บทที่ 241 ยิงมัน

ฉินหลั่งต้านทานการโจมตีของนักพรตเตาขู่ เสวียนไปด้วย พร้อมกับพูดไปด้วยว่า “คุณบอกให้ผม ลองดูความเก่งกาจของ มวยไท้เก๊ก แต่ว่าคุณใช้มันมา ทำร้ายผมอยู่นานสองนานแล้ว ยังไม่เห็นจะทำอะไรผม ได้เลย! ผมว่าศิลปะการต่อสู้อันนี้มันธรรมดามากเลยนะ

คุณมีศิลปะการต่อสู้อื่นๆ ให้ผมลองดูหน่อยไหมล่ะ” ฉินหลั่งมีพลังภายในที่แข็งแกร่ง ขนาดพูดคุยใน ระหว่างการต่อสู้ที่ดุเดือดยังสามารถทำได้ไม่มีผลกระ ทบอะไร

นี่มันกลับสร้างความประหลาดใจให้กับนักพรต เต่าขู่เสวียนเขาคิดว่าถ้าเขาเป็นเหมือนฉินหลั่งนั้น พูด ประโยคยาวๆ ขนาดนี้ ผลของการโจมตีจะลดลงถึง 30%เลยทีเดียว!

แต่ว่าฉันหลั่งกำลังพูดจาดูถูกเขา นักพรตเต๋าขู่ เสวียนอยู่ต่อหน้าคนเยอะแยะขนาดนี้ จะไม่พยายามหัก ล้างฉินหลั่งได้ยังไงกันล่ะ?

นักพรตขู่เสวียนจึงตะคอกออกมาสั้นๆ ว่า “อีก เดี๋ยวเด็กเวรอย่างแกก็ต้องหุบปากแล้ว! ”

แค่นักพรตเตาขู่เสวียนพูดประโยคสั้นๆ แค่นี้ พลังในการโจมตีของเขายังลดไปตั้ง 10%

“ตอนนี้แหละ! ” ฉินหลั่งตะคอกออกมา อาศัยช่วง

เวลาตอนที่การโจมตีของนักพรตขู่เสวียนอ่อนแอลงปัดมือทั้งสองข้างของเขาออก แล้วก็ใช้เคล็ดลับการ เปลี่ยนแปลงแบบ “ตบโดยตรง” ชกเข้าไปที่ลำคอของ นักพรตขู่เสวียน

นักพรตเต๋ขู่เสวียนตกใจจนเสียวสันหลัง ถ้าเกิด ว่าครั้งนี้ชกโดนจริงๆล่ะก็ ผลลัพธ์ก็คือตายคาที่แน่นอน

เขารีบหลบไปด้านข้างทันที ก็เลยสามารถหลบ หมัดของฉินหลั่งได้

ตอนนี้ช่องว่างของฉินหลั่งเปิดกว้างแล้ว กลาย เป็นโอกาสที่ดีในการโจมตีของนักพรตเตาขู่เสวียน นักพรตเตาขู่เสวียนรู้ในทันทีว่านี่เป็นโอกาสที่เยี่ยมที่สุด ในปราบฉินหลั่ง เขารู้สึกดีใจขึ้นมาทันที นิ้วทั้งห้าของ เขาประสานเป็นรูปปากไก่อีกครั้ง แล้วก็”จิก” ไปตรงบน หัวของฉินหลั่ง

ถ้าเกิดว่าครั้งนี้ “จิก” โดน อาศัยจากประสบการณ์ ที่ผ่านมาของเขาแล้วนั้น ภายในพริบตาเดียวฉินหลั่งจะ ช็อกไปในทันที ไม่ว่าฉันหลังจะแข็งแกร่งขนาดไหน อย่างน้อยก็ต้องมีนหัวไปอยู่พักหนึ่ง

แล้วเขาก็จะสามารถใช้ช่องว่างตรงนี้ เพิ่มพลัง ของตัวเอง ต่อยไปที่หน้าของฉินหลั่ง แค่นี้ก็เพียงพอที่ จะคร่าชีวิตเขาไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว!

