บทที่ 251ความผิดทั้งหมดผมรับเอง

“ตำแหน่งของฉินเว่ยเฉิงและจ้าวหมิงหมิง จะ มอบหมายงานโดยแผนกลงโทษครอบครัว และโทษ โบย15ครั้ง เริ่มปฏิบัติตอนนี้ได้!” ฉินป๋องกล่าว

คนอื่น ๆ รู้ว่า ฉินป้อสงให้ความสำคัญกับ ครอบครัวของฉินหลั่งมาก หากการลงโทษล่าช้าไปสอง สามวัน สมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลฉินออกจากเกาะฟ้าไป แล้ว พวกเขาอาจสงสัยว่าเขาเลือกปฏิบัติต่อครอบครัว ของฉินหลั่ง ซึ่งไม่เอื้อต่อการจัดการตระกูลฉินของฉิน ป้อสง

วิธีที่ดีที่สุดคือการลงโทษครอบครัวของฉินหลั่ง ต่อหน้าคนอื่น ๆ ! มันสามารถหยุดคำวิจารณ์ของคนอื่น และยังได้แสดงอำนาจด้วย!

แต่พูดตามตรง ฉินป๋องรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

“ครับ!”

ฉินฝ่าตอบ เขารีบเดินออกจากห้องโถง และในไม่

ช้าก็พาคนหนุ่มหกคนจากแผนกลงโทษครอบครัวเข้ามา พวกเขานำโต๊ะโบยกว้างครึ่งเมตร สองคนในนั้นถือไม้ โบยยาวกว่า 2 เมตร น้ำหนักกว่า 5 กก.เข้ามา เพียงแค่ มองไปที่ปรากฏการณ์ที่น่าทึ่งนี้ ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาว สั่น

ฉินฝ่านำคนจากแผนกครอบครัวมาเบื้องหน้า ครอบครัวของฉินหลั่ง
เมื่อเห็นสถานการณ์ในเวลานี้ แม้ว่าฉินหยวนจะมี สีหน้าเคร่งขรึม แต่ในใจเขากลับแอบมีความสุข

ตอนเด็กเขาเห็นคนอื่นถูกโบยด้วยไม้ และเขายัง จำเสียงกรีดร้องได้อย่างชัดเจน เปรียบได้กับการฆ่าหมู

ครอบครัวของฉันหลั่งกำลังจะถูกโบย และพวก เขาจะกรีดร้องเช่นกัน นี่เป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุด

“คุณปู่!” ทันใดนั้นฉินหลังก็เงยหน้าขึ้นไปที่ฉิน ป๋องและพูดอย่างเคร่งขรึม “โทษของพ่อแม่ผมขอรับ ไว้เอง”

ทันทีที่ฉินหลั่งพูด ก็กระตุ้นความประหลาดใจ และการวิจารณ์ของคนอื่น ๆ ทันที

ถ้าฉันหลังช่วยพ่อแม่ของเขา จะต้องถูกโบย ทั้งหมด 45 ที่ การลงโทษด้วยไม้เรียวของตระกูลฉิน ไม่ใช่เรื่องตลก แค่ครั้งเดียวก็เจ็บปวดมาแล้ว ฉินหลั่งจะ ทนทุกข์ทรมาน 45 ครั้งจะไม่ตายก่อนเหรอ

ไม่ได้! ของใครของมัน!” ฉินป๋อสงพูดจาก จิตใต้สำนึก เข้ารู้สึกว่าฉินหลั่งกำลังล้อเล่นกับร่างกาย ของตนเอง

คุณปู่ ตระกูลมีกฎให้รับการลงโทษทางร่างกาย แทนได้หนึ่งครั้ง หากมีใครเต็มใจที่จะรับแทน นี่คือคำสั่ง ที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ มีจุดประสงค์เพื่อเสริมสร้างความ สามัคคีของตระกูลฉิน!”

