บทที่ 131 ฉันสั่งให้ฆ่าเขาซะ

“คุณชายคาง คุณยังโอเคอยู่หรือเปล่าครับ”

กลุ่มลูกน้องของคางที่ช่วยพยุงตัวเขาไว้ คางที่ นวดขมับตัวเอง ก่อนจะยืดตัวตรง พอมองที่ฝ่ามือแล้ว พบว่ามีเลือดติดอยู่ เขาเบิกตาโตอย่างโมโห เขาถูก เลี้ยงดูเอาอกเอาใจมาตั้งแต่เล็กจนโต ปกติจะมีแต่เขาที่ รังแกคนอื่น ไม่เคยมีใครกล้าทำร้ายเขามาก่อน

“รุมมัน เอาให้เละจนแม่มันดูไม่ออกว่าเป็นลูกตัว เอง แล้วจับยัยนั่นมาให้กู มันต้องการจะปกป้องยัยนั่น ไม่ใช่หรือไง กูก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าถึงจะปกป้องยัง ไง”คางตี้ชี้หน้าเหรินห้าวอย่างโมโห กลุ่มลูกน้องรีบ ตอบรับคำสั่ง

“แม้แต่คุณชายคางถึงยังกล้าทำร้าย อยากตาย หรือไงวะ”

“ถ้าอยากตายก็บอกตั้งแต่ทีแรกสิวะ”

“เอาให้ตายเลย”

บรรดาลูกน้องด่าว่า ก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาเหริน ห้าวทันที พี่หลงกับพี่เฟยถึงขั้นยกเก้าอี้ขึ้นเตรียมฟาด

ใส่

ในเวลานี้ถึงแม้เหรินห้าวจะหวาดกลัว แต่เขากลัวว่าเหรินซินจะถูกทำร้ายมากกว่า เหรินห้าวดึงเหรินซินมา ปกป้องไว้ด้านหลังตนเอง ก่อนจะคิดในใจ ถึงแม้ตนเอง จะถูกรุมทำร้ายจนตาย ก็ไม่ยอมให้เหรินซินถูกทำร้าย แม้แต่นิดเดียว

“เพี้ยะ”บรรดาลูกน้องพุ่งเข้ามา แล้วตบหน้าเหริน ห้าวอย่างแรงจนเหรินห้าวเลือดไหลออกมาจากปาก แต่ เหรินห้าวก็ยังไม่ขยับหนี เขาดึงเหรินซินมาปกป้องไว้ ด้านหลัง ดวงตาแน่วแน่ ขอแค่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาก็ไม่ ยอมให้ใครพาตัวเหรินซินไปเด็ดขาด

“ถอยออกไปซะ”

พี่หลงตะโกนสั่ง ทำให้บรรดาลูกน้องที่ยืนขวาง อยู่ด้านหน้าเหรินห้าวพากันถอยออกห่าง ก่อนที่พี่หลง จะส่งเสียงฮึกเหิมแล้วฟาดเก้าอี้ใส่ศีรษะของเหรินห้าว จนเก้าอี้แตกหักเป็นสองท่อน

เหรินห้าวรู้สึกเจ็บศีรษะมาก เหมือนถูกไม้เสียบ เข้าไปในสมองจนเหรินห้าวเริ่มรู้สึกมึนงง แต่ถึงจะเป็น แบบนี้ แต่เขาก็ยังปกป้องเหรินซินไว้ด้านหลังเหมือน เดิม

“พี่คะ…”ในตอนที่เก้าอี้ถูกฟาดลงมา เหรินซิน ตกใจกลัวมาก เธอยกมืออุดหู หลับตา แล้วกัมตัวลง จน ขดตัวกลม

ตอนที่เธอลืมตาขึ้นมาดู เหรินห้าวก็ยังคงยืน ปกป้องเธออยู่ตรงหน้า แต่ศีรษะของเขากลับมีเลือด ไหลออกมา เหรินซินตกใจกลัว ทั้งโมโหทั้งซาบซึ้งใจเธอประคองศีรษะของเหรินห้าวไว้ พร้อมกับถามเสียง สะอื้น “พี่ ฮึก พี่เป็นยังไงบ้างคะ พี่เป็นยังไงบ้างคะ…”

“ที่แท้ก็พี่น้องกันนี่เอง จัดการมัน ตายแล้วกรับผิด ชอบเอง” คางที่ตะโกนอย่างโมโห “ยังมีอีกคน จัดการมัน

