บทที่ 1 ส่งดูเร็กซ์ให้แฟนสาว

เวลาสามทุ่มตรง ฝนกำลังตกหนัก ณ ร้านค้า เทียนซีที่ใกล้ๆมหาวิทยาลัยจีนหลิง

“สวัสดีครับ ร้านค้าเทียนซีครับ”

“ฉันขอดูเร็กซ์กล่องหนึ่ง ทิชชูสองห่อ แล้วช่วย ส่งของพวกนี้ไปที่ห้อง1302 โรงแรมเชอราตันข้าง แม่น้ำหนาน ด่วนเลยนะ”

เมื่อสายตัดไป ฉินหลั่งก็ส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย คนหนุ่มสาวสมัยนี้ ช่างไม่รู้จักเตรียมของให้พร้อม ก่อนเสียเลย

ฉินหลั่งค้นหาของที่อยู่ในร้านจนครบ สวมเสื้อ กันฝน แล้วขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าขับไปทางโรงแรม เชอราตันที่อยู่ข้างแม่น้ำหนาน

เมื่อขับผ่านถนนที่มีทางน้ำไหล ฉินหลั่งก็ลื่นล้ม โดยไม่ตั้งใจ ทั้งกางเกงและรองเท้าเปียกไปหมด สกปรกมอมแมมไปหมดสภาพน่าอนาถนัก ยังดีที่ สินค้าไม่เปียกไปด้วย เขาเองก็ไม่กล้าล่าช้าต่อ พยุงรถขึ้นมาแล้วขับไปทางโรงแรมอีกครั้ง

เมื่อมาถึงหน้าห้อง1302 ฉินหลั่งก็เคาะประตู และประตูก็เปิดออกอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีครับ นี่เป็นของที่คุณ…..” พูดไปได้แค่ ครึ่งเดียว ฉินหลั่งก็นิ่งอึ้งไป

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือเส้เห วินจิ้ง แฟนสาวของเขาเอง !

เส้เหวินจึ้งสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ผมยาวสีดำ ที่เปียกชุ่มพาดอยู่บนไหล่ กลิ่นของแชมพูและครีม อาบน้ำผสมปนเปกันลอยฟุ้งตรงหน้า

“เหวิน…เหวินจิ้ง ทำไมถึงเป็นเธอ ?” ฉินหลั่ง มองเส้เหวินจึ้งอย่างไม่อยากเชื่อสายตา จนถึงตอนนี้ ในสมองของเขาก็ยังสับสนอยู่

“ทำไมคนที่มาส่งของถึงเป็นนายล่ะ ?” เส้เหวินจี้ งใจกระตุกวูบ ก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว ในสมองมี เสียงดังหึ่ง จู่ๆทุกอย่างก็สับสนวุ่นวายไปหมด

“มีอะไรเหรอ ?” มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจาก ในห้องด้วย บนตัวสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเหมือนกัน เท้าสวมรองเท้าแตะ ฉินหลั่งรู้จักเขา จูจี้เหวิน เป็น”ดาวเด่น”ของคณะเศรษฐศาสตร์มหาวิทยาลัยจีนหลิง เคยได้ยินมาว่าเป็นคนเจ้าชู้มาก

“แกกล้ายุ่งกับผู้หญิงของฉันเหรอ …. ฉินหลั่ง ไม่สามารถอดกลั้นความโกรธที่อยู่ภายในจิตใจได้ เตรียมจะพุ่งเข้าไปต่อยหน้าจูจี้เหวิน

“หยุดนะ !” เส้เหวินจึ้งเข้าไปขวางหน้าฉินหลั่ง หลังจากตื่นตกใจในช่วงสั้นๆ เธอก็สงบนิ่งได้อย่าง รวดเร็ว ในเมื่อฉินหลั่งรู้แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องปกปิด อีกต่อไป เปิดเผยออกไปเลยดีกว่า

เส้เหวินจึงตะคอกใส่ฉินหลั่งด้วยเสียงแหลมคม ว่า “ฉินหลั่ง พวกเราเลิกกันเถอะ !”