ฉินหลังเข้าใจความรู้สึกของปู่ได้ แต่เขาไม่ สามารถเฝ้าดูพ่อแม่ถูกลงโทษต่อหน้าตนได้ หากเขาสามารถรับแทนพวกเขาได้ เขาก็จะทำ

“คุณปู่ ผมขอรับโทษของพ่อแม่ ผมขอให้ปู อนุญาตด้วย!” ฉินหลั่งมองไปที่ฉินป๋อสงด้วยน้ำเสียง หนักแน่นผิดปกติ “เจ้าเด็กนี้ …” ฉินป๋อสงแสดงแววตาที่เป็นห่วง

แต่สิ่งที่ฉินหลั่งพูดนั้นเป็นกฎของบรรพบุรุษและฉินป๋อ

สงไม่สามารถละเมิดกฎของบรรพบุรุษได้ จึงต้องพูดกับ

แผนกลงโทษว่า “ฟังเขาและตีเขาคนเดียว!”

จ้าวหมิงหมิงและฉินเว๋ยเฉิงไม่เต็มใจอย่าง แน่นอน พวกเขาเกลี้ยกล่อมฉินหลั่งอย่างแข็งขัน แต่ฉิน หลั่งส่ายหัวและพูดอย่างเยือกเย็น

” พ่อแม่ให้กำเนิดและเลี้ยงผมมาหลายปีแล้ว และผมไม่เคยตอบแทนเลย คราวนี้ผมขอทำอะไรให้บ้าง แม่พ่อไม่ต้องห่วง ผมแข็งแรงมาก 45 ครั้ง ไม่เป็นอะไร หรอกครับ!”

ฉินหยวนหัวเราะเยาะในใจและคิดว่า “ฉินหลังนะ ฉินหลั่ง ตลกจริงๆ ต้องการแสดงความกตัญญูต่อหน้าปู ระวังจะรักษาชีวิตไว้ไม่ได้”

ฉินหยวนจำได้ว่า ชายที่ถูกตี 30 ครั้งเมื่อตอนที่ เขายังเป็นเด็ก เขาสลบไปเมื่อเขาโดนตีครั้งที่ 25 เขา เป็นคนที่แข็งแกร่งกว่าฉินหลั่งมาก ยังเป็นเช่นนั้น แล้ว ร่างกายแบบฉินหลั่งถูกโบย 45 ครั้ง ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต หรอก

หากฉินหลั่งถูกตีจนพิการ ก็เป็นประโยชน์สำหรับตัวเองมาก

ฉินหลั่งพูดพลางนอนลงบนเก้าอี้ ผู้ใต้บังคับ บัญชาของแผนกลงโทษคนหนึ่งกำลังจะดึงกางเกงของ ฉินหลั่งลง เผยให้เห็นแก้มกันของเขา

“อย่าแตะต้องคุณชายฉิน!”

“พวกคุณจะทำอะไร!”

“ปล่อยคุณชายฉันไป !”

ไปให้พ้น”

ทันใดนั้นมีเสียงแหลมสี่เสียงดังขึ้นในห้องโถง และผู้หญิงสี่คน “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ก็เข้ามา เตรียมจะช่วยเหลือฉินหลั่ง แม้ว่าพวกเธอจะรู้ว่าอาจ ประมาทเกินไปที่จะทำเช่นนั้น แต่ในฐานะสาวใช้ของฉิน หลัง พวกเธอจะไม่มีวันทนเห็นฉินหลั่งได้รับบาดเจ็บ

ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ด้านหลังฉินป๋อสง เขม่น ตา ร่างของเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเขา ก็ไปยืนกั้นหญิงสาวสี่คน ความเร็วของเขาทำให้ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”สี่สาวถึงกับประหลาดใจ

ชายคนนี้ชื่อฉ่เฉิง เป็นบอดี้การ์ดดูแลความ ปลอดภัยส่วนตัวของฉินป๋อสง เขามีเงินเดือนสูงถึงปีละ 200 ล้าน ศิลปะการต่อสู้ของเขาก็ไม่ได้เป็นสองรองใคร

ตอนฉ่เฉิงอายุ 25 ปี เขาเคยเอาชนะปรมาจารย์

อาวุโสหลายคนในโลกศิลปะการต่อสู้ในห้ามณฑลทาง

ภาคเหนือของจีน ชื่อเสียงกระฉ่อน
เมื่ออายุ 26 ปีหลังจากที่เขากลายเป็นผู้คุ้มกัน ของฉินป๋อสง ก็ไม่มีข่าวของฉู่เฉิงในโลกศิลปะการต่อสู้ อีก ฉ่เฉิงปกป้องความปลอดภัยของฉินป๋อสงประชิดตัว ในทุกวัน แน่นอนว่า ไม่มีวันที่จะปล่อยศิลปะการต่อสู้ ถดถอยลงสักวัน!

