใดนั้นหัวใจของหลงหลิงก็แทบจะหลุดออก มานอกเบ้าตาทันที หลงเย็นเป็นคู่หมั้นของหยูหมิง ออกมากินปิ้งย่างกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง ถ้าเกิดว่าหยูห มิงรู้เข้า เขาจะมีปฏิกิริยายังไงกันนะ?

“เพื่อน นี่คืออะไรกัน?” หยูหมิงยิ้มพร้อมกับถาม ออกมา

“ตอนแรกผมเพื่อนออกมากินปิ้งย่างกัน แต่ว่าสี่ คนนี้จะมาเอาเงินที่พวกเรา หลังจากนั้นก็จะทำร้ายพวก เราอีก…”ฉินหลั่งชี้ไปที่พวกนักเลงทั้งสี่คนพร้อมกับเล่า ให้ฟัง

“เพื่อนของคุณคนนั้น…..” หยูหมิงมองคนที่ แปลกๆที่อยู่ด้านหลังฉินหลั่ง สวมใส่เสื้อผ้าของผู้ชาย แถมยังคลุมหัวแน่นอีก

“อ้อ..เธอไม่สบายนะครับ เกรงว่าน่าจะเป็นหวัด ก็ เลยเป็นแบบนี้” ฉินหลั่งเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าหลง เย็นเป็นอะไรไป

“อ้อ แบบนี้นี่เอง…”หยูหมิงเองก็ไม่ได้คิดอะไร มากมาย พร้อมกับพยักหน้า

“แล้วเจ้าของร้านไปไหนแล้วล่ะ มาขายของสิ คุณหลง คุณลองดูสิครับว่าอยากกินอะไร” หยูหมิงถาม หลงหลิงเหมือนกับว่าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

“แกอย่ามาทำเป็นเสแสร้ง รอพี่ใหญ่ฉันมาเมื่อ ไหร่ ฉันจะดูซิว่าถึงตอนนั้นแกยังจะยิ้มออกอีกรึเปล่า” ไอ้ผมทองพูดด้วยความโกรธ เขาเองก็ไม่กล้าพูดจาสบ ประมาทหยูหมิงอีกแล้ว เพราะกลัวว่าคนตัวโตด้านหลัง จะมาทำร้ายเขาอีก
“ได้ ฉันจะรอพี่ใหญ่แกมา ….”หยูหมิงยิ้มพร้อม กับพูดออกมา เขาเรียกเจ้าของร้านปิ้งย่างมาก เขากับ หลงหลิงสั่งปิ้งย่าง100ไม้ ให้เจ้าของร้านย่างใหญ่

ตอนแรกหยูหมิงก็เรียกให้ฉินหลั่งมานั่งกินด้วย กัน แต่ว่าหลงเย็นที่อยู่ด้านหลังก็หยิกเขาเบาๆ หลงหลิ งก็ส่งสายตาบอกเป็นนัยๆว่าให้เขาหยุด

หยูหมิงกับหลงหลิงนั่งลงที่โต๊ะอาหาร แล้วก็กิน ปิ้งย่างเสียบไม้แบบสบายๆ

ฉินหลั่งก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ “ผู้ชาย คนนี้ช่างใจกล้าและเด็ดเดี่ยวจริงๆเลยนะ คุณชายลู่ที่ เก่งกาจนั่นจะมาแล้ว เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สนใจเลย แม้แต่นิดเดียว”

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง “เอี๊ยด” รถหลายคันจอด ลงริมถนน แล้วก็มีกลุ่มคนวัยรุ่นที่สวมใส่เสื้อผ้าสีดำลง จากรถมาประมาณ 20 กว่าคน ชายหนุ่มผมยาวคนหนึ่งใส่ ชุดเสื้อคลุมสีดำ ก็คือหัวหน้าของคนกลุ่มนี้ -คุณชายลู่ ลู่กั่ว ปืน

“คุณชายลู่มาแล้วเหรอครับ!”

“คุณชายลู่ ! ”

“พวกมันทำร้ายพวกผม คุณชาย ลู่ จัดการพวกมัน ให้พวกเราด้วยครับ!”

พอไอ้พวกนักเลงทั้งสี่คนนั้นเห็นรถของคุณชา ยล์มาถึง ก็วิ่งเข้าไปหาทันทีเหมือนกับเห็นสิ่งที่ช่วยชีวิต
“จริงๆเลย ใครกล้าทำพวกแกจนถึงขนาดนี้กัน พวกแกไม่ได้พูดชื่อฉันงั้นเหรอ?” คุณชายลู่มองไอ้ผม ทองที่ถูกทำร้ายจนไม่เหลือสภาพ

“พูดแล้วครับ คุณชายลู่ แต่ว่าไอ้พวกเด็กเวรนั่น ไม่ได้สนใจคุณเลยแม้แต่นิดเดียว ครั้งนี้คุณต้องจัดการ พวกมันและแสดงอำนาจให้พวกมันเห็น ไม่ยังงั้นที่ริม แม่น้ำนี้ แม้แต่หมาแมวก็จะกล้ารังแกพวกเรา!” ไอ้ผม ทองพูด

“แม่งเอ้ย ดูเหมือนกับว่ากูไม่ได้สั่งสอนคนมาสัก พักหนึ่งแล้ว ก็เลยลืมสถานะของคุณชายลู่ไปแล้ว พวก มันอยู่ไหน! กูจะไปเล่นงานมัน!” คุณชายลู่กัดฟันพร้อม กับพูดด้วยความโกรธ

“อยู่นั่นครับ คุณชายลู่ พวกเราสี่คนล้อมมันไว้ไม่ ให้มันหนีไป เดี๋ยวผมจะพาคุณกับพวกลูกพี่ลูกน้องเรา ไป!”ไอ้ผมทองยิ้มอย่างมีความสุข แล้วก็รีบนำทางไป ทันที

“คุณชาย ลู่ มีสองคนยืนอยู่ตรงนั้น แถมอีกสองคน นั้นก็หยิ่งเกินไปแล้ว พวกมันนั่งกินปิ้งย่างกันอยู่ตรงนั้น พวกนั้นแหละ” ไอ้ผมทองชี้ไปที่แผ่นหลังของหยูหมิง และหลงหลิงพร้อมกับเล่าให้ฟัง

“นี่ ไอ้เด็กน้อย ปู่ลู่ของแกมาแล้ว ยังจะกินอยู่อีก เหรอ?” คุณชายลู่เลิกคิ้ว พร้อมกับตะคอกด้วยความ โกรธ

หยูหมิงค่อยๆหันตัวกลับมา มองไปที่คุณชายลู่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

พอคุณชายลู่เห็นใบหน้าของหยูหมิง ความโกรธ บนใบหน้าของเขาก็ค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ ริมฝีปาก ของเขาเริ่มสั่น สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและ ความกังวล ขาอ่อนยวบทำให้ร่างกายของเขาสั่น จน เกือบจะล้มลงที่พื้น “คุณ คุณชายหยู…”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