รวยชั่วข้ามคืน?

บทที่ 230 เขาเข้ามาในงานเลี้ยงแบบนี้ได้อย่างไร



บทที่ 230 เขาเข้ามาในงานเลี้ยงแบบนี้ได้อย่างไร

วันที่สอง เวลาหกโมงเย็น ฉินหลั่งให้พวกลมพัก อยู่ในคฤหาสน์ ตัวเขาเรียกแท็กซี่มาคันหนึ่ง รีบมุ่งไปที่ โรงแรมเซก้า

พอลงจากรถแท็กซี่ เห็นแต่รถหรูหลากหลาย ประเภทที่จอดอยู่เต็มด้านหน้าของโรงแรมเซก้า พนักงานที่เดินเข้าประตูโรงแรม ล้วนแต่งกายด้วยชุดสูท และชุดทักซิโด้เต็มยศกันทั้งนั้น

ฉินหลั่งเดินเข้าไปในโรงแรม ขึ้นลิฟต์มาที่ชั้น แปด ขณะที่กำลังเดินออกจากลิฟต์ บริการหนึ่งคนรั้งฉิน หลังไว้ เขาสังเกตดูฉินหลั่งอย่างรวดเร็วปราดหนึ่ง ก่อน จะค้อมตัวเล็กน้อยพลางกล่าวขึ้น “คุณผู้ชาย มีการ์ด เชิญหรือเปล่าครับ? ”

การ์ดเชิญ? มันคืออะไรกัน?

ฉินหลั่งส่ายหน้า

สีหน้าของบริกรพลันเปลี่ยนเป็นเหยียดหยาม ทันที เขายึดตัวตรงพร้อมกับเอ่ยว่า “หากคุณไม่มีการ์ด เชิญ ขอเชิญคุณออกไปที่นี่ ขอขอบคุณในความร่วมมือ”

ฉินหลังรู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาแล้ว เขากล่าวขึ้น “ฉันได้รับเชิญให้มาที่นี่ แต่เธอแค่โทรมาบอกกล่าวฉัน ไม่เห็นบอกเลยว่ามีการ์ดเชิญด้วย? ที่นี่เป็นสถานที่จัด งานเลี้ยงของกษัตริย์บรูไนใช่ไหม? ”

บริกรเหยียดยิ้มเย็นๆ พลางเอ่ยตอบ “ไม่ผิดครับกษัตริย์บรูไนจองใช้ชั้นนี้ทั้งชั้น ค่ำคืนนี้เชื้อเชิญตระกูล ใหญ่ๆ ในหลินอานมาทั้งหมด อีกทั้งยังส่งการ์ดเชิญไป ด้วย แขกของกษัตริย์บรูไนมีเงื่อนไขพิเศษ ไม่มีการ์ด เชิญไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป! ผมไม่ทราบว่าคุณ เข้าไปด้วยเป้าหมายอะไร แต่ขอเชิญคุณออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้! ไม่เช่นนั้นผมจะเรียกรปภ.มาจับคุณ! ”

ลิฟต์เปิดออกอีกครั้ง มีชายหนุ่มร่างอวบอ้วนออก มาท่านหนึ่ง เขาหยิบยื่นการ์ดเชิญ หลังจากบริกรอ่านดู เขาก็ยิ้มแย้ม ค้อมตัว90องศาพร้อมกับกล่าวขึ้น

“ท่านประธานหลิวเชิญครับ วันนี้ท่านประธาน หลิวดูดีเป็นสง่ามาก! หวังว่าจะบรรลุข้อตกลงกับกษัตริย์ บรูไนนะครับ! ”

ชายหนุ่มยิ้มรับอย่างมั่นอกมั่นใจ เมื่อเขาเห็นฉิน หลั่ง เขาสังเกตมองตัวเขาอย่างดูถูกพร้อมกับพูดว่า “พวกแกปล่อยให้พวกรากหญ้าเข้ามาได้ยังไง ถ้าคน ของประเทศบรูไนมาเห็นเข้าจะทำอย่างไร? ถ้าพวกแก ส่งผลต่อการร่วมมือของพวกเราและคนของประเทศ บรูไน โรงแรมของพวกแกยังจะดำเดินกิจการได้อยู่ หรือ? รีบเอาหมอนออกไปซะ!”

