บทที่ 321 คุณไปสัมผัสเธอไม่ต้องกลัว

ได้ยินแก๊งพวกนี้ที่เข้ามาโจมตีสบถคำหยาบ มากมาย พวกสาวกของยาวเย่วกงต่างโกรธจัด แต่ละ คนต่างอยากจะสู้กับอีกฝ่ายสุดชีวิต

“ไร้ยางอาย..”

“หน้าไม่อาย”

“ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้ พวกเราจะสู้กับพวก

คุณ”

“คุณอาชิง พวกเราลงมือกันเถอะ คนหน้าด้าน พวกนี้เกินไปแล้ว”

พวกสาวกยาวเย่วกง ต่างอยากให้อาชิงออกคำสั่ง สู้กับอีกฝ่าย แต่อาชิงในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบ ชั่วคราวของยาวเย่วกง ถ้าเพราะว่าการตัดสินใจของ เธอ ทำให้ยาวเย่วกงพินาศลง เธอจะมีหน้าไปเจอเจ้า นายได้อย่างไรกัน?

อาชิงตัวเองตัดสินใจไม่ได้

“คุณอาชิงไม่พูด ผมว่ามันก็คือการยอมรับแล้ว แหละ”

บลูอายคิงหัวเราะ เขาเรียกลูกน้องมาคนหนึ่ง ใช้ คางชี้ไปที่พวกสาวกของยาวเย่วกงแล้วพูด:
“ให้โอกาสแกหนึ่งครั้ง แกไปเลือกสาวๆที่ชอบมา คนหนึ่งแล้วลูบคลำซะ! วางใจได้ พวกเธอไม่กล้าทำ อะไรแกแน่ ถ้ากล้าแตะต้องแกแม้แต่ปลายผม งั้น พรรคพวกของเราทั้งหมดก็กำจัดยาวเย่วกงได้ทันที ไม่ ต้องปล่อยสาวๆพวกนี้ไปแม้แต่คนเดียว! ”

บลูอายคิงพูดจบ ลูกน้องคนนั้น ภูมือของเขา เดิน ไปที่สาวกของยาวเย่วกง

บรรดาสาวกของยาวเย่วกงต่างอกสั่นขวัญแขวน จ้องมองลูกน้องคนนั้นที่ยิ้มร่าด้วยความโกรธ ขู่ว่าถ้า เขาเข้ามาอีก ก็จะฆ่าทิ้ง

“ห้ามแตะต้องใครทั้งนั้น! “อาชึงออกคำสั่ง บลูอายคิงพูดไปแล้ว ถ้าตอบโต้ งั้นก็จะทำลาย ยาวเย่วกงให้ย่อยยับ นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เธอจะรับได้

“คุณอาชิง ให้เขาทำอะไรกับพวกเราก็ได้ตามที่ เขาต้องการเหรอ? “กลุ่มสาวกต่างถามอาชิง

อาชิงทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้ตำแหน่งของเธอน่า อึดอัด ไม่ว่าตัดสินใจอย่างไร ต่างไม่ใช่อย่างที่เธอ ต้องการ

“คุณเข้ามาลูบฉันสิ! “ทันใดนั้นอาชิงก็พูด เธอจะ ให้พวกพี่ๆน้องๆเสียเปรียบไม่ได้ แค่เธอรับผิดชอบเอง ก็พอ

ลูกน้องคนนั้นดีใจมาก เดิมที่คิดว่าแค่ลูบสาวก ของยาวเย่วกงก็ถือว่าทำบุญมาดีแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังมีเรื่องน่าแปลกใจมากกว่านั้น อาชิงเป็นถึงหญิงสาวที่ หน้าตาสวยที่สุด ตำแหน่งสูงที่สุด ถ้าลูบไป จะต้องฟิน เป็นทวีคูณแน่นอน

ลูกน้องคนนั้นเดินไปตรงหน้าอาชิง ฝ่ามือทั้งคู่ได้ ยื่นไปตรงหน้าของหน้าอกอาชิงแล้ว

อาชิงหลับตาลง กำมือแน่น มีความไม่พอใจกับ ความละอายอยู่เต็มใจเธอ แต่เพื่อยาวเย่วกง เธอจึงได้ แต่ทน

“ฟิ้ว-”

ตอนที่มือของลูกน้องคนนั้นจะแตะหน้าอกอาชิง ก็ มีเสียงดังขึ้นมา จากนั้น แสงก็แวบเข้ามา มีดเล่มหนึ่ง ลอยทะลุผ่านมือของลูกน้องคนนั้น ลูกน้องคนนั้นล้ม ลงพื้นด้วยความเจ็บปวด

“ยายปี้หวู!

พวกแก๊งอี้หวู้ทุกคน ต่างตกใจ มองไปรอบๆอย่าง ระวังตัวบลูอายคิงรวมถึงหัวหน้าแก๊งคนอื่นๆ ต่างจำได้ ฝีมือการเขวี่ยงมีด ก็คือยายปี้หวู้คนเดียว!