หลังจากนั้นก็จะจัดการง่ายขึ้นเยอะแล้ว ฉินหลั่งก็ จะกลายเป็นปลาบนกระดาน รอให้เขาฆ่าอย่างทารุณ

แต่ตอนที่นิ้วมือของนักพรตขู่เสวียนสัมผัสที่ ด้านบนหัวของฉินหลั่งนั้นเขาก็พบว่าพลังที่ยิ่งใหญ่ของเขานั้นเหมือนกับตกลงไปในมหาสมุทรอันกว้าง

ใหญ่ หายไปอย่างไร้ร่องรอย

บนหัวของฉินหลั่งกลับมีพลังที่มากมายมหาศาล ดึงดูดนิ้วของเขาไป

นี่มันเรื่องอะไรกัน!

นักพรตขู่เสวียนช็อกไปในทันที! มองหน้าฉิน หลั่งด้วยความหวาดกลัว

ฉินหลั่งมองเขาแล้วก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมา หัวใจ ของนักพรตเตาขู่เสวียนเหมือนกับว่าจะหลุดออกมาจาก เบ้าตาแล้ว! ในใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยที่นับไม่ ถ้วน

เขาจะทำลายการโจมตีที่สำคัญของฉันได้ยังไง กัน? อะไรคือสิ่งที่ดึงดูดพลังฉันถึงขนาดนี้? พลังภายใน งั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้ เขาเป็นแค่เด็กอายุ20กว่าเท่านั้น เอง จะมีพลังภายในที่แข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยังไงกัน พลังภายในขนาดนี้อย่างน้อยก็ต้องมีทักษะมาเป็น50ปี!

ฉินหลั่งคว้ามือขวาของนักพรตเต๋ขู่เสวียนที่จับ อยู่ที่หัวของตัวเองออกแรงดึง แขนของนักพรตเตขู่ เสวียนก็หลุดออกจากข้อต่อในทันที นักพรตเตขู่เสวียน ถูกดึงอย่างแรงจนมีเสียง “ปัก” แล้วเขาก็ล้มลงไปที่พื้น ทันที

ฉินหลั่งเอาเท้าเหยียบไปที่แผ่นหลังของนักพรต เต่าขู่เสวียน ทันใดนั้นก็ยื่นเท้าไปใต้ร่างของนักพรตเต ขู่เสวียน พอออกแรง ร่างของนักพรตเต๋าขู่เสวียนก็ลอยขึ้นไปประมาณ 1.5เมตร

เมื่อกี้นักพรตเตาขู่เสวียนไม่ได้มีเมตตากับฉิน หลั่งเลย ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่ากำลังภายในของฉินหลั่ง นั้นแข็งแกร่ง เขาน่าจะตายไปแล้ว

ตอนนี้ฉันหลั่งก็ไม่เกรงใจนักพรตขู่เสวียน เตะไปที่เป้าของเขา นักพรตขู่เสวียนลอยไปที่ที่นั่ง ด้านขวาของห้องโถงทันทีเหมือนกับลูกปืนใหญ่

“ปังๆๆๆ” เสียงชนเก้าอี้ไปหลายแถว สุดท้ายก็ เป็นเสียง “ปีง” ร่างของเขากระแทกเข้ากับผนัง ซี่โครง หักไปสองซี่

นักพรตเตาขู่เสวียนล้มกองอยู่ที่พื้น เขากัดฟัน พยายามอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ร่าง ของเขาแข็งที่อราวกับซากศพเขามองหน้าฉินหลังด้วย ความเกลียดชัง ใบหน้าแดงก่ำ เส้นเลือดขึ้นที่คอ อยาก จะด่าฉินหลั่งอีก “ไอ้….ไอ้เด็กเวร กูจะจะฆ่า..”

นักพรตขู่เสวียนรู้สึกว่าพละกำลังของตัวเอง ตอนนี้ไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนเขา ยังไม่ทันจะพูดจบ คอก็พับ ตายไปเลย!