“ครับๆ …” บริกรมีสีหน้าเป็นกังวล เขารีบกล่าว รับคำ ชายหนุ่มก็เดินเข้าไป”

บริกรรีบกดลิฟต์ เขาหันมามองฉินหลั่งอย่างมีน้ำ โหพลางพูดต่อว่า “นายนี่มันจริงๆ เลย เห็นแล้วใช่ไหม ทำแขกของพวกเราโกรธใหญ่แล้ว รีบๆ ลงไปเลย! ฉัน

ว่านายจ่ายค่าบริการโรงแรมของเราไหวรึเปล่านี่ก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง นายยังมีหน้าเข้ามาที่นี่อีก หี รีบลงไปซะ!

ฉินหลั่งมองบริกรอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง ก่อนจะ เดินไปที่ทางเดินข้างๆ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสาย หาหลินจู

เมื่อบริกรเห็นว่าฉันหลังไม่เพียงไม่รีบออกไป แล้ว ยังโทรศัพท์อีก ในใจก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ เขาจึง เดินไปข้างๆ ฉินหลั่ง เตรียมดึงเสื้อผ้าของฉินหลั่งให้ เขาออกไป

ฉินหลั่งใช้มือข้างซ้ายปัดป้องไปเรื่อยเปื่อย บริกร กุ้มหน้าอกพลางถอยหลังไปสองก้าว หน้าอกโดนฉิน หลังตีจนรู้สึกเจ็บ เขาชี้ไปที่ฉินหลั่งพร้อมกับด่าเขา “ได้ เลย ทำร้ายคน ฉันจะเรียกรปภ.มาจับแก! ”

โทรศัพท์ต่อสายติดแล้ว ฉินหลั่งเอ่ยถามหลินจู ว่า “หลินจู ตอนนี้พวกคุณอยู่ที่ไหน ฉันไม่มีการ์ดเชิญ ทางโรงแรมเขาไม่ให้ฉันเข้าไป”

หลินจูเอ่ยตอบ “พระราชายังอยู่ในเกสต์เฮาส์ อีก สักครู่พวกเราถึงจะออกไป เอาอย่างนี้แล้วกัน ฉันจะโทร บอกทางโรงแรมให้ บอกกล่าวกับผู้จัดการของพวกเขาก็ โอเคแล้ว ให้เขาปล่อยให้คุณเข้าไป”

“ดีเลย แบบนี้แหละดีที่สุด” หลังจากพูดจบ ฉิน หลั่งก็วางสายลง

บริกรคลี่ยิ้มเหี้ยมๆ “ตอแหล แกยังจะตอแหลอีก แกโทรหาใครห้ะ? พระราชา? เฮอะ น่าขำจริงๆ ฉันโทรแจ้งหัวหน้ารูปภ.แล้ว พวกเขากำลังจะมาแล้ว แกก็รอถูก จับโยนออกไปเถอะ”

ในตอนนั้นเอง ผู้จัดการอู่ผู้รับผิดชอบงานเลี้ยงใน วันนี้ก็เดินเข้ามา เมื่อครู่เขาได้รับสายโทรศัพท์จากทาง กษัตริย์บรูไน กล่าวว่าบุคคลสำคัญมากของพวกเขาท่าน หนึ่ง โดนรั้งไว้ด้านนอก ไม่ให้เข้าไป จึงให้เขามาดูทันที

ผู้จัดการอู๋เดินไปที่ด้านหน้าของฉินหลั่ง เขาเอ่ย ถาม “คุณคือคุณฉินหลั่งใช่ไหมครับ? ”