“เลิกกัน !” ฉินหลั่งนิ่งอึ้งไป ดวงตาเบิกโตจ้องไป ทางเส้เหวินจึ้ง “เหวินจึ้ง พวกเราคบกันมาปีกว่าแล้ว นะ เธอจะมาบอกเลิกฉันตอนนี้เหรอ ?”

“ใช่ เลิกกัน !”

เส้เหวินจึงต้องกลับฉินหลั่งแบบไม่คิดหลบซ่อน “คิดไม่ถึงอย่างนั้นเหรอ ? เวลาออกไปกินข้าวกับ นาย ก็ได้กินแต่ร้านข้างถนน เครื่องสำอางที่นายซื้อ ให้ก็มีแต่ของที่ราคาถูกที่สุด นายดูทั้งเนื้อทั้งตัวนาย ตอนนี้ที่มีแต่ของจากร้านแผงลอยที่ราคาไม่เกินสอง ร้อยหยวนนั่นสิ ทุกครั้งที่เดินกับนาย คนอื่นก็เอาแต่คอยหัวเราะเยาะฉัน นายไม่รู้หรือไง ?”

“นี่ไม่ใช่ชีวิตแบบที่ฉันต้องการ ฉันเพียบพร้อม ขนาดนี้ ไม่สมควรจะอยู่กับคนจนตรอกอย่างนาย ตอนหนึ่งฉันคงใสซื่อเกินไป ถึงได้ถูกยาจกอย่าง นายหลอกเอาได้ !”

ขณะที่เส้เหวินจึงพูดน้ำเสียงก็แฝงไปด้วยความ แค้นที่ฝังแน่น

เส้เหวินจึงหันไปคว้าแขนของจูจี้เหวินที่อยู่ข้างๆ และพูดเป็นเชิงอวดให้ฉินหลั่งว่า “นี่ต่างที่เป็นแฟน ของฉัน ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ฉันเส้เหวินจึงกับนาย จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ต่อไปอย่ามาก่อกวนฉัน อีก !”

“ดูท่าว่านายคงจะเป็นแฟนเก่าที่ไร้ประโยชน์ ของเหวินจึ้งสินะ”

จูจี้เหวินยิ้มยั่วยุมองไปที่ฉินหลั่ง ฉินหลั่งที่บนตัว สวมเสื้อกันฝน กางเกงกับรองเท้าเปื้อนน้ำโคลนช่าง น่าอานาถอย่างที่สุด จูจี้เหวินยื่นมือออกไปรับถุงที่อ ยูในมือของฉินหลั่ง แล้วหยิบเอาดูเร็กซ์ที่อยู่ในถุง ออกมา แล้วเขย่าเล่นในมือ ก่อนจะหัวเราะเสียงเบา แล้วพูดกับฉินหลั่งว่า “มาโรงแรมเพื่อส่งดูเร็กซ์ให้กับผู้ชายของแฟนเก่าถึงที่ พี่ชาย นอกจากนายแล้ว คงไม่มีคนอื่นอีก ช่างใจกว้างอะไรอย่างนี้ ฮ่าฮ่า !”

“ทำไมนายยังไม่รีบไสหัวไปอีก” เส้เหวินจึง ตะคอกด่าฉินหลั่ง

“เขาไม่ไปก็พอดีเลย ฉันว่าเขาคงอยากเห็นเธอ โดนฉันจัด พวกเรามาจัดโชว์สดต่อหน้าเขา หน่อย….” จูจี้เหวินพูดพร้อมยิ้มเย็นแล้วมองไปทาง ฉินหลั่ง

มองดูชายหญิงคู่นี้ที่อยู่ตรงหน้า อารมณ์ของฉิน หลั่งก็แย่จนถึงที่สุด เขาค่อยๆหันหลังกลับ ค่อยๆ เดินออกจากห้องทีละก้าว

