บทที่ 254 ในที่สุดสองคนก็ยอมรับกัน

“ต่อไปนายช่วยดูแลพ่อแม่ของฉันด้วยนะ!” ฉิน หลังกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ชิฉันยังมีพ่อแม่ที่ต้องดูแล เรารอพี่กลับมา ตระกูลฉินนะ!” ฉินเทียนกล่าวพร้อมกับรอคอยวันนั้นใน ใจของเขา

หลังจากที่ฉินเทียนพูดจบ บรรยากาศก็เย็นลง เพราะทุกคนรู้ดีว่าในประวัติศาสตร์ของตระกูลฉินเป็น เวลาหลายร้อยปี ไม่มีใครถูกขับออกจากตระกูลฉินและ กลับมา

“คุณโข่ง ท่านหวง พวกคุณก็มาส่งผมเหรอ ผม ขอโทษด้วยนะ” ฉินหลั่งเบี่ยงเบนประเด็นและหันไปพูด กับโข่งลิ่งเสียนและท่านหวง

ในการแข่งขันระหว่างฉินหลั่งและฉินหยวน พวก เขาเลือกที่จะเคียงบ่าเคียงไหล่กับฉินหลั่งตั้งแต่แรก ตอนนี้ฉินหลั่งจากไปแล้ว โข่งลิ่งเสียนและคนอื่น ๆ คง ได้รับผลกระทบอย่างหนักจากฉินหยวน

โข่งลิ่งเสียนและท่านหวงส่ายหัวทันที พวกเขา ชอบความประพฤติของฉินหลั่งมาก จึงยินดีที่จะติดตาม เขา!

“ทุกคนอยู่ที่นี่หมดแล้ว แล้วหลินจูไม่ได้ด้วยเห รอ ปกติคุณชายฉินจะดีกับเขาเสมอ” ลมพีมพำ หญิง สาวทั้งสี่ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ไม่ได้เศร้ามากในความคิดของพวกเขา ตระกูลฉินไรนิดไรหน่อยก็จะถูก โบย ฉินหลั่งอยู่ที่นั่นก็อันตราย เป็นการดีกว่าที่จะถูกขับ ออกจากบ้าน

“หลินจูถูกอาเก้าพากลับไป พ่อลูกไม่ได้เจอกัน มา 20 ปี คงมีเรื่องต้องพูดกันเยอะ!” ฉินเทียนอธิบาย

ฉินหลังพยักหน้าและยิ้ม “ขอบคุณทุกคนที่มาหา ฉัน ฉันมีความสุขมาก ฉันไปก่อนนะ ลาก่อน”

ฉินหลั่งโบกมือให้ทุกคน หันไปรอบ ๆ และเดิน ขึ้นเฮลิคอปเตอร์พร้อมกับหญิงสาวสี่คน “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”

เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆทะยานขึ้นฟ้า ฉินหลั่งยิ้มและ โบกมือให้ญาติของเขา ด้านล่างเขาเห็นแม่ของเขาซุก หน้าร้องไห้ ฉินเว๋ยเฉิงพยุงจ้าวหมิงหมิงไว้ ขณะที่ฉิน เทียนหันหลังให้ ไม่รู้ว่าเขาร้องไห้ด้วยหรือไม่ ทั้งโข่ง ลิ่งเสียนและท่านหวงต่างดูเศร้า

คนที่อยู่บนพื้นค่อยๆเล็กจนกลายเป็นเมล็ดข้าว ก่อนที่ฉินหลั่งจะหันศีรษะ เขากลั้นไว้ไม่ไหวอีกต่อไป ก้มหน้ากอดเข่าและเริ่มร้องไห้

จากนี้ไปเขาไม่ใช่คนตระกูลฉินอีกต่อไป และจะ เป็นเรื่องยากที่จะได้เจอพ่อแม่และฉินเทียนอีก

“คุณชายฉิน”

“ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” หญิงสาวทั้งสี่ พึมพำเงียบ ๆ พวกเขาดูไม่ออกเลย เมื่อตอนที่อยู่ใน สนามบิน ฉินหลั่งแกล้งทำท่าที่ร่าเริง ตอนนี้เมื่อพวกเขารู้สึกถึงความรู้สึกที่แท้จริงของฉินหลั่งแล้ว พวกเขาก็ รู้สึกเศร้าใจเช่นกัน

ผู้หญิงทั้งสี่ล้อมรอบฉินหลั่งและปลอบโยนฉิน หลั่งอย่างอ่อนโยน

“คุณชายฉิน คุณยังมีพวกเรา เราจะไม่มีวันทั้ง คุณ”

“ใช่ มีพวกเราสี่คนปรนนิบัติ คุณจะอยู่สบายกว่าที่ บ้านฉินมาก”

“หากคุณมีปัญหาในใจก็พูดออกมา เราจะฟัง อย่างเงียบ ๆ มันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น”

ลมและดอกไม้วางมือบนหลังของฉินหลั่งและตบ เบา ๆ หิมะจับมือของฉินหลั่งเอาไว้และดวงจันทร์ก็นั่ง ยองๆต่อหน้าเขา ฉินหลังเป็นทุกอย่างของพวกเขา

เมื่อมีคนสนิททั้งสื่ออยู่ เคียงข้าง ฉินหลั่งรู้สึกดีขึ้น

จริงๆ

“ขอบคุณ!” ฉินหลั่งยืดตัวขึ้นช้าๆ เอนตัวลงบน เบาะและค่อยๆหลับตา ฉินหลังเหนื่อยมาก เขาอยาก นอน แบบนี้ปัญหาทั้งหมดจะได้หายไป

ในไม่ช้า ฉินหลั่งก็หลับไป หญิงสาวทั้งสี่ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ก็รู้สึกโล่งใจขึ้น

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืน ตอนกลางคืนหนาวมาก เพราะฉินหลังถูกไล่ออกจากตระกูล เฮลิคอปเตอร์ที่มาส่งเขาไปนั้นจึงเก่าแก่ที่สุด ในห้องโดยสารมีอากาศรั่ว เข้ามาจากทางหน้าต่าง ทำให้เขาตัวสั่น

“คุณชายฉันหนาวมาก!” ดวงจันทร์ค้นพบทันที

“ดอกไม้ เธอกับฉันกอดคุณชายฉันเอาไว้” ลม ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดกับดอกไม้ที่นั่งอยู่อีกด้านของ ฉินหลั่ง

ลมและดอกไม้กอดร่างกายครึ่งหนึ่งของฉินหลั่ง ไว้ด้วยกัน โดยใช้อุณหภูมิร่างกายเพื่อให้ฉินหลังอบอุ่น “พวกเธอสองคนพักผ่อนกันก่อน ฉันกับดอกไม้จะ

เข้าเวรกะดึก และเธอสองคนก็ค่อยมาเข้าเวรตอนเช้า

มีด!” ลมจัดแจง

หิมะและดวงจันทร์ตอบสนองและไปพักผ่อนที่ที่ นั่งของพวกเขา

เพื่อที่จะทำให้ฉันหลังอุ่นขึ้น ลมกดร่างกายของ เธอให้แน่นไปที่ร่างกายของฉันหลัง ถอดเสื้อของตน มือข้างหนึ่งดึงเสื้อมาปกปิดร่างกายของฉินหลั่ง

ดอกไม้ก็ปฏิบัติตาม

ทั้งสองมองหน้ากัน มองดูฝั่งตรงข้ามที่แนบชิด กับฉินหลั่ง รู้สึกเหมือนเป็นคู่รักที่สนิทสนม พวกเขาอด ไม่ได้ที่จะอิจฉากัน พวกเขาคิดทันทีว่า ตอนนี้พวกเขา กอดฉินหลั่งไว้แบบนี้ ช่างมีความสุขและดื่นเต้นเหลือ

เกิน

เมื่อเห็นกันและกันยิ้ม ทั้งคู่ก็คิดว่าอีกฝ่ายกำลังยิ้มให้ตัวเอง และใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ลมและดอกไม้หลับตาลง รู้สึกได้ถึงร่างกายที่ แข็งแรงของฉินหลั่ง ความคิดที่กล้าหาญปรากฏขึ้นใน ทั้งสองคนจะดีแค่ไหนถ้าพวกเขาสามารถซบบนตัว คุณชายฉินได้ตลอดไป

ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้น พวกเขาก็ถูกปฏิเสธ ทันที พวกเขาเป็นเพียงสาวใช้ของคุณชายฉินและไม่ คู่ควรกับเขา

เฮลิคอปเตอร์ลำดังกล่าวลงจอดที่สนามบินหลิน อาน หลังจากบินได้ 7 ชั่วโมง

เมื่อมันแตะพื้น เบาะก็สั่นเล็กน้อย ฉินหลั่งลืมตา ขึ้น เขารู้สึกอบอุ่น ที่แท้เพราะหิมะและดวงจันทร์นอนอยู่ บนร่างของเขา พวกเขาปลดเสื้อผ้าเพื่อมาคลุมให้ ตนเอง

ฉินหลั่งรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นพิเศษ

“คุณชายฉิน” หิมะและดวงจันทร์ตื่นขึ้นมาในเวลา เดียวกัน พวกเขาอยู่ห่างจากใบหน้าของฉินหลั่งเพียง ไม่กี่เซนติเมตร ทั้งสองรีบลุกขึ้นยืนทันที หัวใจของพวก เขาเต้นแรง

เมื่อเห็นท่าทางเขินอายของหิมะและดวงจันทร์ ฉินหลั่งก็มีความสุขเล็กน้อย เขาถือว่า ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์เป็นครอบครัวของเขา ตอนนี้เขาไม่มีญาติคน อื่น ๆลมและคนอื่น ๆ เป็นคนที่สนิทที่สุดของเขา

“ลงไปกันเถอะ!” ฉินหลั่งมองไปที่ผู้หญิงทั้งสี่และพูดด้วยรอยยิ้ม

“ค่ะ” เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งไม่ได้ตำหนิพวกเขาและ ยิ้มให้ เด็กสาวทั้งสี่ก็ดีใจและรอยยิ้มก็กลับมาที่ใบหน้า ของพวกเขาอีกครั้ง

ฉินหลั่ง ลมและคนอื่นๆลงจากเฮลิคอปเตอร์ ตอน นี้เป็นเวลา 7 นาฬิกา อุณหภูมิค่อนข้างต่ำ พวกเขาบิน ทั้งคืน ทั้งหนาวและหิว

“คุณชายฉิน เราไปกินอาหารกันก่อนไหม” ลม กล่าว เธอคิดว่าฉินหลั่งต้องหิวแล้ว

“ไม่ ฉันอยากเจอจงยู่เร็ว ๆ” ฉินหลั่งพลั้งปากพูด และทันใดนั้นก็คิดว่าว่าลมและคนอื่น ๆ ต้องหิว จึง เปลี่ยนคำพูดว่า “โอเค ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ”

“คุณรีบไปพบคุณจง อยู่ เราไม่กล้ายื้อเวลาคุณ หรอก!” ลมยิ้ม เธอเห็นร้านขายอาหารเช้าที่อยู่ไม่ไกล จึงขอให้หิมะและดวงจันทร์ไปซื้ออาหารเช้าสำหรับ 5 คน หิมะและดวงจันทร์กลับมาอย่างรวดเร็วลมยิ้มและ พูดว่า “เดินไปกินไปเรื่อย ๆ จะได้ไม่เสียเวลา”

ฉินหลั่งกวักมือเรียกแท็กซี่สองคัน ห้าคนกำลัง เดินทางไปชุมชนหมิงชื่อ

บนรถฉินหลั่งได้โทรหาจงยู่ และบอกเธอว่าเขา เดินทางไปที่ชุมชนหมิงซื่อแล้ว กำลังมาถึงในไม่ช้า จงยู่ เริ่มกังวลมากขึ้น ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเมื่อพบฉินหลั่ง