ฉินหลั่งพยักหน้าหงึกๆ เขาพูดตอบอย่างยิ้มๆ “ผมเองครับ”

บริกรรีบเอ่ยขึ้น “ผู้จัดการครับ คนคนนี้ไม่มีการ์ด เชิญ ผมให้เขาลงไป เขาก็ไม่ยอมลงไป แถมยังตีผม ด้วย! ผมเรียกรปภ. ให้แล้ว อีกเดี๋ยวพวกเขาก็คงขึ้นมาจับ คนคนนี้ออกไปครับ! ”

ยามที่บริกรพูดนั้น แววตาที่มองไปยังฉินหลั่ง ราวกับมองแมลงตัวหนึ่ง

ผู้จัดการอู่ได้ฟังสีหน้าก็พลันเปลี่ยนสีทันที ท่านนี้ เป็นบุคคลที่ทางกษัตริย์บรูไนโทรศัพท์มาทักทายด้วย ตัวเอง เห็นได้ชัดถึงความสำคัญของฉินหลั่ง เจ้าบริกรงี่ เง่านี้ กลับใช้วิธีพูดจาไร้มารยาทกับฉินหลั่งแบบนี้ อีกทั้ง ยังให้รปภ.มานำตัวฉินหลั่งออกไปอีก ถ้าทางกษัตริย์ บรูไนรับรู้เรื่องที่พวกเขาปฏิบัติเช่นนี้กับแขกของพวก เขาล่ะก็ หากพวกเขาบอกกล่าวกับข้าราชการบางคน ของมณฑล โรงแรมของพวกเขาล้วนได้รับความเสียหายใหญ่หลวง

“เพียะ! ”

ผู้จัดการอู่ตบที่ใบหน้าของบริกรไปครั้งหนึ่ง ก่อน จะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงต่ำ “คุณฉินเป็นแขกของกษัตริย์ บรูไน นายนะเป็นใครกัน ถึงได้กล้าเรียกรปภ.มาพาคุณ ฉินหลั่งออกไป! ”

บริกรทุ่มใบหน้าที่ทั้งแสบทั้งเจ็บ เขามองผู้จัดกา รอู่ด้วยความอึ้ง เมื่อได้ยินว่าฉินหลั่งเป็นแขกของ กษัตริย์บรูไน หัวใจของเขาก็แทบจะเด้งออกมาจากคอ ในพริบตา

“รีบขอโทษคุณฉินหลั่งเดี๋ยวนี้!” ผู้จัดการอู่พูด ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“คะครับ….”บริกรมีท่าทางราวกับเพิ่งตื่นจากฝัน เขาหันหน้าไปทางฉินหลั่งทันที ก่อนจะกัมหัวขอโทษ ขอโพยไม่หยุด “คุณฉิน ขอประทานโทษด้วยครับ เป็น ผมที่ผิดเอง ขอท่านยกโทษให้ผม. ”

รปภ.หลายคนขึ้นมาแล้ว ผู้จัดการอู่ชี้ที่บริกร พลางพูดขึ้น “พวกคุณพาเขาลงไป มีตาหามีแววไม่ พา เขาไปคิดเงินเดือนที่ฝ่ายการเงินแล้วไล่ออกซะ แล้วหา คนใหม่ขึ้นมาแทน”

แม้ว่าบริกรจะทำผิดพลาดแต่ก็พอให้อภัยได้ แต่ เพื่อเลี่ยงไม่ให้ส่งผลต่อโรงแรม ผู้จัดการอู๋ได้แต่ทำแบบ นี้

“ไม่นะ ผู้จัดการ ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ” บริกรแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อ เขารู้สึกเสียใจที่ทำมัน ลงไปมาก ถ้าเขาพูดด้วยท่าทีที่ดีกว่านี้หน่อย คงไม่เกิด ปัญหาแบบนี้ขึ้น