“พี่ชาย นายไม่เก็บตังค์แล้วเหรอ เหอะ ยอด เยี่ยม ยกแฟนสาวให้ฉัน แล้วยังแถมถุงยางอนามัย ให้ฟรีอีก” จูจี้เหวินมองแผ่นหลังที่ไร้วิญญาณของ ฉินหลั่ง แล้วรู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ ก่อนจะปิดประตู ห้องลง

ตอนออกมา ฟนก็ตกหนักกว่าเดิมแล้ว

ฉินหลั่งดึงเสื้อกันฝนทิ้ง สายฝนหนาวเหน็บ ทำให้เขาเปียกไปทั้งตัว แต่ก็ทำให้สมองเขาโล่งขึ้น บ้างเล็กน้อย

 

ที่เส้เหวินจึ้งพูดท้ายที่สุดแล้วก็แค่รังเกียจที่เขา จน ห์ เสียผู้หญิงที่เห็นแก่ตัว รักแต่เงินอย่างนี้ เขา ควรจะขอบคุณด้วยซ้ำ แล้วทำไมถึงยังเจ็บปวดใจ อยู่ล่ะ ?

“ครืด ครืด”

โทรศัพท์เสียวหมีที่อยู่ในกระเป๋าสั่นขึ้น ฉินหลั่ง ล้วงออกมา มีข้อความเข้ามาหนึ่งฉบับ แต่ตอนที่เห็น เลขหมายที่ส่งเข้ามา ทั่วทั้งตัวของฉินหลั่งก็ถึงกับ กระตุกวูบ และหยุดเท้าลงทันที

“จากกำหนดการวิจัยโดยวงศ์ตระกูลลูกหลาน ตระกูลฉิน ฉินหลั่งผ่านการประเมินการฝึกทดสอบ ความยากจนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้น ไป จะได้รับสิทธิ์ครอบครองทรัพย์สมบัติที่เป็นส่วน แบ่งทั้งหมดของวงศ์ตระกูล”

ฝนเม็ดใหญ่ตกกระทบบนหน้าจอ ทำให้ ข้อความนี้ ค่อยๆเลื่อนราง

เจ็ดปีแล้ว ที่ครอบครัวเขาจัด “การฝึกทดสอบ ความยากจน” ให้เขา ในที่สุดก็จบสิ้นเสียที !

เจ็ดปีแล้ว เพราะความจน ทำให้ฉันหลั่งถูกดถูก ดูแคลน ต้องเจอกับความยากลำบากมานับไม่ถ้วนตอนนี้มันเหมือนกำลังฉายภาพยนตร์ทีละฉากเข้ามา ในหัวของฉินหลั่ง ถ้าไม่ใช่เพราะข้อความนี้ ฉินหลั่ง ก็แทบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นซูเปอร์ริชรุ่นที่สอง แต่ว่าตอนนี้มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เป็นของเขามันได้กลับมาแล้ว….

เช้ารุ่งขึ้นของวันต่อมา หลังจากที่ฉินหลั่งตื่น แล้ว ก็เรียกรถแท็กซี่แบบที่พบเห็นได้ยาก แล้วตรง ไปธนาคารซิตี้แบงก์ที่อยู่ในตัวเมืองทันที

สถานที่ตั้งของธนาคารซิตี้แบงก์ อยู่ใจกลาง ย่านธุรกิจของเมืองจีนหลิง ที่นั่นเป็นศูนย์รวมของ ธุรกิจชั้นนำของเมืองเมืองจีนหลิง