“พลังเทียนกัง”ที่โด่งดังของเขาใช้การฝึกฝน อย่างขยันขันแข็งถึง 10 ปี จึงสมบูรณ์เต็มรูปแบบ

การเคลื่อนไหวของฉู่เฉิง เป็นการเคลื่อนไหวที่ แข็งแกร่งที่สุดในพลังเทียนกง แม้ว่าเขาจะผอม แต่เขา ก็แข็งแกร่งในทุกท่วงท่า ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงสอง ครั้ง ก็เหนือกว่า “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์ “แล้ว

หญิงสาวทั้งสี่”ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ใช้ชุด “กังฟูลั่วมูฟวี่” หากศิลปะการต่อสู้นี้ได้รับการฝึกฝน จนถึงระดับของจูชุยส่วยและยาย ปีหว้ พวกเธอก็ไม่กลัว “พลังเทียนกง” ของจู่เฉิง แต่หญิงสาวทั้งสี่เป็นแค่เด็กผู้ หญิง พวกเธอยังไม่เก่งเท่าฉ่เฉิงในแง่ของประสบการณ์ การต่อสู้กับศัตรูและความสามารถด้านศิลปะการต่อสู้

แม้ว่าหญิงสาวทั้งสี่จะรวมทีม ซึ่งสามารถช่วย เหลือกัน แต่พวกเธอก็ถูกห้อมล้อมด้วยหมัดลมที่รุนแรง ของฉ่เฉิง พวกเธอตกอยู่ในอันตรายอาจตายได้ทุกเมื่อ

เมื่อเห็นว่าถึงเวลาแล้ว ฉ่เฉิงก็ดีลมด้วยหมัด ใน เวลาเดียวกันก็เตะหิมะด้วยขาขวาของเขาการโจมตีครั้ง นี้ทำให้คนสองคนได้รับบาดเจ็บ การโจมตีครั้งต่อไปจะ จัดการอีกสองคนทุกอย่างก็จะเป็นเรื่องง่าย
คนอื่น ๆ เห็นว่าร่างของฉู่เฉิงนั้นรวดเร็วราวกับ สายฟ้า ในเวลาเพียง 30 วินาทีเขาสามารถเอาชนะผู้ หญิงทั้งสี่คนได้ พวกเขาทั้งหมดตกใจ พวกเขารู้สึกว่า ในอีกห้าวินาที “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” หญิงสาวทั้ง สี่คน ก็จะร่วงลงสู่พื้นทั้งหมด

ลมและคนอื่น ๆ ยังคงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะต่อ ด้าน แต่พวกเธอก็รู้สึกว่ากำลังจะพ่ายแพ้และไม่สามารถ ช่วยฉินหลั่งได้

“เดี๋ยวก่อน!” ในขณะนี้มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาที่ร่าง ของฉู่เฉิงเหมือนผี ร่างของชายคนนี้เร็วกว่าฉ่เฉิงเสีย อีก! เขายึดมือขวาของเขา ไปจับที่กำปั้นขวาของฉ่เฉิง และหมุนข้อมือของ ฉ่เฉิงโดยเบี่ยงเบนความแข็งแกร่ง ของฉู่เฉิงอย่างไม่คาดคิด ในขณะเดียวกันเท้าขวาของ เขาก็เตะไปที่เท้าขวาของฉ่เฉิงที่กำลังจะโจมตีลมอย่าง รวดเร็ว เสียงดัง “ปัง” เตะที่หลังมาถึงก่อน และเตะเท้า ขวาของฉู่เฉิงออกไป

ฉ่เฉิงถอยหลังไปหนึ่งก้าวจากนั้นเขาก็เห็นว่า ชายคนนั้นคือคุณชายใหญ่ เขารู้สึกหวาดกลัวมาก แค่ การต่อสู้กันเมื่อสักครู่ครั้งเดียว ฉ่เฉิงรู้สึกได้แล้วว่าศิลปะ การต่อสู้ของฉินหลั่งไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย!