คนในห้องโถงนั้นต่างพากันตกตะลึง เมื่อกี้ตอนที่ พวกเขาเห็นนักพรตเตาขู่เสวียนเตะและต่อยจน กระเบื้องแตกนั้น ตอนแรกก็ยังเป็นห่วงฉินหลั่งอยู่เลย รู้สึกว่าเขาจะโดนนักพรตเตาขู่เสวียนทำร้ายจนตาย แต่ ว่าผลลัพธ์ในปัจจุบันกลับตรงกันข้ามกับที่พวกเขาคิดไว้

เลย
ฉินหลั่งไม่ได้เป็นอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ นักพรตขู่เสวียนกลับตายไปเลย

แล้วเมื่อตอนที่ร่างของนักพรตขู่เสวียน กระแทกกับแถวเก้าอี้ แล้วสุดท้ายก็กระแทกกับผนังนั้น ทุกคนก็ตกใจแทบตาย

ทำไมภาพเหตุการณ์ที่เห็นในหนังถึงมาอยู่ใน ชีวิตจริงได้ล่ะ! ฉินหลั่งก็เป็นแค่เด็กหนุ่มอายุ2เท่านั้น เอง ทำไมเขาถึงได้มีพลังที่มากมายมหาศาลแบบนี้

บางคนที่หลบอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องโถงนั้น ก็วิ่ง

หนีไปทันที

ฉินหลั่งปรบมือ แล้วก็หันไปมองด้านหน้าของ

ห้องโถง คนที่อยู่ด้านหน้าห้องโถงเห็นว่าสายตาของฉิน หลังมองมาที่ตัวเอง ก็กลัวจนตัวสั่นไปหมด! กังวลจน

เหงื่อออกมือ

สายตาของฉินหลั่งมองไปที่หลงหลิง แล้วก็ ค่อยๆ เดินเข้าไปหาเธอ เขาจะให้หลงหลิงแต่งงานกับห ยูหมิงไม่ได้เด็ดขาด!

หยูหมิงกลับกลัวจนจะตายอยู่แล้ว เขากลัวว่าฉิน หลังจะเดินเข้ามา แล้วสั่งสอนเขาเหมือนกับที่สั่งสอน นักพรตเตาขู่เสวียนเมื่อกี้นี้ นักพรตเดาขู่เสวียนถูกฉิน หลั่งจัดการจนเละเป็นขี้แล้ว แล้วตัวเองก็เป็นคุณชาย บ้านรวยที่ถูกเลี้ยงมาเหมือนเจ้าชาย ไม่มีทางต่อสู้ฝีมือ เขาได้หรอก!
ฉินหลั่งเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ส่วนหยูหมิงก็ ถอยหลังไปเรื่อยๆ เช่นกัน แต่ว่ามีคนอยู่รอบๆ ทั้งนั้น ทุก ก้าวเขาก็เลยถอยได้แค่นิดเดียวเท่านั้น

“คุณชายของตระกูลใหญ่ คุณหยุดถอยเถอะครับ คุณเบียดผมจะตายอยู่แล้ว! ” นักบวชชราที่อยู่ด้านหลัง ของหยูหมิงกล่าว กันของหยูหมิงเบียดจนเขาเจ็บไป หมด

แต่ว่าหยูหมิงก็ยังคงเอาแต่ถอยหลังเรื่อยๆ ตอน นี้สายตาของเขามองไปยังแค่ฉินหลั่งที่เหมือนกับนักฆ่า ตอนนี้สมองของเขาโล่งไปหมด เขารู้สึกได้ถึงแค่ อันตรายต่อชีวิตที่รุนแรงเท่านั้น ในตอนที่ร่างกายอยู่ใน สภาวะที่ดึงเครียดที่สุดนั้น เขาไม่เข้าใจเลยว่าคนอื่น กำลังพูดอะไรอยู่