บรรดาสาวกของยาวเย่วกงต่างดีใจอย่างคาดไม่ ถึง รีบมองไปรอบๆ ก็เป็นเจ้านายของพวกเธอกลับมา เวลานั้น พวกเธอก็รู้สึกเหมือนมีที่พึ่ง

“กล้าแตะต้องยาวเย่วกงของฉัน พวกคุณไม่อยาก มีชีวิตแล้วใช่ไหม! “ด้านหลังแก๊งอี้หวู้มีเสียงดุดันขึ้น มา
จากนั้น ร่างทั้งสองก็เหยียบไหล่ของพวกเขา พริบ ตาเดียวก็วิ่งไปตรงหน้าอาชิง

“พี่หิมะ พี่ดวงจันทร์ พวกพี่กลับมาแล้ว! “อาชิง ดีใจอย่างบ้าคลั่ง ยืนข้างๆเธอก็คือหิมะกับดวงจันทร์

“อือ คุณทำได้ดีมาก! “หิมะพูดกับอาชิง

ลูกน้องคนนั้นที่เพิ่งถูกมีดปักลงไป ก็ไม่สนความ เจ็บที่มือถูกโจมตี เมื่อลุกขึ้นมาก็อ้าขาจะวิ่งกลับไปที่ ค่ายตัวเอง

“อยากหนีเหรอ! “สายตาหิมะล็อกไปที่เขา ยื่น มือขวาไปข้างหน้ากับดวงจันทร์ด้วยกัน มีผ้าไหมสีขาว และสีเหลืองออกมาจากแขนเสื้อของพวกเธอสองคน เป็นเหมือนกับดวงตา ทันใดนั้นก็มัดลูกน้องคนนั้นไว้

“กล้าบุกรุกพวกยาวเย่วกง ฆ่ามัน! “หิมะพูดอ่าง เย็นชาจบ ก็มัดไหมกับดวงจันทร์แน่นๆด้วยกัน “ฉับ ฉับ”มีเสียงเหมือนกับตัดเนื้อ

ลูกน้องคนนั้นถูกเหล็กพิเศษในผ้าไหม ตัดเนื้อเป็น ชิ้นๆ หล่นลงไปที่พื้น รูปร่างน่าเกลียด

มองเห็นความน่าอนาถของลูกน้องคนนี้ พวกแก๊งอี้ หวู้ต่างตกใจจนถอยหลังไป

เวลานี้ ก็มีอีก3ร่าง เหยียบไหล่ของพวกเขา ไป ตรงข้างๆ หิมะ กับดวงจันทร์ ก็คือลม ดอกไม้ และฉิน

หลั่ง บนตัวฉินหลั่งยังแบกจงยู่ “ทุกคนอย่าตื่นตูม! “บลูอายคิงตะโกนออกมาหัวหน้าแก๊งคนอื่นๆก็ตะโกนห้ามความตื่นตระหนกของ ลูกน้องพวกเขา

“ทางเรามีตั้งกี่พันคน ถึงศิลปะการต่อสู้ยายปี้หวู้ จะสูงแค่ไหน ก็ไม่มีทางสู้พวกเราได้! “บลูอายคิงพูด แล้วพูดปลุกใจอีกว่า: “คืนนี้เราต้องเอายาวเย่วกงให้ พินาศย่อยยับ ถึงตอนนั้น หลายพันล้านหยวนในบัญชี ธนาคารของยาวเย่วกง กับสาวๆพวกนี้ ก็จะเป็นของ พวกเราหมด!

หัวหน้าแก๊งคนอื่นก็ปลอบขวัญลูกน้องของตัวเอง จากการล้างสมองของพวกเขา ทุกคนก็สงบนิ่งลงอีก ครั้ง

” “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์ พวกคุณมาถึงแล้ว ยายปี่หวู้ล่ะ ในเมื่อถึงแล้ว ทำไมไม่ปรากฏตัว? “บลู อายคิง

“สู้กับพวกไร้ยางอายแบบพวกคุณ ไม่จำเป็นต้อง ให้ยายลงมือหรอก! ผมจัดการพวกคุณได้! “ฉินหลั่ง เดินเข้าไป ด้านหลังเขายังแบกจงยู่ จงยู่ยังหมดสติอยู่

ตอนนี้จะเอาข่าวที่ “ยายปีหวู้” เสียแล้วพูดออกไป ไม่ได้ ไม่งั้นจิตใจของผู้คนในยาวเย่วกงได้กระสับ กระส่ายแน่ ส่วนคนนอกก็จะยิ่งทำอะไรตามอำเภอใจ มากขึ้นแน่!

“คุณมันไม่เอาถ่าน! “บลูอายคิงพูด จากที่เขาเห็น ฉินหลั่งก็แค่คนต๊อกต่อยที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า
“ผมคือสาวกของยายปี้หวู้! “ฉินหลั่งพูด เขาพูด

อย่างเยือกเย็น : “ตอนนี้รีบเอาคนของพวกคุณ ออก ไปจากยาวเย่วกงทันที แล้วยาวเย่วกงจะไม่ติดใจเอา ความ!