ในเวลาเดียวกัน หยูจื้อก็เลิกจากงานที่หามรุ่ง หามค่ำกลับบ้านตระกูลหยู
ในเหตุการณ์นองเลือดที่เกิดขึ้นในงานแต่งงาน ของตระกูลหยูเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาได้จ่ายเงิน ชุดเชยทั้งหมด 6 ล้านให้กับสมาชิกในครอบครัวของเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เสียชีวิตอย่างอนาถ นอกจากนี้เขายังต้องให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับ รัฐบาล โดยที่เขาไม่สามารถเปิดเผยตระกูลฉินออกไป ได้

หลังจากความพยายามร่วมกันของเขาและอีก 20 ตระกูลใหญ่ในหลินอาน ในที่สุดเรื่องนี้ก็ได้รับการ จัดการเป็นผลสำเร็จ

รัฐบาลรู้เพียงว่า มีคนจงใจก่อวินาศกรรมงาน

แต่งงานของตระกูลหยู มีเหตุกราดยิ่งในงานแต่งงาน มี ผู้เสียชีวิต 6 คน และตระกูลหยูได้แก้ไขได้อย่างดีเยี่ยม คนธรรมดายิ่งรู้อย่างจำกัด พวกเขารู้เพียงว่างาน

แต่งงานของตระกูลหยูและตระกูลหลงเป็นไปอย่างราบ

รื่น แม้แต่มีคนเสียชีวิตในงานแต่งงานก็ไม่รู้

คนจาก 20 ตระกูลใหญ่ในหลินอาน ต่างเห็นพ้อง กันปิดปาก ทุกคนมีลางสังหรณ์ที่น่ากลัว หากพวกเขา แพร่งพรายข่าวเกี่ยวกับตระกูลฉินที่โหดเหี้ยม พวกเขา จะถูกปิดปาก หยูจื้อเดินเข้าไปในวิลล่า สองสามวันที่ ผ่านมาทำให้เขาเหนื่อย แต่โชคดีที่ทุกอย่างเสร็จ เรียบร้อย เขาต้องการอาบน้ำและนอนหลับสบาย

“พ่อ กลับมาแล้วเหรอครับ! เมื่อคืนผมโทรหา ทำไมพ่อถึงไม่รับสาย” หยูหมิงเห็นพ่อของเขากลับมา เขาก็รีบไปหาหยูจื้อทันที
ใบหน้าที่หล่อเหลาของหยูหมิงเต็มไปด้วยความ ตื่นตระหนกและกังวลในขณะนี้

“เมื่อวานฉันทานอาหารเย็นกับผู้นำของมณฑล เจ้อเจียงและเมืองหลินอาน เลยปิดโทรศัพท์มือถือ” ประ สาทของหยูจื้อผ่อนคลายลง แต่ทันใดก็ตึงขึ้นอีกครั้ง ลูกชายที่ปกติสงบนิ่งของเขา ทำไมทำท่าทีแปลกๆ เขา ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “มีอะไร!”

“..” หยูหมิงอยากจะพูดทันทีว่า หลงหลิงพบ ความลับของตัวเองและหนีไปแล้ว แต่เมื่อคำพูดนั้นมา ถึงริมฝีปาก เขาก็กลืนกลับไปอย่างกะทันหัน

ในสามวันตั้งแต่เขาแต่งงานกับหลิงหลิง หยูจื้อ ย้ำแล้วยำอีก ไม่ควรละสายตาจากหลงหลิง เมื่อวานนี้ หลงหลิงเข้ามาที่ห้องของเขา หากเขาฟังพ่อของเขา เขาควรให้หลงหลิงออกไปทันที

แต่เขาไม่เพียงปล่อยหลงหลิงเข้าไปในห้อง เท่านั้น เขายังต้องการใช้ประโยชน์จากการที่พ่อของเขา ไม่อยู่ รวบหัวรวบหางของหลงหลิงด้วย ถ้าหากไม่ใช่ เพราะต้องรอพนักงานรักษาความปลอดภัยสั่ง “ยาปลุก เซ็กส์”ที่ห้องรับแขก เขาก็จะกลับห้องได้เร็วขึ้น หลง หลิงก็จะไม่เห็นไดอารี่ของเขา!