ฉินหลังพูดพร้อมรอยยิ้มให้ผู้จัดการอู่ “ผู้จัดการอู๋ ผมคิดว่าเขาสำนึกผิดแล้ว ครั้งนี้ผมไม่ถือความ”

“อ่า….ครับ ถ้าคุณฉินบอกไม่ถือสาเอาความงั้น ก็ได้ครับ” ผู้จัดการพูดตกปากรับคำ

บริกรดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง เขาหันไปก้ม หัว ขอบคุณฉินหลั่งอย่างกระตือรือร้น”ขอบคุณครับคุณฉิน จากนี้ไปผมจะแก้ไขแน่นอน ขอบคุณครับคุณฉิน”

ฉินหลั่งพยักหน้าพอเป็นมารยาทให้ผู้จัดการอู่ ก่อนจะเดินเข้าห้องจัดเลี้ยงไป

ภายในห้องจัดเลี้ยงจัดแต่งด้วยโต๊ะกลมสิบกว่า ตัว ด้านหน้าสุดมีเวทีอยู่หนึ่งเวที

ขณะนั้นเอง ภายในมีคนอยู่ไม่น้อยเลย ล้วนเป็น คนจาก20ตระกูลใหญ่ชั้นแนวหน้าของหลินอาน กลุ่มผู้ รากมากดีที่หยูหมิงคบค้าสมาคมนั้น ส่วนใหญ่ล้วนอยู่ที่ นี่ด้วย

ฉินหลั่งสุ่มหาที่นั่งแล้วนั่งลง เขาเห็นว่าฉาวหนิง และซุนเจี้ยนก็อยู่ที่นี่ เพียงแต่พวกเขาไม่สังเกตเห็นเขา

เห็นเพียงฉาวหนิงและซุนเจี้ยนกำลังถือไวน์แดง ยืนพูดคุยกับคนรุ่นราวคราวเดียวกันเป็นกลุ่มที่พูดคุยกันด้วยท่าทางสนุกสนาน

ฉาวหนิงดื่มไวน์แดงลงไปอีกหนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น “แม้ว่าประเทศบรูไนจะเป็นประเทศเล็กๆ แต่ก็ร่ำรวยเงิน ทองมาก การมากษัตริย์บรูไนครั้งนี้ก็เพื่อการลงทุน โครงการ50ล้านดอลลาร์สหรัฐ! อีกทั้งยังครอบคลุมใน หลายๆ ด้าน ใน10ตระกูลของพวกเราคงมีโอกาสสินะ”

เดิมที่ กษัตริย์บรูไนมาเอเชี่ยนเกมส์ที่ประเทศจีน ในครั้งนี้ ท่านนำเงินลงทุน50ล้าน

ดอลลาร์สหรัฐมาด้วย! เพื่อมาเลือกลงทุนในหลิน อานหรือไม่ก็จีนหลิง ช่วง10วันที่ผ่านมานี้ กลุ่มคณะของ กษัตริย์บรูไนได้ปรึกษาหารือกับรัฐบาลหลินอาน และ20ตระกูลแนวหน้าของหลินอาน วันพรุ่งนี้เขาก็จะ ไปจากประเทศจีนแล้ว วันนี้จึงมาตัดสินใจว่าจะลงทุน เงิน50ล้านดอลลาร์สหรัฐที่ไหนดี

เศรษฐีรุ่นสองร่างกายอ้วนถ้วนคนหนึ่งพูดขึ้น “กษัตริย์บรูไนตั้งใจจะลงทุนเงิน50ล้านดอลลาร์สหรัฐที่ จีนหลิงหรือหลินอาน ตัวท่านเองยังไม่ได้ตัดสินใจเลย! ถ้าไม่ลงทุนที่หลินอาน นั้นก็ซวยไป”

ซุนเจี้ยนตบไหล่เศรษฐีรุ่นสองคนนั้น พลางพูด อย่างขบขัน “คุณนี่กังวลกับแค่เรื่องเล็กไปได้ ในเมื่อคืน นี้กษัตริย์บรูไนล้วนเชิญพวกเรามา นี้ยังอธิบายตัวเลือก ของท่านไม่ได้อีกเหรอ? ถ้าท่านไม่เตรียมลงทุนที่หลิน อาน แล้วท่านจะจัดงานนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร? ”