ด้วย ถ้าจับผู้หญิงคนนั้นมาได้ก็ยกให้พวกมึงจัดการเลย”

คางที่พูดจบ บรรดาลูกน้องก็มองไปทางหวาง เหยา ในขณะเดียวกัน ยินถึงก็ถูกเลือดของเหรินห้าว ปลุกความกล้าขึ้นมา เขารีบดึงหวางเหยามาปกป้องไว้ ด้านหลัง

ยินถึงตั้งปณิธานไว้ในใจเขาจะไม่ทำให้เพื่อน ขายหน้า ถ้าวันนี้ต้องถูกรุมทำร้ายจนตาย เขาก็ยัง สามารถตายไปพร้อมกับเพื่อนได้ แค่นี้ก็ไม่มีอะไรที่จะ ต้องเสียดายแล้ว

เพราะแบบนี้ เหรินห้าวกับยินถึงจึงได้แต่ต้านทาน ไว้อย่างยากลำบาก ถ้าดูจากความไม่หวาดกลัวต่อผลที่ จะตามมาของอีกฝ่าย พวกเขาทั้งสองคนคงจะต้านทาน ไว้ได้แค่ห้านาที ลมหายใจของพวกเราคงจะหมดลง แล้ว

ตอนนี้เหรินซินกับหวางเหยาไม่มีรอยบาดแผล เลยแม้แต่น้อย แต่ะวกเธอกำลังร้องไห้อย่างหนัก เหริน ซินอยากเข้าไปปกป้องพี่ชาย แต่กลับถูกเหรินห้าวดึงให้ อยู่ด้านหลัง

หวางเหยาเองก็ถูกยินถินปกป้องไว้ด้านหลัง หวางเหยาดึงชายเสื้อด้านหลังของยินถึงไว้แน่น เธอตกใจ กลัวจนเสียสติไปแล้ว

ลูกค้าและพนักงานในร้านอาหารต่างก็ทนมอง เหตุการณ์ทั้งหมด แต่พวกเขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไร ได้ เพราะถ้ายื่นมือเข้าไปช่วย พวกเขาคงจะสร้างความ เดือดร้อนให้ตัวเอง ใครจะกล้าเอาชีวิตของตัวเองไป เสี่ยงกันล่ะ คนส่วนใหญ่จะไม่กล้าเข้าไปยุ่ง ลูกค้าที่พา ลูกมาด้วย ต่างก็รีบพาลูกออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว

พอเห็นเหรอนห้าวกับยินถึงถูกรุมทำร้ายอย่าง หนัก คางที่ถึงได้อารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง สองคนนี้กล้ามามี ปัญหากับเขา ก็ต้องได้รับโทษที่สาสม

“เฮ้ย ทำอะไรน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้”

ในเวลานี้เอง ฉินหลั่งที่เพิ่งเดินออกมาจาก ห้องน้ำ พอเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ก็ทั้งตกใจทั้งโมโห เมื่อตะกี้เขาออกไปเข้าห้องน้ำ แล้วคุยโทรศัพท์ ให้เสี่ นวั่นเชียนไปรับอู่ยี่หยวนสองแม่ลูกออกมา แล้วจัด เตรียมที่พักที่ปลอดภัยให้พวกเธอยู่

เขาได้ยินเสียงแว่วๆว่ามีการทะเลาะกันด้านนอก แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพวกเหรินห้าว

ในตอนนี้มีชายฉกรรจ์ห้าหกคนกำลังรุมทำร้ายเห รินห้าวกับยินถึงอยู่ ฉินหลั่งพุ่งตัวเข้าไปโดยไม่พูดอะไร แม้แต่คำเดียว

“โอ๊ย”

“อ้าวเฮ้ย”
ฉินหลั่งเตะชายฉกรรจ์กระเด็นออกไปสองคน ก่อนจะคว้าขวดเหล้าบนโต๊ะ แล้วฟาดใส่ศีรษะของลูก น้องอีกสองคน โดยไม่แม้แต่จะเก็บเรี่ยวแรง

“เพลัง เพลัง”

เสียงที่ดังออกมา คือเสียงขวดเหล้าแตกกระจาย ส่วนลูกน้องอีกคนที่ยังเป็นปกติ แต่กันขวดยังมีรอย เลือดติดอยู่ด้วย แล้วยังไหลลงมา