“ฮ่าฮ่า ไม่ติดใจเอาความ? ตอนนี้ทหารพวกเรา ล้อมรอบ คุณบอกผมว่าคุณจะไม่ติดใจเอาความพวก เรา! น่าขัน! “บลูอายคิงพูดอย่างเย็นชา เขาใช้ สายตาเยือกเย็น พูด: “คุณไม่ใช่สาวกของยาย ปี้หวู้ เหรอ? ผมฆ่าคุณก่อน แล้วค่อยลุยยาวเย่วกง! ”

“น้องชาย ตายซะเถอะ! “บลูอายคิงแน่ใจแล้วว่า ฉินหลั่งคือคนไม่เอาไหน เขาอยากจะข่มใส่ฉินหลั่ง และก็ตอบโต้ที่เมื่อกี้หิมะกับดวงจันทร์ทำร้ายสาวก ของเขา

“หาเรื่องตาย! ”

“ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์”ทั้งสี่สามก็อยากลงมือ จัดการบลูอายคิงแทนฉินหลั่ง

ทันใดนั้นร่างทั้งสี่ก็พุ่งไปที่บลูอายคิง! ทั้งสอง ฝ่ายสู้กัน

ทักษะบลูอายคิงก็ไม่อ่อน เห็นเขาถูกร่างทั้งสี่ล้อม รอบ ไม่มีท่าทีตื่นตระหนก มือซ้ายที ขวาที่ ปะทะมือ กับ”ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์”ทั้งสี่สาว

“ผมเอาด้วย!

รอบๆนั้นก็มีหัวหน้าแก๊งอีกสองสามคนเข้ามาร่วมการต่อสู้ด้วย ตอนนี้ สถานการณ์พลิกกลับไปที่ฝ่าย บลูอายคิงทันที

“ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์”ทั้งสี่สาวเสียเปรียบ “ยัยโง่! ดูสิว่าคุณจะรับยังไงอีก! “บลูอายคิง

ปล่อยมือข้างเดียว ตบไปที่หน้าอกของหิมะ

เสียงดัง “ปัง” หิมะลอยออกไป ล้มลงไปที่พื้น “ถุย”ออกมาเป็นเลือดสด

อีกสามสาวเห็นหิมะถูกโจมตี ต่างไปล้อมรอบตัว หิมะ ดูอาการของหิมะอย่างเป็นห่วง

“ลม ช่วยผมดูหน่อย”

ฉินหลั่งเห็น”ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์”ทั้งสี่สาว ร่วมมือกันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหัวหน้าแก๊งนี้ มีแค่เขาที่ ต้องสู้แล้ว เขาเลยส่งต่อจงยู่ให้ลม ลุยเข้าไปที่บลูอาย คิง

“ไอ้คนไร้น้ำยา คุณนี่แหละเหมาะแล้วที่จะให้พวก เราจัดการ เดี๋ยวจะเอาคุณไปเจอพญายมราช เอง! “มองเห็นฉินหลั่งพุ่งเข้ามา พวกบลูอายคิงดูถูก มาก คนไร้น้ำยาแบบนี้แค่พวกเขามือเดียวก็ตีไป

ได้10คนแล้ว “ผมให้โอกาสพวกคุณไปแล้ว พวกคุณไม่รู้จัก รักษา แล้วยังทำร้ายเพื่อนผมอีก สมควรตาย! “ฉิน หลั่งโมโหจริงๆ ขณะเดียวกันเขาก็เข้าใจ แค่จัดการ

คนพวกนี้ได้ วิกฤตวันนี้ก็จะคลี่คลายได้
ฉินหลั่งลุยเข้าไปในห้อมล้อมของพวกเขาหลาย คน ปล่อยหมัดไป นั่นคือเทคนิคฆ่าล้าง “เทียนหนาน เทียนเป่ย” “ดาบตัน” โดยใช้มือเป็นใบมีดไปที่หัวหน้า แก๊ง ใส่ไปที่คอของหัวหน้าแก๊งคนนั้นพอดี

“กึกกึก”คอของหัวหน้าแก๊งคนนั้นส่งเสียงกระดูก หักหลายที ร่างร่วงไปที่พื้น ไม่มีลมหายใจอีก

“เทียนหนานเทียนเป้ย!

บลูอายคิงรอหัวหน้าแก๊งคนอื่น เห็นฉินหลั่งใช้ ศิลปะการต่อสู้ของยายปีหวู้ แรงเยอะขนาดนั้น ทันใด นั้นก็ตกใจ ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งมาก เวลานี้พวกเขาจึง เผชิญหน้ากับฉินหลั่ง

“ทุกคนขึ้นมาด้วยกัน! ที่เหลือไม่ต้องดู ขึ้นมาให้ หมด! “บลูอายคิงมองไปที่เหล่าหัวหน้าแก๊งคนอื่นๆที่ ยืนอยู่ข้างๆแล้วพูดกระตุ้น ในใจเขามีลางสังหรณ์บาง อย่าง ถ้าไม่ขึ้นไปพร้อมกัน พวกเขาไม่กี่คนก็ไม่ใช่คู่ ต่อสู้ของฉินหลั่ง