ฉินหลั่งอยู่ห่างจากพวกหยูหมิงไม่ถึง10เมตร แล้ว ลมหายใจของหยูหมิงไม่ค่อยราบรื่นแล้ว เขา เหมือนกับคนที่ป่วยเป็นโรคหอบหืดยังไงยังงั้น หลงหลิงยืนอยู่ข้างๆ เขา เธอสามารถได้ยินเสียง ลมหายใจของหยูหมิงได้อย่างชัดเจน

หลงหลิงมองไปที่หยูหมิง แล้วก็ถามเขาเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หยูหมิงไม่ได้ยินเลยแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าที่ ขมขึ่นของเขากำลังมองไปที่ฉินหลังอย่างสั่นเครือ ตอน นี้ถ้าเกิดว่าฉันหลั่งบอกว่าจะเอาหลงหลิงไป แล้วแลก กับการปล่อยเขา ถ้ายังงั้นหยูหมิงจะมอบหลงหลิงให้ฉินหลังทันทีโดยไม่ต้องคิดเลย!

ฉินหลั่งเห็นสายตาเป็นห่วงที่หลงหลิงมองหยูห มิง แล้วก็คิดว่าเธอคงเป็นห่วงหยูหมิงมาก แต่ว่าเธอไม่ เคยมองเขาด้วยสายตาแบบนี้เลย

ทันใดนั้นในใจของฉันหลั่งก็เกิดความคิดที่น่า กลัวขึ้นมา ที่แท้วันนี้ที่หลงหลิงจะแต่งงานกับหยูหมิงก็ คือความเต็มใจของเธอเองยังงั้นเหรอ?

พอคิดได้แบบนี้ ความโกรธก็พลุ่งพล่านในใจของ ฉินหลัง เขาสาดสายตาของความโกรธเกรี้ยวไปที่หยูห

มิ่ง

“โอ๊ะ…”หยูหมิงตกใจจนเผลอร้องออกมา ขาทั้ง สองข้างของเขาอ่อนแรง ทั้งร่างกายรู้สึกไม่มีกำลังและ ชา เหมือนกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน แล้วก็เหมือน อาการอยากยากำเริบ

ทันใดนั้นระบบทางเดินปัสสาวะของเขาก็มีปัญหา มีของร้อนไหลออกมาจากหว่างขาของเขา ทำให้ กางเกงชุดสูทสีดำของเขาเปียก

ทันใดนั้น ก็มีเสียงไซเรนดังขึ้นในห้องโถง หลัง จากนั้นก็มีเสียงคนหลายคนดังขึ้นมาจากหน้าประตู “ห้ามขยับ! ”

แล้วก็เห็นว่ามีคน 5-6คนเดินค่อยๆ เดินเข้ามา จากหน้าประตู ในมือของทุกคนนั้น ถือปืนไรเฟิล ชนิด 81 และเล็งมาที่ฉินหลั่ง

ที่แท้หลังจากที่ฉินหลั่งเอาชนะนักพรตเตำขู่เสวียนได้แล้วนั้น เจ้าบ้านตระกูลหยู หยูจื้อที่ซ่อนอยู่ใน กลุ่มคนก็รีบส่งข้อความหาหัวหน้าร.ป.ภ.ประจำคฤหาสน์ ของเขาทันที ใช้เขาใช้สัญญาณแจ้งเตือนระดับสูงสุด และมาที่ห้องโถงเพื่อจัดการกับเหตุฉุกเฉิน

หยูจื้อสามารถทำให้ตระกูลหยูขึ้นเป็นตระกูล อันดับหนึ่งของหลินอานได้ แน่นอนว่าเขาก็ต้องมีฝีมือ อยู่แล้ว หลายปีก่อนเขาได้จัดสรรปืนพกชนิด64 ปืน ไรเฟิลชนิด81ไว้ในคฤหาสน์เพื่อปกป้องตระกูลหยูจาก เหตุฉุกเฉิน

หลายวันมานี้ หยูหมิงเชิญนักสู้มา10คน ก็หยูจือ เลยคลายความระมัดระวัง งานแต่งงานวันนี้ก็เลยให้พวก ร.ป.ภ.ดูแลด้านความปลอดภัยอื่นๆ ในคฤหาสน์แทน

ส่วนสถานที่สำคัญๆ ก็ให้นักสู้พวกนั้นดูแลแทน ไม่คิดเลยว่าฉินหลั่งจะเก่งกาจกว่านักสู้อย่างนักพรตเต ขู่เสวียนซะอีก!