ในขณะเดียวกัน สองคนที่ถูกตีด้วยขวดเหล้าต่าง ก็ล้มลงไปบนพื้นแล้วเรียบร้อย

คนหนึ่งนอนแดดิ้นเหมือนปลาที่ถูกน้ำร้อนราดตัว ส่วนอีกคนนอนสลบเหมือดไปแล้วเรียบร้อย บาดแผล บนศีรษะมีเลือดไหลออกมาเป็นสาย พี่หลงรีบกัมตัวลง ไปสำรวจลมหายใจ

“คุณชายคางครับ ตายแล้วครับ” พี่หลงหันไปสาย หน้าให้คาง ที่

ลูกน้องคนอื่นๆพอเห็นว่าฉันหลั่งโหดเหี้ยมยิ่ง กว่าพวกเขา แค่ตีครั้งเดียวก็ทำอีกฝ่ายตายทันที จึงเริ่ม รู้สึกหวาดกลัว จนถอยตัวออกห่างจากฉินหลั่ง แล้วตั้ง ท่าระวังตัว

“พวกนายเป็นยังไงบ้าง”ฉินหลั่งมองไปทางเหริน ห้าวกับยินถึง บนศีรษะของทั้งสองคนมีเลือดไหลออก มา บนร่างกายมีรอยเท้าเต็มไปหมด บริเวณข้อศอกกับ หัวเข่ามีแผลฉกรรจ์ ฉินหลั่งเห็นแล้วรู้สึกปวดใจมาก

พอเห็นฉินหลั่งเข้ามาช่วยพวกเธอเหมือนซุปเปอร์ฮีโร่ เหรินซินกับหวางเหยาก็ดีใจ รู้สึกว่าว่าฉิน หลั่งเท่ห์มากเลย ถึงแม้ตอนนี้เขาจะทำหน้าเคร่งเครียด แต่พวกเธอก็ไม่รู้สึกกลัวเลย แต่กลับรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ เด็ดเดี่ยวและกล้าหาญมาก บนร่างของเขาเหมือนมีกลิ่น ไอเสน่ห์ของความเป็นชายเปร่งประกายออกมา

“ยังไหวอยู่.”เหรินห้าวตอบกลับ ทั้งที่แทบจะ ลืมตาไม่ขึ้น ก่อนจะทรุดตัวลงบนพื้นพร้อมกับยินถึง

“พี่คะ พี่เป็นยังไงบ้างคะ…”เหรินซินพุ่งความ สนใจทั้งหมดกลับไปที่พี่ชาย เธอเข้าไปกอดเหรินห้าว ไว้ แล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก หวางเหยาเองก็นั่ง ดูแลข้างๆยินถึง

“ไม่เป็นไร พี่สบายมาก น้องไม่เป็นอะไรก็ ดีแล้ว”เหรินห้าวระบายยิ้ม

ฉินหลั่งรีบโทรเรียกรถพยาบาล ให้มารับพวกเขา ไปโรงพยาบาล

“เกิดอะไรขึ้นกัน คุณชายคาง มีอะไรกันเหรอ ครับ”ในขณะที่สถานการณ์ตกอยู่ในความตะลึงงั้น มี เสียงพูดดังเข้ามาจากด้านนอก และคนที่พูดก็คือเหลียง ฮุยนั่นเอง

อาสัตว์เดินตามหลังของเขา และยังใส่ชุดแปลก ประหลาดอยู่เช่นเดิม บนใบหน้าใส่หน้ากากสีขาว ตอนที่ เขาเห็นฉินหลั่งอยู่ในห้องด้วย จึงหยุดมองอยู่สักพัก

“คุณได้รับบาดเจ็บเหรอครับ ใครเป็นคนทำครับ มันอยากตายแล้วหรือไงกัน”
เหลียงฮุยหยุดยืนตรงหน้าคาง ดี้ แล้วถามอย่าง เป็นห่วง พอเห็นสายตาของคางที่พุ่งตรงไปทางกลุ่ม ของฉินหลั่ง เหลียงฮุยจึงมองไปทางฉินหลั่ง ก่อนจะ แสยะยิ้มออกมา

“ทำไมถึงเป็นถึงอีกแล้ว กล้าดียังไง ถึงได้มี ปัญหากับคุณชายคาง อยากตายมากเลยสินะ”