รอบๆธนาคารซิตี้แบงก์รายล้อมไปด้วยรถหรู

ผู้คนที่เดินอยู่รอบๆจัตุรัส ไม่ว่าจะเป็นการแต่งตัว

หรือออร่า ต่างก็มีสิ่งที่ช่วยยืนยันตัวตนของพวกเขา

ที่ทำให้รู้ว่า พวกเขารวย ฉินหลั่งก้าวยาวๆเข้าไปที่หน้าประตูของธนาคาร แล้วดันประตูเปิดเข้าไปในห้องโถง

“โอ๊ย”

ประตูของห้องโถงสามารถดันได้ทั้งสองด้าน ฉินหลั่งดันอย่างบ้าบิ่นเกินไปหน่อย ทำให้ดันไปชนเข้ากับผู้หญิงผมยาวคนหนึ่งที่กำลังเดินสวนออกมา

ฉินหลั่งรีบกล่าวขอโทษออกไป “ขอโทษครับ ผมมองไม่เห็นคุณ”

“ฉันล่องหนอยู่หรือไง คุณถึงมองไม่เห็นฉัน” ผู้ หญิงผมยาวคนนั้นกุมหน้าผาก แล้วมองมาทางฉิน หลั่งอย่างโกรธเคือง

ทางนั้น ผู้จัดการหยางซือฉีที่อยู่ในห้องโถง รีบ ก้าวมาทางนี้พร้อมกับรองเท้าส้นสูงทันที แล้วถาม สถานการณ์จากผู้หญิงผมยาวคนนั้นก่อน ผู้หญิงผม ยาวคนนั้นปล่อยมือลง แล้วมองประเมินฉินหลั่ง อย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าทั้งตัวของฉินหลั่ง เต็มไป ด้วยของจากร้านแผงลอย ก็เผยสีหน้าประหลาดใจ ออกมา

ธนาคารซิตี้แบงก์ไม่เหมือนกับธนาคารทั่วไป เป้าหมายบริการหลักคือนักธุรกิจระดับไฮเอนด์ เธอ เองก็มาที่นี่กับคุณพ่อของเธอ แล้วฉินหลั่งมาที่นี่ ทำไมกัน ?

“คุณผู้ชายท่านนี้ ไม่ทราบว่าคุณมาเพื่อ..” หยางซื้อฉีถามออกไปด้วยรอยยิ้ม

ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกกับลักษณะอายุของฉินหลั่งแล้ว ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เป้าหมายบริการ ของธนาคารซิตี้แบงก์เลย

ฉินหลั่งเปิดปากพูดออกไปทันทีเลยว่า “ผมมา เบิกเงิน”

“เบิกเงิน ?” ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างอุทานออกมา ด้วยความตกใจ และเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเหยียดหยาม อย่างรวดเร็ว หัวเราะเสียงเย็นและมองไปทางฉิน หลั่ง

จะเบิกเงินอย่างน้อยนายก็ต้องมีบัตรสิ

การทำบัตรของธนาคารซิตี้แบงก์ มันไม่ใช่อะไร ที่ง่ายดายขนาดนั้น จำเป็นต้องมีเงินฝากขั้นต่ำหนึ่ง ล้านบาท ถึงจะมีสิทธิ์เปิดบัตรได้

และภาพลักษณ์ของฉินหลั่งที่อยู่ตรงหน้า จะ สามารถเปิดบัตรได้หรือไม่ มันก็เห็นได้ชัดเจนอยู่ แล้วไม่ใช่หรือ

“คุณมีบัตรหรือเปล่าคะ ?” หยางซื่อฉีพูดยิ้มๆ เขารู้สึกว่าฉินหลั่งจะต้องไม่มีประสบการณ์แน่นอน ไม่รู้กฏของทางธนาคารของพวกเขา หรืออาจจะคิด ว่าบัตรของธนาคารอื่นจะมาใช้กับที่นี่ได้ด้วย

“ไม่มี” ฉินหลั่งส่ายหน้าผู้หญิงผมยาวที่ยืนอยู่ด้านข้างพอได้ยินคำตอบ ที่แสนชื่อของฉินหลั่งแล้ว ก็ทนไม่ได้ที่จะหลุดขำ ออกมา ตอนนี้แทบไม่อยากจะหันไปมองฉินหลั่งแล้ว