ร.ป.ภ.ทั้ง6คนถือปืนไรเฟิล เดินมาถึงข้างในห้อง โถง ด้านขวา3คน ด้านซ้าย3คน เล็งไปที่ศีรษะของฉิน หลัง

หยูจื้อที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มคนนั้นหัวเราะออกมา แล้วก็เดินออกมาจากกลุ่มคน ยืนอยู่ด้านหน้า ร.ป.ภ.ทั้ง6คน มองไปที่ฉินหลั่งแล้วพูดว่า

“เจ้าหนุ่ม แกทำให้ตระกูลหนูโกลาหลอลหม่าน ไปหมด แสดงว่าไม่เห็นตระกูลหยูอยู่ในสายตาเลยใช่ ไหม? เมื่อสองวันก่อนก็เพราะว่าไอ้เด็กเวรอย่างแก ที่ทำให้เงินลงทุน5พันล้านของกษัตริย์บรูไนหนีไปที่เมือง จีนหลิงแทน ทำให้ตระกูลใหญ่ทั้ง20อันดับของหลิน อานต้องเสียหายอย่างมาก! พวกเราไม่ได้ไปคิดบัญชีกับ แก แต่แกกลับได้คืบจะเอาศอก มาก่อกวนงานแต่งงาน ของตระกูลหยู! ”

“ทุกท่านที่อยู่ในที่นี้ว่า ยิงไอ้ที่นี่ทั้งดีไหม? ” หยู จื่อถามออกมาเสียงดัง

ความจริงแล้ว หยูจื้อตัดสินใจจะอยู่แล้ว ว่าวันนี้จะ ฆ่าฉินหลั่งให้ได้ แต่การที่เขาถามแบบนี้ ก็เพราะว่า อยากจะใช้โอกาสนี้ แฉถึงน้ำจิตน้ำใจของคนครอบครัว อื่นๆ ยังไงเสีย คนจากทั้ง20ครอบครัวที่ใหญ่โตก็อยาก จะฆ่าฉินหลั่งโดยเร็วอยู่แล้ว

หยูจื้อพึ่งจะพูดจบ เสียงจากคนครอบครัวอื่นๆ ก็ ดังขึ้นทันที

“คุณหยสมควรแล้วที่เป็นครอบครัวอันดับหนึ่ง ของหลินอาน จัดการเลย!”

“เงิน5พันล้านเหรียญก็เพียงพอที่จะทำให้ไอ้ ยาจกนี้ตายเป็นหมื่นครั้งแล้ว ฆ่ามันซะ”

“ไอ้เด็กนี้ยิ่งนับวันยิ่งไม่เห็น20ครอบครัวอันดับ แรกในหลินอานอยู่ในสายตาแล้ว ยิงเลย!

“ยิงมันเลย”

“ยิ่ง”

“ยิ่งเลย”
“ยิง”

คนที่อยู่ในที่นี้ตื่นเต้นอย่างกับลิงโลด ต่างพากัน ตะโกนออกมาเสียงดัง ดวงตาของพวกเขาแดง กำ ริม ฝีปากโค้งขึ้น รอดูภาพเหตุการณ์นองเลือด

หยูจื้อยิ้มแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม เห็นรึยัง? นี่คือสิ่งที่ ทุกคนรอคอยและเรียกร้อง นายมีคำพูดส่งท้าย หรือว่า อยากสารภาพบาปอะไรไหม?”