ฉ่เฉิงเป็นเพียงผู้คุ้มกัน แน่นอนว่าเขาจะไม่กล้า ทำอะไรกับคุณชาย เขายืนอยู่ที่นั่นมองไปที่ฉินป๋อสง และรอให้เขาส่งสัญญาณ เท้าขวาที่โดนฉินหลั่งเตะยัง เจ็บมาก!

เมื่อฉินป๋อสงเห็นศิลปะการต่อสู้ของฉินหลั่งที่เก่งกาจ เขาทั้งตกใจและมีความสุขมาก เขาส่งด้วยตา และฉู่เฉิงก็กลับมายืนด้านหลังเขาเหมือนเดิม

“พวกเธอเป็นอย่างไรบ้าง!” เมื่อเห็นว่าฉะเชิง ถอย ไปแล้ว ฉินหลั่งจึงรีบถาม “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวง จันทร์”หญิงทั้งสี่ ด้วยสีหน้ากังวล

“เราสบายดี ขอบคุณคุณชายฉินที่ช่วยเรา” ลม กล่าว เธอและเด็กผู้หญิงอีกสามคนรู้สึกมีความสุขมาก

“งั้นก็ดีแล้ว!”

ฉินหลั่งถอนหายใจด้วยความโล่งใจ หันไปหาฉิน ป๋อง คุกเข่าลงและวิงวอน “คุณปู่ พวกเขาเป็นเพื่อน ของผม พวกเขาไม่เข้าใจกฎของตระกูลฉิน โปรดยก โทษให้ด้วย”

“ฉันจะปล่อยพวกเขาไป! แต่เธอยังต้องรับโทษ ต่อไป!” ฉินป๋อสงกล่าวอย่างเคร่งขรึม ในความเป็นจริง ในใจเขาเป็นห่วงฉินหลั่งมาก เขาไม่ได้โกรธเกี่ยวกับ พฤติกรรมของเด็กสาวทั้งสี่ที่พยายามช่วยชีวิตฉินหลั่ง

“ครับ” ฉินหลั่งตอบ เขารู้สึกโล่งใจ มองไปที่ หญิงสาวทั้งสี่ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์ “และกระซิบ เบา ๆ “คุณปู่ได้ผ่อนปรนให้พวกเธอแล้ว ตอนนี้ฉันต้อง รับการลงโทษจากตระกูลฉิน พวกเธอยืนอยู่ข้างๆอย่าง สงบ อย่าทำอะไรอีกนะ”

“คุณชายฉิน …” ผู้หญิงทั้งสี่ทนไม่ได้ที่จะเห็นฉิน หลั่งถูกทุบตี “ใครก็ห้ามเคลื่อนไหว นี่เป็นคำสั่งของฉัน” ฉินหลั่งพูดกับผู้หญิงทั้งสี่เสร็จ ก็หันไปรอบ ๆ และเดินไปที่เก้าอี้ทรมาน ลมและคนอื่น ๆ ก็ขมวดคิ้วราวกับว่า พวกเขากำลังทรมานในหม้อตุ้น

ฉินหลั่งเดินไปที่เก้าอี้ลงโทษ และขณะกำลังจะ นอนลง โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น!

บนเกาะฟ้า สายภายนอกสามารถโทรเข้าได้ เนื่องจากธุรกิจของตระกูลฉิน กระจายอยู่ทั่วโลก และ จำเป็นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าข้อมูลจะราบรื่นตลอด

เวลา!