“เหลียงฮุย เจ้านี่มือหนักมาก คุณอย่าทำอะไร ทุ่มบ่าม เดี๋ยวผมโทรเรียกลูกน้องมาเพิ่ม แล้วค่อยจัดการ มันให้ตาย” คางที่มองไปทางฉินหลั่งอย่างระมัดระวัง การมาที่หย่งเหอหยวนในครั้งนี้เขาไม่ได้เตรียมตัว ลูก น้องที่พามาจึงกระจอกมาก เมื่อตะกี้เขาได้โทรไม่เรียก ลูกน้องที่มีฝีมือดีมาแล้ว ให้พวกเขารีบมาที่หย่งเหอ หยวนอย่างรวดเร็ว

“คุณชายคางครับ เจ้านี่กล้ามีปัญหากับคุณ ผมที่ ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของคุณ จะทนได้ยังไงกัน ผมจะช่วย คุณจัดการเจ้าพวกนี้เองครับ สั่งสอนให้พวกมันรู้ว่า ไม่ใช่ใครพวกมันก็สามารถมีปัญหาด้วยได้”

เหลียงฮุยทำท่าทางเหมือนอยากจะช่วยคางที่แก้ แค้นเต็มที่ เขาคิดว่านี่เป็นโอกาสที่เขาสามารถประจบ สอพลอคาง ให้ความสัมพันธ์สนิทกันมากขึ้นได้

“ที่สำคัญนะครับ คุณชายคางคงจะยังไม่รู้ว่าก่อน หน้านี้เจ้าบ้านก็เคยทำร้ายผมมาก่อน แล้วยังทำให้ผม สารภาพรักกับผู้หญิงที่ผมรักไม่สำเร็จอีก ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ เพื่อคุณ แต่เพื่อตัวผมเองด้วย ผมจะปล่อยให้เจ้าบ้าน อวดดีต่อหน้าคุณได้ยังไงกันครับ”
“ได้ คุณเองก็น่าจะรู้ ว่าเขามีฝีมือไม่เลว อีกทั้งยัง โหดมาก เล่นซะลูกน้องผมตายไปแล้วหนึ่งคน ผมกลัว ว่าคุณจะสู้มันไม่ได้…”คางที่ชอบใจกับคำพูดของเหลียง ฮุย ภายในใจรู้สึกสนิทสนมกับเหลียงฮุยหลายส่วน

“คุณชายคางเข้าใจผิดแล้วครับ ถึงผมจะสู้กับมัน ไม่ไหว แต่คนระดับเรา ไม่จำเป็นต้องลงมือกับคนระดับนี้ หรอกครับ มือเราจะสกปรกเปล่าๆ”เหลียงฮุยพูดอย่าง โอ้อวด ก่อนจะมองไปทางอาสัวย “ให้เขาไปจัดการก็ พอแล้วครับ”

หลายวันมานี้ อาการบาดเจ็บของอาสัวยดีขึ้นมาก แล้ว อีกทั้งเหลียงฮุยก็เคยถามเขาแล้วว่าฝีมือระดับเขา ทำไมครั้งที่อยู่ผับโอวโล่ถึงถูกฉินหลั่งทำร้ายจนบาดเจ็บ ได้ อาสัยบอกว่า ตอนนั้นเขาเผลอ ถึงถูกฉินหลั่งใช้มีด แทง เดิมที่ฉินหลั่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เหลียงฮุยเองก็ คิดเหมือนกัน ถ้าดูจากฝีมือของอาสัวย ถ้าจะฆ่าฉินหลั่ง นั้นง่ายดายมาก ครั้งที่แล้วถือว่าผิดพลาดไปเล็กน้อย เท่านั้น

“เขาน่ะเหรอ”คางที่มองไปทางอาสัวยอย่าง แปลกใจ คนตัวเตี้ยแบบนี้ อีกทั้งยังตัวซูบผอม พอเห็น แล้วทำให้ยิ่งสงสัยว่าจะสู้กับอีกฝ่ายไหวหรือเปล่า