“มีอะไรพูดมา!” หยูจื้อเห็นอารมณ์ของหยูหมิง ความวิตกกังวลภายในของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เขา มีเซนส์ว่ามันอาจเกี่ยวข้องกับหลงหลิงและถามด้วย เสียงต่ำ “หลงหลิงอยู่ไหน แกไม่ได้แตะต้องเธอใช่ ไหม?”
“พ่อ ผมขอโทษ หลงหลิง.. เธอหนีออกจากบ้าน ไปแล้ว” ในที่สุดหยูหมิงก็พูดและสีหน้าหงุดหงิดบน ใบหน้าของเขาเพิ่มมากขึ้น

“อะไรนะ! หลงหลิง… หนีออกจากบ้านแล้ว แก ไปทำอะไรเธอ” หยูจื้อโกรธ

ไม่พ่อ ผมไม่ได้แตะต้องเธอ เธอเห็นไดอารี่ เธอ จึงหนีไป” หยูหมิงพูดอย่างรวดเร็ว ความโกรธของพ่อ ทำให้ความกังวลและความกลัวของเขาเพิ่มขึ้น

“ไดอารี่!” หยูจื้อไม่เข้าใจ เขาคำราม “เกิดอะไร ขึ้น บอกฉันมาให้ชัดเจน!”

“ครับ ผมพูดแล้ว”

เสียงคำรามของพ่อ ทำให้หยูหมิงรู้สึกเหมือน แผ่นดินไหวขนาดแปดริกเตอร์ และเขาพูดด้วยความ

กลัว

“หม่าหยางแห่งตระกูลหม่า ให้สมุดบันทึกแก่ผม ตั้งแต่ก่อนหลงหิลงความจำเสื่อมเล่มนึง ฉันทำตาม บันทึกในไดอารี่เข้าหาหลงหลิง จึงทำให้จีบหลงหลิง ติด เมื่อวานหลังจากเธอพบความลับนี้ เธอคิดว่าผมมัน หลอกลวง เธอจึงหนีไป”

หลังจากที่หลงหลิงวิ่งหนีไป แม้ว่าหยูหมิงจะ กังวล แต่เขาก็รู้ว่าถ้าเขาไล่ตามหลงหลิงตอนนี้ หลง หลิงจะไม่ฟังคำอธิบายของเขา แต่อาจเกิดเหตุการณ์ไม่ ดี ถ้าหลงหลิงชนกับเขาโดยตรง ฉินหลั่งต้องมาแก้แค้น อย่างแน่นอน
เมื่อนึกถึงการต่อสู้ในงานแต่งงานในวันนั้นหยูหมิ งก็รู้สึกหวาดกลัว

เขากำลังตื่นตระหนก จึงรอให้พ่อของเขากลับมา แล้วค่อยปรึกษาว่าควรจะทำอย่างไรในเรื่องนี้?

“ไอ้สารเลว!”

หยูจื้อด่าทอ เขาไม่เข้าใจสิ่งที่หยูหมิงพูดมากนัก แต่สิ่งที่เขาเข้าใจคือ หยูหมิงหลอกหลงหลิง ไอ้ลูก สารเลว หลอกใครไม่หลอก ไปหลอกหลงหลิง หลง หลิงเป็นหญิงที่หลานชายคนโตของตระกูลฉินรัก ก่อน ฉินหลั่งจะจากไปเขาก็ขู่ไว้ หากดูแลหลงหลิงไม่ดี เขา จะมาคิดบัญชีกับตระกูลหยู

เมื่อมองไปที่หยูหมิง รอยย่นบนหน้าผากของหยู จื้อก็ชัดเจนขึ้น เขามองไปที่หยูหมิงและสาปแช่ง “เส้น ประสาทในหัวมึงไม่ครบหรือน้ำเข้าสมองวะ ถึงได้ใช้ ความฉลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้นมาใช้ในเรื่องนี้ กูให้กำเนิด เด็กโง่แบบนี้มาได้ยังไง! ถ้ามึงไม่ใช่ลูก กูกระทืบให้ตาย ตรงนี้แล้ว”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