ฉินหลั่งรู้สึกเสียมารยาทมาก เขาจึงรีบหยิบ โทรศัพท์ออกมาเพื่อต้องการวางสาย แต่เมื่อเขาเห็น สายจากหลงหลิง ฉินหลั่งก็ตะลึง ทำไมเธอจึงโทรหา ตน? มีอะไรอยากพูดกับตนไหม? หรือหลงหลิงคิดอะไร ออก?

โทรศัพท์ยังคงดังก้องในห้องโถง

คนอื่น ๆ ประหลาดใจมาก ใครโทรมา ทำไมฉิน หลังจึงแน่นิ่งไป? พวกเขาร้อนใจกับฉินหลั่งอีกครั้ง ทำไมไม่วางสาย นี่จะทำให้ฉินป๋อสงโกรธมากขึ้น!

ฉินหลั่งรับโทรศัพท์ด้วยความหวัง “ฮัลโหล”

“ฉินหลั่ง” ได้ยินเสียงของฉินหลั่ง หัวใจของจงยู่ สั่นสะท้าน เธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอยังจะได้ยิน เสียงของฉินหลั่งอีก “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันไม่ควร ทำอย่างนั้นกับคุณฉันไม่ดี ฉันแย่มาก ..

“หลงหลิงเธอ..” ฉินหลั่งดูเหมือนจะตระหนักถึง บางอย่างได้
“ฉันจำได้ว่าฉันไม่ใช่หลงหลิง ฉันชื่อจงยู่ ฉันจำ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยจีนหลิงได้ คุณช่วยฉัน ไว้ เรากินข้าวทะเลด้วยกัน ฉันพบสร้อยคอนั้นแล้ว ฉันจำ ได้ว่าฉันเป็นแฟนของคุณ.”

จงยู่พูดอย่างยุ่ง ๆ ในโทรศัพท์ นึกถึงวันที่อยู่กับ ฉินหลัง จงยู่เต็มไปด้วยความรู้สึกตื้นตันฉินหลั่งฟังสิ่งที่ จงยู่พูดทางโทรศัพท์ด้วยความสุขที่ไม่อาจบรรยาย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ฉินหลั่งลืมไปแล้วว่าเขาอยู่ที่ไหน มีเพียง ประโยคเดียวในใจและความคิดของเขา “จงยู่จำผมได้ แล้ว”

จงยู่ระดมความกล้าและถามด้วยเสียงสั่นเครือ “ฉินหลั่ง…. ตอนนี้. ตอนนี้คุณยังต้องการฉันอยู่หรือ เปล่า?” หัวใจของเธอกระวนกระวายเป็นพิเศษ และมือที่ ถือโทรศัพท์ก็เริ่มสั่นเล็กน้อย เธอปฏิบัติต่อฉินหลั่งอย่าง ไร้ความปรานีก่อนหน้านี้ เขาจะยังแคร์ตเธออยู่ไหม?

หลงเย็นกอดและพยุงจงยู่ไว้

ฉินหลั่งตกตะลึง เขายังคงไม่สามารถยอมรับมัน ได้ สักพักหลังจากผ่านไป 10 วินาทีฉินหลั่งก็ค่อยๆพูด ว่า “แน่นอน ผมต้องการคุณ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉันหลั่ง น้ำตาในดวงตาของ จงยู่ก็ไหลลงมาทันที เธอร้องไห้โฮ ร้องไห้ออกมา อย่าง ซาบซึ่ง อย่างมีความสุข

ฉินหลั่งยังต้องการเธอ และไม่ทอดทิ้งเธอ หลงเย็นกอดจงยูไว้แน่น ในใจของเธอทั้งมีความสุขกับจงยู่ และฉินหลั่ง แต่ก็ผิดหวังเล็กน้อย

“จงยู่ เธอยังต้องการฉันอยู่หรือเปล่า” ฉินหลั่งยัง มีน้ำตาคลอเบ้า เขามีความสุขและเขาต้องการยืนยัน จากจงยู่

“ใช่ ฉันต้องการคุณ ฉันไม่ต้องการใครนอกจาก คุณ” จงยู่ร้องไห้ด้วยน้ำตาคริสตัลทั่วใบหน้า และพูด โทรศัพท์