“คุณชายเหลียง คุณเองก็เห็นแล้ว ตรงนั้นมีคน ตายไปแล้วคนหนึ่ง เขารูปร่างบึกบึนกว่าลูกน้องสุด ประหลาดของคุณอีกนะ คุณอย่าส่งลูกน้องคุณไปตายดี กว่า พวกเรารอลูกน้องของคุณชายคางมาจัดการ เถอะ”ในขณะนั้น เกาหยวนพูดขัดขึ้นมาซะก่อน
พวกเขาทั้งสองคนล้วนแต่อยากตีสนิทกับคางดี แน่นอนว่าเกาหยวนไม่ต้องการให้เหลียงฮุยได้หน้า จน ได้รับความไว้วางใจจากคาง ที่สำคัญ เดิมทีเขากับเหลี ยงฮุยก็ไม่ค่อยถูกหน้ากันอยู่แล้ว

“อ้อ คุณชายเกา ดูเหมือนจะมีอยู่ประโยคหนึ่ง บอกว่า ถึงตัวจะเล็กแต่ใจใหญ่ แต่ก็ไม่เป็นไรครับ คุณ คงจะเรียนมาน้อย ผมไม่ถือสาเหลียงฮุยพูดดูถูกเกา หยวน

“คุณ” เกาหยวนพุ่งตัวเข้าไปเตรียมจะทะเลาะกับ เหลียงฮุย

“โอ๊ย” ตอนที่เขาเดินมาตรงหน้าเหลียงฮุย ยัง ไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรสักคำ ก็ถูกอาสัวยเข้ามาจับไว้ ก่อนจะถูกทุ่มตัวลงบนพื้น เกาหยวนร้องอย่างเจ็บปวด อยู่บนพื้น ส่วนอาสัวยนั้นกลับไปยืนอยู่ข้างเหลียงฮุย ตามเดิม

“ไม่เลวนี่ ในที่สุดก็ช่วยจัดการคนเลวให้เจ้านาย ได้แล้ว”เหลียงฮุยลูบศีรษะของอาสัวยเบาๆ เหมือน กำลังลูบขนสุนัขอยู่

“ดีมาก เจ้านี่ฝีมือไม่เลวเลย งั้นก็ให้เขาไปจัดการ กับสามคนนั้น อย่าออมแรงเด็ดขาด เอาให้ตาย ผมรับ ผิดชอบเอง”เหลียงฮุยถลึงตามองฉินหลั่งอย่าง เคียดแค้น

“ได้ครับ ตามคำบัญชาคุณชายคางครับ”เหลียง ฮุยคิดว่าถ้าครั้งนี้เขาจัดการพวกฉินหลั่งได้ ไม่ใช่แค่แก้แค้นให้ตัวเองได้ แต่ยังได้รับความไส้วางใจจากคาง ด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแบบนี้จะไม่ทำได้ยังไง เหลียงฮุยตบบ่าอาสวย แล้วชี้ไปทางฉินหลั่ง “อาสั่วย ไปจัดการฆ่าเจ้านั่นซะ ถ้าทำภารกิจนี้สำเร็จ ฉันจะเพิ่ม เงินเดือนให้นายอีกห้าร้อยหยวน แล้วจะพานายไปซื้อ เสื้อผ้าใหม่ให้นายด้วย ให้นายหล่อเหลาเหมือนคุณชาย คาง เร็วเข้า”เหลียงฮุยยื่นมีดสั้นให้อาส้วย แล้วผลักเขา ไปข้างหน้า อาสัวยหรี่ตามองฉินหลัง แต่กลับไม่ขยับตัว

ฉินหลั่งยืนอยู่ตรงหน้าพวกเหรินห้าว แล้วมอง หน้าอาสวย นิ่ง

“อาสัวย นายเป็นอะไรไป รีบไปฆ่าพวกมันสิ ตัด หัวพวกมันลงมา เร็วเข้า” เหลียงฮุยยืนสั่งการอยู่ข้าง หลังอาสัวย

แต่อาศัยที่จับมีดสั้นไว้ในมือ แต่กลับไม่ขยับเลย

ถึงแม้จะไม่เห็นใบหน้า แต่ก็ยังสามารถมองเห็นดวงตาคู่

นั้นของเขา

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงไม่ฟังคำสั่งคุณ”คางตี้ ขมวดคิ้วมองไปที่เหลียงฮุย

เหลียงฮุยยิ้มแหย ก่อนจะเดินเข้าไปหาอาสัวย แล้วตบท้ายทอยของอาส้วยอย่างแรง “เจ้าบ้า นายไม่ ฟังคำสั่งฉันใช่ไหม ไท่ฆ่ามันเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า”