เหล่าเศรษฐีรุ่นสองคนอื่นพลางคิดตามเงิน50ดอลลาร์สหัฐของกษัตริย์บรูไนก้อนนี้ ต้องมา ลงทุนที่หลินอานแน่ จึงพูดกันเซ็งแซ่ว่า

“จริงด้วย ไม่งั้นวันนี้กษัตริย์บรูไนคงจัดงานเลี้ยง ที่จีนหลิงแล้ว”

“ถ้าได้เงิน50ล้านดอลลาร์สหัฐงั้นตระกูลของ พวกเราล้วนมีส่วนแบ่ง อย่างน้อยก็ได้กำไรสัก2ถึง3เท่า

ไม่มีปัญหา”

“ใช่ๆ นี้ถือว่าพึ่งใบบุญของเอเชี่ยนเกมส์ เมื่อ งอื่นๆ ไม่ได้มีเงื่อนไขที่ดีเท่าหลินอาน”

ฉาวหนิงอดเข้าเข้าไปร่วมวงด้วยไม่ได้ ก่อนจะ เอ่ยขึ้นอย่างนึกสงสัย “ทำไมไม่เห็นคุณชายหยู? ถ้าได้ เงินลงทุน50ล้านดอลลาร์สหรัฐมา ตระกูลหยูก็ได้ไป แล้วอย่างน้อย 10ล้าน เขาไม่มางั้นเหรอ? ”

ซุนเจี้ยนเอ่ยตอบ “พ่อของคุณชายหยูมาแล้ว คุณ ชายหนูไม่มา เห็นบอกว่าไม่สบาย”

คนอื่นๆ นึกแปลกใจเล็กน้อย

หยูหมิงป่วยที่ไหนกันเล่า? เพราะทำตัวเสีย มารยาทใส่จูชุยส่วยที่โรงแรมเทียนสิ้น เขากลัวกษัตริย์ บรูไนถามถึงเหตุการณ์นี้ชัดๆ ถึงได้ไม่กล้ามา

“แกเข้ามาได้ยังไง!”

ขณะที่ฉินหลั่งกำลังมองกลุ่มของฉาวหนิ่งพูดคุย กัน จู่ๆ ก็ได้ยินคนตะโกนพูดขึ้นด้านหลัง ฉินหลั่งชำเลืองดู เป็นท่านประธานหลิวที่ดูถูกเขาที่ลิฟต์คนนั้น นี่เอง

เพราะเสียงตะโกนประธานหลิว สายตาของผู้คน มากมายก็มาบรรจบที่ตัวของฉินหลั่ง

เมื่อฉาวหนิงและซุนเจี้ยนเห็นฉินหลั่งก็ประหลาด ใจเล็กน้อยๆ จากนั้นก็เดินมาหาฉินหลั่ง

“ฉินหลั่ง นายเข้ามาได้ยังไง ที่นี่น่ะต้อง

เป็น20ตระกูลชั้นแนวหน้าของหลินอานถึงจะสามารถ เข้าร่วมได้ นายแอบเข้ามา? ” ฉาวหนิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม เย็นเหยียบ

“ฉันเดินเข้ามาแบบผ่าเผยนี้แหละ ทำไม? “ฉิน หลั่งพูดตอบ

“เดินเข้ามาแบบผ่าเผย? เฮอะ ฉันเชื่อนายก็บ้า แล้ว! “ฉาวหนิงพูดอย่างยิ้มๆ

“เขาเป็นใคร ดูเขาแต่งตัว สิ ไม่เหมือนพวกเรา เลยสักนิด คนแบบนี้เข้ามาในงานเลี้ยงที่กษัตริย์บรูไน จัดขึ้นได้ยังไง? “เศรษฐีรุ่นสองคนหนึ่งกล่าวขึ้น