“ลูก ไปกันเถอะ” ตอนนั้นเอง คุณพ่อของผู้หญิง ผมยาวคนนั้นก็จัดการใบเสร็จที่อยู่ในมือ แล้วเดิน ตรงมา

“ฉันกับคุณพ่อขอตัวก่อนนะคะ ผู้จัดการหยาง” ผู้หญิงผมยาวคนนั้นยืนมือไปจับมือหยางซือฉีสองที แล้วสายตาก็วนรอบตัวฉินหลั่งอีกครั้ง “ผู้จัดการ หยางคะ คนแบบนี้ส่งผลไม่ดีต่อภาพลักษณ์ของ ธนาคารพวกคุณ กับความรู้สึกของลูกค้าอย่างพวก เรามากนะคะ หวังว่าพวกคุณจะไม่ปล่อยให้เกิด เหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกนะคะ”

เมื่อผู้หญิงผมยาวคนนั้นพูดจบ ก็คล้องแขนของ คุณพ่อ แล้วดันประตูเดินออกไปทันที

“เดินทางปลอดภัยค่ะประธานสัง” หยางซื่อฉี เดินไปส่งถึงหน้าประตู แล้วมองส่งพ่อลูกคู่นั้นขึ้นรถ ขับออกไป ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องโถง ด้วยความแค้นเคืองใจ ตั้งใจแน่วแน่ว่า จะต้องเข้าไป “เชิญ” ฉินหลั่งออกไป

เอะ ? คนหายไปไหนแล้ว ?

ตรงจุดที่ฉินหลั่งยืนอยู่เมื่อกี้ไม่มีคนแล้ว หยาง ซื้อฉีสงสัยอยู่ครู่ใหญ่ หรือว่าเจ้าหมอนั่นจะเกิด ละอายใจขึ้นมา เลยแอบออกไปแล้ว

เมื่อหยางซื้อฉีคิดแบบนั้น ข้างในใจก็รู้สึกวางใจ ขึ้นมา และกำลังเตรียมจะกลับไปทำงานต่อ ก่อนจะ เหลือบไปเห็นเงาของคนผู้หนึ่งเข้า

เจ้าหมอนั่น !

ถึงว่าทำไม่เมื่อครู่ไม่เห็นเขา เพราะเขาเดินไป ถึงหน้าประตูห้องรับแขกวีไอพีแล้ว เมื่อครู่ถูกเสา ของห้องโถงบังไว้ ทำให้มองไม่เห็นเงาของเขา

ห้องรับแขกวีไอพีมีไว้เพื่อต้อนรับแขกที่มีระดับ สูงขึ้นไปอีก จัดเตรียมไว้สำหรับลูกค้าที่มียอดเงิน ฝากสูงกว่าสามสิบล้านขึ้นไป

ฉินหลั่งไม่มีแม้กระทั่งบัตร ปล่อยให้เขาเข้าไป แบบนี้ นี่ไม่ได้จะทำให้ถูกผู้จัดการฝ่ายลูกค้าด่าเธอ หรืออย่างไร

“หยุดตรงนั้นอย่าขยับนะ” ภายใต้สถานการณ์ ฉุกเฉิน หยางซื้อฉันตะโกนเสียงดังออกไป ลูกค้าคน อื่นต่างก็หันมามองเธอ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่

 

พอใจที่เธอทำเสียงเอะอะ หยางซื่อฉีทำได้แค่ยิ้ม อย่างขออภัย ในขณะเดียวกันก็เดินไปทางฉินหลั่ง ด้วยความรวดเร็ว

ส่วนฉินหลั่งก็กำลังเปิดประตูห้องรับแขกวีไอพี และเดินเข้าไปด้านในเรียบร้อยแล้ว

 

 

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