“สงสัยคุณจะลืมไปแล้วว่าไม่กี่วันที่ผ่านมา กษัตริย์บรูไนได้มอบเหรียญเกียรติยศแห่งชาติให้ผม คุณฆ่าผม ไม่กลัวว่าจะสร้างข้อพิพาทระหว่างบรูไนกับ จีนงั้นเหรอ? ” ฉินหลั่งยิ้มพร้อมกับพูดออกมา มีอที่อยู่ ด้านหลังของเขากุมแน่นมาก หน้าผากมีเหงื่อซึมออกมา ที่เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก

“นี่แกกำลังขู่ฉันอยู่เหรอ? ที่ คิดว่าฉันกลัวงั้นเห รอ? วันนี้ถ้าเกิดว่าฉันยิงแก แล้วใครจะเห็น? ” หยูจื้อถาม

คนอื่นๆ เข้าใจในทันที แล้วรีบตอบว่า

“ไม่มี พวกเราไม่มีใครเห็นแกเลย”

“ใช่ พวกเราเป็นตระกูลใหญ่20อันดับแรกของ หลินอาน จะมาคิดเล็กคิดน้อยกับยาจกอย่างแกได้ยังไง

กัน”

“ใครแคร์ว่าแกจะเป็นจะตาย? ”
หยูจื้อยิ้มออกมาจางๆ “ได้ยินแล้วใช่ไหม? แก อาจจะตายด้วยอุบัติเหตุ เช่นจมน้ำ หรือตกตึก แล้วมันจะ เกี่ยวกับพวกเราได้ยังไงกัน? กว่าคนที่บรูไนจะมาสืบ ตอนนั้นนายก็กลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว พวกเขาจะดูออกงั้น เหรอ?”

หยูจื้อมองไปที่ร.ป.ภ.ทั้ง 6 คนนั้นแล้วพูดว่า “เตรียม….”

ตอนที่กำลังจะพูดว่า “ยิง”นั้น ก็มีร่างที่สวมชุด สีชมพูวิ่งออกมาจากฝูงชน วิ่งเข้าไปหาฉินหลั่ง แล้วก็ ตะโกนออกมาว่า “อย่า”

เธอวิ่งไปหยุดอยู่ข้างๆ ฉินหลั่ง หันหลังให้เขา แล้วก็กางแขนปกป้องเขาไว้ มองไปที่หยูจื้อแล้วพูดว่า “คุณลุงหยอย่ายิงเลยนะคะ ปล่อยเขาไปได้ไหม?”

เด็กผู้ใหญ่ที่มีความกล้าที่จะวิ่งออกมาคนนี้ก็คือ หลงเย็น!

“เย็นเอ๋อ ! กลับมาเดี่ยวนี้! ” หลงเถิึงร้องออกมา

ด้วยความกลัว

“หลงเย็น อย่าโง่นะ รีบมานี่” หลงหลิงเองก็ตกใจ เหมือนกัน ตรงนั้นกำลังถูกเล็งด้วยปืนไรเฟิล6กระบอก ถ้าเกิดว่าปืนลั่นขึ้นมา หลงหลิงก็อาจจะอันตรายถึงชีวิต

ได้

“คุณลุงหยู ! อย่ายิงเลยนะคะ ปล่อยเขาไป หนู สัญญาว่าเขาจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายอีกแล้ว! ” หลงเย็นไม่

ได้ยืนอีกต่อไปว่าพ่อกับพี่สาวพูดอะไร เธอได้แต่มองไปที่หยูจื้ออย่างวิตกกังวล อยากจะปกป้องชีวิตของฉินหลั่ง

“หลงเย็น มานี่เถอะ ลุงไม่มีวันปล่อยมันไปหรอก” หยูจื้อพูดอย่างเย็นชา

“ไม่ พวกคุณจะฆ่าเขาไม่ได้ หนูไม่ยอมให้พวก คุณฆ่าเขา! ” พอพูดจบ หลงเย็นก็หันหลังไปแล้วกอด ฉินหลั่งไว้ เธอรู้สึกว่าแบบนี้ หยูจื้อจะกลัว แล้วไม่กล้ายิง แล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