คนอื่นๆ ที่มองฉินหลั่งต่างพากันขมวดคิ้วนิ่วหน้า ก็งานเลี้ยงนี้นะเป็นงานเลี้ยงระดับไฮคลาส แต่ดูเหมือน จะพังทลายลงเพราะชายหนุ่มกะโปโลคนนี้ แย่จริงๆ

ฉาวหนิงมองคนอื่นพลางเอ่ยขึ้น “ฉันบังเอิญรู้จัก กับคนคนนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนจากตระกูลใหญ่เหมือน กับพวกเรา แต่ก็เป็นคนฐานะ เขาเป็นนักศึกษาจากมหา

วิทยาลัยเจีย
หนาน หนึ่งเดือนก่อนเขาบริจาคให้โรงเรียน ตั้ง1.5ล้านยูโรเชียวนะ!”

คนอื่นๆ ต่างพากันแปลกใจ คนที่ดูเหมือนเป็น คนจนธรรมดา แต่สามารถบริจาค1.5ล้านยูโร! ที่แท้ชาย หนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นเศรษฐีรุ่นสองนี้เอง

แต่พอพวกเขาเห็นรอยยิ้มเย็นๆ ที่มุมปากของ ฉาวหนิง ก็รับรู้ว่าคงไม่ได้เกิดเรื่องแบบนั้น

“จริงๆ แล้ว ช่วงปิดเทอมฤดูร้อนขณะที่เขาขาย แพนเค้กริมถนน ก็มีคุณหนูไฮโซคนหนึ่งเห็นว่าเขาน่า สงสาร เลยให้เงินเขา1.5ล้านยูโร เขารู้สึกไม่สบายใจ เลยเอาเงิน1.5ล้านยูโรนี้ไปบริจาคนะ! “ฉาวหนิงพูด พลางมองฉินหลั่งไปด้วย

หลังจากที่คนอื่นๆ ฟังจบ ก็มีเสียงหัวเราะ มากมายดังขึ้น

“ฮาฮ่าๆ ที่แท้เขาขายแพนเค้กหรอกเหรอ!

“เงิน1.5ล้านยูโรเท่ากับ12ล้านหยวนเลยนะ หมอ นี่โง่ชะมัด! ก็ว่าทำไมถึงจน”

“ที่เขามาที่นี่ เพราะรับรู้ว่าที่นี่มีแต่ผู้ดีมีฐานะรึ เปล่า คงอยากให้พวกเราบริจาคเขาสักล้านสินะ เจ้าหนู โลกสวยไปมั้ง! ”

ซุนเจี้ยนเอ่ยขึ้นเสียงดัง “พวกคุณคิดว่านี้แปลก แล้วสินะ? ผมก็รู้จักเขาเหมือนกัน เขาอาจจะตอแหลก็ได้”

“พวกคุณจำช่วงก่อนเอเชี่ยนเกมส์ได้สินะ รถ เฟอร์รารีที่แพงที่สุดในโลกที่ขับมาเมืองหลินอาน แถม ยังเป็นข่าวด้วย วันนั้นผมอยู่ที่นั่น ผมเห็นรถเฟอร์รารีคัน นั้น สมกับเป็นรถเฟอร์รารีที่แพงที่สุดในโลก รวบรวม เทคโนโลยีแนวหน้าระดับโลก! แต่หมอนี่ช่างไร้คุณธรรม และคุณสมบัติ เขาสตาร์ทรถเฟอร์รารี่แล้วขับเฉยเลย!”

ซุนเจี๊ยนมองฉินหลั่งพร้อมรอยยิ้มเหี้ยมๆ “พวก รากหญ้าก็ยังเป็นพวกรากหญ้า หรือว่านายไม่ได้ร่ำเรียน ตั้งแต่เด็ก ว่าของที่ไม่ใช่ของนาย นายไม่สามารถใช้ได้!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